Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	3
Translated to:	wing 2 \| pinion 1
Lemma:	بال NOUN

3 Poems contain بال

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:24.1-24.1

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:24.1

German Translation

[1] زبان خامه ندارد سر بیان فراق
وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق

[2] دریغ مدت عمرم که بر امید وصال
به سر رسید و نیامد به سر زمان فراق

[3] سری که بر سر گردون به فخر می‌سودم
به راستان که نهادم بر آستان فراق

[4] چگونه باز کنم بال در هوای وصال
که ریخت مرغ دلم پر در آشیان فراق

[5] کنون چه چاره که در بحر غم به گردابی
فتاد زورق صبرم ز بادبان فراق

[6] بسی نماند که کشتی عمر غرقه شود
ز موج شوق تو در بحر بی‌کران فراق

[7] اگر به دست من افتد فراق را بکشم
که روز هجر سیه باد و خان و مان فراق

[8] رفیق خیل خیالیم و همنشین شکیب
قرین آتش هجران و هم قران فراق

[9] چگونه دعوی وصلت کنم به جان که شده‌ست
تنم وکیل قضا و دلم ضمان فراق

[10] ز سوز شوق دلم شد کباب دور از یار
مدام خون جگر می‌خورم ز خوان فراق

[11] فلک چو دید سرم را اسیر چنبر عشق
ببست گردن صبرم به ریسمان فراق

[12] به پای شوق گر این ره به سر شدی حافظ
به دست هجر ندادی کسی عنان فراق

[1] The reed's tongue hath no desire for the explanation of separation
If not ,to thee ,I give the explanation of the tale of separation .

[2] Alas life's span ,in hope of union ,
Hath reached to an end and to an end ,hath not come the time of separation .

[3] That head that ,in glory ,1 rubbed on the head of the sphere ,
I swear by the true ones that I compelled by Fate and Destiny placed it on the threshold of separation .

[4] In desire of union ,how may I unfold the wing ,
For its feathers ,the bird of my heart hath shed on the nest of separation .

[5] Now ,what remedy ,when ,into the great whirlpool of grief's ocean ,
The bark of my patience hath fallen on account of the sail of separation .

[6] Not much it wanted that the bark of my life should be overwhelmed ,
With love's wave from the limitless ocean of separation .

[7] O Lord into the world ,who brought disjunction and separation
Dark be the day of disjunction ,and the house of separation .

[8] O true Beloved comrades of the troop of Thy fancy and fellow - riders with patience ,are we lovers of Thee
The associate of labour ,and of'distress and the companion of separation .

[9] Union with Thee ,how may I claim By my soul I swear that hath become ,
My heart ,the secretary of fate and my body ,the pledge of separation .

[10] Roast - flesh became my heart from the burning of desire and far in separation from the true Beloved ,
Ever ,the blood of the liver ,I drink from the tray of separation .

[11] When ,captive to love's circle ,the sky beheld my head ,
The neck of my patience ,it bound with the cord of separation .

[12] Hafiz if ,with the foot of desire ,this Path of love to the end thou hadst gone ,
To the hand of disjunction ,none would have given the rein of separation .

[1] Wer brachte denn zuerst die Trennung auf die Erde?Auf immer bleibe schwarz das Haus der Flucht, der Trennung.

[2] Der Feder Zunge spricht nicht aus den Schmerz der Trennung,Sonst hätt' ich dir erklärt die Sagen von der Trennung.

[3] Des Lebens Zeit verfloß in Hoffnung des Genusses,O Weh! und noch nicht ist zu End' die Zeit der Trennung.

[4] Ich heb' den Kopf mit Stolz bis an des Himmels Giebel,Und aus Geradheit lieg' ich auf die Schwell' der Trennung.

[5] Wie kann ich fliegen mit dem Wunsche des Genusses?Entfiedert ward der Aar der Brust im Nest der Trennung.

[6] Der Nachen der Geduld fiel auf dem Meer der Leiden,In einen Wirbel mit dem Segeltuch der Trennung.

[7] Noch wenig fehlt, so wird des Lebens Schiff versinken,In Sehnsuchtsfluthenschwall im weiten Meer der Trennung.

[8] Wenn ich die Trennung erwische, fürwahr! ich will sie ermorden,Und mit Thränen bezahl' ich dann die Blutschuld der Trennung.

[9] Ich ziehe voll Geduld mit ihres Bildes Heeren,Ich wandle auf der Gluth der Flucht, im Schmerz der Trennung.

[10] Wie kann die Seele fodern des Genusses Freuden?Mein Herz erliegt dem Loos, den Leib umfaßt die Trennung,

[11] Der Sehnsucht Gluth hat längst mein armes Herz verbrennet,Vom Freunde ferne trink' ich Blut am Tisch der Trennung,

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.27-32.27

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.27

German Translation

[1] عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی
ای پسر جام می‌ام ده که به پیری برسی

[2] چه شکرهاست در این شهر که قانع شده‌اند
شاهبازان طریقت به مقام مگسی

[3] دوش در خیل غلامان درش می‌رفتم
گفت ای عاشق بیچاره تو باری چه کسی

[4] با دل خون شده چون نافه خوشش باید بود
هر که مشهور جهان گشت به مشکین نفسی

[5] لمع البرق من الطور و آنست به
فلعلی لک آت بشهاب قبس

[6] کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
وه که بس بی‌خبر از غلغل چندین جرسی

[7] بال بگشا و صفیر از شجر طوبی زن
حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی

[8] تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیرم
جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی

[9] چند پوید به هوای تو ز هر سو حافظ
یسر الله طریقا بک یا ملتمسی

[1] In fruitlessness and lustfulness ,passed my life
O son me ,the cup of wine ,give ,so that to old age thou mayst reach .

[2] In this city ,what sugars that became contented ,
The mighty falcons of tarlkat with the stage of a pitiful fly

[3] Last night ,in the crowd of slaves of His door ,I went ,
He spake saying O friendless ,remediless ,one the load of what person art thou

[4] Despite the heart become blood in grief to be like the pleasant fragrant musk - pod ,is necessary for him ,
Who became world - renowned for a fragrant breath of excellence

[5] From the direction of Tar ,lightning flashed ; to it ,I inclined in love
Perchance ,thee ,a brand of bright flame ,I may bring .

[6] Departed in death hath the Karvan of friends and ,in the ambush - place ,thou in sleep
Arise prepare the requisites of the end .Alas of so many crashes of the great bell of death wholly void of knowledge ,thou art .

[7] O bird of my soul thy pinion ,spread and ,from the lofty Tuba tree ,the shout of praise in recollection of Thy Creator raise
Woe is it that a glorious bird like thee captive of the cage of worldly delights that befit thee not thou art

[8] So that ,like the censer ,a moment ,we may take the skirt of the beloved ,
We placed our heart on the fire ,for the sake of a pleasant breath .

[9] In desire of Thee ,in every direction ,Hafiz runneth how much
O object of desire to thee ,easy the path ,may God make .

[1] Ohne Zweck in eitler Begier ist das Leben verstrichen, Jüngling gieb mir das Glas, morgen schon wirst du zum Greis. Sieh', es erglänzet die Flamm' von ferne auf Sinai's Höhen, Und wie Zunderschwamm fanget den Funken mein Herz.

[2] Dankbar, fürwahr! geziemt uns zu seyn in unserer Hauptstadt, Wo der Falke der Jagd sich mit der Ameis begnügt.

[3] Gestern drängte ich mich vor die Thür' des Geliebten zum Pferdetroß. Armer, sprach er zu mir: Wer hat dich also beschwert?

[4] Blutigen Herzens muß seyn, doch froh zugleich wie die Blase, Welcher durch Moschusduft Ruhm sich erwarb in der Welt.

[5] Hast den Blitz, der von Sina ausgieng, du zum Vertrauten gewählet? Oder nahte zu dir irgend ein flammend Gestirn?

[6] Fort ist die Karawane, nun schläfst du sorglos im Winkel. Mancher verschlief wie du jenes Signales Geläut.

[7] Schlage die Flügel, und singe das Lied des Lammes aus Eden, Armer Vogel, o weh'! daß du im Kefichte bist.

[8] Um ein Düftchen vom Saum des Geliebten zu haschen wie's Rauchfaß Hab' ich entschlossen mein Herz hin auf die Gluten gelegt.

[9] Dir zu Lieb' hat Hafis auf allen Seiten gesichert. Herr mein Gott! o mach' Suchenden leichter den Weg.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.11-4.11

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.11

German Translation

[1] شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست
صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

[2] اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود
ببین که جام زجاجی چه طرفه‌اش بشکست

[3] بیار باده که در بارگاه استغنا
چه پاسبان و چه سلطان چه هوشیار و چه مست

[4] از این رباط دودر چون ضرورت است رحیل
رواق و طاق معیشت چه سربلند و چه پست

[5] مقام عیش میسر نمی‌شود بی‌رنج
بلی به حکم بلا بسته‌اند عهد الست

[6] به هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش می‌باش
که نیستیست سرانجام هر کمال که هست

[7] شکوه آصفی و اسب باد و منطق طیر
به باد رفت و از او خواجه هیچ طرف نبست

[8] به بال و پر مرو از ره که تیر پرتابی
هوا گرفت زمانی ولی به خاک نشست

[9] زبان کلک تو حافظ چه شکر آن گوید
که گفته سخنت می‌برند دست به دست

[1] Blossomed is the red rose and intoxicated is the nightingale
And given is the invitation to merriment O Lovers ,wine - worshipping

[2] The foundation of penitence that ,firm as a rock ,appeared ,
How the crystal cup of wine hath shattered it ,behold

[3] Bring wine for ,in the Court of the Independent One God
Whether the humble shepherd or the lofty Sultan whether sensible or insensible what matter

[4] Since there is necessity for departing from this Inn of two doors this world ,one door of birth ,the other door of death
The gallery and the arch the mode of thy living ,whether lofty in ease or low in calamity what matter

[5] Unattainable ,is the place of ease without toil
Yes with the decree of calamity they Fate and Destiny established the day of Alast .

[6] Grieve neither at existence nor at non - existence Be thy mind ,happy .
For the end of every perfection that is is non - existence .

[7] The pomp of being an Asaf ,the wind - steed ,and the language of birds
All went to the /wind of destruction and from them ,the khvvaja obtained no profit .

[8] With the wing of wealth and the feather of rankj go not in pride from the Path and be not fascinated with thy own frail life For ,the arrow far flying
Keepeth loftily the air awhile but ,at last ,lieth low in the dust .

[9] Hafiz What thanks ,uttereth the tongue of thy eloquent reed for the reason that
They take in joy the utterance of its speech from hand to hand

[1] Die rothe Rose blühet auf, Die Nachtigall ist trunken, Nun laßt dem Trinken freyen Lauf, Ihr Weinverehrer!

[2] Der Bau der Reu', er schien so fest, Als wär' er ganz von Steine, O seht, wie das kristallne Glas Ihn schon zerschlagen.

[3] Er bringet Wein, denn vor dem Thron Der unsern Wunsch erhöret, Gilt Weiser gleich, und Trunkenbold Und Fürst und Wächter.

[4] Da ich einmal verlassen muß Dies Gasthaus mit zwey Pforten, So gilt es gleich, mein Lebenslauf Sey hoch, sey niedrig.

[5] Es ist nicht möglich ohne Gram Und ohne Leid zu leben, Denn an dem Tag des Looses ward Uns Leid beschieden.

[6] Um Seyn und Nichtseyn sorg' dich nicht, Sey immer frohen Herzens, Das Ende jeder Treflichkeit Ist die Vernichtung.

[7] Die Pracht, Aßaff, der Ostwindgaul, Der Vögelsprache Kunde, Ist alles in den Wind zerstiebt, Und nützte nichts dem Herrn.

[8] Du schwing' dich vom geraden Weg Nicht in die Luft mit Flügeln, Der Pfeil fliegt in die Höh', und fällt Alsdann zur Erde.

[9] Wie kann die Zunge deines Kiels Dafür Hafisen danken, Daß deine Worte stets von Mund Zu Munde fliegen.