Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	loosed 1 \| may scatter 1
Lemma:	افشاند/افشان VERB

2 Poems contain افشاند

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:1.3-1.3

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:1.3

German Translation

[1] اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

[2] بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را

[3] فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را

[4] ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

[5] من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

[6] اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم
جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را

[7] نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند
جوانان سعادتمند پند پیر دانا را

[8] حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را

[9] غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ
که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را

[1] If that Bold One the true Beloved of Shiraz gain our heart ,
For His dark mole ,I will give Samarkand and Bukhara both worlds

[2] Saki give the wine of divine love remaining from the people of religion for ,in Paradise ,thou wilt not have
The bank of the water of the Ruknabad the lover's weeping eye nor the rose of the garden of Musalla the lover's heart

[3] Alas These saucy dainty ones lovely women sweet of work ,the torment of the city ,
Take patience from the heart even as the men of Turkistan take the tray of plunder .

[4] The beauty of the Beloved God is in no need of our imperfect love
Of lustre ,and colour ,and mole and tricked line of eyebrow what need hath the lovely face

[6] O murshid thou to amend my work spakest ill of me and I am happy .God Most High forgive thee thou spakest well
The bitter reply suiteth the ruddy lip ,sugar - eating .

[7] O Soul Hear the counsel of the Murshid
For ,dearer than the soul ,hold happy youths the counsel of the wise old man .

[8] The tale of minstrel and of wine of Love utter little seek the mystery of time
For this mystery ,none solved by skill thought and knowledge and shall not solve .

[9] Thou utteredest a ghazal ; and threadedest pearls of verse Hafiz come and sweetly sing
That ,on thy verse ,the sky may scatter in thanks the cluster of the Pleiades .

[1] Nähme mein Herz in die Hand der schöne Knabe aus Schiras,Gäb ich fürs Maal Samarkand und Buchara.

[2] Reiche mir Schenke den Wein, im Himmel suchst du vergebensRoknabad's Blumengestad, und Mosella's.

[3] Wehe! die Schelmen mit schwarzem Aug und süsser GebärdeRauben dem Herz die Geduld, wie die Türken.

[4] Unvollkommene Liebe bedarf nicht die Schönheit des Freundes,Schöne Gesichter bedürfen nicht Schminke.

[5] Jusufs berauschende Schönheit erklärt den Zauber der Liebe,Welcher zerrissen den Flor bei Sulicha.

[6] Böses hast du gesprochen. Verziehn! Wohl ward es gesprochenBitteres ziemet den zuckrichten Lippen.

[7] Höre den Rath, denn wiß': ein wohlerzogener JünglingSchätzt wie die Seele die Worte der Alten.

[8] Bleibe beym Sänger, beim Glas, erforsch nicht verborgene DingeKeiner noch hat es gelöset, wird's lösen.

[9] Lieder hast du gesungen Hafis, und Perlen gebohret.Werth, daß Pleiaden der Himmel verstreue.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.21-10.21

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.21

German Translation

[1] بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد
بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد

[2] غبار خط بپوشانید خورشید رخش یا رب
بقای جاودانش ده که حسن جاودان دارد

[3] چو عاشق می‌شدم گفتم که بردم گوهر مقصود
ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد

[4] ز چشمت جان نشاید برد کز هر سو که می‌بینم
کمین از گوشه‌ای کرده‌ست و تیر اندر کمان دارد

[5] چو دام طره افشاند ز گرد خاطر عشاق
به غماز صبا گوید که راز ما نهان دارد

[6] بیفشان جرعه‌ای بر خاک و حال اهل دل بشنو
که از جمشید و کیخسرو فراوان داستان دارد

[7] چو در رویت بخندد گل مشو در دامش ای بلبل
که بر گل اعتمادی نیست گر حسن جهان دارد

[8] خدا را داد من بستان از او ای شحنه مجلس
که می با دیگری خورده‌ست و با من سر گران دارد

[9] به فتراک ار همی‌بندی خدا را زود صیدم کن
که آفت‌هاست در تاخیر و طالب را زیان دارد

[10] ز سروقد دلجویت مکن محروم چشمم را
بدین سرچشمه‌اش بنشان که خوش آبی روان دارد

[11] ز خوف هجرم ایمن کن اگر امید آن داری
که از چشم بداندیشان خدایت در امان دارد

[12] چه عذر بخت خود گویم که آن عیار شهرآشوب
به تلخی کشت حافظ را و شکر در دهان دارد

[1] I have an idol that ,the canopy of the hyacinth around the rose hath
A line in the blood of the Arghavan ,the spring of his cheek hath .

[2] O Lord the dust of the line of the beard covered the sun of his face
Give him everlasting life ,who everlasting beauty - hath .

[3] When I became lover of God I spake saying I have carried off the jewel of my desire union with God
I knew not what tumultuous blood - scattering ,waves ,this sea of unity hath .

[4] From his eye ,it is not fit to take the soul .For ,from every direction ,I see
Of the corner ,he hath made the ambush and the arrow in the bow hath .

[5] When from around lovers' heart ,He loosed the snare of the tress ,
To the informer of the wind ,He speaketh saying : Secret ,our mystery ,he hath .

[6] On the dust ,scatter the draught and behold the state of people of rank
For ,of Jamshid ,of Kay Khusrau ,a thousand tales ,it the dust hath .

[7] O bulbul when in thy face the rose laugheth ,be not in her snare ,
For ,on the rose ,is no reliance ,say ,even if the world's beauty ,it hath

[8] O watchman of the assembly for God's sake ,take my justice from him do me justice
For ,with others ,he hath drunk wine and with me ,a heavy head hath .

[9] If thou bind me to the saddle - strap ,for God's sake ,quickly make me prey
For ,in delay are calamities and the seeker's loss ,it delay hath ,

[10] Make not excluded my eye from the cypress of thy heart - seeking stature
Plant in this its fountain - head for pleasant running water ,it hath .

[11] From the fear of separation ,make me safe ,if thou have hope of it ,
Saying In safety from the eye of ill - thinkers ,thee ,God hath .

[12] To my own fortune ,what excuse may I utter For that knave ,city - upsetting
Slew Hafiz with bitterness and ,in his mouth ,sugar hath .

[1] Mein Liebchen eine Rosenlaube Mit Hyacinth' umschattet hat, Sein Wangenglanz die zarte Weiche Vom Blut der Purpurblume hat.

[2] Die Sonne seines Angesichts Ist von dem Flaum des Barts versteckt. O Herr verleih' ihm ew'ges Leben, Weil er die ew'ge Schönheit hat!

[3] Verliebt sprach ich zwar zu mir selber: Ich habe meinen Wunsch erreicht. Ich wüßte nicht, was dieses Weltmeer Für blut'ge Wogenstürme hat.

[4] Die Seel' entflieht nicht seinem Auge, Denn überall, wohin ich schau', Seh' ich, wie er im Hinterhalte Die Pfeile auf dem Bogen hält.

[5] Der Freundinn Haarnetz wird vom Staube Verliebter Herzen rein gemacht, Der Schwätzer Ostwind plaudert immer, Statt daß er's im Geheimen hat. Was ist gefallen auf die Straße, Ich seh' viel Fürsten hohen Sinns, Von denen jeder auf die Schwelle Des Thors sein Haupt geleget hat.

[6] Du gieß' den Hefen auf die Erde, Und schaue der Berühmten Loos, Du weißt, was man von Keichosrewen Und von Dschemschid für Sagen hat.

[7] Wenn dir die Rose freundlich lächelt, O Nachtigall! so prahle nicht, Denn keiner darf der Rose trauen, Wenn sie auch Himmelsschönheit hat.

[8] O Vogt des Freundeskreises fodre Bei Gott! von ihm, was mir gebührt, Indem mit andern er getrunken, Mit mir nur üble Laune hat.

[9] Wenn du mich willst in Bande legen, Bei Gott! so fange mich geschwind, Weil nur Gefahr im Aufschub liegt, Und selbst der Fänger Schaden hat.

[10] Beraube nicht des Freundes Auge Von deines Wuchses Cederstamm Verpflanz' sie in den Quell des Auges, Wo sie stets frisches Wasser hat,

[11] Entfern' von mir die Furcht der Trennung, Wenn du die kleinste Hoffnung nähr'st, Daß wieder das Verschrey'n des Auges Dich Gott in seiner Obhut hat.

[12] Was soll ich noch mein Loos entschuld'gen! Schlug dieses Schelmenauge nicht Mit Bitterkeit Hafisen nieder? Indeß im Mund' es Zucker hat.