Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

loads

Language:	English
Frequency:	2
Translated to:	باران 1 \| بارها 1
Co-occurrences:	path 2

2 Poems contain loads

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.14-28.14

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.14

German Translation

[1] خیال نقش تو در کارگاه دیده کشیدم
به صورت تو نگاری ندیدم و نشنیدم

[2] اگر چه در طلبت همعنان باد شمالم
به گرد سرو خرامان قامتت نرسیدم

[3] امید در شب زلفت به روز عمر نبستم
طمع به دور دهانت ز کام دل ببریدم

[4] به شوق چشمه نوشت چه قطره‌ها که فشاندم
ز لعل باده فروشت چه عشوه‌ها که خریدم

[5] ز غمزه بر دل ریشم چه تیر ها که گشادی
ز غصه بر سر کویت چه بارها که کشیدم

[6] ز کوی یار بیار ای نسیم صبح غباری
که بوی خون دل ریش از آن تراب شنیدم

[7] گناه چشم سیاه تو بود و گردن دلخواه
که من چو آهوی وحشی ز آدمی برمیدم

[8] چو غنچه بر سرم از کوی او گذشت نسیمی
که پرده بر دل خونین به بوی او بدریدم

[9] به خاک پای تو سوگند و نور دیده حافظ
که بی رخ تو فروغ از چراغ دیده ندیدم

[1] O true Beloved on the workshop of the eye ,the form of Thy face ,I drew
An idol in Thy form ,not I saw not I heard .

[2] Although in search of Thee ,equal in rein speed with the swift north breeze I am
Not even the dust of the swiftly moving cypress of Thy stature ,I reached .

[3] Hope in the dark night of Thy dark tress for the bright day of life ,I established not
From the heart's desire ,desire for Thy mouth's round form ,I severed ,

[4] From desire for Thy sweet fountain ,what drops tears they were that I scattered
From Thy ruby lip wine - selling ,what graces I purchased .

[5] On my wounded heart ,what arrows of glances ,Thou loosedest
At the head of Thy street ,what loads of grief I endured .

[6] O breeze of the morning from the true Beloved's street ,a little dust bring ;
For ,from that moist land ,the perfume of the blood of the wounded heart I perceived .

[7] The sin fault of Thy dark eye ,and of Thy heart - alluring neck ,it was ,
That ,like the wild deer ,from man I fled .

[8] Over my head ,from His street ,a fragrant breeze like the perfumed rose - bud passed ,
For obtaining the perfume of which ,the screen over my poor heart ,1 rent .

[9] The oath by the dust of Thy foot and by the light of the eye of Hafiz ,I swear that ,without Thy face ,
No splendour from the lamp of the eye ,I saw .

[1] Auf Herrschaft hoffte ich,Ich opferte mich deinem Dienste,Ich wünschte mir ein Reich,Und wählte dich zu meinem Herren.

[2] Ich habe dein GesichtVor die Fabrik des Augs gezogen.Ich sah und hörte nurVon einem Bilde, das dir gleichet.

[3] Wiewohl ich mit dem NordIn gleichem Flügelschritte gehe,So konnt' ich doch noch nichtZur Zeder deines Wuchses kommen.

[4] In deiner Locken NachtThat ich Verzicht auf Lebenstage,Im Kreise deines MundsVergaß ich meines Herzens Wünsche.

[5] Wie viel vergoß ich nichtAus Sehnsucht deines Auges Thränen!Wie viel LiebkosungenErkauft' ich nicht von deinen Lippen.

[6] Mit wie viel Pfeilen hastDu nicht mein Wundes Herz durchschoßen?Wie viele Lasten GramHab' ich in deinem Gau geschleppet?

[7] Bring' mir, o Morgenwind,Ein Stäubchen von dem Gau der Freundinn,Ich rieche dort den DuftDes Blutdurchströmten wunden Herzens.

[8] Fürwahr es ist die SchuldDes schwarzen Aug's und schönen Nacken,Daß ich wie Rehe scheuMich vor dem Menschen fürcht' und flüchte.

[9] Ein Duft aus ihrem GauGieng über mich wie über Knospen,Und dieser Duft zerrißDes armen Herzens Hülle.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.51-28.51

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.51

German Translation

[1] خرم آن روز کز این منزل ویران بروم
راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

[2] گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب
من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

[3] دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت
رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

[4] چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت
به هواداری آن سرو خرامان بروم

[5] در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت
با دل زخم کش و دیده گریان بروم

[6] نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی
تا در میکده شادان و غزل خوان بروم

[7] به هواداری او ذره صفت رقص کنان
تا لب چشمه خورشید درخشان بروم

[8] تازیان را غم احوال گران باران نیست
پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

[9] ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون
همره کوکبه آصف دوران بروم

[1] Joyous that day when from this desolate abode this world I go
The ease of soul the true Beloved I seek and for the sake of the Beloved I go .

[2] Though I know that to such a place the stranger findeth not the path ,
To the sweet perfume of that dishevelled tress ,I go .

[3] From dread of the prison of Sikandar this fleeting world my heart took contraction
I bind up my chattels and to the Land of Sulaiman the lasting world I go .

[4] With the sick heart ,and powerless body ,like the swift breeze ,
For the love of that moving cypress ,I go .

[5] In His path ,like the pen ,if on my head it is necessary to go ,
With the heart ,wound - enduring and weeping eye ,I go .

[6] If of this grief one day come to an end ,I have vowed that
To the wine - house door ,joyous and song - singing ,I will go

[7] That like a mote ,in love for Him ,
To the lip of the fountain of the resplendent sun ,I will go .

[8] Since ,to the Arabs those gone before ,who rest in proximity to God and who have escaped from time's tumult grief for us of heavy loads is none ,
Persians murshids of the faith guides of the Path of certainty A little help ,that happy and easy of heart in that Path I may go .

[9] And if ,out from the desert ,I take not the path like Hafiz
Along with the constellations of the Asaf of the age I go .

[1] O froher Tag! an dem aus diesem Zerstörten Haus ich werde gehen! An dem ich Seelenruhe suchen, Und nach der Freundinn werde gehen.

[2] Wiewohl ich weiß, daß diese Straße Zu Nichts den fremden Wandrer führet, So will ich doch nach Wohlgerüchen, Der tief verwirrten Locken gehen.

[3] Ein Schrecken hat mein Herz ergriffen, In diesem Kerker Alexanders. Ich werde nun mein Bündel schnüren, Zum Thron der Salomonen gehen.

[4] Ich will mit meinem kranken Herzen, Und mit dem kräftelosen Körper Dem Ostwind gleich, blos aus Begierde Nach dieser schwanken Ceder gehen.

[5] Und müßt' ich wie die Schreibefeder Sogar auf meinem Kopfe gehen, Ich würde doch mit wundem Herzen, Mit Thränen in den Augen gehen.

[6] Ich that ein heimliches Gelübde, Wenn ich von diesem Scherzen einstens Befreiet bin, mit frohem Herzen Und Sang zur Schenke hinzugehen.

[7] Aus Lust zu ihr und aus Begierde, Vermöchte ich wie Sonnenstäubchen Bis an den Rand des Aug's der Sonne Im Tanz und Glanz hineinzugehen.

[8] Weil jene leicht geschnüret sind, Die auf arabischen Hengsten reiten, So wollen wir zu frommen Männern, Ganz leicht und frohen Muthes gehen.

[9] Und wenn ich wie Hafis die Straße Nicht finden kann aus Trennungswüsten, So will ich immer mit dem Heere Des Großwesir's der Zeiten gehen.