Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	10
Translated to:	comest 7 \| mayest come 2 \| enterest 1
Lemma:	درآمد/درآی VERB

2 Poems contain درآیی

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.41-32.41

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.41

German Translation

[1] انت روائح رند الحمی و زاد غرامی
فدای خاک در دوست باد جان گرامی

[2] پیام دوست شنیدن سعادت است و سلامت
من المبلغ عنی الی سعاد سلامی

[3] بیا به شام غریبان و آب دیده من بین
به سان باده صافی در آبگینه شامی

[4] اذا تغرد عن ذی الاراک طائر خیر
فلا تفرد عن روضها انین حمامی

[5] بسی نماند که روز فراق یار سر آید
رایت من هضبات الحمی قباب خیام

[6] خوشا دمی که درآیی و گویمت به سلامت
قدمت خیر قدوم نزلت خیر مقام

[7] بعدت منک و قد صرت ذائبا کهلال
اگر چه روی چو ماهت ندیده‌ام به تمامی

[8] و ان دعیت بخلد و صرت ناقض عهد
فما تطیب نفسی و ما استطاب منامی

[9] امید هست که زودت به بخت نیک ببینم
تو شاد گشته به فرماندهی و من به غلامی

[10] چو سلک در خوشاب است شعر نغز تو حافظ
که گاه لطف سبق می‌برد ز نظم نظامی

[1] The hearing of the Friend's message is felicity and safety
Be my precious life a ransom for the dust of the Friend's door .

[3] To the evening shelter of strangers ,come and the bloody water of our eye ,behold ,
Like pure red w'ne in Damascus glass .

[4] If ,in praise of the dweller of Arak the beloved the bird of happiness warbleth ,
From its gardens ,the moaning of my pigeons in desire of the possessor of Arak will not be separated .

[5] Not much remaineth when to an end cometh the day of separation from the beloved
From the hills of Hima the beloved's abode I almost beheld the removing of tents .

[6] O happy that moment when thou enterest ,and to thee I say : In safety ,
Happy arrival in the best of abodes ,thou hast alighted .

[7] Being far from thee ,I have become slender lean as the new crescent moon
Although thy face like the moon ,in its fulness ,I have not seen .

[8] If ,to paradise ,I inclined and became a covenant - breaker ,
Be neither my sleep agreeable ,nor my sleeping place tranquil .

[9] Hope is that ,by good fortune ,thee I may quickly see ,
Thou being joyous in order - giving ; and I ,in slavery .

[10] Hafiz like the string of pearls of good water is thy pure lustrous verse
For in the place of grace it surpasseth the verse of Ni'zami .

[1] Düfte des Weins sind gekommen, und meine Begier ist gewachsen, Für den Staub der Thür' werde geopfert mein Geist.

[2] Immer ist es ein Glück zu vernehmen Kunde vom Freunde, Ha! wer bringt von mir freundliche Grüße zu Saad!

[3] Komm' am Abend der Fremden, und schau' mein Auge voll Thränen, So schwimmt reiner Wein in dem kristallnen Gefäß.

[4] Wenn ich bräche den Mund und hin nach Eden mich sehnte, Fliehe von mir der Schlaf, fliehe der schmeichelnde Traum!

[5] Lang' ist's wahrlich nicht mehr bis zu dem Tage der Trennung, Denn ich erblickte schon über den Hügeln das Zelt.

[6] Selig der Augenblick, wo ich dich einstens begrüße, Wo ich dir sage: gegrüßt! Sey mir von Herzen gegrüßt! Weinet der Vogel des Glücks im Garten genannt Sileroki, Wird die Taube doch nicht weinen im Garten von Saad.

[7] Ferne bin ich von dir, und irre herum in der Fremde, Ob ich gleich den Mond niemals im Vollschein geseh'n.

[8] Wenn ich gleich Nichts besitze, das werth ist des Umgangs der Fürsten, So erlaube mir doch, daß dein Bedienter ich sey.

[9] Bald, o bald, so hoff' ich, erblick' ich ein besseres Schicksal, Herrschen erfreuet dich, mich dir gehorsam zu seyn.

[10] Deine Verse, Hafis, sind Perlen süßer Sorbete, Uebertreffen gar manchmal die Verse Nisami's.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.66-32.66

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.66

German Translation

[1] ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی
هر جا که روی زود پشیمان به درآیی

[2] هش دار که گر وسوسه عقل کنی گوش
آدم صفت از روضه رضوان به درآیی

[3] شاید که به آبی فلکت دست نگیرد
گر تشنه لب از چشمه حیوان به درآیی

[4] جان می‌دهم از حسرت دیدار تو چون صبح
باشد که چو خورشید درخشان به درآیی

[5] چندان چو صبا بر تو گمارم دم همت
کز غنچه چو گل خرم و خندان به درآیی

[6] در تیره شب هجر تو جانم به لب آمد
وقت است که همچون مه تابان به درآیی

[7] بر رهگذرت بسته‌ام از دیده دو صد جوی
تا بو که تو چون سرو خرامان به درآیی

[8] حافظ مکن اندیشه که آن یوسف مه رو
بازآید و از کلبه احزان به درآیی

[1] O heart if ,from that pit of the chin of the true Beloved thou comest forth ,
Everywhere that thou goest ,quickly regretful ,thou comest forth .

[2] Sense keep for if lust's temptation thou heed ,
From the garden of Rizvan ,like Adam ,thou comest forth .

[3] It is possible that even with a little water thee ,the sky may not aid
If ,thirsty of lip ,and hopeless from the fountain of life thou comest forth .

[4] In desire of seeing thee ,like the radiant morning ,my soul I surrender ;
Possibly ,like the gleaming sun ,thou mayest come forth .

[5] Like the breeze ,on thee ,the breath of blessing I send to such a degree
That ,from the rose - bud ,like the rose ,joyous and laughing thou comest forth .

[6] In the dark night of separation from thee ,to the lip ready to depart came my soul
'Tis the time when like the shining moon ,thou comest forth .

[7] From my two eyes ,on the dust of thy door ,I have established a hundred streams
It may be that ,like the moving cypress thou mayest come forth .

[8] Hafiz think not that that Yusuf ,moon of face the Beloved
Again cometh to thee and that ,from the hut of sorrow ,thou comest forth .

[1] O Herz! wenn du aus diesem Brunn' Des Kinns herauskömmst, Ich weiß, daß du wo immer dann Mit Reu herauskömmst.

[2] So gieb dann Acht, und höre was Die Seele flüstert, Daß du nicht aus dem Paradies Zuletzt herauskömmst.

[3] Mein Herz, wenn dir der Himmel nichts Zu trinken reichet, Und wenn du durstig von dem Quell Der Kraft herauskömmst;

[4] Ich will mich wie der Morgen weih'n, Aus bloßer Sehnsucht, Vielleicht, daß wie die Sonne du Mit Glanz herauskömmst.

[5] Von mir empfängst du, wie der Ost, Den Hauch des Muthes, Daß du wie Rosen wohlgemuth Vom Dorn herauskömmst.

[6] Es kam in finstrer Trennungsnacht Die Seel' zum Munde, Nun ist es Zeit, daß wie der Mond Du auch herauskömmst.

[7] Dem Aug' entströmt ein Thränenbach Vor deiner Thüre, Daß du, wie die Cypreß' zur Fluth, Mit Huld herauskömmst. Du sitzest lange schon im Haus Der Schmach, des Grames. Es ist schon Zeit, daß du zum Glück Des Schahs herauskömmst.

[8] Hafis! o gräme dich nicht sehr, Weil dieser Jussuf Einst wieder kömmt, und du alsdann Vom Gram herauskömmst.