Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

[1] Steh' auf, wir wollen das Ordenskleid Zur Schenke tragen. Wir wollen heiliges Gaukelspiel Zu Markte tragen. Die Ohren habe ich mir verstopft Vor aller Predigt, Wie lang' ihr Prediger wollt ihr noch Die Schande tragen?

[2] Zum Zehrungsgeld für Betrunkene Für Kalendere, Laßt uns zum Käufer das Ordenskleid Den Teppich tragen!

[3] Daß alle Frommen das Glas zugleich Zum Trunk ergreifen, Laßt uns die Leiern in der früh Zum Wirthe tragen.

[4] Vermög' des Bundes den ich mit dir In Ruh' geschlossen, Werd' ich wie Moses in's heil'ge Land Einst übertragen.

[5] Ich will die Pauke von deinem Ruhm Im Himmel schlagen, Ich will der Liebe Panier bis an Die Sterne tragen.

[6] Im Felde des jüngsten Gerichts wird einst Der Staub der Füße Auf allen Scheiteln als Kronenzier Und Schmuck getragen.

[7] Und werden Dornen von Frommen uns In Weg geleget, Belohnen wollen mit Rosen wir Solch ein Betragen.

[8] Vor unserem wollenen Kleide selbst Ist's eine Schande, Wenn wir mit ähnlichem Sinn den Ruhm Der Tugend tragen.

[9] Wer nicht den Werth der Zeit erkennt Sie nicht benützet, Wird über ihre Verwendung einst Viel Reue tragen.

[10] Vom hohen Dache des Himmels stürzt Das Unglück nieder, Wir wollen sicherheitshalb sogleich Zur Schenk' uns tragen.

[11] Wie lange werden wir in dem Feld Der Lust noch irren, Vielleicht gelingt es mit Fragen, uns Davon zu tragen.

[12] Hafis! verschwende nicht Wangenglanz An allen Thüren, Viel besser ist's zum Herren der Rath Ihn hinzutragen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.20-32.20

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.20

German Translation

[1] ای که در کوی خرابات مقامی داری
جم وقت خودی ار دست به جامی داری

[2] ای که با زلف و رخ یار گذاری شب و روز
فرصتت باد که خوش صبحی و شامی داری

[3] ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند
گر از آن یار سفرکرده پیامی داری

[4] خال سرسبز تو خوش دانه عیشیست ولی
بر کنار چمنش وه که چه دامی داری

[5] بوی جان از لب خندان قدح می‌شنوم
بشنو ای خواجه اگر زان که مشامی داری

[6] چون به هنگام وفا هیچ ثباتیت نبود
می‌کنم شکر که بر جور دوامی داری

[7] نام نیک ار طلبد از تو غریبی چه شود
تویی امروز در این شهر که نامی داری

[8] بس دعای سحرت مونس جان خواهد بود
تو که چون حافظ شبخیز غلامی داری

[1] O thou that ,in the tavern - street ,thy dwelling hast
The Jamshid of thy own time ,thou art ,if ,on the cup ,thy hand thou hast .

[2] O thou that ,night and day ,with the tress and the face of the Beloved ,passest
Be opportunity thine ,so that a happy morning and evening thou mayst have .

[3] O morning breeze at the head of thy path ,those consumed with love ,are expectant ,
Whether ,from that true Beloved many a journey made ,a message thou hast .

[4] Thy dark mole ,fresh of head ,is a pleasant grain of pleasure .But ,
On the border of its sward face alas what a snare the tress thou hast .

[5] From the laughing lip of the goblet ,the soul's perfume ,I perceive
O Khwaja smell if ,for that ,a perfume - place thou hast .

[6] O true Beloved though ,at the time of fidelity ,stability constancy is not thine
Thanks ,I offer that ,against violence ,stability thou hast .

[7] If ,from thee ,a name a stranger seek ,what a wonder it will be ,
To - day ,in this city ,thou art one ,who a great name hast .

[8] The guardian of thy soul will be many a prayer of dawn
For ,like Hafiz ,night - rising ,a slave thou hast .

[1] Der du in allen wüsten Häusern Dein Plätzchen hast, Du herrschest, wenn du in den Händen Ein Gläschen hast.

[2] Du der mit Locken und mit Wangen Die Zeit zubringst, O welchen Abend, welchen Morgen Du Froher hast! Du, der zu dem Genuß im Stillen Zurück dich ziehst, Halt' theuer jegliche Minute, Die du noch hast!

[3] Ostwind, es harren auf dem Wege Verbrannte dein, Weil du von dem gereisten Freunde Die Kunde hast.

[4] Dein grünes Maal ist ohne Zweifel Ein Liebeskorn, Doch weh der Netze, die am Rande Gestellt du hast.

[5] Ich rieche an dem Rand des Busens Der Seele Duft, O rieche diesen Duft, wenn anders Geruch du hast.

[6] Wiewohl du zu der Zeit der Treue Verstand nicht hast, Dank' ich doch Gott, daß du im Zürnen Verstand noch hast.

[7] Was ist's, wenn dich um deinen Namen Ein Fremder frägt, Du bist es, der allein den Nahmen Im Volke hast.

[8] Es soll die Seele dir bewahren Manch Zauberwort, Dir, der zu deinem wahren Diener Hafisen hast.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.39-32.39

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.39

German Translation

[1] زان می عشق کز او پخته شود هر خامی
گر چه ماه رمضان است بیاور جامی

[2] روزها رفت که دست من مسکین نگرفت
زلف شمشادقدی ساعد سیم اندامی

[3] روزه هر چند که مهمان عزیز است ای دل
صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی

[4] مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد
که نهاده‌ست به هر مجلس وعظی دامی

[5] گله از زاهد بدخو نکنم رسم این است
که چو صبحی بدمد در پی اش افتد شامی

[6] یار من چون بخرامد به تماشای چمن
برسانش ز من ای پیک صبا پیغامی

[7] آن حریفی که شب و روز می صاف کشد
بود آیا که کند یاد ز دردآشامی

[8] حافظا گر ندهد داد دلت آصف عهد
کام دشوار به دست آوری از خودکامی

[1] O Saki of that pure wine of love for God whereby matured becometh every immature one ,
Although it is the month of Ramazan so that I may escape - from this immatureness and to matureness ,attain bring a great cup .

[2] Passed days ,since the hand of me miserable clasped not ,
The leg of one box - tree of stature the arm of one silver of limb .

[3] O heart though the fast of Ramazan be the dear guest ,
Regard its society a gift ; its going a favour .

[4] Now in the Ramazan to the cloister - door fleeth not the wise bird ,
For ,at every assembly of exhortation ,is placed a snare .

[5] No complaint ,do I make of the zahids ,ill of nature .The way is this
That ,when a bright morning dawneth ,in its pursuit falleth a dark evening .

[6] When ,to the spectacle of the sward ,my Friend movetb ,
O footman of the breeze from me to him ,convey a message .

[7] A companion ,who night and day drinketh pure wine ,where
Is it that he maketh recollection of a dreg - drinker

[8] O Hafiz if the justice of the heart ,thee the Asaf of the age give not ,
With difficulty ,thou bringest to hand thy desire through a great selfishness .

[1] Wir sind zwar in der Fasten, Doch gieb mir nur ein Glas, Von jenem Wein der Liebe, Der Rohes kocht.

[2] Viel Tage schon verflossen, Seit daß ich nicht Ergriff des Buchses Schenkel, Der Schönen Wuchs.

[3] Mein Herz! es ist die Fasten, Ein hoher Gast, Wohl, wenn sie bleibt, doch besser, Wenn sie sich hebt.

[4] Ein schlauer Vogel fliegt nicht Zur Kloster-Thür', Die Prediger sie stellen Jetzt Netze auf.

[5] Ich klag' nicht über Klausner, So ist's ihr Brauch, Denn auf den Morgen folget Der Abend auch.

[6] Geht, um die Flur zu sehen, Hinaus mein Freund, So bring' ihm von mir Kunde, O Morgenwind!

[7] Sag' ihm, ein Mensch, der trinket Bei Tag und Nacht, Kann er sich wohl erinnern Auf Andrer Gram?

[8] Hafis! wenn dir der Richter Nicht Recht erweis't, So kömmst mit deinem Dünkel Du schwer zum Ziel.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.56-32.56

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.56

German Translation

[1] تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی
ور نه هر فتنه که بینی همه از خود بینی

[2] به خدایی که تویی بنده بگزیده او
که بر این چاکر دیرینه کسی نگزینی

[3] گر امانت به سلامت ببرم باکی نیست
بی دلی سهل بود گر نبود بی‌دینی

[4] ادب و شرم تو را خسرو مه رویان کرد
آفرین بر تو که شایسته صد چندینی

[5] عجب از لطف تو ای گل که نشستی با خار
ظاهرا مصلحت وقت در آن می‌بینی

[6] صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم
عاشقان را نبود چاره بجز مسکینی

[7] باد صبحی به هوایت ز گلستان برخاست
که تو خوشتر ز گل و تازه‌تر از نسرینی

[8] شیشه بازی سرشکم نگری از چپ و راست
گر بر این منظر بینش نفسی بنشینی

[9] سخنی بی‌غرض از بنده مخلص بشنو
ای که منظور بزرگان حقیقت بینی

[10] نازنینی چو تو پاکیزه دل و پاک نهاد
بهتر آن است که با مردم بد ننشینی

[11] سیل این اشک روان صبر و دل حافظ برد
بلغ الطاقه یا مقله عینی بینی

[12] تو بدین نازکی و سرکشی ای شمع چگل
لایق بندگی خواجه جلال الدینی

[1] Perchance ,with desire of khilvat by the marge of a pool ,thou sittest not ,
If not ,every calamity ,that thou experiencest ,all thou experiences from self - seeingness .

[2] I conjure thee by God ,Whose chosen slave ,thou art ,
That ,to this ancient slave ,none thou choose prefer

[3] If ,in safety ,love's deposit I take ,there is no fear
Easy is the state of being void of heart heart - bereft if be not the state of being void of faith infidelity

[4] Thee ,the Khusrau of those moon of face ,respect and shame did
Afarin on thee for ,worthy of a hundred such thou art .

[5] O rose beloved wonderful ,with all thy grace thou sittest with the thorn the watcher
Apparently ,in it ,the good counsel of thy welfare thou seest .

[6] If ,as to the watcher's tyranny patience I exercise not ,what may I do
To wretched lovers ,is no remedy save wretchedness .

[7] From the rose - garden ,arose a morning breeze in desire of thee
For ,like the beautiful ,red ,beperfumed rose ; and ,like the wild white rose ,fragrant thou art .

[8] From left and right ,the bottle - play of my bloody tears thou seest :
If a moment ,on this spectacle - place of my vision ,thou sittest .

[9] From thy sincere slave ,a disinterested word ,hear ,
O thou that ,the cynosure of great ones ,truth beholding ,art

[10] A dainty one like thee ,pure of heart ,pure of nature ,
That is best that ,with evil men ,thou sit not .

[11] Taketh the patience of the heart of Hafiz ,the torrent of these streaming tears ,
O pupil of my eye come to my aid .

[12] O candle of Chigil with this delicacy ,and heart - alluringness thou art
Worthy of the banquet - place of Khwaja Jalalu - d - Din ,thou art .

[1] Sitz' nicht voll Begier dort an den Ufern des Wassers, Widerfährt dir was, wahrlich allein hast du Schuld.

[2] Ich beschwör' dich bei Gott, der dich vor andern erwählet, Zieh' dem Armen nicht andere Fremdlinge vor. Künftig will ich mich durchbetteln die Straße der Liebe. Es ist Demuth dort Pilgern der einzige Pfad.

[3] Rett' ich den Glauben, und rett' ich mein Heil, so ist nichts zu fürchten, Ohne Gefühl wär's leicht, ohne den Glauben nicht so.

[4] Schaam und Sitte hat dich zur Fürstinn der Schönen erkohren, Lob und Preis sey dir, weil du die Herrschaft verdienst.

[5] O der Milde der Huld! du Rose sitzest mit Dornen, Aber doch ist's gewiß, daß du dort Alles vollbringst.

[6] Was zu thun, wenn ich den Nebenbuhler nicht dulde, Liebenden bleibt zuletzt nichts als Verachtung zur Wahl.

[8] Siehst du, wie mit den Flaschen ich spiel' zur Rechten, zur Linken, Schau, in meinem Aug' harret die Seele auf dich.

[9] Hör' ein trauliches Wort von einem aufrichtigen Freunde, Du, auf dem das Aug' aller Erhabenen ruht.

[10] Dir, o reines Herz, und reingesitteter Liebling, Wird's viel besser seyn, wenn du die Bösen vermeid'st.

[11] Dieser Thränenstrom hat das Herz Hafisens zerschwemmet, Aus ist die Geduld, löse die Banden des Aug's.

[12] Du, o lieblicher Knab! du leuchtende Kerze von Tschigil, Bist Dschelaleddins trauter Versammlungen werth.