Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	2

2 Poems contain frail

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.11-4.11

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.11

German Translation

[1] شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست
صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

[2] اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود
ببین که جام زجاجی چه طرفه‌اش بشکست

[3] بیار باده که در بارگاه استغنا
چه پاسبان و چه سلطان چه هوشیار و چه مست

[4] از این رباط دودر چون ضرورت است رحیل
رواق و طاق معیشت چه سربلند و چه پست

[5] مقام عیش میسر نمی‌شود بی‌رنج
بلی به حکم بلا بسته‌اند عهد الست

[6] به هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش می‌باش
که نیستیست سرانجام هر کمال که هست

[7] شکوه آصفی و اسب باد و منطق طیر
به باد رفت و از او خواجه هیچ طرف نبست

[8] به بال و پر مرو از ره که تیر پرتابی
هوا گرفت زمانی ولی به خاک نشست

[9] زبان کلک تو حافظ چه شکر آن گوید
که گفته سخنت می‌برند دست به دست

[1] Blossomed is the red rose and intoxicated is the nightingale
And given is the invitation to merriment O Lovers ,wine - worshipping

[2] The foundation of penitence that ,firm as a rock ,appeared ,
How the crystal cup of wine hath shattered it ,behold

[3] Bring wine for ,in the Court of the Independent One God
Whether the humble shepherd or the lofty Sultan whether sensible or insensible what matter

[4] Since there is necessity for departing from this Inn of two doors this world ,one door of birth ,the other door of death
The gallery and the arch the mode of thy living ,whether lofty in ease or low in calamity what matter

[5] Unattainable ,is the place of ease without toil
Yes with the decree of calamity they Fate and Destiny established the day of Alast .

[6] Grieve neither at existence nor at non - existence Be thy mind ,happy .
For the end of every perfection that is is non - existence .

[7] The pomp of being an Asaf ,the wind - steed ,and the language of birds
All went to the /wind of destruction and from them ,the khvvaja obtained no profit .

[8] With the wing of wealth and the feather of rankj go not in pride from the Path and be not fascinated with thy own frail life For ,the arrow far flying
Keepeth loftily the air awhile but ,at last ,lieth low in the dust .

[9] Hafiz What thanks ,uttereth the tongue of thy eloquent reed for the reason that
They take in joy the utterance of its speech from hand to hand

[1] Die rothe Rose blühet auf, Die Nachtigall ist trunken, Nun laßt dem Trinken freyen Lauf, Ihr Weinverehrer!

[2] Der Bau der Reu', er schien so fest, Als wär' er ganz von Steine, O seht, wie das kristallne Glas Ihn schon zerschlagen.

[3] Er bringet Wein, denn vor dem Thron Der unsern Wunsch erhöret, Gilt Weiser gleich, und Trunkenbold Und Fürst und Wächter.

[4] Da ich einmal verlassen muß Dies Gasthaus mit zwey Pforten, So gilt es gleich, mein Lebenslauf Sey hoch, sey niedrig.

[5] Es ist nicht möglich ohne Gram Und ohne Leid zu leben, Denn an dem Tag des Looses ward Uns Leid beschieden.

[6] Um Seyn und Nichtseyn sorg' dich nicht, Sey immer frohen Herzens, Das Ende jeder Treflichkeit Ist die Vernichtung.

[7] Die Pracht, Aßaff, der Ostwindgaul, Der Vögelsprache Kunde, Ist alles in den Wind zerstiebt, Und nützte nichts dem Herrn.

[8] Du schwing' dich vom geraden Weg Nicht in die Luft mit Flügeln, Der Pfeil fliegt in die Höh', und fällt Alsdann zur Erde.

[9] Wie kann die Zunge deines Kiels Dafür Hafisen danken, Daß deine Worte stets von Mund Zu Munde fliegen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.68-4.68

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.68

German Translation

[1] آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت
آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت

[2] تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین
کس واقف ما نیست که از دیده چه‌ها رفت

[3] بر شمع نرفت از گذر آتش دل دوش
آن دود که از سوز جگر بر سر ما رفت

[4] دور از رخ تو دم به دم از گوشه چشمم
سیلاب سرشک آمد و طوفان بلا رفت

[5] از پای فتادیم چو آمد غم هجران
در درد بمردیم چو از دست دوا رفت

[6] دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت
عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت

[7] احرام چه بندیم چو آن قبله نه این جاست
در سعی چه کوشیم چو از مروه صفا رفت

[8] دی گفت طبیب از سر حسرت چو مرا دید
هیهات که رنج تو ز قانون شفا رفت

[9] ای دوست به پرسیدن حافظ قدمی نه
زان پیش که گویند که از دار فنا رفت

[1] That Bold One of Pan - face the true Beloved who ,last night ,by me passed ,
What sin saw He that ,by way of Khita ,He passed

[2] Since from my sight ,went that world - seeing eye ,
None knoweth what tears from my eye have passed .

[3] Last night ,from the passing of the heart's fire ,to the candle passed not
That smoke sigh that ,to our head ,from the liver's consuming passed .

[4] Being far from His face ,momently ,from the fountain of my eye ,
A torrent of tears came and the deluge of calamity passed .

[5] From our feet ,we fell when separation's grief came
In grief ,we remained ,when from the hand ,the remedy union with Thee passed .

[6] The heart said : With prayer ,one can again obtain union with Him .
'Tis a life - time since my life all in the work of prayer passed .

[7] Wherefore do I bind put on the pilgrim - robe of the true Beloved for that Kihla is not here
In effort ,wherefore do I strive since from mount Marvah ,mount Safa hath passed

[8] Yesterday ,with the essence of the pity ,when he beheld me ,the physician said
Alas beyond the rules of cure ,thy grief hath passed .1 '

[9] O friend for asking Hafiz how he fareth plant thy foot to visit him
Before that time when they shall speak saying From the frail house this world he hath passed .

[1] Der Türke mit dem Feengesicht Der gestern von uns weggegangen, Welch' einen Fehler hat er gesehn, Daß er nach Chata fehlgegangen?

[2] Seit dieses weltensehende Aug' Von meinem Blicke sich entfernte, Weiß Keiner, was vor meinem Gesicht Für Bilder sind vorbeigegangen.

[3] Der Rauch, der von den Gluthen der Brust Am Abend gestern aufgestiegen, Ist über den entzündeten Rauch Der Kerze weit hinausgegangen.

[4] Entfernet von des Freundes Gesicht Vergießt die Quelle meines Auges, Von Zeit zu Zeit den reißenden Strom, Davon die Sündfluth ausgegangen.

[5] Als mich der Krampf der Trennung befiel, Sank auf der Stelle ich zusammen, Zurückgeblieben bin ich mit Schmerz, Nachdem der Arzt davon gegangen.

[6] Es sprach mein Herz: zu seinem Genuß Kann man wohl durch Gebet gelangen. Seitdem ist meines Lebens Genuß In Nichts, als im Gebet vergangen.

[8] Als mich der Leibarzt gestern besucht', Sprach er zu mir bedaurungsweise, Dein Uebel ist, o Schade für dich! Die Heilung längst vorbeigegangen.

[9] O gehe zu Hafisens Besuch, Erkund'ge dich nach seinem Wohlseyn, Noch eher als die Kunde dir kommt, Er sey aus dieser Welt gegangen.