Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	4

4 Poems contain strap

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:25.2-25.2

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:25.2

German Translation

[1] هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

[2] مرا امید وصال تو زنده می‌دارد
و گر نه هر دمم از هجر توست بیم هلاک

[3] نفس نفس اگر از باد نشنوم بویش
زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک

[4] رود به خواب دو چشم از خیال تو هیهات
بود صبور دل اندر فراق تو حاشاک

[5] اگر تو زخم زنی به که دیگری مرهم
و گر تو زهر دهی به که دیگری تریاک

[6] بضرب سیفک قتلی حیاتنا ابدا
لان روحی قد طاب ان یکون فداک

[7] عنان مپیچ که گر می‌زنی به شمشیرم
سپر کنم سر و دستت ندارم از فتراک

[8] تو را چنان که تویی هر نظر کجا بیند
به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک

[9] به چشم خلق عزیز جهان شود حافظ
که بر در تو نهد روی مسکنت بر خاک

[1] If design for my destruction ,thousands of enemies Shaitans ,intent upon leading one astray make ,
If thou O perfect murshid be my friend and aider of enemies ,I have no fear .

[2] Me ,hope of union with Thee keepeth alive
If not ,from separation from Thee a hundred ways ,fear of destruction is mine .

[3] Breath by breath ,if ,from the breeze ,Thy perfume ,I perceive not ,
Time after time ,rent like the rose my collar I make .

[4] On account of Thy image ,go to sleep my two eyes never
In separation from Thee ,patient was my heart ,'God forbid

[5] If a wound ,Thou strike ,'tis better than the plaister of another
If poison Thou give ,better than the antidote of another .

[6] My slaughter ,by the blow of Thy sword is everlasting life
For ,verily happy is my soul in this that it is a sacrifice for Thee .

[7] The rein ,turn not .For if me ,Thou strike with the sword ,
My head ,the shield I make from the saddle - strap to bind me as game Thy hand I keep not back .

[8] Thee ,as Thou art ,how may every vision see
To the extent of his vision ,every one understandeth .

[1] Tausende Feinde mögen mir den Untergang drohen,Bist nur du mein Freund, fürcht' ich der Feinde nicht.

[2] Mich erhält beim Leben, Hoffnung deines Genußes,Hunderfachen Tod fürcht' ich von deiner Flucht.

[3] Bringt der Wind von Hauch zu Hauche deinen Geruch nicht,So zerspring' ich wie Rosen von Zeit zu Zeit.

[4] Läßt dein Bild wohl Schlaf in meine Augen? Beyleibe!Bin ich fern von dir ruhig? Bewahre Gott!

[5] Besser ist ein Schlag von dir als Pflaster von Andern,Und ich zieh' dein Gift Anderer Theriak vor.

[6] Mord mit deinem Schwerdte ist mir ewiges Leben,Meine Seel' ist gut dir sie zu opfern,

[7] Lenk' nicht ab den Zügel, schlage mich mit dem Schwerdte,Denn ich zieh' die Hand nimmer vom Bügel ab.

[8] Wo sah' je das Auge eine Schönheit, wie du bist,Jeder schaut nach Maß seines Vermögens dich.

[9] Damals wird Hafis von allem Volke geehret,Wenn er sein Gesicht wälzet in deinem Staub.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.31-32.31

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.31

German Translation

[1] زین خوش رقم که بر گل رخسار می‌کشی
خط بر صحیفه گل و گلزار می‌کشی

[2] اشک حرم نشین نهانخانه مرا
زان سوی هفت پرده به بازار می‌کشی

[3] کاهل روی چو باد صبا را به بوی زلف
هر دم به قید سلسله در کار می‌کشی

[4] هر دم به یاد آن لب میگون و چشم مست
از خلوتم به خانه خمار می‌کشی

[5] گفتی سر تو بسته فتراک ما شود
سهل است اگر تو زحمت این بار می‌کشی

[6] با چشم و ابروی تو چه تدبیر دل کنم
وه زین کمان که بر من بیمار می‌کشی

[7] بازآ که چشم بد ز رخت دفع می‌کند
ای تازه گل که دامن از این خار می‌کشی

[8] حافظ دگر چه می‌طلبی از نعیم دهر
می می‌خوری و طره دلدار می‌کشی

[1] With this beauteous writing that on the rose of thy cheek thou drawest ,
On the page leaf of the rose ,and of the rose - bed ,the line of effacement thou drawest .

[2] My tear ,sitting in the fold of the hidden house ,*
From within the seven screens to the market of renown Thou drawest .

[3] By the perfume of thy tress ,the sluggish mover like the soft morning breeze ,
Momently ,in bond and chain into swift action ,Thou drawest .

[4] Momently ,in recollection of that lip ,wine of hue and of that intoxicated eye ,
Me ,from khilvat to the vintner's house ,Thou drawest .

[5] O true Beloved Thou saidest Thy head bound to our saddle - strap is fit
'Tis easy here is my head if the trouble of this load ,Thou endurest .

[6] With against Thy eye and eye - brow ,what deliberation of heart may I make
Alas this bow that ,against me miserable ,Thou drawest .

[7] Come back so that ,with Thy cheek ,far I may put the evil - eye ,
O fresh rose ,that ,from this thorn Hafiz ,possessed of imperious lust Thy skirt Thou drawest .

[8] Hafiz from the favour of time ,what more seekest thou
Wine thou tastest and through the hand the heart - possessor's tress thou drawest .

[1] Mit Schönheits-Linien, die du Auf deinen Wangen ziehst, Ist's sicher, daß du einen Strich Durch Rosenbeete ziehst.

[2] Betracht', daß meine Thränen, (die In dem Harem der Brust Geheimnißvoll versenket sind) Du auf den Markt hinziehst.

[3] Ha, wie mit deiner Locken Duft Du jeden Augenblick, Dem Ostwind gleich ein jedes Herz In deine Bande ziehst!

[4] Und wie du jeden Augenblick Durch dein berauschtes Aug', Und durch der trunknen Lippen Duft Mich in die Schenke ziehst.

[5] Du sprichst, es ziemt sich, daß dein Haupt In meinen Banden sey, Sehr wohl! wenn du nur diese Last Mit Freuden nach dir ziehst.

[6] Soll ich mich wider deine Brau'n Berathen mit dem Aug'? O weh! des Bogens, welchen du Straf auf mich Kranken ziehst.

[7] Komm', daß von deinem Angesicht Ich wend' das böse Aug', O frische Rose! welche du Den Saum durch Dornen ziehst.

[8] Hafis! wiewohl du dir verlangst Die Güter dieser Welt, Das Beste ist doch, daß du trinkst Und Freundeslocken ziehst.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.21-10.21

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.21

German Translation

[1] بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد
بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد

[2] غبار خط بپوشانید خورشید رخش یا رب
بقای جاودانش ده که حسن جاودان دارد

[3] چو عاشق می‌شدم گفتم که بردم گوهر مقصود
ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد

[4] ز چشمت جان نشاید برد کز هر سو که می‌بینم
کمین از گوشه‌ای کرده‌ست و تیر اندر کمان دارد

[5] چو دام طره افشاند ز گرد خاطر عشاق
به غماز صبا گوید که راز ما نهان دارد

[6] بیفشان جرعه‌ای بر خاک و حال اهل دل بشنو
که از جمشید و کیخسرو فراوان داستان دارد

[7] چو در رویت بخندد گل مشو در دامش ای بلبل
که بر گل اعتمادی نیست گر حسن جهان دارد

[8] خدا را داد من بستان از او ای شحنه مجلس
که می با دیگری خورده‌ست و با من سر گران دارد

[9] به فتراک ار همی‌بندی خدا را زود صیدم کن
که آفت‌هاست در تاخیر و طالب را زیان دارد

[10] ز سروقد دلجویت مکن محروم چشمم را
بدین سرچشمه‌اش بنشان که خوش آبی روان دارد

[11] ز خوف هجرم ایمن کن اگر امید آن داری
که از چشم بداندیشان خدایت در امان دارد

[12] چه عذر بخت خود گویم که آن عیار شهرآشوب
به تلخی کشت حافظ را و شکر در دهان دارد

[1] I have an idol that ,the canopy of the hyacinth around the rose hath
A line in the blood of the Arghavan ,the spring of his cheek hath .

[2] O Lord the dust of the line of the beard covered the sun of his face
Give him everlasting life ,who everlasting beauty - hath .

[3] When I became lover of God I spake saying I have carried off the jewel of my desire union with God
I knew not what tumultuous blood - scattering ,waves ,this sea of unity hath .

[4] From his eye ,it is not fit to take the soul .For ,from every direction ,I see
Of the corner ,he hath made the ambush and the arrow in the bow hath .

[5] When from around lovers' heart ,He loosed the snare of the tress ,
To the informer of the wind ,He speaketh saying : Secret ,our mystery ,he hath .

[6] On the dust ,scatter the draught and behold the state of people of rank
For ,of Jamshid ,of Kay Khusrau ,a thousand tales ,it the dust hath .

[7] O bulbul when in thy face the rose laugheth ,be not in her snare ,
For ,on the rose ,is no reliance ,say ,even if the world's beauty ,it hath

[8] O watchman of the assembly for God's sake ,take my justice from him do me justice
For ,with others ,he hath drunk wine and with me ,a heavy head hath .

[9] If thou bind me to the saddle - strap ,for God's sake ,quickly make me prey
For ,in delay are calamities and the seeker's loss ,it delay hath ,

[10] Make not excluded my eye from the cypress of thy heart - seeking stature
Plant in this its fountain - head for pleasant running water ,it hath .

[11] From the fear of separation ,make me safe ,if thou have hope of it ,
Saying In safety from the eye of ill - thinkers ,thee ,God hath .

[12] To my own fortune ,what excuse may I utter For that knave ,city - upsetting
Slew Hafiz with bitterness and ,in his mouth ,sugar hath .

[1] Mein Liebchen eine Rosenlaube Mit Hyacinth' umschattet hat, Sein Wangenglanz die zarte Weiche Vom Blut der Purpurblume hat.

[2] Die Sonne seines Angesichts Ist von dem Flaum des Barts versteckt. O Herr verleih' ihm ew'ges Leben, Weil er die ew'ge Schönheit hat!

[3] Verliebt sprach ich zwar zu mir selber: Ich habe meinen Wunsch erreicht. Ich wüßte nicht, was dieses Weltmeer Für blut'ge Wogenstürme hat.

[4] Die Seel' entflieht nicht seinem Auge, Denn überall, wohin ich schau', Seh' ich, wie er im Hinterhalte Die Pfeile auf dem Bogen hält.

[5] Der Freundinn Haarnetz wird vom Staube Verliebter Herzen rein gemacht, Der Schwätzer Ostwind plaudert immer, Statt daß er's im Geheimen hat. Was ist gefallen auf die Straße, Ich seh' viel Fürsten hohen Sinns, Von denen jeder auf die Schwelle Des Thors sein Haupt geleget hat.

[6] Du gieß' den Hefen auf die Erde, Und schaue der Berühmten Loos, Du weißt, was man von Keichosrewen Und von Dschemschid für Sagen hat.

[7] Wenn dir die Rose freundlich lächelt, O Nachtigall! so prahle nicht, Denn keiner darf der Rose trauen, Wenn sie auch Himmelsschönheit hat.

[8] O Vogt des Freundeskreises fodre Bei Gott! von ihm, was mir gebührt, Indem mit andern er getrunken, Mit mir nur üble Laune hat.

[9] Wenn du mich willst in Bande legen, Bei Gott! so fange mich geschwind, Weil nur Gefahr im Aufschub liegt, Und selbst der Fänger Schaden hat.

[10] Beraube nicht des Freundes Auge Von deines Wuchses Cederstamm Verpflanz' sie in den Quell des Auges, Wo sie stets frisches Wasser hat,

[11] Entfern' von mir die Furcht der Trennung, Wenn du die kleinste Hoffnung nähr'st, Daß wieder das Verschrey'n des Auges Dich Gott in seiner Obhut hat.

[12] Was soll ich noch mein Loos entschuld'gen! Schlug dieses Schelmenauge nicht Mit Bitterkeit Hafisen nieder? Indeß im Mund' es Zucker hat.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.95-10.95

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.95

German Translation

[1] سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند
پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند

[2] به فتراک جفا دل‌ها چو بربندند بربندند
ز زلف عنبرین جان‌ها چو بگشایند بفشانند

[3] به عمری یک نفس با ما چو بنشینند برخیزند
نهال شوق در خاطر چو برخیزند بنشانند

[4] سرشک گوشه گیران را چو دریابند در یابند
رخ مهر از سحرخیزان نگردانند اگر دانند

[5] ز چشمم لعل رمانی چو می‌خندند می‌بارند
ز رویم راز پنهانی چو می‌بینند می‌خوانند

[6] دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند

[7] چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند
بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند

[8] در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند
که با این درد اگر دربند درمانند درمانند

[1] Those of lily perfume cause grief's dust to sit when they sit
Patience from the heart ,those of Parl - face take when they strive .

[2] To the saddle - strap of tyranny ,hearts they bind when they bind
From the ambergris beperfumed tress ,souls they scatter ,when they scatter .

[3] In a life - time ,with us a moment ,they rise ,when they sit ,
In the heart ,the plant of desire they plant ,when they rise up .

[4] The tear of the corner - takers lovers they find ,when they find
From the love of morning - risers ,the face from love of them they turn not ,if when they know .

[5] From my eye ,the pomegranate - like ruby bloody tears they rain ,when they laugh
From my face ,the hidden mystery ,they read ,when they look .

[6] Where that one ,who the remedy of the lover's pain regardeth easy
Of remedy ,those who in thought are ,from thought distressed are .

[7] In that presence ,the desirous ones bring grace ,when they bring supplication
To this court of God they call Hafiz when they cause him to die .

[1] Mädchen mit dem Duft der Jasminen, Verscheuchen Gram, wenn sie sich setzen, Mädchen mit den Feengesichtern, Verscheuchen Ruh', wenn sie sich heben.

[2] Siehe mit den Banden des Schmerzes Verbinden sie das wunde Herz, Von dem Haar durchwürzet mit Ambra Verstreuen sie auf dem Wege Seelen.

[3] Sie verweilen wenig Sekunden, Sie gehen, sobald sie sich gesetzet. Steh'n sie auf, so pflanzen sie immer Den Zweig der Sehnsucht in die Herzen.

[4] Wer da faßen kann die Betrübniß Der Einsamkeit, kann selbe faßen, Wer versteht die Farbe der Wangen Des Morgenfreunds, versteht derselbe.

[5] Wenn sie lachen, regnet es Thränen Vom Auge, Thränen wie Rubinen, Wenn sie meine Wangen betrachten, Erspähen sie bald mein Geheimniß.

[6] Manche, welche Heilung der Liebe, Für leicht, Arzney für nützlich halten, Bleiben, wenn sie drüber sich setzen, Und auf Arzneien sinnen, stecken.

[8] Flehende zum Throne des Herren Beginnen ihr Gebet mit Klagen, Wenn vor ihrem Thron sich Hafis stellt, So ist's, daß er geprüfet werde.