Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	6
Co-occurrences:	prayer 2

5 Poems contain convey

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:1.6-1.6

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:1.6

German Translation

[1] به ملازمان سلطان که رساند این دعا را
که به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را

[2] ز رقیب دیوسیرت به خدای خود پناهم
مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را

[3] مژه سیاهت ار کرد به خون ما اشارت
ز فریب او بیندیش و غلط مکن نگارا

[4] دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی
تو از این چه سود داری که نمی‌کنی مدارا

[5] همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایان بنوازد آشنا را

[6] چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی
دل و جان فدای رویت بنما عذار ما را

[7] به خدا که جرعه‌ای ده تو به حافظ سحرخیز
که دعای صبحگاهی اثری کند شما را

[1] To the Sultan's attendants ,who will convey this prayer
In thanks for sovereignty ,away from sight drive not the beggar

[2] From the watcher imperious lust demon of nature ,- I take shelter in my God
Perchance that gleaming light God's bounty and grace may ,for God's sake ,give a little aid .

[3] If Thy dark eye - lash arrow - like made for our blood ,
O Idol think of its deceit in blood - shedding and ,make no mistake lest Thou suffer regret for my blood

[4] When by Thy splendour Thou enkindlest thy face ,Thou consumest a world
From this ,what profit hast Thou that Thou doest no kindness

[5] All night all my life in this hope I am that the breeze of dawn the angel of death
With the message of lovers giving release by death from the world's tumult will cherish me the lover .

[6] O true Beloved what is the tumult that to lovers thou displayedest
Thy face like the gleaming moon ,Thy stature like the heart - ravishing cypress

[7] O murshid to the lover Hafiz morning - rising ,give thou ,for God's sake ,a draught of wine of love
May his prayer of the morning - time avail thee

[8] Hafiz's sorrowful heart that through separation from Thee ,is full of blood ,
What would be its state if ,awhile ,it should attain union with the true Beloved

[1] Wer überbringet das GesuchDen Freunden des Sultanes?Vom Bettler wende nicht den BlickFür deine Herrschaft dankbar.

[2] Ich flücht' vom Nebenbuhler, derDes Teufels ist, ich flüchteZu meinem Gott, vielleicht daß ErDurchs Feuer ihn verzehret.

[3] Wenn deine schwarzen Wimpern dirZum Blutvergießen winken,So denke, daß sie Schelme sind,Laß dich ja nicht verführen.

[4] Du steckst die ganze Welt in Brand,Wenn deine Wangen leuchten,Sag' an, was hast du denn davonDaß du nicht milder herrschest? Geliebte was für Formen sindDem Liebenden erschienen!Welch ein Gesicht dem Monde gleichUnd Wuchs, gleich der Cypreße!

[5] Ich hoffe ganze Nächte langDaß mit dem Hauch des MorgensMir eine Kunde kommen wirdVon meinen trauten Freunden.

[6] Es blutet längst mein armes HerzDurch deine Zauberaugen.O meine Theure blicke herWie du mich hast ermordet!

[7] Hafis! wenn jetzt im TrennungsstandDein Herz sich schon verblutet,Was harret sein, wenn einst GenußDasselbe soll beglücken.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:16.10-16.10

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:16.10

German Translation

[1] یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

[2] گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور
دور باد آفت دور فلک از جان و تنش

[3] گر به سرمنزل سلمی رسی ای باد صبا
چشم دارم که سلامی برسانی ز منش

[4] به ادب نافه گشایی کن از آن زلف سیاه
جای دل‌های عزیز است به هم برمزنش

[5] گو دلم حق وفا با خط و خالت دارد
محترم دار در آن طره عنبرشکنش

[6] در مقامی که به یاد لب او می نوشند
سفله آن مست که باشد خبر از خویشتنش

[7] عرض و مال از در میخانه نشاید اندوخت
هر که این آب خورد رخت به دریا فکنش

[8] هر که ترسد ز ملال انده عشقش نه حلال
سر ما و قدمش یا لب ما و دهنش

[9] شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است
آفرین بر نفس دلکش و لطف سخنش

[1] O Lord that fresh laughing rose whom to me ,Thou entrustedest ,
To Thee ,on account of the envious ones of the sward ,I entrust .

[2] Although ,far to a hundred stages ,from the stage of fidelity he hath wandered ,
From his soul and body ,far be the calamity of the moon's revolution .

[3] O morning breeze if to the head of the dwelling of Salma thou readiest ,
A salutation to her from me ,I have hope that thou wilt convey .

[4] From that black tress ,courteously scatter musk
For the tress is the abode of clear hearts together heap it not or our heart will be ruined

[5] Say To thy down and mole ,my heart hath the right of fidelity .
In that tress ,ambergris of coil ,it my heart sacred keep .

[6] In the stage where ,to his lip ,they drink wine ,
Mean that intoxicated unconscious one to whom is consciousness of himself .

[7] From the door of the wine - house ,not proper is it to gather goods and chattels ,
Into the sea ,cast the chattels of him who ,this water ,drinketh .

[8] Not true is the love of him ,who in love feareth distress
Together ,be our head and his foot or our lip and his mouth .

[9] Hafiz's verse ,the couplet of the g jazal ,all is divine knowledge
On his heart - alluring soul and grace of verse ,Afarin

[2] Denn sie rauben das Herz, und sie bezaubern durchs Wort.

[3] Ostwind gehst du die Wohnung von meiner Selma vorüber,Hoff' ich, daß du ihr Schönes entrichtest von mir.

[4] Löse behutsam den Knäul von ihrem verworrenen Haar' auf,Herzen stecken darin, daß du sie ja nicht verwirrst.

[5] Sag' ihr, es hab' an ihr Maal mein Herz der Fordrungen viele,Sie bewahr' es daher schonend in Ambragemisch.

[6] Dort wo Gesundheit man trinkt aufs Angedenken des Munds,Ist ein Schurke, wer dort bleibt sich selber bewußt.

[7] Ehren und Güter sind nicht an der Thüre der Schenke zu haben,Wer da trinket der werf', was ihm gehöret in's Meer.

[8] Wer vor Leiden sich fürchtet, dem ziemt nicht das Leiden der Liebe;Unser Haupt ist ihr Fuß! unsere Lippen ihr Mund.

[9] Deine Lieder Hafis! sind wahrlich der Grundreim der Dichtkunst

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.39-32.39

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.39

German Translation

[1] زان می عشق کز او پخته شود هر خامی
گر چه ماه رمضان است بیاور جامی

[2] روزها رفت که دست من مسکین نگرفت
زلف شمشادقدی ساعد سیم اندامی

[3] روزه هر چند که مهمان عزیز است ای دل
صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی

[4] مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد
که نهاده‌ست به هر مجلس وعظی دامی

[5] گله از زاهد بدخو نکنم رسم این است
که چو صبحی بدمد در پی اش افتد شامی

[6] یار من چون بخرامد به تماشای چمن
برسانش ز من ای پیک صبا پیغامی

[7] آن حریفی که شب و روز می صاف کشد
بود آیا که کند یاد ز دردآشامی

[8] حافظا گر ندهد داد دلت آصف عهد
کام دشوار به دست آوری از خودکامی

[1] O Saki of that pure wine of love for God whereby matured becometh every immature one ,
Although it is the month of Ramazan so that I may escape - from this immatureness and to matureness ,attain bring a great cup .

[2] Passed days ,since the hand of me miserable clasped not ,
The leg of one box - tree of stature the arm of one silver of limb .

[3] O heart though the fast of Ramazan be the dear guest ,
Regard its society a gift ; its going a favour .

[4] Now in the Ramazan to the cloister - door fleeth not the wise bird ,
For ,at every assembly of exhortation ,is placed a snare .

[5] No complaint ,do I make of the zahids ,ill of nature .The way is this
That ,when a bright morning dawneth ,in its pursuit falleth a dark evening .

[6] When ,to the spectacle of the sward ,my Friend movetb ,
O footman of the breeze from me to him ,convey a message .

[7] A companion ,who night and day drinketh pure wine ,where
Is it that he maketh recollection of a dreg - drinker

[8] O Hafiz if the justice of the heart ,thee the Asaf of the age give not ,
With difficulty ,thou bringest to hand thy desire through a great selfishness .

[1] Wir sind zwar in der Fasten, Doch gieb mir nur ein Glas, Von jenem Wein der Liebe, Der Rohes kocht.

[2] Viel Tage schon verflossen, Seit daß ich nicht Ergriff des Buchses Schenkel, Der Schönen Wuchs.

[3] Mein Herz! es ist die Fasten, Ein hoher Gast, Wohl, wenn sie bleibt, doch besser, Wenn sie sich hebt.

[4] Ein schlauer Vogel fliegt nicht Zur Kloster-Thür', Die Prediger sie stellen Jetzt Netze auf.

[5] Ich klag' nicht über Klausner, So ist's ihr Brauch, Denn auf den Morgen folget Der Abend auch.

[6] Geht, um die Flur zu sehen, Hinaus mein Freund, So bring' ihm von mir Kunde, O Morgenwind!

[7] Sag' ihm, ein Mensch, der trinket Bei Tag und Nacht, Kann er sich wohl erinnern Auf Andrer Gram?

[8] Hafis! wenn dir der Richter Nicht Recht erweis't, So kömmst mit deinem Dünkel Du schwer zum Ziel.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.41-32.41

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.41

German Translation

[1] انت روائح رند الحمی و زاد غرامی
فدای خاک در دوست باد جان گرامی

[2] پیام دوست شنیدن سعادت است و سلامت
من المبلغ عنی الی سعاد سلامی

[3] بیا به شام غریبان و آب دیده من بین
به سان باده صافی در آبگینه شامی

[4] اذا تغرد عن ذی الاراک طائر خیر
فلا تفرد عن روضها انین حمامی

[5] بسی نماند که روز فراق یار سر آید
رایت من هضبات الحمی قباب خیام

[6] خوشا دمی که درآیی و گویمت به سلامت
قدمت خیر قدوم نزلت خیر مقام

[7] بعدت منک و قد صرت ذائبا کهلال
اگر چه روی چو ماهت ندیده‌ام به تمامی

[8] و ان دعیت بخلد و صرت ناقض عهد
فما تطیب نفسی و ما استطاب منامی

[9] امید هست که زودت به بخت نیک ببینم
تو شاد گشته به فرماندهی و من به غلامی

[10] چو سلک در خوشاب است شعر نغز تو حافظ
که گاه لطف سبق می‌برد ز نظم نظامی

[1] The hearing of the Friend's message is felicity and safety
Be my precious life a ransom for the dust of the Friend's door .

[3] To the evening shelter of strangers ,come and the bloody water of our eye ,behold ,
Like pure red w'ne in Damascus glass .

[4] If ,in praise of the dweller of Arak the beloved the bird of happiness warbleth ,
From its gardens ,the moaning of my pigeons in desire of the possessor of Arak will not be separated .

[5] Not much remaineth when to an end cometh the day of separation from the beloved
From the hills of Hima the beloved's abode I almost beheld the removing of tents .

[6] O happy that moment when thou enterest ,and to thee I say : In safety ,
Happy arrival in the best of abodes ,thou hast alighted .

[7] Being far from thee ,I have become slender lean as the new crescent moon
Although thy face like the moon ,in its fulness ,I have not seen .

[8] If ,to paradise ,I inclined and became a covenant - breaker ,
Be neither my sleep agreeable ,nor my sleeping place tranquil .

[9] Hope is that ,by good fortune ,thee I may quickly see ,
Thou being joyous in order - giving ; and I ,in slavery .

[10] Hafiz like the string of pearls of good water is thy pure lustrous verse
For in the place of grace it surpasseth the verse of Ni'zami .

[1] Düfte des Weins sind gekommen, und meine Begier ist gewachsen, Für den Staub der Thür' werde geopfert mein Geist.

[2] Immer ist es ein Glück zu vernehmen Kunde vom Freunde, Ha! wer bringt von mir freundliche Grüße zu Saad!

[3] Komm' am Abend der Fremden, und schau' mein Auge voll Thränen, So schwimmt reiner Wein in dem kristallnen Gefäß.

[4] Wenn ich bräche den Mund und hin nach Eden mich sehnte, Fliehe von mir der Schlaf, fliehe der schmeichelnde Traum!

[5] Lang' ist's wahrlich nicht mehr bis zu dem Tage der Trennung, Denn ich erblickte schon über den Hügeln das Zelt.

[6] Selig der Augenblick, wo ich dich einstens begrüße, Wo ich dir sage: gegrüßt! Sey mir von Herzen gegrüßt! Weinet der Vogel des Glücks im Garten genannt Sileroki, Wird die Taube doch nicht weinen im Garten von Saad.

[7] Ferne bin ich von dir, und irre herum in der Fremde, Ob ich gleich den Mond niemals im Vollschein geseh'n.

[8] Wenn ich gleich Nichts besitze, das werth ist des Umgangs der Fürsten, So erlaube mir doch, daß dein Bedienter ich sey.

[9] Bald, o bald, so hoff' ich, erblick' ich ein besseres Schicksal, Herrschen erfreuet dich, mich dir gehorsam zu seyn.

[10] Deine Verse, Hafis, sind Perlen süßer Sorbete, Uebertreffen gar manchmal die Verse Nisami's.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.43-32.43

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.43

German Translation

[1] ز دلبرم که رساند نوازش قلمی
کجاست پیک صبا گر همی‌کند کرمی

[2] قیاس کردم و تدبیر عقل در ره عشق
چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی

[3] بیا که خرقه من گر چه رهن میکده‌هاست
ز مال وقف نبینی به نام من درمی

[4] حدیث چون و چرا درد سر دهد ای دل
پیاله گیر و بیاسا ز عمر خویش دمی

[5] طبیب راه نشین درد عشق نشناسد
برو به دست کن ای مرده دل مسیح دمی

[6] دلم گرفت ز سالوس و طبل زیر گلیم
به آن که بر در میخانه برکشم علمی

[7] بیا که وقت شناسان دو کون بفروشند
به یک پیاله می صاف و صحبت صنمی

[8] دوام عیش و تنعم نه شیوه عشق است
اگر معاشر مایی بنوش نیش غمی

[9] نمی‌کنم گله‌ای لیک ابر رحمت دوست
به کشته زار جگرتشنگان نداد نمی

[10] چرا به یک نی قندش نمی‌خرند آن کس
که کرد صد شکرافشانی از نی قلمی

[11] سزای قدر تو شاها به دست حافظ نیست
جز از دعای شبی و نیاز صبحدمی

[1] To me ,from the heart - ravisher who will convey the kindness of a letter of a pen
The foot - man of the wind is where ,if he still doeth a kindness

[2] In love's path ,I considered that the deliberation of wisdom
Is like a little night - dew ,that ,on the sea ,draweth a mark wrinkle

[3] Come for ,though my khirka is the endowment of the wine - house ,
Of the property of endowment ,thou seest not to my name even a diram .

[4] O heart Saki head - pain giveth the tale of how and why
The cup of pure wine take and ,from the care of thy own life ,rest a moment .

[5] Love's pain knoweth not the road - sitting physician the dry zahid ; the sufi ,void of wisdom
O one dead of heart go to hand get a Masih - breath .

[6] From hypocrisy ,my heart took flight and the drum was beneath the blanket
Come ,so that at the wine - house door ,I may up - lift a great standard .

[7] Come and drink wine For the time - recogniser selleth two worlds this and the next
For one cup of pure wine ; and for the society of a lovely idol .

[8] Not love's way is ever pleasure and ease
If ,our companion ,thou be ,drink the poison of a great grief .

[9] No complaint only mention I make .But ,the cloud of mercy of the Friend ,
To the field of liver - thirsty ones ,gave not even a little dew .

[10] For one reed of his candy ,why purchase they not that one Hafiz
Who ,a hundred sugar - scatterings ,made from the reed of a single pen

[11] O king in Hafiz's hand is naught worthy of thy value
Save the supplication of a night and the prayer of a morning .

[1] Wo ist Ostwind, der Both, um jenen nach Würden zu ehren, Der von meinem Freund liebliche Briefchen mir bringt,

[2] Wisset, mit was der Verstand im Wege der Liebe vergleichbar? Mit dem Tröpfchen Thau, das in die Fluthen sich senkt.

[3] Komm'! denn ist gleich mein Ordenskleid die Stiftung der Schenke, Keinen Pfennig doch wirst du darum finden bei mir.

[4] Wie und warum, und alles zu wissen macht häufiges Kopfweh, Nimm den Becher, und ruh' wenig Minuten nur aus!

[5] Was verstehen die Aerzte am Weg, die Leiden der Liebe? Du gestorbener Mann sieh' um den Heiland dich um.

[6] Ha! mein Herz ist wider Trommel und Kutten im Aufruhr, Vor der Schenke Thür pflanzen die Fahne wir auf.

[7] Komm'! die auf Zeit sich verstehen verhandeln Himmel und Erde Für zwey Becher Wein, und ein vertrautes Gespräch.

[8] Immer genießen und schwelgen ist nicht die Gewohnheit der Liebe, Gehst mit uns du um, trinke die Hefen des Grams.

[9] Klagen will ich nun nicht, allein die Milde des Freundes Feuchtete noch bisher durstige Herzen nicht an.

[10] Ey warum kauft ein Zuckerrohr nicht von Freunden der Redner, Dessen süßem Kiel liebliche Rede entfließt.

[11] Nichts besitzet Hafis, was deinen stattlichen Wuchs zahlt, Nichts als Abendgruß, nichts als Morgengebet.