Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	north wind 1 \| north 1
Lemma:	شمال من ADV PRON \| شمال هست ADV AUX

2 Poems contain شمالم

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.14-28.14

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.14

German Translation

[1] خیال نقش تو در کارگاه دیده کشیدم
به صورت تو نگاری ندیدم و نشنیدم

[2] اگر چه در طلبت همعنان باد شمالم
به گرد سرو خرامان قامتت نرسیدم

[3] امید در شب زلفت به روز عمر نبستم
طمع به دور دهانت ز کام دل ببریدم

[4] به شوق چشمه نوشت چه قطره‌ها که فشاندم
ز لعل باده فروشت چه عشوه‌ها که خریدم

[5] ز غمزه بر دل ریشم چه تیر ها که گشادی
ز غصه بر سر کویت چه بارها که کشیدم

[6] ز کوی یار بیار ای نسیم صبح غباری
که بوی خون دل ریش از آن تراب شنیدم

[7] گناه چشم سیاه تو بود و گردن دلخواه
که من چو آهوی وحشی ز آدمی برمیدم

[8] چو غنچه بر سرم از کوی او گذشت نسیمی
که پرده بر دل خونین به بوی او بدریدم

[9] به خاک پای تو سوگند و نور دیده حافظ
که بی رخ تو فروغ از چراغ دیده ندیدم

[1] O true Beloved on the workshop of the eye ,the form of Thy face ,I drew
An idol in Thy form ,not I saw not I heard .

[2] Although in search of Thee ,equal in rein speed with the swift north breeze I am
Not even the dust of the swiftly moving cypress of Thy stature ,I reached .

[3] Hope in the dark night of Thy dark tress for the bright day of life ,I established not
From the heart's desire ,desire for Thy mouth's round form ,I severed ,

[4] From desire for Thy sweet fountain ,what drops tears they were that I scattered
From Thy ruby lip wine - selling ,what graces I purchased .

[5] On my wounded heart ,what arrows of glances ,Thou loosedest
At the head of Thy street ,what loads of grief I endured .

[6] O breeze of the morning from the true Beloved's street ,a little dust bring ;
For ,from that moist land ,the perfume of the blood of the wounded heart I perceived .

[7] The sin fault of Thy dark eye ,and of Thy heart - alluring neck ,it was ,
That ,like the wild deer ,from man I fled .

[8] Over my head ,from His street ,a fragrant breeze like the perfumed rose - bud passed ,
For obtaining the perfume of which ,the screen over my poor heart ,1 rent .

[9] The oath by the dust of Thy foot and by the light of the eye of Hafiz ,I swear that ,without Thy face ,
No splendour from the lamp of the eye ,I saw .

[1] Auf Herrschaft hoffte ich,Ich opferte mich deinem Dienste,Ich wünschte mir ein Reich,Und wählte dich zu meinem Herren.

[2] Ich habe dein GesichtVor die Fabrik des Augs gezogen.Ich sah und hörte nurVon einem Bilde, das dir gleichet.

[3] Wiewohl ich mit dem NordIn gleichem Flügelschritte gehe,So konnt' ich doch noch nichtZur Zeder deines Wuchses kommen.

[4] In deiner Locken NachtThat ich Verzicht auf Lebenstage,Im Kreise deines MundsVergaß ich meines Herzens Wünsche.

[5] Wie viel vergoß ich nichtAus Sehnsucht deines Auges Thränen!Wie viel LiebkosungenErkauft' ich nicht von deinen Lippen.

[6] Mit wie viel Pfeilen hastDu nicht mein Wundes Herz durchschoßen?Wie viele Lasten GramHab' ich in deinem Gau geschleppet?

[7] Bring' mir, o Morgenwind,Ein Stäubchen von dem Gau der Freundinn,Ich rieche dort den DuftDes Blutdurchströmten wunden Herzens.

[8] Fürwahr es ist die SchuldDes schwarzen Aug's und schönen Nacken,Daß ich wie Rehe scheuMich vor dem Menschen fürcht' und flüchte.

[9] Ein Duft aus ihrem GauGieng über mich wie über Knospen,Und dieser Duft zerrißDes armen Herzens Hülle.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.25-28.25

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.25

German Translation

[1] نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه‌های غریبانه قصه پردازم

[2] به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم

[3] من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب
مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم

[4] خدای را مددی ای رفیق ره تا من
به کوی میکده دیگر علم برافرازم

[5] خرد ز پیری من کی حساب برگیرد
که باز با صنمی طفل عشق می‌بازم

[6] بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد کس
عزیز من که بجز باد نیست دمسازم

[7] هوای منزل یار آب زندگانی ماست
صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

[8] سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی
شکایت از که کنم خانگیست غمازم

[9] ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می‌گفت
غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم

[1] At the time of the evening - prayer of strangers when weeping I begin ,
With moans like a stranger ,my tale ,I compose .

[2] To the memory of the Friend and of my native land so bitterly I'weep ,
That ,up from the world ,the way and usage of journeying ,I cast .

[3] From the country of my true Beloved I am not from the cities of the stranger
divine Protector Me ,back to my companions ,cause to reach .

[4] guide of the Path for God's sake ,a little aid give so that ,
In the street of the wine - house ,my banner ,again I may exalt .

[5] Of my being a Pir ,reckoning how may wisdom take ,
When ,again ,with a child - idol at love I play .

[6] Save the east morning breeze and the cool north wind ,me recogniseth none
O my friend for ,save the fleeting wind ,my companion is none .

[7] The air of the Friend's dwelling is our water of life ,
O breeze from the dust of Shiraz ,me ,a fragrant perfume bring .

[8] Forth came my tear and told my crime face to face publicly
Complaint may I make of whom of my household ,the informer is .

[9] From the harp of Zuhra ,I heard that ,at dawn ,it said
The disciple of Hafiz ,sweet of note ,sweet of voice I am .

[1] Wenn ich fremd in der Nacht beim Gebet zu weinen beginne, Bringt der Freundinn Haar Wundergeschichten ans Licht.

[2] Weinen will ich, des Vaterlands und der Freunde gedenkend, Bis die Welt dereinst Reisen und Wandrer verbannt.

[3] Ich bin vom Lande des Freunds, und nicht aus der Fremde gebürtig; Sende mich, o Herr! meinen Gefährten zurück.

[4] Weiser des Wegs, ich beschwör' dich bei Gott, verschaff' mir ein Mittel, Daß ich im Schenkengau noch einmal pflanze die Fahn',

[5] Wann werd' ich dem Verstand die Rechnung legen vom Alter? Leider! bin ich jetzt wieder in Knaben verliebt.

[6] Außer dem Ost und außer dem West verstehet mich Niemand. O ich Seliger! der Keinem vertraut als dem Wind.

[7] Ha! die Luft vom Wohnort des Freunds ist mir Wasser des Lebens, Bring von Schirasens Staub, Ostwind Gerüche mir her!

[8] Meine Thräne verrieth mich von Angesicht zu Gesichte, Ach! wem klag' ich dieß, denn der Verräther bin ich.

[9] Morgens hörte ich, wie die Leyer der Sterne getönt hat; Süßre Töne ward ich von Hafisen gelehrt.