Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	fasting 1 \| siyam 1
Lemma:	صیام NOUN

2 Poems contain صیام

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.32-4.32

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.32

German Translation

[1] گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطان جهانم به چنین روز غلام است

[2] گو شمع میارید در این جمع که امشب
در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است

[3] در مذهب ما باده حلال است ولیکن
بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است

[4] گوشم همه بر قول نی و نغمه چنگ است
چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است

[5] در مجلس ما عطر میامیز که ما را
هر لحظه ز گیسوی تو خوش بوی مشام است

[6] از چاشنی قند مگو هیچ و ز شکر
زان رو که مرا از لب شیرین تو کام است

[7] تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

[8] از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

[9] میخواره و سرگشته و رندیم و نظرباز
وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است

[10] با محتسبم عیب مگویید که او نیز
پیوسته چو ما در طلب عیش مدام است

[11] حافظ منشین بی می و معشوق زمانی
کایام گل و یاسمن و عید صیام است

[1] When the rose is in the bosom ; wine in the hand and the Beloved to my desire ,
On such a day ,the world's Sultan is my slave .

[2] Say Into this assembly ,bring ye no candle for to - night .
In our assembly ,the moon of the Friend's face is full .

[3] In our order of profligates the wine - cup is lawful but ,
O Cypress ,rose of body without thy face presence unlawful .

[4] My ear is all intent on the voice of the reed and ,the melody of the harp the instruction of the Murshid
My eye is all intent on Thy ruby lip ,and on the circulation of the cup the manifestations of glories of God in the night season

[5] In our assembly of Lovers mix not 'itr perfume for our soul ,
Every moment ,receiveth perfume from the fragrance of the tip of Thy tress .

[6] Say ye naught of the sweetness of candy and sugar the delights of the world
For my desire is for Thy sweet lip the sweet stream of Divine grace ,the source of endless delight

[7] From the time when the treasure of grief for Thee was dweller in my ruined heart ,
The corner of the tavern is ever my abode .

[8] Of shame ,why speakest thou For from shame is my name renown
Of name renown why askest thou For from name renown is my shame .

[9] Wine - drinker ,distraught of head ,profligate ,and glance - player 1 am :
In this city ,who is that one who is not like this

[10] To the Muhtasib ,utter not my crime ; for he also
Is ever like me in desire of the drinkers of wine .

[11] Hafiz sit not a moment without wine ,and the Beloved
Tis the season of the rose ,and of the jessamine ,and of the 'Id of Siyam

[1] Rosen am Busen! Wein in der Hand, Die Liebste nach Willen! Dann sind Kaiser meine Sklaven

[2] Weg mit den Lichtern, traget sie weg! In dieser Versammlung Scheinet heut der Liebsten Vollmond.

[3] Wein ist erlaubt nach unserm Gesetz; Doch ohne dein Antlitz

[4] Lautengetön erfreut das Ohr Das Auge verweilet Auf den Lippen, auf dem Glase.

[5] Rosenceder ists verbothen. Rosengeruchs bedürfen wir nicht, Es duften die Seelen Vom Geruche deiner Locken.

[6] Rede mir nicht vom Zuckergebäck! Der Zucker der Lippen Ist der höchste meiner Wünsche.

[7] Seit im verstörten Busen der Schatz Des Kummers verwahrt liegt, Liege ich verstört in Schenken.

[8] Sprich von Schimpf nicht, Schimpf ist mein Ruhm. Was fragst du vom Ruhme? Ruhm ist mir zum Schimpf geworden.

[9] Rauschig und taumelnd schmachtenden Blicks Durchzieh' ich die Straßen, Zeige sich, der mir nicht gleichet!

[10] Saget hievon der Obrigkeit nichts Begabet mit Trinklust Ist sie selber anzuschauen.

[11] Bleibe nicht ohne Liebchen und Wein Hafis bei dem Feste Zu der Zeit der Rosenblüthe.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.70-4.70

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.70

German Translation

[1] ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
درده قدح که موسم ناموس و نام رفت

[2] وقت عزیز رفت بیا تا قضا کنیم
عمری که بی حضور صراحی و جام رفت

[3] مستم کن آن چنان که ندانم ز بیخودی
در عرصه خیال که آمد کدام رفت

[4] بر بوی آن که جرعه جامت به ما رسد
در مصطبه دعای تو هر صبح و شام رفت

[5] دل را که مرده بود حیاتی به جان رسید
تا بویی از نسیم می‌اش در مشام رفت

[6] زاهد غرور داشت سلامت نبرد راه
رند از ره نیاز به دارالسلام رفت

[7] نقد دلی که بود مرا صرف باده شد
قلب سیاه بود از آن در حرام رفت

[8] در تاب توبه چند توان سوخت همچو عود
می ده که عمر در سر سودای خام رفت

[9] دیگر مکن نصیحت حافظ که ره نیافت
گمگشته‌ای که باده نابش به کام رفت

[1] O Saki Murshid bring wine for the fasting month the Ramazan hath passed .
Give the goblet for the season of name and fame hath passed .

[2] Dear time hath passed .Come let us repeat the omitted prayers
Of a long life that without the presence of a goglet and of the cup the Murshid hath passed .

[3] O perfect Murshid with the wine of divine love make roe intoxicated even so that from selflessness I shall not know ,
In the plain of imagination ,who hath come ,who hath passed .

[4] In the small hope that a draught of Thy cup may reach us ,
In the inn place of worship every morning and evening ; prayer to Thee hath passed .

[5] To the heart that was dead ,a great life reached the soul ,
Since into its the heart's perfume - place a perfume of wine of love from Thy breeze ,hath passed .

[6] The Zahid had pride of his devotion took not the path to safety
By the path of supplication ,the Profligate the holy traveller to the House of Safety Paradise hath passed .

[7] The cash of the heart that was mine became expended in wine
It was counterfeit coin .Therefore into the unlawful it hath passed .

[8] Like aloe - wood ,how long can one consume in the torment of repentance
Give wine .For life in the essence of raw madness hath passed .

[9] O admonisher again counsel not Hafiz for the path of austerity ,found not ,
A lost one in love's path to whose palate the sweet wine of love hath passed .

[1] Schenke! bringe mir Wein, die Fasten ist vergangen, Gieb mir immer das Glas, mein Ruf ist längst vergangen.

[2] Hin ist köstliche Zeit, o komm', laß uns ersetzen Zeit, die ohne den Wein, und ohne Glas vergangen.

[3] Mach' mich trunken, daß ich von Sinnen selbst nicht wisse, Wer in meinem Gehirn gekommen, wer gegangen.

[4] In der Hoffnung, daß mir der Duft des Hefens werde, Bin ich frühe und spät zu beten ausgegangen.

[5] Das erstorbene Herz empfieng ein neues Leben, Seit von deinem Geruch ein Hauch ihm zugegangen.

[6] Stolz auf frommes Verdienst, verfehlt den Weg der Klausner, Trunkene sind dafür ins Haus des Heils gegangen.

[7] Meiner Seele Gewinn hab' ich auf Wein verwendet, Schwarz befleckt ist mein Herz, Verbotnem nachgegangen.

[8] Gleich der Aloe brennt, die Seele voll von Reue Bring' mir Wein, denn es ist mein Leben leer vergangen.

[9] Gieb Hafisen nicht Rath, den Weg hat nicht gefunden, Wem's mit köstlichen Wein, nach seinem Wunsch gegangen.