Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	6
Translated to:	know 6
Co-occurrences:	می‌زنم 2
Lemma:	دانست/دان VERB

5 Poems contain دانم

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.36-28.36

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.36

German Translation

[1] عمریست تا من در طلب هر روز گامی می‌زنم
دست شفاعت هر زمان در نیک نامی می‌زنم

[2] بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود
دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم

[3] اورنگ کو گلچهر کو نقش وفا و مهر کو
حالی من اندر عاشقی داو تمامی می‌زنم

[4] تا بو که یابم آگهی از سایه سرو سهی
گلبانگ عشق از هر طرف بر خوش خرامی می‌زنم

[5] هر چند کان آرام دل دانم نبخشد کام دل
نقش خیالی می‌کشم فال دوامی می‌زنم

[6] دانم سر آرد غصه را رنگین برآرد قصه را
این آه خون افشان که من هر صبح و شامی می‌زنم

[7] با آن که از وی غایبم و از می چو حافظ تایبم
در مجلس روحانیان گه گاه جامی می‌زنم

[1] Tis a life - time since ,in search of good fame everyday ,a pace I cast :
Every moment ,the hand of entreaty on good fame I cast .

[2] Without my moon the Beloved love - kindling ,let me see how my day I pass :
On a path ,a net I lay a fowl in the snare ,I cast .

[3] Aurang the lover where Gulchihra the beloved where The picture of fidelity and of love ,where
Now ,in being a lover ,complete justice I cast .

[4] Since it may be that ,of that shade of the straight cypress the Beloved news I may gain ,
From every side ,love's clamour in respect of a pleasant strutter possessed of beauty I cast .

[5] Although I know that that heart's ease giveth not the heart's desire ,
An ideal picture ,I draw an omen of immortality ,I cast .

[6] I know grief to an end ,it bringeth colour to wine ,it bringeth ,
This sigh ,blood - shedding ,that every morning and evening ,I cast .

[7] Notwithstanding that ,hidden from myself selfless I am ; and of wine repenting like Hafiz I am ,
In the assembly of souls ,sometimes a cup I cast .

[1] Lange schon ziel ich nach meinem höchsten Wunsche, Fleh' auf Kosten von meinem guten Namen.

[2] Daß nicht ohne den Mond die Zeit verfließe. Stellte ich auf dem Weg ein Vogelnetz auf,

[3] Wo ist Mihr und Wefa, Oreng, Gültscheher Leer für mich ist der Platz zurückgeblieben.

[4] Kommt von dieser Cypresse zu mir Kunde, Bring ich Bothschaft der Liebe allen Schönen.

[5] Weiß ich gleich, daß sie mir nicht Ruhe schenket, Fahr ich doch immer fort, auf sie zu losen.

[6] Meinen Kummer vollenden heisse Seufzer, Die ich Abends und Morgens blutig stöhne.

[7] Außer mir, und voll Reue, gleich Hafisen, Stoß ich Gläser an in frommen Kreisen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.51-28.51

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.51

German Translation

[1] خرم آن روز کز این منزل ویران بروم
راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

[2] گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب
من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

[3] دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت
رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

[4] چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت
به هواداری آن سرو خرامان بروم

[5] در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت
با دل زخم کش و دیده گریان بروم

[6] نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی
تا در میکده شادان و غزل خوان بروم

[7] به هواداری او ذره صفت رقص کنان
تا لب چشمه خورشید درخشان بروم

[8] تازیان را غم احوال گران باران نیست
پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

[9] ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون
همره کوکبه آصف دوران بروم

[1] Joyous that day when from this desolate abode this world I go
The ease of soul the true Beloved I seek and for the sake of the Beloved I go .

[2] Though I know that to such a place the stranger findeth not the path ,
To the sweet perfume of that dishevelled tress ,I go .

[3] From dread of the prison of Sikandar this fleeting world my heart took contraction
I bind up my chattels and to the Land of Sulaiman the lasting world I go .

[4] With the sick heart ,and powerless body ,like the swift breeze ,
For the love of that moving cypress ,I go .

[5] In His path ,like the pen ,if on my head it is necessary to go ,
With the heart ,wound - enduring and weeping eye ,I go .

[6] If of this grief one day come to an end ,I have vowed that
To the wine - house door ,joyous and song - singing ,I will go

[7] That like a mote ,in love for Him ,
To the lip of the fountain of the resplendent sun ,I will go .

[8] Since ,to the Arabs those gone before ,who rest in proximity to God and who have escaped from time's tumult grief for us of heavy loads is none ,
Persians murshids of the faith guides of the Path of certainty A little help ,that happy and easy of heart in that Path I may go .

[9] And if ,out from the desert ,I take not the path like Hafiz
Along with the constellations of the Asaf of the age I go .

[1] O froher Tag! an dem aus diesem Zerstörten Haus ich werde gehen! An dem ich Seelenruhe suchen, Und nach der Freundinn werde gehen.

[2] Wiewohl ich weiß, daß diese Straße Zu Nichts den fremden Wandrer führet, So will ich doch nach Wohlgerüchen, Der tief verwirrten Locken gehen.

[3] Ein Schrecken hat mein Herz ergriffen, In diesem Kerker Alexanders. Ich werde nun mein Bündel schnüren, Zum Thron der Salomonen gehen.

[4] Ich will mit meinem kranken Herzen, Und mit dem kräftelosen Körper Dem Ostwind gleich, blos aus Begierde Nach dieser schwanken Ceder gehen.

[5] Und müßt' ich wie die Schreibefeder Sogar auf meinem Kopfe gehen, Ich würde doch mit wundem Herzen, Mit Thränen in den Augen gehen.

[6] Ich that ein heimliches Gelübde, Wenn ich von diesem Scherzen einstens Befreiet bin, mit frohem Herzen Und Sang zur Schenke hinzugehen.

[7] Aus Lust zu ihr und aus Begierde, Vermöchte ich wie Sonnenstäubchen Bis an den Rand des Aug's der Sonne Im Tanz und Glanz hineinzugehen.

[8] Weil jene leicht geschnüret sind, Die auf arabischen Hengsten reiten, So wollen wir zu frommen Männern, Ganz leicht und frohen Muthes gehen.

[9] Und wenn ich wie Hafis die Straße Nicht finden kann aus Trennungswüsten, So will ich immer mit dem Heere Des Großwesir's der Zeiten gehen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.61-32.61

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.61

German Translation

[1] ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی
در فکرت تو پنهان صد حکمت الهی

[2] کلک تو بارک الله بر ملک و دین گشاده
صد چشمه آب حیوان از قطره سیاهی

[3] بر اهرمن نتابد انوار اسم اعظم
ملک آن توست و خاتم فرمای هر چه خواهی

[4] در حکمت سلیمان هر کس که شک نماید
بر عقل و دانش او خندند مرغ و ماهی

[5] باز ار چه گاه گاهی بر سر نهد کلاهی
مرغان قاف دانند آیین پادشاهی

[6] تیغی که آسمانش از فیض خود دهد آب
تنها جهان بگیرد بی منت سپاهی

[7] کلک تو خوش نویسد در شان یار و اغیار
تعویذ جان فزایی افسون عمر کاهی

[8] ای عنصر تو مخلوق از کیمیای عزت
و ای دولت تو ایمن از وصمت تباهی

[9] ساقی بیار آبی از چشمه خرابات
تا خرقه‌ها بشوییم از عجب خانقاهی

[10] عمریست پادشاها کز می تهیست جامم
اینک ز بنده دعوی و از محتسب گواهی

[11] گر پرتوی ز تیغت بر کان و معدن افتد
یاقوت سرخ رو را بخشند رنگ کاهی

[12] دانم دلت ببخشد بر عجز شب نشینان
گر حال بنده پرسی از باد صبحگاهی

[13] جایی که برق عصیان بر آدم صفی زد
ما را چگونه زیبد دعوی بی‌گناهی

[14] حافظ چو پادشاهت گه گاه می‌برد نام
رنجش ز بخت منما بازآ به عذرخواهی

[1] O them ,in whose face are revealed the splendours of sovereignty ;
And ,in whose thought ,are concealed divine philosophies

[2] In the country of faith ,thy reed it ,may God bless
A hundred fountains of the limpid water of life from a small ink - drop opened .

[3] On Ahriman ,shine not the splendours of the ism - i - a'zam ,
Thine ,is the country and the seal - ring .What thou wishest ,order .

[4] Doubt in Sulaiman's pomp ,whoever displayeth ,
On his wisdom and knowledge ,even the bird and the fish will in mockery laugh .

[5] Though ,sometimes ,on his head ,the cap of sovereignty ,the hawk putteth ,
The usage of sovereignty ,the birds of the mountain of Kaf well know .

[6] That sword ,to which ,out of its own bounty ,the sky giveth lustre ,
Alone ,without the aid of an army ,will sever the world .

[7] In respect of the friend and of the enemy ,pleasantly writeth in the magic figure thy reed
The amulet ,life - increasing for the friend sorcery ,life - decreasing for the enemy

[8] O them ,whose elements are created of the alchemy of honour
And thou ,whose fortune is safe from the disaster of ruin

[10] O King tis a life time since void of wine was my cup
Behold thereof from the slave ,a claim ; and ,from the muhtasib ,testimony

[11] If ,on quarry and mine ,a flash of thy sword fall ,
To the ruby ,red of face ,it giveth the hue of withered yellow grass .

[12] The weakness of the night - sitters ,I know ,thy heart will pity
If ,of the breeze of the morning - time ,my state thou ask .

[13] When ,on the sin of pure Adam ,lightning flashed ,
Us ,the claim to sinlessness how adorneth befitteth

[14] Hafiz since ,sometimes ,thy name the King taketh mentioneth
To him ,grief on account of fortune display not in pardon - seeking ,come back .

[15] O asylum of created beings O bestower of gifts
On poor me whom calamities have visited mercy show

[1] Es strahlt in deinem Angesicht Der Herrschaft Schimmer, In deinem Sinn verstecket sich Die Weisheit Gottes.

[2] elobt sey Gott, es hat dein Kiel Mit einem Tropfen Geöffnet hundert Quellen Licht Im Reich des Glaubens.

[3] Der Schimmer Gottes strahlet nicht Auf Ahrimanen, Du hast das Reich, du hast den Ring, Herrsch' nach Belieben.

[4] Wer über Salomons Gewalt Noch Zweifel heget, Dem lachet in das Angesicht So Fisch als Vogel.

[5] Es setzt der Falke zwar auf's Haupt Ein kleines Häubchen, Doch wissen Herrscherrecht und Brauch Des Kafes Vögel.

[6] Das Schwert, das selbst der Himmel tränkt Mit seinem Wasser, Erobert eine ganze Welt, Doch ohne Heere.

[7] Es schreibet deine Feder schön Für Freund' und Feinde; Des Freundes Leben wird vermehrt, Des Feinds vermindert.

[8] Du hast in dir das Element Des Steins der Weisen; Dein Glück ist von des Unglücks Sturm Sehr weit entfernet.

[9] O Schenke, bringe mir ein Glas Vom Haus des Wirthes, Daß ich mir von dem Klosterstolz Die Kleider wasche. Seit daß die Herrschaft Anfang nahm Bei Adamssöhnen, Hat Keiner dieses noch so gut Wie du begriffen. Der Himmel thuet nichts zu leid Den reinen Engeln, Auf mich häuft sich des Unglücks Last O meine Zuflucht.

[10] Mein Glas ist schon durch lange Zeit Geleert vom Weine, Sieh, so beginn' ich den Proceß, Der Vogt sey Zeuge.

[11] Wenn deines Schwertes Funkelschein In Schachten fiele, So würden die Rubinen selbst Davor erblassen.

[12] Ich weiß, daß du Erbarmung hast Mit Nachtdurchwachern. O frag' den Ost, er saget dir, Wie es mir gehet.

[13] Hat der Empörung Wetterstrahl Bei Menschen eingeschlagen, Wer fraget ums Gebrechliche Von unsern Sünden.

[14] Hafis sey gegen deinen Schah Nicht ungehalten, Wenn der dir auch den Namen raubt, So komm' zurücke! O du der Gnaden Zufluchtsort, Du Huldverspender! Erbarme dich, viel Unglücks kam Auf diesen Armen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.141-10.141

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.141

German Translation

[1] ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید
وجه می می‌خواهم و مطرب که می‌گوید رسید

[2] شاهدان در جلوه و من شرمسار کیسه‌ام
بار عشق و مفلسی صعب است می‌باید کشید

[3] قحط جود است آبروی خود نمی‌باید فروخت
باده و گل از بهای خرقه می‌باید خرید

[4] گوییا خواهد گشود از دولتم کاری که دوش
من همی‌کردم دعا و صبح صادق می‌دمید

[5] با لبی و صد هزاران خنده آمد گل به باغ
از کریمی گوییا در گوشه‌ای بویی شنید

[6] دامنی گر چاک شد در عالم رندی چه باک
جامه‌ای در نیک نامی نیز می‌باید درید

[7] این لطایف کز لب لعل تو من گفتم که گفت
وین تطاول کز سر زلف تو من دیدم که دید

[8] عدل سلطان گر نپرسد حال مظلومان عشق
گوشه گیران را ز آسایش طمع باید برید

[9] تیر عاشق کش ندانم بر دل حافظ که زد
این قدر دانم که از شعر ترش خون می‌چکید

[1] Come up hath the cloud azar and blown hath the breeze of nau - ruz
The way of wine ,I desire and the minstrel who singeth hath arrived .

[2] In splendour of beauty the lovely beloved ones are and ,ashamed of my empty purse ,I am
O sky this shamefulness ,how long shall I endure

[3] 'Tis the drought of liberality it is not proper to sell my own honour
For the price of the khirka ,wine and the rose it is proper to buy .

[4] From my fortune ,he will probably unfold a great work .For ,last night ,
I prayed and the dawn of creation dawned .

[5] With a lip and a hundred thousand laughs ,the rose came to the garden .
Thou mayst say The perfume of a liberal one in a corner ,it perceived/'

[6] If ,in the world of profligacy ,the skirt became rent ,what fear
In good name ,also ,the garment it is necessary to rend .

[7] Those graceful words of praise that ,of thy ruby lip ,I spake ,who spake
And that tyranny that ,from the tip of thy tress ,I experienced who experienced

[8] If the Sultan's justice asketh not the state of the oppressed ones of love ,
For those corner - sitting ,it is necessary to sever love of ease .

[9] On Hafiz's heart ,I know not who cast the arrow ,lover - slaying :
This much I know that ,from his fresh verse ,blood dropped .

[1] Der May ist gekommen, der Frühlingswind weht, Ich wünsche mir Wein und den Sänger dazu.

[2] Die Schönen liebkosen, der Beutel ist leer, O Himmel, wie lange noch bleib' ich beschämt.

[3] Verkauf' nicht die Ehre in theuerer Zeit, Ums Ordenskleid kaufe dir Rosen und Wein.

[4] Es werden die Wünsche vielleicht noch gewährt, Ich betete gestern, der Morgen entglomm;

[5] Die Rosen erscheinen mit lächelndem Mund, Vielleicht durch den Duft des Gerechten gelockt,

[6] Was ist's, wenn der Saum dir im Busche zerriß, Zerreiße dir selber des Rufes Gewand.

[7] Wer lobte, wie ich, die Rubinen des Munds, Wer ward von den Locken mißhandelt wie ich?

[8] Erkundigt sich nicht nach Verliebten der Fürst, So thue der Fromme auf Ruhe Verzicht.

[9] Wer schoß in den Busen Hafisens den Pfeil, Von seinen Gesängen entträufelt das Blut,

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.45-4.45

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.45

German Translation

[1] دارم امید عاطفتی از جناب دوست
کردم جنایتی و امیدم به عفو اوست

[2] دانم که بگذرد ز سر جرم من که او
گر چه پریوش است ولیکن فرشته خوست

[3] چندان گریستم که هر کس که برگذشت
در اشک ما چو دید روان گفت کاین چه جوست

[4] هیچ است آن دهان و نبینم از او نشان
موی است آن میان و ندانم که آن چه موست

[5] دارم عجب ز نقش خیالش که چون نرفت
از دیده‌ام که دم به دمش کار شست و شوست

[6] بی گفت و گوی زلف تو دل را همی‌کشد
با زلف دلکش تو که را روی گفت و گوست

[7] عمریست تا ز زلف تو بویی شنیده‌ام
زان بوی در مشام دل من هنوز بوست

[8] حافظ بد است حال پریشان تو ولی
بر بوی زلف یار پریشانیت نکوست

[1] Of a great favour from the threshold of the Friend God hope mine is
A great sin I have done ; of His pardon hope mine ,is .

[2] I know that He will pass by forgive my sin for
Although ,Pan - like vengeful and omnipotent He is ,of angel - nature merciful and compassionate He is .

[3] To such a degree ,I wept that every one who passed by me
When he beheld running the pearl of our tears ,spake saying : This stream what is

[4] That small mouth ,no trace whereof I see ,is naught
That waist is only a hair in slenderness and I know not what that hair is .

[5] O true Beloved at the picture of Thy peerless form ,I wonder saying How goeth it not
From my eye ,whose work ,momently ,washing and washing with the stream of tears is .

[6] Speechless ,Thy tress the attraction of divine grace draweth my heart :
Against Thy heart - alluring tress ,the way of speech whose is

[7] A long lifetime it is since we perceived the perfume of Thy tress
Yet in the perfume - place of my heart ,the perfume of that great perfume is .

[8] Hafiz bad is thy distraught state but ,
Good ,to the memory of the Friend's tress thy distraught state is .

[1] Ich hoffe Gnade von dem Freund, Ich habe zwar vor ihm gefehlt, Er aber wird mir verzeihen.

[2] Ich weiß er übersieht die Schuld, Denn er ist schön wie die Peris Und doch auch gut wie ein Engel.

[3] So viel hab' ich geweint um Ihn, Daß Jedermann zu mir gesagt: Woher die Ströme der Thränen? Ich spielte Ballen mit dem Kopf Vor deinem Haus; wer kennt das Haus, Die Ballen, wessen sie seyen?

[4] Dein Mund ist nichts, ich seh ihn nicht, Und deine Mitte ist ein Haar. Ich weiß nicht welches der Haare.

[5] Dein Bild im Auge wundert mich, Ich wasche es mit Thränen stets, Und doch wird's nimmer verwischet.

[6] Dein Haar schlägt todt, und redet nicht. Wer wagt es wohl mit deinem Haar Noch Widerrede zu führen!

[7] Vor vielen Tagen kam zu mir Von deinem Lockenschmuck ein Duft, Noch riecht das Herz von demselben.

[8] Hafis! zerstört ist dein Gemüth - Doch sey es; ward es ja zerstört Vom Duft der Locken des Freundes.