Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	4
Translated to:	امیدوار 3
Co-occurrences:	hur 2

3 Poems contain hopeful

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.29-32.29

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.29

German Translation

[1] هزار جهد بکردم که یار من باشی
مرادبخش دل بی‌قرار من باشی

[2] چراغ دیده شب زنده دار من گردی
انیس خاطر امیدوار من باشی

[3] چو خسروان ملاحت به بندگان نازند
تو در میانه خداوندگار من باشی

[4] از آن عقیق که خونین دلم ز عشوه او
اگر کنم گله‌ای غمگسار من باشی

[5] در آن چمن که بتان دست عاشقان گیرند
گرت ز دست برآید نگار من باشی

[6] شبی به کلبه احزان عاشقان آیی
دمی انیس دل سوکوار من باشی

[7] شود غزاله خورشید صید لاغر من
گر آهویی چو تو یک دم شکار من باشی

[8] سه بوسه کز دو لبت کرده‌ای وظیفه من
اگر ادا نکنی قرض دار من باشی

[9] من این مراد ببینم به خود که نیم شبی
به جای اشک روان در کنار من باشی

[10] من ار چه حافظ شهرم جوی نمی‌ارزم
مگر تو از کرم خویش یار من باشی

[1] Efforts ,a thousand ,I made that ,my true Beloved ,Thou shouldst be ;
That the desire - giver of my sorrowful heart ,Thou shouldst be .

[2] O true Beloved since the lamp of my eye ,Thou madest night alive keeper watchful
The consoler of my hopeful heart ,Thou shalt be .

[3] When to slaves ,Khusraus of darkish beauty behave kindly ,
In the midst ,the Lord of my work thou shouldst be .

[4] By that cornelian mouth by the way whereof ,bloody of heart ,I am ,
If complaint ,I make ,my mystery - keeper ,thou shalt be .

[5] In that sward where idols beloved ones the hand of lovers take ,
If ,from thy hand ,this hand - taking take place ,my idol ,thou shall be .

[6] That a moment into the hut of sorrowful lovers ,Thou shouldst come
And ,a night ,the consoling friend of my sorrowful heart ,Thou shouldst be .

[7] My slender prey becometh the rays of the sun ,
If ,a moment ,a deer like thee ,my prey thou be .

[8] The three kisses that of Thy two lips ,my portion Thou hast made ,
If Thou give not ,my debtor ,Thou shalt be .

[9] In sleep of midnight ,this desire I see
In place of streaming tears ,in my embrace ,thou shalt be .

[10] Though I am the Hafiz the guardian of the city ,not worth a barley - corn I am
Perchance ,out of thy own liberality ,my beloved ,thou shalt be .

[1] Tausend Mühe gab ich mir, Daß du meine Freundinn seyst, Daß du nach dem Wunsch Des verstörten Herzens seyst.

[2] Daß die Lampe meines Aug's Vor dir angezündet sey, Daß dem hoffenden Gemüth Du Gefährt' und Leiter sey'st.

[3] Wenn ein Kaiser voller Huld Sich herabläßt zu dem Knecht, Ist es sicher, daß indeß Du mein Herr und Kaiser sey'st.

[4] Wenn ich einen Ballen mach' Aus des Herzens Blutrubin, Will ich, daß du mir hierob Tief und treu verschwiegen sey'st.

[5] Daß wo Schöne auf der Flur Greifen um der Freundinn Hand, (Lieget es in deiner Hand) Du mir Augenweide sey'st.

[6] Daß du einen Augenblick Zum Betrübten Herzen kommst, Daß du nur auf eine Nacht Meines Herzens Trauter seyst.

[7] Mager, wie ich bin, ich fang' Ganz gewiß den Sonnenhirsch, Daß den jungen Hirschen gleich Du von mir erjaget sey'st.

[8] Wenn die Küsse, welche mir Deine Lippen schuldig sind, Du nicht zahlest, weißt du wohl, Daß du dann mein Schuldner sey'st.

[9] Keine Mittel find' ich auf, Meinen Wunsch erfüllt zu seh'n, Daß du nur durch eine Nacht Meiner Thränen Zeuge sey'st.

[10] Hochberühmet wie Hafis Wäg' ich nicht erst Körner ab, Daß aus eignem Antrieb du Freund und Herzgeliebter sey'st.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.54-10.54

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.54

German Translation

[1] سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد
به دست مرحمت یارم در امیدواران زد

[2] چو پیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست
برآمد خنده خوش بر غرور کامگاران زد

[3] نگارم دوش در مجلس به عزم رقص چون برخاست
گره بگشود از ابرو و بر دل‌های یاران زد

[4] من از رنگ صلاح آن دم به خون دل بشستم دست
که چشم باده پیمایش صلا بر هوشیاران زد

[5] کدام آهن دلش آموخت این آیین عیاری
کز اول چون برون آمد ره شب زنده داران زد

[6] خیال شهسواری پخت و شد ناگه دل مسکین
خداوندا نگه دارش که بر قلب سواران زد

[7] در آب و رنگ رخسارش چه جان دادیم و خون خوردیم
چو نقشش دست داد اول رقم بر جان سپاران زد

[8] منش با خرقه پشمین کجا اندر کمند آرم
زره مویی که مژگانش ره خنجرگزاران زد

[9] شهنشاه مظفر فر شجاع ملک و دین منصور
که جود بی‌دریغش خنده بر ابر بهاران زد

[10] از آن ساعت که جام می به دست او مشرف شد
زمانه ساغر شادی به یاد میگساران زد

[11] ز شمشیر سرافشانش ظفر آن روز بدرخشید
که چون خورشید انجم سوز تنها بر هزاران زد

[12] دوام عمر و ملک او بخواه از لطف حق ای دل
که چرخ این سکه دولت به دور روزگاران زد

[13] نظر بر قرعه توفیق و یمن دولت شاه است
بده کام دل حافظ که فال بختیاران زد

[1] In the morning when ,his standard on the mountainous lands ,the Khasrau of the east the rising sun pitched ,
With the hand of mercy ,the door of hopeful ones ,my beloved beat

[2] Before morning ,when it became manifest what is the inconstant state of the sphere's love ,
It the morning ascended and ,on the pride of potentates ,a sweet laugh expressed .

[3] Last night ,when with the intention of dancing ,my idol stood up ,
From the tress ,she unloosed the knot and on the hearts of beloved ones beat .

[5] This usage of deceit ,what iron heart taught Him the true Beloved
That when from his own house He came out ,those keeping awake at night the 'abids ,and the zahids He first attacked .

[6] The idea of horsemen my wretched heart matured and near to them went
O Lord preserve it ,for ,on the centre of the horsemen ,it dashed .

[8] By the woollen khirka ,how into the noose of my power may I bring Him ,
A hair - clad one whose eye - lash ,those dagger - thrusting attacked .

[9] The great king ,Muzaffar of pomp ,the bravery of the kingdom ,and the faith of Mansur
Whose exceeding liberality without hesitation ,laughter ,against the generous spring - cloud ,expressed .

[10] From that moment when ,by his hand ,the cup of wine became honoured ,
In memory of its wine - drinkers ,the cup of joyousness ,time drained .

[11] With his head - cleaving sword ,gleamed victory that day
When ,like the star - consuming sun ,on thousands ,alone he dashed .

[12] Hafiz from God's grace ,ask for his Shah Mansur's lasting life and kingdom
For ,in the time of the people ,this coin of fortune ,the sphere struck .

[13] On the die of grace ,and the felicity of the King's fortune ,my glance is
O beloved give the desire of the heart of Hafiz who ,the omen of the fortunate ,struck .

[14] God most high since it gained the sorcery of existence ,excellent the nature of Shah Mansur
The purity of whose pure essence ,the breath of equality with the austere expressed .

[1] Morgens als die Fahne der Sonne Aufgesteckt war auf den Bergen, Sieh da kam der Liebling des Herzens Aus Erbarmung an die Thüre.

[2] Weil der Morgen deutlich erblickte, Was da sey des Glückes Liebe, Fieng er an im Ernste zu lachen Ueber jene, die d'rauf stolz sind.

[3] Gestern als mein Schöner zum Tanze Aufgestanden war im Kreise, Löst' er auf die Bande der Locken, Warf dieselben auf die Freunde,

[4] Als sein Wein ergründendes Auge, Die Vernünftigen zu rufen, Wusch ich über Frieden und Ruhe In dem Herzensblut die Hände.

[5] Saget, welches eiserne Herz hat Diese List ihn wohl gelehret, Daß er so vor allem beginn't Nachtdurchwacher auszurauben?

[6] Einen Reiter sah ich im Traume, Armes Herz! du war'st verloren, Herr, bewahr's vor allen Gefahren, Mitten unter Reiter fiel es.

[7] Für den Glanz von seinem Gesichte, Wurden Blut und Geist geopfert, Doch erfüllt er einmal die Wünsche, Danken es ihm die Entseelten.

[8] Ha! wie soll ich denn mit der Kutte Eine Locke Haar's erobern, Deren einz'le Härchen auf Straßen Tapfre Männer ganz ausrauben.

[10] Seit der Stunde, da er das Weinglas Nahm zuerst in seine Hände, Gab die Zeit den Becher der Freude Allen Trinkern in die Hände.

[11] Von dem Goldverspendenden Schwerte, Strahlte Sieg an jenem Tage, Als Er, wie die Sonne der Sterne, Tausende allein geschlagen.

[12] Seines Lebens, seiner Regierung Dauer fleh', o Herz! vom Herren, Denn die Münze ward von dem Loose Nach dem Laufe der Zeit geschlagen.

[13] Meines Muthes Loos ist gebunden An des Schahes Glück und Segen, Sey vergnügt Hafis, denn die Losung Ist auf's Beste ausgefallen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.57-10.57

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.57

German Translation

[1] به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد
تو را در این سخن انکار کار ما نرسد

[2] اگر چه حسن فروشان به جلوه آمده‌اند
کسی به حسن و ملاحت به یار ما نرسد

[3] به حق صحبت دیرین که هیچ محرم راز
به یار یک جهت حق گزار ما نرسد

[4] هزار نقش برآید ز کلک صنع و یکی
به دلپذیری نقش نگار ما نرسد

[5] هزار نقد به بازار کائنات آرند
یکی به سکه صاحب عیار ما نرسد

[6] دریغ قافله عمر کان چنان رفتند
که گردشان به هوای دیار ما نرسد

[7] دلا ز رنج حسودان مرنج و واثق باش
که بد به خاطر امیدوار ما نرسد

[8] چنان بزی که اگر خاک ره شوی کس را
غبار خاطری از ره گذار ما نرسد

[9] بسوخت حافظ و ترسم که شرح قصه او
به سمع پادشه کامگار ما نرسد

[1] To our friend Muhammad in beauty of disposition and of fidelity ,one reacheth not
In this matter ,to thee ,denial of our work reacheth not .

[3] By the right of ancient society I swear that any mystery confidant
To our friend ,of one way sincere thank - offering ,reacheth not .

[4] From the Creator's reed ,issue a thousand pictures and one
To the degree of approval of the picture of our idol Muhammad reacheth not .

[5] To the market of created beings ,they Fate and Destiny bring a thousand coins
To the die of our master of assay ,one coin reacheth not .

[6] Alas the Kafila of life manifestations of glories passed in such a way ,
That ,to the air of our far distant country ,its dust reacheth not .

[7] O heart grieve not of the reproach of the envious and be firm
For ,to our hopeful heart ,evil reacheth not .

[8] So live that if thou die and become the dust of the path ,to any one ,
From our way of life a particle of dust of grief of the heart reach not .

[9] Hafiz consumed and I fear that the explanation of his tale
To the ear of the powerful King reacheth not .

[1] Ich weiß, daß Niemand meinem Freund An Treu und Anmuth gleich kommt, Und daß hierinn der Wiederspruch Am wenigstens dir zukommt.

[2] Wiewohl sich mit Liebkosungen Die Liebeshändler brüsten, So weiß ich doch, daß meinem Freund An Anmuth Keiner gleich kommt.

[3] Ich schwör' es bei dem alten Bund, Daß Keiner der Vertrauten, Dem Freund an wahrer Dankbarkeit Und an Geradheit gleich kommt.

[4] Ich mahlte tausend Bilder aus, Mit kunstgewandtem Pinsel, Wiewohl kein einziges davon Dem Bild des Freundes gleich kommt.

[5] Viel tausend Münzen bringet man Zu Markt, sie zu verkaufen, Wiewohl nicht eine an Gehalt Dem Kern des Freundes gleich kommt.

[6] O weh! o weh! es zieht davon Des Lebens Karawane, So daß ihr Staub nicht bis in's Land Von meinen Wünschen hinkommt.

[7] Mein Herz, betrüb' dich nicht zu sehr, Ob bittern Spott der Neider, Weil meinem hoffenden Gemüth Daraus nichts Uebels zukommt.

[8] Du lebe mit den Leuten so, Daß wenn du Erbe wärest, Doch Keinem, der vorübergeht, Von dir ein Stäubchen zukommt.

[9] Verbrennet ist Hafisens Herz, Ich fürchte, daß die Sage Davon nicht einstens bis zum Ohr Des großen Schahes hinkommt.