Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	3
Translated to:	مستحق 1

2 Poems contain Deserving

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.84-10.84

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.84

German Translation

[1] دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

[2] بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند

[3] چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند

[4] بعد از این روی من و آینه وصف جمال
که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادند

[5] من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند

[6] هاتف آن روز به من مژده این دولت داد
که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند

[7] این همه شهد و شکر کز سخنم می‌ریزد
اجر صبریست کز آن شاخ نباتم دادند

[8] همت حافظ و انفاس سحرخیزان بود
که ز بند غم ایام نجاتم دادند

[1] Last night ,at morning time ,me freedom from grief ,they Fate and Destiny gave .
And ,in that darkness of night ,me the water - of - life they gave .

[2] Through the effulgence of the ray of His essence ,me senseless ,and full of love for Him they made
In the world from the cup of splendour of His qualities ,me wine they gave .

[3] It was a morning ,how auspicious and a moment how joyous
That Night - of - Power when me ,this new command as to wine they gave .

[4] After this together are my face and the mirror of the glory of Beauty
For in it ,me news of His splendour they gave .

[5] If I became desire - gainer and happy of heart ,what wonder
Deserving ,I was and me ,these as alms they gave .

[6] That day ,me glad tidings of this fortune the invisible messenger gave
That in respect to that violence and tyranny ,me ,patience and endurance they gave .

[7] All this honey and sugar that from my speech poureth
Is the reward of great patience ,for which me ,Shakh - i - Nabat they^ gave .

[8] The blessing of Hafiz and the breathings of prayer of morning - risers Abids it was
That me ,freedom from the bond of Time's grief they gave .

[9] Tis a wonderful alchemy ,the service of the Pir of the Magians the perfect murshid
His dust ,I became and me degrees of rank like this ,they gave .

[10] That day ,to life of eternity without end that hath no death they caused me to reach
When me ,the writing of freedom from the beauty of death a degree of the degrees of truths they gave .

[11] That moment when Hafiz fell into the snare of Thy tress - tip ,
He spake saying : Me ,freedom for the bond of grief and vexation ,they gave .

[12] Hafiz thankfully scatter the sugar of thanks
Because me ,the dear idol the true Beloved sweet of motion ,they gave .

[1] Gestern Morgens ward mir von Leiden Rettung gegeben In der Finsterniß ward mir Quelle des Lichtes gegeben.

[2] Von dem funkelnden Glanz der Wangen ward ich entseelet, Wein aus dem strahlenden Glas der Schönheit ward mir gegeben.

[3] O der glücklichen Zeit, und o des glücklichen Morgens. In der heiligen Nacht ward ein neues Berat ihm gegeben.

[4] Künftig bleibt mein Gesicht der Spiegel der Schönheit der Freundinn. Von Liebkosungen wird der Spiegel Kunde mir geben.

[5] Bin ich freudigen Herzens und froh, was ist es zu wundern, Ich verdiente, was mir von milder Hand ward gegeben.

[6] Als ich geduldig die Qual, die Leiden des Freundes ertragen, Hat ein verborgener Both die Kunde des Glücks mir gegeben.

[7] Aller Zucker und Honig, der meinen Worten enttraufet, Ward als ein lohnender Zweig für meine Geduld mir gegeben. Damals wußt' ich zuerst, ich würde die Feinde besiegen, Als man wider den Feind Geduld und Kraft mir gegeben.

[8] Mit Hafisens Muth hat der Hauch der Früheaufsteher Mir zuerst von den Banden des Grams Befreyung gegeben.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.94-10.94

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.94

German Translation

[1] در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

[2] عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند

[3] جلوه گاه رخ او دیده من تنها نیست
ماه و خورشید همین آینه می‌گردانند

[4] عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا
ما همه بنده و این قوم خداوندانند

[5] مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم
آه اگر خرقه پشمین به گرو نستانند

[6] وصل خورشید به شبپره اعمی نرسد
که در آن آینه صاحب نظران حیرانند

[7] لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ
عشقبازان چنین مستحق هجرانند

[8] مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار
ور نه مستوری و مستی همه کس نتوانند

[9] گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد
عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند

[10] زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد
دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند

[11] گر شوند آگه از اندیشه ما مغبچگان
بعد از این خرقه صوفی به گرو نستانند

[1] Astonied at our glance - playing in love's path those void of vision the men of shara' are
As I appeared infidel ,or lover of God so I am the rest ,they know .

[2] The sages are the centre of the compass of existence but
Love knoweth that ,in this circle of love they head - revolving their learning in love's path being useless are .

[3] Not alone is my eye the splendour - place of His cheek
Revolving this very mirror ,the sun and the moon are .

[4] With the lip of those sweet of mouth ,God established my covenant of service
We all slaves are and these lords are .

[5] Poor having only the woollen religious garment are we and desire for wine and for the minstrel ,we have
Alas if ,in pledge ,the woollen khirka they take not .

[6] The union of the sun the true Beloved reacheth not to the blind bat common persons
For ,in this mirror even those of vision astonied are .

[7] To make boast of love and lament of the tyranny of the beloved O excellent the boast of falsehood
Deserving of separation ,love - player - like these are .

[8] O beloved perchance Thy dark intoxicated eye will teach me abstinent the work of intoxication
If not ,capable of combining abstinence and intoxication ,not all are .

[9] If to the pleasure - place the world of souls ,the wind carry Thy perfume ,
In scattering for thee the jewel of their existence ,reason and soul scatter .

[10] Zahid if Hafiz practise not profligacy ,what fear Know
From that tribe that readeth the Kuran ,the demon fleeth .

[11] If the young magians become acquainted with our ill - thought ,
After this ,in pledge ,the Sufi's khirka they take not and from him flee

[1] Ueber meines Liebchens Aeugeln Staunen alle Unerfahrne, Ich bin so wie ich erscheine, Während sie es anders wissen.

[2] Weise sind zwar sonst das Mittel, Von der ganzen Schöpfung Kreise; Doch die Liebe weiß, daß selbe In dem Kreise sich oft drehen.

[3] Nicht mein Aug' allein betrachtet Die Liebkosungen der Wangen, Mond und Sonne machen immer Diesem Spiegel ihren Kreislauf.

[4] Gott der Herr hat meine Tage An Süßlippichte gebunden, Ich bin ihr ergebner Sklave, Sie allein sind meine Herren.

[5] Wir sind ganz zu Grund gerichtet, Wünschen dennoch Wein und Sänger, Ach! wenn die befleckte Kutte Nun der Wirth zum Pfand nicht nähme.

[6] Zu dem Lichtgenuß der Sonne Kann ein Blinder nicht gelangen, Weil vor diesem Spiegel Seher Selbst verblendet niederfallen.

[7] Was ist das, mit Liebe prahlen, Und zugleich auf Freunde schmählen, Solche Liebende verdienen, Mit der Flucht gestraft zu werden.

[8] Jeder kann von deinen schwarzen Augen lernen einen Kunstgriff, Denn nicht Jeder kann im Rausche Die Enthaltsamkeit bewahren.

[9] Wenn zum Sammelplatz der Geister, Deinen Hauch der Ostwind brauchet, Streuen sie Verstand und Seele, Als ob es nur Locken wären.

[10] Freilich kann den Rausch Hafisens, Nicht der Eremit verstehen, Denn der Teufel flieht vor jenen Leuten, die den Koran beten.

[11] Wenn von meinen Herzensplanen Schenkenjungen Nachricht hätten, Würden sie der Frommen Kutten Nimmermehr zum Pfande nehmen.