به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست --- که مونس دم صبحم دعای دولت توست سرشک من که ز طوفان نوح دست برد --- ز لوح سینه نیارست نقش مهر تو شست بکن معامله‌ای وین دل شکسته بخر --- که با شکستگی ارزد به صد هزار درست زبان مور به آصف دراز گشت و رواست --- که خواجه خاتم جم یاوه کرد و بازنجست دلا طمع مبر از لطف بی‌نهایت دوست --- چو لاف عشق زدی سر بباز چابک و چست به صدق کوش که خورشید زاید از نفست --- که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست شدم ز دست تو شیدای کوه و دشت و هنوز --- نمی‌کنی به ترحم نطاق سلسله سست مرنج حافظ و از دلبران حفاظ مجوی --- گناه باغ چه باشد چو این گیاه نرست