Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Lemma:	جبین او NOUN PRON

2 Poems contain جبینش

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:30.8-30.8

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:30.8

German Translation

[1] مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

[2] غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو

[3] هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش
که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو

[4] رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم
هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو

[5] روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست
که بر طرف سمن زارش همی‌گردد چمان ابرو

[6] دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی
که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو

[7] تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

[8] اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری
به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو

[1] Mine is an eye ,blood - shedding on account of the eye of that bow eyebrow
Full of tumult will become the world on account of that eye ,and of that eyebrow .

[2] The slave of the eye I am of that saucy one such that ,in the sweet sleep of intoxication ,
The adorned rose - bed is her face and the musky canopy ,her eyebrow .

[4] The watchers careless unacquainted with my secrets and ,momently ,from that eye and forehead ,ours
Are a thousand kinds of message and ,the curtain between them is the eyebrow .

[5] To the soul of the corner - sitters ,the beauty of the rose - bed is only a little of his beauty
On the border of whose sward ,a saunterer becometh the eyebrow .

[6] Notwithstanding such beauty ,again none speaketh of the Hur and the Par
Saying : Of this the Hur is like this ,the eye ; and of that the Pari like that ,the eyebrow .

[7] Thou ,Kafir of heart ,bindest not the veil of thy tress .I fear
That my prayer - arch will turn ,the curve of that heart - ravishing eyebrow .

[8] Although ,in possessing fidelity ,Hafiz is the wise bird yet
Him ,with the arrow of the glance ,prey made ,the eye of that bow eyebrow .

[1] Blut verströmet mein Aug', verwundet vom Schwerte der Brauen, Welten werden verwirrt durch diese Augen und Brauen.

[2] Gänzlich weihe ich mich dem Dienste des lieblichen Knaben, Sein Gesicht ist die Ros', und schattige Lauben die Brauen.

[3] Abgezehret bin ich aus Gram so fein wie der Neumond, Weil der Mond es noch wagt, keck zu steh'n vor den Brauen.

[4] Ha! es merken nicht auf die Nebenbuhler, indessen Kommt mir Kunde der Stirne des Augs vom Mittler der Brauen.

[5] Wunderlich dünkt den Zellenbewohner die Stirne des Freundes. Denn es neigen herab sich auf die Flaumen die Brauen. Immer halte dein Aug' gespannt den Bogen der Schönheit, Denn es fliegen die Pfeile zum Mond vom Bogen der Brauen.

[6] Keiner vergleiche den Freund hinfort mit Huris und Perien, Wo hat jene das Aug', und wo hat diese die Brauen?

[7] Du ungläubiges Herz, verhüllest dich nicht mit den Locken, Aber ich fürchte, es stürzt der Altar zusammen vor Brauen.

[8] Zwar ist in Sehnsucht und Lust Hafis ein lustiger Vogel, Aber er ward doch erlegt vom scharfen Pfeile der Brauen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.26-32.26

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.26

German Translation

[1] ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

[2] چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن
که قارون را غلط‌ها داد سودای زراندوزی

[3] ز جام گل دگر بلبل چنان مست می لعل است
که زد بر چرخ فیروزه صفیر تخت فیروزی

[4] به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

[5] چو امکان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست
مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی

[6] طریق کام بخشی چیست ترک کام خود کردن
کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی

[7] سخن در پرده می‌گویم چو گل از غنچه بیرون آی
که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی

[8] ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست
مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی

[9] می‌ای دارم چو جان صافی و صوفی می‌کند عیبش
خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی

[10] جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع
که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی

[11] به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم
بیا ساقی که جاهل را هنیتر می‌رسد روزی

[12] می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش
که بخشد جرعه جامت جهان را ساز نوروزی

[13] نه حافظ می‌کند تنها دعای خواجه تورانشاه
ز مدح آصفی خواهد جهان عیدی و نوروزی

[14] جنابش پارسایان راست محراب دل و دیده
جبینش صبح خیزان راست روز فتح و فیروزی

[1] From the street of the friend the perfect murshid came the fragrant breeze of the nau - ruz guidance in the Path to God
From this breeze ,if them desire aid ,the lamp of the heart ,thou mayest kindle .

[2] If ,like the red rose ,a particle of red gold thou hast ,for God's sake ,expend it in pleasure
For caused Karun's errors ,the passion for gold - gathering .

[4] To the garden ,go that ,from the bulbul ,love's mysteries thou mayst take to mind ;
To the assembly ,come ; so that from Hafiz ,ghazal - singing ,thou mayst learn .

[6] Seeking the path of the true Beloved's desire is what 'Tis the abandoning of our own desire
The crown of sovereignty is that which from this abandoning ,thou stitchest .

[7] Within the screen ,speech I utter ; forth from thyself ,like the rose - bud from the bud come
For ,not more than a space of five days ,is the order of the chief of a nau - ruz .

[8] The lament of the turtle - dove by the marge of the stream ,I know not where - fore it is
Perchance ,like me ,a grief it hath night and day .

[9] A wine like the pure soul ,I have yet its detraction ,the Sufi maketh
O God let not ill fortune be the sage's portion - ^ even one day

[10] Separated became thy sweet friend the murshid candle now ,sit alone
For this the sky's decree is whether thou be content ; or whether thou consume .

[11] Excluded from the means of joy ,in wonder of knowledge ,one cannot be
Saki come ; to the fool arriveth the largest victual - portion .

[12] O heart go wine drink and profligacy and the abandoning of hypocrisy practise
For a Path better than this ,I wonder whether thou mayst learn .

[1] Vom Gau des Freundes kömmt der Hauch des neuen Festes, Fach' an, wenn's dir gefällt, damit des Herzens Lampe.

[2] Hast du wie Rosen Gold, bei Gott! verwend's auf Liebe. Das Gold hat in Ruin Karunen nicht gestürzet.

[4] Geh' auf die Flur, und lern' von Nachtigallen Liebe, Komm' in den Freundenkreis, und lern' Hafisens Lieder.

[6] Erreichet wird dein Wunsch, wenn du dich selbst verläugnest, Dir wird der Freiheitshut, wenn Allem du entsagest.

[7] Ich spreche ja verhüllt, o komm' heraus wie Rosen. Es währet ja das Fest nur fünf der flücht'gen Tage.

[8] Ich weiß nicht, was am Strom die Turteltaube girret, Vielleicht ist sie wie ich bei Tag und Nacht in Schmerzen.

[9] Ich habe reinen Wein, auf den der Fromme schmählet, O Gott! den Weisen soll nichts Widriges begegnen!

[10] Es floh' dein süßer Freund, nun bleib' allein, o Kerze! So ist das Loos, nun sey geduldig, oder brenne.

[11] Bewundern und zugleich entbehren ist verboten, Komm' Schenk'! der Dumme wird um so viel mehr jetzt heucheln. Trink' Wein, berausche Dich, o Herz! laß Gleißnereien, Es wunderte mich sehr, wenn du was Bessers wüßtest.