نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی --- که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش --- که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی --- وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است --- حیف باشد که ز کار همه غافل باشی نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف --- گر شب و روز در این قصه مشکل باشی گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست --- رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد --- صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی