نماز شام غریبان چو گریه آغازم --- به مویه‌های غریبانه قصه پردازم به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار --- که از جهان ره و رسم سفر براندازم من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب --- مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم خدای را مددی ای رفیق ره تا من --- به کوی میکده دیگر علم برافرازم خرد ز پیری من کی حساب برگیرد --- که باز با صنمی طفل عشق می‌بازم بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد کس --- عزیز من که بجز باد نیست دمسازم هوای منزل یار آب زندگانی ماست --- صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی --- شکایت از که کنم خانگیست غمازم ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می‌گفت --- غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم