منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن --- منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم --- که در طریقت ما کافریست رنجیدن به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات --- بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست --- به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن به می پرستی از آن نقش خود زدم بر آب --- که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن به رحمت سر زلف تو واثقم ور نه --- کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس --- که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن ز خط یار بیاموز مهر با رخ خوب --- که گرد عارض خوبان خوش است گردیدن مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ --- که دست زهدفروشان خطاست بوسیدن