Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	2
Co-occurrences:	khirka 2

2 Poems contain inducing

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.32-28.32

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.32

German Translation

[1] من که از آتش دل چون خم می در جوشم
مهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم

[2] قصد جان است طمع در لب جانان کردن
تو مرا بین که در این کار به جان می‌کوشم

[3] من کی آزاد شوم از غم دل چون هر دم
هندوی زلف بتی حلقه کند در گوشم

[4] حاش لله که نیم معتقد طاعت خویش
این قدر هست که گه گه قدحی می نوشم

[5] هست امیدم که علیرغم عدو روز جزا
فیض عفوش ننهد بار گنه بر دوشم

[6] پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت
من چرا ملک جهان را به جوی نفروشم

[7] خرقه پوشی من از غایت دین داری نیست
پرده‌ای بر سر صد عیب نهان می‌پوشم

[8] من که خواهم که ننوشم بجز از راوق خم
چه کنم گر سخن پیر مغان ننیوشم

[9] گر از این دست زند مطرب مجلس ره عشق
شعر حافظ ببرد وقت سماع از هوشم

[1] Although from the heart's fire ,like a foaming jar of wine ,in tumult I am ,
The seal of silence on my lip pressed ,the blood of grief I drink and silent I am .

[2] To show desire for the lip of the true Beloved is to make an attempt upon one's own life
Behold thou me who ,in this matter ,with soul strenuously strive

[3] Free from the heart's grief ,how may I become ,when ,momently ,
The Hindu of the tress of the idol the true Beloved me ,beringed as His slave maketh

[4] God forbid not trusting to my own devotion ,am I
Only this is the extent that ,sometimes ,a goblet of the wine of love to God I drink and in it strive

[5] Hope is mine that despite the enemy shaitan on the day of requital resurrection - day
Not ,on my back ,will the bounty of His pardon place the load of sin .

[6] For two wheat - grains ,my Father ,Adam ,sold the garden of Rizvan paradise
If ,for a barley - grain ,I sell it not ,unworthy son I shall be .

[7] Not from exceeding religiousness ,is my inducing of the khirka
Over the head of a hundred secret sins ,a veil the khirka I place .

[8] I who desire not to drink save of the purest wine
What shall I do ,if the speech of the Pir of the Magians ,I hear not

[1] Ich gähre zwar von Herzensgluth, Wie eine Tonne Wein, Daß ich versiegele den Mund, Trink' Wein und schweige still.

[2] Der Seele Vorsatz ist der Wunsch Nach meiner Freundin Mund, O sieh, wie meine Seele sich Zu diesem Zweck bemühet.

[3] Wie soll ich mich befreyen denn Von Herzensleid und Gram, Wenn mich mit jedem Augenblick Das Haar in Fesseln legt.

[4] Bewahre Gott! daß ich vertrau' Auf eigenes Verdienst, Ich weiß nur, daß ich leere aus Von Zeit zu Zeit ein Glas.

[5] Ich hoffe, daß zum Trotz des Feinds Am Tage des Gerichts Der Herr aus Huld die Sündenlast Nicht auf mich legen wird.

[6] Mein Vater hat das Paradies Zwey Körner werth geschätzt, Man schelte nicht daher, wenn ich Um eines es verspiel.

[7] Ich trage nicht mein Ordenskleid Aus bloßem frommen Sinn, Ich trage es vielmehr darum, Weil Fehler es verbirgt.

[8] Ich, der vom reinsten Rebensaft Nur trinkt, was soll ich thun? Was thun? wenn ich dem Wirthe nicht Zu folgen Willens bin.

[9] Wenn unser Sänger solch ein Lied Zu seiner Weise wählt, Wenn er Hafisens Lieder singt, So komm ich ausser mir.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.65-28.65

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.65

German Translation

[1] خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
شطح و طامات به بازار خرافات بریم

[2] سوی رندان قلندر به ره آورد سفر
دلق بسطامی و سجاده طامات بریم

[3] تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند
چنگ صبحی به در پیر مناجات بریم

[4] با تو آن عهد که در وادی ایمن بستیم
همچو موسی ارنی گوی به میقات بریم

[5] کوس ناموس تو بر کنگره عرش زنیم
علم عشق تو بر بام سماوات بریم

[6] خاک کوی تو به صحرای قیامت فردا
همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم

[7] ور نهد در ره ما خار ملامت زاهد
از گلستانش به زندان مکافات بریم

[8] شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

[9] قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند
بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم

[10] فتنه می‌بارد از این سقف مقرنس برخیز
تا به میخانه پناه از همه آفات بریم

[11] در بیابان فنا گم شدن آخر تا کی
ره بپرسیم مگر پی به مهمات بریم

[12] حافظ آب رخ خود بر در هر سفله مریز
حاجت آن به که بر قاضی حاجات بریم

[1] Arise so that to the tavern ,the sufi - khirka ,we may take
So that to the bazar of idle tales ,the ragged religious garment and idle talk ,we may take .

[2] To the path towards the kalandar - profligates ,journeying brought us
The ragged ,religious ,garment of wool ,and the prayer - mat of idle tales ,we take .

[3] Since the morning cup ,all the khilvatis take ,
At the door of the Pir of the tavern ,the harp of the morning ,we take .

[4] O true Beloved that covenant that with Thee ,in the Wadi - i - Aima'n ,eternity without beginning I established ,
Like Musa ,sayer of Let me see ,to the appointed place for inducing the ihram we take .

[5] From the turret of the ninth heaven God's throne the drum of thy fame ,we beat :
To the roof vault of the heavens ,the guidons of love from Thee ,we take .

[6] To - morrow resurrection - day in the plain of up - standing the resurrection - place the glorious dust of Thy street ,
For glorifying ,all ,on the pate of our head ,we take .

[7] If ,in our path ,the thorn of reproach ,the Zahid plant ,
Into the prison of retribution ,him from the rose - garden ,we take .

[8] Of our stained ,woollen ,garment ,shame be ours ,
If ,with this excellence and skill ,the reputation of miracles ,we take

[9] If the value of time ,the heart establish not and a work do not ,
Great the shame that ,from this produce of times ,we take .

[10] From this vaulted roof ,calamity raineth .Arise
That ,from all calamities ,shelter in the wine - house ,we may take .

[11] In desire's desert this ravishing world to be lost at last how long
From the murshid the path of escape we ask ; perchance ,the foot of approach to great deeds we may take .

[12] Hafiz at the door of every mean one ,thy face - lustre reputation spill not
To the Kazi of needs God best that that need ,we take .

[1] Steh' auf, wir wollen das Ordenskleid Zur Schenke tragen. Wir wollen heiliges Gaukelspiel Zu Markte tragen. Die Ohren habe ich mir verstopft Vor aller Predigt, Wie lang' ihr Prediger wollt ihr noch Die Schande tragen?

[2] Zum Zehrungsgeld für Betrunkene Für Kalendere, Laßt uns zum Käufer das Ordenskleid Den Teppich tragen!

[3] Daß alle Frommen das Glas zugleich Zum Trunk ergreifen, Laßt uns die Leiern in der früh Zum Wirthe tragen.

[4] Vermög' des Bundes den ich mit dir In Ruh' geschlossen, Werd' ich wie Moses in's heil'ge Land Einst übertragen.

[5] Ich will die Pauke von deinem Ruhm Im Himmel schlagen, Ich will der Liebe Panier bis an Die Sterne tragen.

[6] Im Felde des jüngsten Gerichts wird einst Der Staub der Füße Auf allen Scheiteln als Kronenzier Und Schmuck getragen.

[7] Und werden Dornen von Frommen uns In Weg geleget, Belohnen wollen mit Rosen wir Solch ein Betragen.

[8] Vor unserem wollenen Kleide selbst Ist's eine Schande, Wenn wir mit ähnlichem Sinn den Ruhm Der Tugend tragen.

[9] Wer nicht den Werth der Zeit erkennt Sie nicht benützet, Wird über ihre Verwendung einst Viel Reue tragen.

[10] Vom hohen Dache des Himmels stürzt Das Unglück nieder, Wir wollen sicherheitshalb sogleich Zur Schenk' uns tragen.

[11] Wie lange werden wir in dem Feld Der Lust noch irren, Vielleicht gelingt es mit Fragen, uns Davon zu tragen.

[12] Hafis! verschwende nicht Wangenglanz An allen Thüren, Viel besser ist's zum Herren der Rath Ihn hinzutragen.