چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید --- ز باغ عارض ساقی هزار لاله برآید نسیم در سر گل بشکند کلاله سنبل --- چو از میان چمن بوی آن کلاله برآید حکایت شب هجران نه آن حکایت حالیست --- که شمه‌ای ز بیانش به صد رساله برآید ز گرد خوان نگون فلک طمع نتوان داشت --- که بی ملالت صد غصه یک نواله برآید به سعی خود نتوان برد پی به گوهر مقصود --- خیال باشد کاین کار بی حواله برآید گرت چو نوح نبی صبر هست در غم طوفان --- بلا بگردد و کام هزارساله برآید نسیم زلف تو چون بگذرد به تربت حافظ --- ز خاک کالبدش صد هزار لاله برآید