Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	face 1
Lemma:	رخ من NOUN PRON \| رخ هست NOUN AUX

2 Poems contain رخم

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.31-10.31

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.31

German Translation

[1] سحر بلبل حکایت با صبا کرد
که عشق روی گل با ما چه‌ها کرد

[2] از آن رنگ رخم خون در دل افتاد
و از آن گلشن به خارم مبتلا کرد

[3] غلام همت آن نازنینم
که کار خیر بی روی و ریا کرد

[4] من از بیگانگان دیگر ننالم
که با من هر چه کرد آن آشنا کرد

[5] گر از سلطان طمع کردم خطا بود
ور از دلبر وفا جستم جفا کرد

[6] خوشش باد آن نسیم صبحگاهی
که درد شب نشینان را دوا کرد

[7] نقاب گل کشید و زلف سنبل
گره بند قبای غنچه وا کرد

[8] به هر سو بلبل عاشق در افغان
تنعم از میان باد صبا کرد

[9] بشارت بر به کوی می فروشان
که حافظ توبه از زهد ریا کرد

[10] وفا از خواجگان شهر با من
کمال دولت و دین بوالوفا کرد

[1] In the morning ,the bulbul Hafiz told a tale to the east wind the Murshid
Saying 0 wind thou sawest for us what calamities love for the face of the rose the true Beloved made .

[2] For that colour of face ,He God cast into my heart the blood of grief
And from this rose - bed eternity without beginning entangled in the thorn of the world with a thousand afflictions me made .

[3] I am the slave of resolution of that graceful one the true Beloved
Who ,without dissimulation and hypocrisy ,the work of liberality made .

[4] Of strangers ,ever I bewail not
For whatever He made that Friend God made .

[5] If of the Sultan ,I formed expectation ,a fault it was
If of the Heart - Ravisher ,I sought fidelity ,tyranny He made .

[6] Be that breeze of the morning pleasant to Him ,
Who ,the remedy for the grief of the night's sitters watchers made .

[7] If the breeze drew aside the veil of the rose the true Beloved and the tress of the hyacinth glories of manifestations
The knot of the coat of the rose - bud the patient traveller's heart loose it made .

[9] To the street of the wine - sellers ,the glad tidings take
That repentance of austerity and of hypocrisy ,Hafiz hath made .

[10] On the part of the respected ones of the city ,fidelity to me ,
The perfection of faith and of fortune ,the Father of Fidelity made .

[1] Morgens hat die Nachtigall kund gethan, Was ihr die Liebe zur Rose gethan.

[2] Wangefarbe färbet mein Herz mit Blut, Weil mir viel Leides die Dornen gethan,

[3] Ich bin jenes Zarten ergebener Knecht, Welcher viel Gutes im Stillen gethan.

[4] Klagen kann ich über die Fremden nicht, Denn die Befreundeten haben's gethan.

[5] Wer vom Schatz der Könige Gold verlangt, Treue von Freunden, hat übel gethan.

[6] Wehe Ost denjenigen, die zum Heil, Nächte durchwachender Manches gethan.

[7] Denn er hat so Schleier als Haar zerwühlt, Knospen das Hemde vom Leibe gethan.

[8] Rundum klagt die Nachtigall Liebespein, Während der Ostwind sich gütlich gethan.

[9] Geh', verkünd' den Trinkenden, daß Hafis Ueber Enthaltsamkeit Buße gethan.

[10] Aus den Herren unseres Landes hat Albuwefa mir das Beste gethan.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.93-10.93

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.93

German Translation

[1] سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند
همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند

[2] دی گله‌ای ز طره‌اش کردم و از سر فسوس
گفت که این سیاه کج گوش به من نمی‌کند

[3] تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمی‌کند

[4] پیش کمان ابرویش لابه همی‌کنم ولی
گوش کشیده است از آن گوش به من نمی‌کند

[5] با همه عطف دامنت آیدم از صبا عجب
کز گذر تو خاک را مشک ختن نمی‌کند

[6] چون ز نسیم می‌شود زلف بنفشه پرشکن
وه که دلم چه یاد از آن عهدشکن نمی‌کند

[7] دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود
جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند

[8] ساقی سیم ساق من گر همه درد می‌دهد
کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند

[9] دستخوش جفا مکن آب رخم که فیض ابر
بی مدد سرشک من در عدن نمی‌کند

[10] کشته غمزه تو شد حافظ ناشنیده پند
تیغ سزاست هر که را درد سخن نمی‌کند

[1] Inclination for the sward ,the cypress of my sward the Beloved wherefore maketh not
The fellow - companion of the rose ,wherefore becometh not Memory of the lily wherefore ~ maketh not

[2] To the Beloved I complained last night of the tyranny of His tress .By way of regret
He spake saying To me ,the ear of attention this black curly tress maketh not .

[3] Until ,into the curl of His tress ,went my foolish heart ,
On account of that long journey to the next world the resolution of visiting its native land ,it my heart of itself maketh not .

[4] Submissiveness ,before the bow of His eye - brow ,I keep displaying but ,
Ear - drawn it is .Therefore ,for me ,the ear of attention He maketh not .

[5] Notwithstanding all this perfume of Thy skirt ,in respect of the wind ,wonder cometh to me ,
That ,by Thy passing ,the dust ,the musk of Khutan ,it the wind maketh not .

[6] When with the wind ,the dark violet tress becometh full of twist
Alas of that time of curl of Thy tress what recollection is it that my heart maketh not .

[7] O true Beloved in hope of union with Thee ,the fellow - companion of the soul ,my heart is not
In desire of Thy street ,the service of the body ,my soul maketh not .

[8] If my Saki the true Beloved of silver leg giveth naught but dregs poison
The body all mouth ,like the wine - cup ,who is there that maketh not .

[9] Against my honour ,exercise no tyranny for the bounty of the cloud ,
Without the aid of my tears ,the pearl of 'Adn maketh not .

[10] Not listening to counsel heart given to Thee Hafiz was slain by Thy glance :
Fit is the sword of destruction for him ,who the comprehension of speech of counsel maketh not .

[1] Warum, o schwankende Ceder Neigest du dich zur Wiese nicht! Warum vertraust du der Rose, Und gedenk'st der Narziße nicht!

[2] Ich klagte über die Locken Und den Zauber derselben laut, Sie sprach: es folgt mir im Guten Dieser schwarze Verräther nicht.

[3] Seitdem ich kleinlichen Herzens Locken-Bisam zusammen trag', Verlangt das Herz von entfernten Orten nicht nach der Heimath hin.

[4] Vor ihrem Bogen und Pfeilen Hab ich Bitten und Flehen gewagt, Sie zog die Sehne des Bogens, Und verlieh ihr Gehör mir nicht.

[5] Der Ostwind hauchet im Duften, Spezerei'n und Gewürze aus. Warum verwandelt der innre Sinn Veilchenerde in Moschus nicht?

[6] Nun sind die Locken des Veilchens Aufgerißen vom Hauch des Osts. Warum erinnert mein Herz sich Dieses Bündnißzerreißers nicht.

[7] Entbrannt von Gier nach deinem Genuße Traut der Seele das Herze nicht. Die Seele, dich nur verlangend, Dien't dem Leben des Körpers nicht.

[8] Mein silberschenklichter Schenke, Schenket uns nur die Hefen ein! Wir wünschen ähnlich dem Glas ganz Mund zu werden; wer wünscht es nicht?

[9] O zieh' zurücke die Hände, Meinen Wangen thu' nichts zu Leide! Der Tropfen Thaues wird ohne Meine Thränen zur Perle nicht.

[10] Hafis befolgte dein Wort nicht, Deine Wimpern erstachen ihn Mit Recht! denn Jeder verdienet Tod, der freundlichem Rath nicht folgt.