Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	skirt 2
Lemma:	دامن تو NOUN PRON

2 Poems contain دامنت

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.10-28.10

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.10

German Translation

[1] مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم
تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

[2] به سامانم نمی‌پرسی نمی‌دانم چه سر داری
به درمانم نمی‌کوشی نمی‌دانی مگر دردم

[3] نه راه است این که بگذاری مرا بر خاک و بگریزی
گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم

[4] ندارم دستت از دامن بجز در خاک و آن دم هم
که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم

[5] فرورفت از غم عشقت دمم دم می‌دهی تا کی
دمار از من برآوردی نمی‌گویی برآوردم

[6] شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم
رخت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم

[7] کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت
نهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردم

[8] تو خوش می‌باش با حافظ برو گو خصم جان می‌ده
چو گرمی از تو می‌بینم چه باک از خصم دم سردم

[1] Me ,Thou beholdest and ,in a moment ,my pain ,greater Thou makest
Thee ,I behold and momently my inclination for Thee greater becometh .

[2] As to my state ,Thou askest not what mystery Thou hast ,I know not
For my remedy ,Thou strivest not perchance ,my pain ,Thou knowest not .

[3] Not the way is this that me ,on the dust ,Thou shouldst cast and pass on
Pass by me and again my state ask ,so that the dust of Thy Path ,I may become .

[4] From off Thy skirt ,I keep not my hand ,save in the dust of the grave and ,that very moment ,
When ,over my dust in the grave Thou passest ,Thy skirt ,my dust will seize .

[5] From grief of love for Thee ,my breath of life descended .Breath ,Thou givest till when
Forth from me ,destruction ,Thou takest : Thou sayest not : Breath ,bring forth .

[6] One night ,in the darkness ,from Thy dark tress ,my heart I sought
Thy face ,I beheld and a cup of Thy ruby lip ,again I drank .

[7] Suddenly ,Thee ,into my bosom ,I drew and ,into the curl of Thy tress ,it my heart went
On Thy lip ,my lip I placed and ,soul and heart ,made sacrifice .

[8] To Hafiz ,kind be Thou .To the enemy say Thy life surrender :
When on Thy part ,warmth I see ,of the enemy cold of breath ,mine ,what fear

[1] Wenn du hinaus auf Felder geh'st,Hinaus in's Grüne wandelst,So strömet meine blut'ge Thrän'Herab die gelben Wangen.

[2] Du schauest mich und alsogleichVermehrest du mein Leiden;Ich schaue Dich und alsogleichVermehrt sich meine Liebe.

[3] Ich weiß nicht, was im Sinn du führst,Du fragst nicht, wie's mir gehe;Du eilest nicht, mir beizustehn,Weißt du nicht, daß ich kränkle?

[4] Du wirfst mich in den Staub, und gehstVorüber, ist dies billig?O komm, und frage, wie's mir geht,Ich will dein Wegstaub werden.

[5] Ich zieh' die Hand von deinem StaubNicht ab, bis daß ich Staub bin,Wenn du mein Grab vorübergehst,Flieg' ich dem Saum als Staub an.

[6] Im Gram um deine Liebe giengHinab zum Grund die Seele,Du rächest dich, du sagest nichtNun ruhe aus ein wenig.

[7] Ich suchte bei der dunkeln NachtMein Herz in deinen Locken,Da sah ich deiner Wangen Mond,Und trank aus rothen Lippen.

[8] Ich zog dich her an meine Brust,Da kräusten sich die Haare,Ich legte Lippen auf den Mund,Aufopfernd Herz und Seele.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.93-10.93

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.93

German Translation

[1] سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند
همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند

[2] دی گله‌ای ز طره‌اش کردم و از سر فسوس
گفت که این سیاه کج گوش به من نمی‌کند

[3] تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمی‌کند

[4] پیش کمان ابرویش لابه همی‌کنم ولی
گوش کشیده است از آن گوش به من نمی‌کند

[5] با همه عطف دامنت آیدم از صبا عجب
کز گذر تو خاک را مشک ختن نمی‌کند

[6] چون ز نسیم می‌شود زلف بنفشه پرشکن
وه که دلم چه یاد از آن عهدشکن نمی‌کند

[7] دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود
جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند

[8] ساقی سیم ساق من گر همه درد می‌دهد
کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند

[9] دستخوش جفا مکن آب رخم که فیض ابر
بی مدد سرشک من در عدن نمی‌کند

[10] کشته غمزه تو شد حافظ ناشنیده پند
تیغ سزاست هر که را درد سخن نمی‌کند

[1] Inclination for the sward ,the cypress of my sward the Beloved wherefore maketh not
The fellow - companion of the rose ,wherefore becometh not Memory of the lily wherefore ~ maketh not

[2] To the Beloved I complained last night of the tyranny of His tress .By way of regret
He spake saying To me ,the ear of attention this black curly tress maketh not .

[3] Until ,into the curl of His tress ,went my foolish heart ,
On account of that long journey to the next world the resolution of visiting its native land ,it my heart of itself maketh not .

[4] Submissiveness ,before the bow of His eye - brow ,I keep displaying but ,
Ear - drawn it is .Therefore ,for me ,the ear of attention He maketh not .

[5] Notwithstanding all this perfume of Thy skirt ,in respect of the wind ,wonder cometh to me ,
That ,by Thy passing ,the dust ,the musk of Khutan ,it the wind maketh not .

[6] When with the wind ,the dark violet tress becometh full of twist
Alas of that time of curl of Thy tress what recollection is it that my heart maketh not .

[7] O true Beloved in hope of union with Thee ,the fellow - companion of the soul ,my heart is not
In desire of Thy street ,the service of the body ,my soul maketh not .

[8] If my Saki the true Beloved of silver leg giveth naught but dregs poison
The body all mouth ,like the wine - cup ,who is there that maketh not .

[9] Against my honour ,exercise no tyranny for the bounty of the cloud ,
Without the aid of my tears ,the pearl of 'Adn maketh not .

[10] Not listening to counsel heart given to Thee Hafiz was slain by Thy glance :
Fit is the sword of destruction for him ,who the comprehension of speech of counsel maketh not .

[1] Warum, o schwankende Ceder Neigest du dich zur Wiese nicht! Warum vertraust du der Rose, Und gedenk'st der Narziße nicht!

[2] Ich klagte über die Locken Und den Zauber derselben laut, Sie sprach: es folgt mir im Guten Dieser schwarze Verräther nicht.

[3] Seitdem ich kleinlichen Herzens Locken-Bisam zusammen trag', Verlangt das Herz von entfernten Orten nicht nach der Heimath hin.

[4] Vor ihrem Bogen und Pfeilen Hab ich Bitten und Flehen gewagt, Sie zog die Sehne des Bogens, Und verlieh ihr Gehör mir nicht.

[5] Der Ostwind hauchet im Duften, Spezerei'n und Gewürze aus. Warum verwandelt der innre Sinn Veilchenerde in Moschus nicht?

[6] Nun sind die Locken des Veilchens Aufgerißen vom Hauch des Osts. Warum erinnert mein Herz sich Dieses Bündnißzerreißers nicht.

[7] Entbrannt von Gier nach deinem Genuße Traut der Seele das Herze nicht. Die Seele, dich nur verlangend, Dien't dem Leben des Körpers nicht.

[8] Mein silberschenklichter Schenke, Schenket uns nur die Hefen ein! Wir wünschen ähnlich dem Glas ganz Mund zu werden; wer wünscht es nicht?

[9] O zieh' zurücke die Hände, Meinen Wangen thu' nichts zu Leide! Der Tropfen Thaues wird ohne Meine Thränen zur Perle nicht.

[10] Hafis befolgte dein Wort nicht, Deine Wimpern erstachen ihn Mit Recht! denn Jeder verdienet Tod, der freundlichem Rath nicht folgt.