Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Co-occurrences:	شدم 2
Lemma:	حوالت من NOUN PRON \| حوالت هست NOUN AUX

2 Poems contain حوالتم

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.13-28.13

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.13

German Translation

[1] هر چند پیر و خسته دل و ناتوان شدم
هر گه که یاد روی تو کردم جوان شدم

[2] شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا
بر منتهای همت خود کامران شدم

[3] ای گلبن جوان بر دولت بخور که من
در سایه تو بلبل باغ جهان شدم

[4] اول ز تحت و فوق وجودم خبر نبود
در مکتب غم تو چنین نکته دان شدم

[5] قسمت حوالتم به خرابات می‌کند
هر چند کاین چنین شدم و آن چنان شدم

[6] آن روز بر دلم در معنی گشوده شد
کز ساکنان درگه پیر مغان شدم

[7] در شاهراه دولت سرمد به تخت بخت
با جام می به کام دل دوستان شدم

[8] از آن زمان که فتنه چشمت به من رسید
ایمن ز شر فتنه آخرزمان شدم

[9] من پیر سال و ماه نیم یار بی‌وفاست
بر من چو عمر می‌گذرد پیر از آن شدم

[10] دوشم نوید داد عنایت که حافظا
بازآ که من به عفو گناهت ضمان شدم

[1] Although old ,shattered of heart ,powerless ,I have become ,
Whenever I recollected Thy face ,made ,young I became .

[2] Thanks to God that whatever ,from God ,I sought ,
To the limit of my spirit ,prosperous I became .

[3] O young rose - bush the fruit of fortune enjoy for ,
Beneath Thy shade ,the bulbul of the world's garden I became .

[4] At first in eternity without beginning of the word and the cry of the world no news was mine
In the school of grief for thee O murshid a subtlety - knower like this I became .

[5] To the tavern the stage of divine knowledge me ,fate consigneth so that ,thence ,profit and advantage I may reap
As much as like this a sage I go and like that a zahid I became .

[6] To my heart ,the door of reality became opened that day
When ,of the dwellers of Thy court ,the Pir of the Magians ,I became .

[7] In eternal fortune's highway to fortune's throne ,
With the cup of wine ,to the desire of the heart of friends I went .

[8] From that time when the calamity wound of Thy eye reached me ,
From the terrible calamity of the end of Time the last age of this world safe I became .

[9] Not old in years and months ,am I the faithless friend ,it was ,
Who ,swiftly ,like swift life ,passeth by me from grief of that ,old ,I became .

[10] Last night ,me ,glad tidings ,he the Pir of the Magians ,the perfect murshid gave ,saying Hafiz
Come back ; for the pardon of thy sins ,surety I became .

[1] Zum Greise ward ich nichtDurch Monde und durch Jahre,Die Falsche gieng vorbei,Da bin ich alt geworden.

[2] Ich bin zwar alt und krankUnd kräftelos geworden,Allein ich dachte dein,Und bin dann jung geworden.

[3] Es sey gelobt der Herr!Und was ich bat den Herren,Ist mir nach meinem WunschDurch mein Bemüh'n geworden.

[4] O junger Dornenstrauch!Genieße deines Glückes,In deinem Schatten binIch zum Bülbül geworden.

[5] Ich wußte lange NichtsVom Ton und Laut der Welten,Durch deinen Gram bin ichBekannt damit geworden.

[7] Das ew'ge Loos hat michZum Schenkendienst bestimmet,Was ich auch anders that,Ich bin nun so geworden.

[8] Ich bin am Weg des GlücksAuf einem SchicksalsthroneMit einem Glas voll WeinZu Wunsch dem Freund geworden.

[10] Mit jener Stunde, daDein böses Aug' mir zukam,Bin ich nicht mehr besorgtUm's Künftige geworden.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:29.16-29.16

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:29.16

German Translation

[1] ز در درآ و شبستان ما منور کن
هوای مجلس روحانیان معطر کن

[2] اگر فقیه نصیحت کند که عشق مباز
پیاله‌ای بدهش گو دماغ را تر کن

[3] به چشم و ابروی جانان سپرده‌ام دل و جان
بیا بیا و تماشای طاق و منظر کن

[4] ستاره شب هجران نمی‌فشاند نور
به بام قصر برآ و چراغ مه برکن

[5] بگو به خازن جنت که خاک این مجلس
به تحفه بر سوی فردوس و عود مجمر کن

[6] از این مزوجه و خرقه نیک در تنگم
به یک کرشمه صوفی وشم قلندر کن

[7] چو شاهدان چمن زیردست حسن تواند
کرشمه بر سمن و جلوه بر صنوبر کن

[8] فضول نفس حکایت بسی کند ساقی
تو کار خود مده از دست و می به ساغر کن

[9] حجاب دیده ادراک شد شعاع جمال
بیا و خرگه خورشید را منور کن

[10] طمع به قند وصال تو حد ما نبود
حوالتم به لب لعل همچو شکر کن

[11] لب پیاله ببوس آنگهی به مستان ده
بدین دقیقه دماغ معاشران تر کن

[12] پس از ملازمت عیش و عشق مه رویان
ز کارها که کنی شعر حافظ از بر کن

[1] O true Beloved by the door enter ; and our chamber luminous > make
The air of the assembly of souls perfumed make .

[2] If a Faklh advise saying Love practise not ,
Him ,the cup of the wine of unity give say : Thy brain ,fresh make .

[3] O true Beloved to the eye and the eye - brow of the illusory beloved ,heart and soul ,I have entrusted
Come ,come and with the glance of blessing viewing of the arch the eye - brow and of the spectacle - place the eye make .

[4] Light scattereth not the star of the dark night of separation the illusory be - loved
To the palace - roof the existence of Hafiz come and the lamp of the moon the beauty of the true Beloved uplifted^ make .

[5] To the treasurer of Jannat ,speak ,saying : The dust of this assembly ,
As a present to Firdaus take and it the aloe - fuel of the censer make .

[6] From this one associated with me the wife and the khirka much in strait I am
With a glance Sufi - slaying ,me Kalandar make .

[7] Since beneath Thy hand are the lovely ones the flowers of the sward ,
At the jessamine ,the glance and towards the cone - tree ,grace make .

[8] O Saki Murshid excess of many a tale ,the spirit maketh
From the hand ,thy own work the explanation of truths to holy travellers give not ; wine the delight that surgeth in the traveller's heart into the cup put .

[9] The splendour - rays of beauty of illusory love the veil of the eye of understanding ,became
Come the sun's pavilion the elemental body effulgent make .

[10] Not our limit ,is desire for the cash of union with Thee
With that ruby lip like sugar ,me a kiss give .

[11] The lip of the cup ,kiss subtleties of divine knowledge ,acquire then to the intoxicated holy travellers give
With this subtlety ,wisdom's train ,beperfumed make .

[12] After the service of pleasure and of love ,of those moon of face ,
Of deeds that thou doest ,the verse of Hafiz exalted make .

[1] Herein zur Thür! Erleuchte nächtliches Dunkel, Durchwürz' die Luft Des Kreises geistiger Männer.

[2] Räth dir der Mönch Nicht Liebesspiele zu spielen, Reich' ihm das Glas, Befeucht' damit sein Gehirne. Mit deiner Huld, Mit deiner lieblichen Tugend Heb' wie die Kerz' Empor das Haupt in Gesellschaft.

[3] Dem Geist das Herz Empfehl' ich Augen und Brauen, O komm', o komm', Und schaue die Aussicht, den Bogen.

[4] Der Stern der Nacht Der Trennung sendet nicht Strahlen. Steig' auf das Dach, Zünd' an die Leuchte des Mondes.

[5] Bring' einen Staub Von uns edenisches Lüftchen Ins Paradies Und würz' die Düfte desselben.

[6] Die Kutte setzt Mich in nicht kleine Verwirrung. Mach' mich zum Mönch Mit einem schmeichelnden Blicke.

[7] Es weichen dir An Reiz die Schönen der Fluren, Drum sprich mit Huld, Jasminen, Pinien an.

[8] Der Schenke spricht Viel überflüssige Dinge, Dich kümmr' es nicht, Du füll' den Becher mit Wein an.

[9] Der Schönheit Schein, Verhüllt das Licht des Verstandes, O komm'! erleucht' Damit die Fackel der Sonne.

[10] Uns ziemt es nicht, Nach dem Genusse zu geizen, Du weise uns An zuckersüße Rubinen.

[11] Du küß das Glas Und giebs den Trunkenen über, Mit diesem Wort Durchwürz' den Duft des Verstandes.

[12] Nachdem du viel Mit Mondgesichtern geliebelt, Präg' deinem Sinn Hafisens Lieder mit Fleiß ein.