سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت --- آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت --- جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع --- دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت آشنایی نه غریب است که دلسوز من است --- چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد --- خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست --- همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم --- خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی --- که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت