Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	5

5 Poems contain approach

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.53-28.53

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.53

German Translation

[1] آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم
خاک می‌بوسم و عذر قدمش می‌خواهم

[2] من نه آنم که ز جور تو بنالم حاشا
بنده معتقد و چاکر دولتخواهم

[3] بسته‌ام در خم گیسوی تو امید دراز
آن مبادا که کند دست طلب کوتاهم

[4] ذره خاکم و در کوی توام جای خوش است
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم

[5] پیر میخانه سحر جام جهان بینم داد
و اندر آن آینه از حسن تو کرد آگاهم

[6] صوفی صومعه عالم قدسم لیکن
حالیا دیر مغان است حوالتگاهم

[7] با من راه نشین خیز و سوی میکده آی
تا در آن حلقه ببینی که چه صاحب جاهم

[8] مست بگذشتی و از حافظت اندیشه نبود
آه اگر دامن حسن تو بگیرد آهم

[9] خوشم آمد که سحر خسرو خاور می‌گفت
با همه پادشهی بنده تورانشاهم

[1] That one the true Beloved ,or the murshid who ,like the trodden dust of the path ,made me trampled of tyranny ,
The dust of the path of His foot I kiss ; and for the trouble of His approach ,pardon beg .

[2] Not that one am I ,who bewail of violence from Thee .God forbid
The faithful servant ; and slave ,well - wishing ,I am .

[3] In the curl of Thy long tress ,my long hope ,have I bound
Be it not that my hand of search ,short it the tress should make cut

[4] An atom of dust ,I am and ,in Thy street ,pleasant ,is my time
Friend I fear that suddenly ,me ,a great wind of calamity may take .

[5] In the morning ,the Pir of the wine - house the perfect murshid me ,the cup world - viewing the heart pure of impurity of beholding other than God gave
And in that world - viewing cup like a mirror ,me ,informed of Thy beauty ,made .

[6] The Sufi of the lofty cloister of the holy world am I .But ,
Now ,the lowly cloister of the Magians is the charge of mine .

[7] With me ,the road .sitter ,arise and to the wine - house of love come
So that thou mayst see how in that circle of zikr va fikr master of rank ,am I .

[8] Intoxicated ,Thou passedest and of Hafiz ,no thought was Thine
Alas if the skirt of Thy beauty ,my morning sigh should catch consume

[9] Happy to me it came when ,in the morning ,the Khusrau of the east the resplendent sun spake
Notwithstanding all my sovereignty ,the slave of the Turan King am I .

[1] Ha! er zertrat mich, er hat mich zum Staube des Weges erniedrigt. Aber ich küsse den Staub, fleh' um Vergebung den Fuß.

[2] Ueber dich beklag' ich mich nicht, bewahre der Himmel! Denn ich bin dein Sklav, wünsche dir Segen als Knecht.

[3] Meine Hoffnung ist an die langen Haare geheftet, O verkürze du mir nimmer die Hände der Lust!

[4] Ich bin ein Stäubchen des Staubs, bei dir ist's mir so behaglich, Doch ich fürchte, mein Freund, daß mich der Wind nicht entführt.

[5] Morgens hat mir der Wirth das Glas der Welten gegeben, Und von deinem Reiz mir dazu Kunde gebracht.

[6] Freilich gehör' ich sonst zum Kloster der höheren Welten, Aber mein Unterpfand ist jetzt in dem Schenkengelag'.

[7] Auf! mit mir, der am Wege ich sitze, wir gehen zur Schenke, Daß du Zeuge seyst, was mir für Ehre gebührt.

[8] Trunken giengst du vorbei, und dachtest nicht deines Hafisens. Wehe! wenn mein Ach! etwa ergriffe dein Kleid.

[9] Angenehm war's, als am Morgen der Größte der Fürsten selbst sagte: Samt der Herrschaft bin ich Turanschahs Diener und Knecht.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.65-28.65

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.65

German Translation

[1] خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
شطح و طامات به بازار خرافات بریم

[2] سوی رندان قلندر به ره آورد سفر
دلق بسطامی و سجاده طامات بریم

[3] تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند
چنگ صبحی به در پیر مناجات بریم

[4] با تو آن عهد که در وادی ایمن بستیم
همچو موسی ارنی گوی به میقات بریم

[5] کوس ناموس تو بر کنگره عرش زنیم
علم عشق تو بر بام سماوات بریم

[6] خاک کوی تو به صحرای قیامت فردا
همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم

[7] ور نهد در ره ما خار ملامت زاهد
از گلستانش به زندان مکافات بریم

[8] شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

[9] قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند
بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم

[10] فتنه می‌بارد از این سقف مقرنس برخیز
تا به میخانه پناه از همه آفات بریم

[11] در بیابان فنا گم شدن آخر تا کی
ره بپرسیم مگر پی به مهمات بریم

[12] حافظ آب رخ خود بر در هر سفله مریز
حاجت آن به که بر قاضی حاجات بریم

[1] Arise so that to the tavern ,the sufi - khirka ,we may take
So that to the bazar of idle tales ,the ragged religious garment and idle talk ,we may take .

[2] To the path towards the kalandar - profligates ,journeying brought us
The ragged ,religious ,garment of wool ,and the prayer - mat of idle tales ,we take .

[3] Since the morning cup ,all the khilvatis take ,
At the door of the Pir of the tavern ,the harp of the morning ,we take .

[4] O true Beloved that covenant that with Thee ,in the Wadi - i - Aima'n ,eternity without beginning I established ,
Like Musa ,sayer of Let me see ,to the appointed place for inducing the ihram we take .

[5] From the turret of the ninth heaven God's throne the drum of thy fame ,we beat :
To the roof vault of the heavens ,the guidons of love from Thee ,we take .

[6] To - morrow resurrection - day in the plain of up - standing the resurrection - place the glorious dust of Thy street ,
For glorifying ,all ,on the pate of our head ,we take .

[7] If ,in our path ,the thorn of reproach ,the Zahid plant ,
Into the prison of retribution ,him from the rose - garden ,we take .

[8] Of our stained ,woollen ,garment ,shame be ours ,
If ,with this excellence and skill ,the reputation of miracles ,we take

[9] If the value of time ,the heart establish not and a work do not ,
Great the shame that ,from this produce of times ,we take .

[10] From this vaulted roof ,calamity raineth .Arise
That ,from all calamities ,shelter in the wine - house ,we may take .

[11] In desire's desert this ravishing world to be lost at last how long
From the murshid the path of escape we ask ; perchance ,the foot of approach to great deeds we may take .

[12] Hafiz at the door of every mean one ,thy face - lustre reputation spill not
To the Kazi of needs God best that that need ,we take .

[1] Steh' auf, wir wollen das Ordenskleid Zur Schenke tragen. Wir wollen heiliges Gaukelspiel Zu Markte tragen. Die Ohren habe ich mir verstopft Vor aller Predigt, Wie lang' ihr Prediger wollt ihr noch Die Schande tragen?

[2] Zum Zehrungsgeld für Betrunkene Für Kalendere, Laßt uns zum Käufer das Ordenskleid Den Teppich tragen!

[3] Daß alle Frommen das Glas zugleich Zum Trunk ergreifen, Laßt uns die Leiern in der früh Zum Wirthe tragen.

[4] Vermög' des Bundes den ich mit dir In Ruh' geschlossen, Werd' ich wie Moses in's heil'ge Land Einst übertragen.

[5] Ich will die Pauke von deinem Ruhm Im Himmel schlagen, Ich will der Liebe Panier bis an Die Sterne tragen.

[6] Im Felde des jüngsten Gerichts wird einst Der Staub der Füße Auf allen Scheiteln als Kronenzier Und Schmuck getragen.

[7] Und werden Dornen von Frommen uns In Weg geleget, Belohnen wollen mit Rosen wir Solch ein Betragen.

[8] Vor unserem wollenen Kleide selbst Ist's eine Schande, Wenn wir mit ähnlichem Sinn den Ruhm Der Tugend tragen.

[9] Wer nicht den Werth der Zeit erkennt Sie nicht benützet, Wird über ihre Verwendung einst Viel Reue tragen.

[10] Vom hohen Dache des Himmels stürzt Das Unglück nieder, Wir wollen sicherheitshalb sogleich Zur Schenk' uns tragen.

[11] Wie lange werden wir in dem Feld Der Lust noch irren, Vielleicht gelingt es mit Fragen, uns Davon zu tragen.

[12] Hafis! verschwende nicht Wangenglanz An allen Thüren, Viel besser ist's zum Herren der Rath Ihn hinzutragen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:30.4-30.4

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:30.4

German Translation

[1] ای آفتاب آینه دار جمال تو
مشک سیاه مجمره گردان خال تو

[2] صحن سرای دیده بشستم ولی چه سود
کاین گوشه نیست درخور خیل خیال تو

[3] در اوج ناز و نعمتی ای پادشاه حسن
یا رب مباد تا به قیامت زوال تو

[4] مطبوعتر ز نقش تو صورت نبست باز
طغرانویس ابروی مشکین مثال تو

[5] در چین زلفش ای دل مسکین چگونه‌ای
کشفته گفت باد صبا شرح حال تو

[6] برخاست بوی گل ز در آشتی درآی
ای نوبهار ما رخ فرخنده فال تو

[7] تا آسمان ز حلقه به گوشان ما شود
کو عشوه‌ای ز ابروی همچون هلال تو

[8] تا پیش بخت بازروم تهنیت کنان
کو مژده‌ای ز مقدم عید وصال تو

[9] این نقطه سیاه که آمد مدار نور
عکسیست در حدیقه بینش ز خال تو

[10] در پیش شاه عرض کدامین جفا کنم
شرح نیازمندی خود یا ملال تو

[11] حافظ در این کمند سر سرکشان بسیست
سودای کج مپز که نباشد مجال تو

[1] O Thou that hast the resplendent sun ,the mirror - holder of the beauty of Thine ;
And the musk dark fragrant tress ,the censer - circulator of the dark mole of Thine

[2] The court - yard of the palace of the eye ,I washed .But what profit
Not fit is this retired corner for the troop of the fancy of love of Thine .

[3] O sun of beauty in the height of grace and graciousness ,thou art
O Lord till the up - standing the resurrection be no decline of Thine

[4] More agreeable than Thy picture ,no picture ,delineated ,
The Tughra - scribe God ,great and glorious the musky dark beperfumed eye - brow like the eye - brow of Thine .

[5] O poor heart in the curl of His tress ,how art thou
For perturbed ,the morning breeze uttered the circumstances of thine

[6] O beloved hath risen the perfume ,of the rose by the door of friendship come and union choose
O fresh spring of ours the auspicious face is the omen of Thine .

[7] So that of the crowd of our beringed ones slaves the sky may be ,
Where ,the charm of an eye - brow like the new crescent moon of Thine

[8] So that offering congratulation ,I may go back to fortune ,
Where ,the glad tidings of the approach of the 'idd of the union - of Thine

[9] This dark spot ,that became the centre of luminosity ,
Is in the fold of vision ,only a reflection of the dark mole of Thine .

[10] Before the Khwaja ,which hardship shall I represent
The explanation of my own need was the displeasure of Thine .

[11] Hafiz in this noose the beloved's tress is the head of many a headstrong one ;
Crude passion ,indulge not ; for it is not the power of thine .

[1] Die Sonne ist der Spiegelhalter Von deiner Schönheit, Der Moschus ist das schwarze Rauchfaß Von deinem Maale.

[2] Ich habe meiner Augen Hofraum Zwar rein gewaschen, Allein, was nützt es, dieser Winkel Ist deiner unwerth.

[3] Es stehet im Zenith der Anmuth Die Schönheits-Sonne! O Herr! bis an das End' der Welten Geh' sie nicht unter!

[4] Es mahlte der Diplomenmahler Von Moschusbrauen, Bisher kein schöneres Gemählde, Als deine Formen.

[6] Es steigen auf des Friedens Düfte, O komm' zu mir her! Du bist für uns mit deinen Wangen Der junge Frühling.

[7] Wann werden deine Augenbrauen Mir wieder schmeicheln? Damit ich selbst den Himmel zähle Zu meinem Sklaven.

[8] O gieb beim Feste des Genusses Mir Freundenkunde, Damit ich zu dem Schicksal wieder Mit Menschen kehre.

[9] Der schwarze Punkt des Augenapfels, Des Lichtes Ausfluß, Ist nur des Licht, das wiederstrahlet Von deinem Maale.

[10] Wie soll ich wohl vor meinem Herren Mein Leiden klagen! Wo fang' ich an bei meinen Bitten? Bei deinen Härten?

[11] Hafis, der Närrischen sind Viele In diesen Banden, Laß dir nichts Wildes träumen, Das dir nicht ziemet.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.47-10.47

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.47

German Translation

[1] صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد
دل شوریده ما را به بو در کار می‌آورد

[2] من آن شکل صنوبر را ز باغ دیده برکندم
که هر گل کز غمش بشکفت محنت بار می‌آورد

[3] فروغ ماه می‌دیدم ز بام قصر او روشن
که رو از شرم آن خورشید در دیوار می‌آورد

[4] ز بیم غارت عشقش دل پرخون رها کردم
ولی می‌ریخت خون و ره بدان هنجار می‌آورد

[5] به قول مطرب و ساقی برون رفتم گه و بی‌گه
کز آن راه گران قاصد خبر دشوار می‌آورد

[6] سراسر بخشش جانان طریق لطف و احسان بود
اگر تسبیح می‌فرمود اگر زنار می‌آورد

[7] عفاالله چین ابرویش اگر چه ناتوانم کرد
به عشوه هم پیامی بر سر بیمار می‌آورد

[8] عجب می‌داشتم دیشب ز حافظ جام و پیمانه
ولی منعش نمی‌کردم که صوفی وار می‌آورد

[1] At morning time ,a perfume from the true Beloved's tress ,the breeze the fragrant murshid whereby the traveller's heart blossometh brought
Into action ,our heart distraught for Thee brought .

[2] When my heart heeded not the murshid ,and turned to sensuality from the garden of the chest ,I up - plucked that pine - branch the heart intent on evil
From grief for which ,every rose that blossomed ,only the labour - load of the thorn brought .

[3] From the roof of his palace ,I beheld the moon's splendour the Beloved's face
From shame of which ,its face to the wall ,the resplendent sun brought .

[4] From fear of the plunder of His eye ,I released my bloody sinful heart
But at the time of turning back it my heart ,weeping blood spilled blood on the path .In this way ,it the heart it His eye brought .

[5] In season and out of season ,forth to the voice of the minstrel and of the Saki I went
For ,with difficulty ,on account of the heavy road ,news ,the messenger brought .

[6] The way of graciousness and of kindness ,altogether is the gift of the true Beloved
Whether the Muslim rosary He ordered or ,the Christian cord ,He brought .

[7] May God pardon the frown of his eye - brow ,although powerless it made me
Perchance in grace ,to me sick ,a message from the true Beloved it brought .

[8] Last night ,I wondered at Hafiz's cup and goblet :
But ,I argued not .For them ,like a Sufi ,in exceeding delight and desire he brought .

[9] From envy of the perfume of the thread of the true Beloved's hair ,to the wind of the air ,gave
The breeze every musky pod that ,from Tatari ,He the true Beloved brought .

[1] Es hat mir einen Duft der Ost vom Freund gebracht, Und hat mein irres Herz dadurch zu sich gebracht,

[2] Ich riß aus meinem Busen das Pistazienreis, Denn jede Blüthe hat mir Schmerzen nur gebracht.

[3] Ich sah auf ihrem Dach den hellen Glanz des Monds, Wie ihrer Sonne Schein aus Schaam ganz aufgebracht;

[4] Mein Herz ward von der Frucht des Lieberaub's befreyt, Doch da es blutete, ward es in Hut gebracht.

[5] Auf's Wort des Schenken geh' ich manchesmal hinaus, Denn schwer wird Nachricht uns von jenem Weg gebracht.

[6] Was der Geliebte schenkt, ist nichts als milde Huld, Es sey durch Rosenkranz, durch Gürtel zugebracht.

[7] Verzeih's den Brauen Gott! sie haben mich entseelt, Allein sie haben auch Liebkosung mir gebracht. O schöne Zeit, da durch das Lockenhaar des Freund's Mein Herz den Feind selbst zum Geständniße gebracht. Der Ost voll Eifersucht auf seines Haares Duft Streut Moschus aus, den er von Tartarn hergebracht.

[8] Das Glas gab gestern mir gar wunderlich Hafis, Ich zankte nicht, er hat es als Sofi gebracht.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.47-4.47

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.47

German Translation

[1] صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست
بیار نفحه‌ای از گیسوی معنبر دوست

[2] به جان او که به شکرانه جان برافشانم
اگر به سوی من آری پیامی از بر دوست

[3] و گر چنان که در آن حضرتت نباشد بار
برای دیده بیاور غباری از در دوست

[4] من گدا و تمنای وصل او هیهات
مگر به خواب ببینم خیال منظر دوست

[5] دل صنوبریم همچو بید لرزان است
ز حسرت قد و بالای چون صنوبر دوست

[6] اگر چه دوست به چیزی نمی‌خرد ما را
به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست

[7] چه باشد ار شود از بند غم دلش آزاد
چو هست حافظ مسکین غلام و چاکر دوست

[1] O Breeze If thy path should chance by the Land of the Friend .
Bring a fragrant waft of air from the beperfumed tress of the Friend .

[2] By this soul I swear that ,in thanks ,I will surrender my Life for thee
If thou bring to me a message from the Friend

[3] And ,if ,even so ,in that Presence difficult of approach no access be thine ,
Bring a little dust as collyrium for my eye from the door of the Friend .

[4] I ,The beggar ,where The longing desire for union with Him ,where alas
Perchance ,in sleep ,I may behold the form of the aspect of the Friend .

[5] My pine - cone - like heart is trembling like the willow ,
In envy of the form and the pine - like stature of the Friend .

[6] Although ,the Friend purchase us not for even a small thing ,
For a whole world ,we sell not a single hair from the head of the Friend .

[7] If his Hafiz's heart be free from the bond of grief ,what then
When poor Hafiz is the slave and servant of the Friend .

[1] O Morgenwind gehst du vorbei Beim Aufenthalt der Freundinn, Bring einen Hauch vom Wohlgeruch Des Ambrahaars der Freundinn.

[2] Bei ihrer Seel'! ich will aus Dank Die meinige verstreuen, Wenn du zu mir die Kunde bringst Vom Busenschnee der Freundinn.

[3] Ich bin ein Bettler! - Ihr Genuß! O wehe der Verwirrung! Vielleicht kann ich im Traume sehn Das schöne Bild der Freundinn.

[5] Es zittert auf mein hohes Herz Wie Weiden leicht beweglich, Aus Sehnsucht nach dem hohen Wuchs Der Pinie der Freundinn.

[6] Wiewohl die Freundinn mich für nichts Erkaufet hat zum Sklaven, So geb ich doch um eine Welt Kein Haar vom Kopf der Freundinn.

[7] Was nützt es wohl, wenn auch das Herz Hafisens frey vom Gram ist, Er bleibet doch der treue Knecht, Er bleibt der Sklav der Freundinn.