Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	3
Translated to:	weak 1 \| feeble 1
Lemma:	ضعیف ADJ

3 Poems contain ضعیفان

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.17-32.17

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.17

German Translation

[1] تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

[2] بخواه جان و دل از بنده و روان بستان
که حکم بر سر آزادگان روان داری

[3] میان نداری و دارم عجب که هر ساعت
میان مجمع خوبان کنی میانداری

[4] بیاض روی تو را نیست نقش درخور از آنک
سوادی از خط مشکین بر ارغوان داری

[5] بنوش می که سبکروحی و لطیف مدام
علی الخصوص در آن دم که سر گران داری

[6] مکن عتاب از این بیش و جور بر دل ما
مکن هر آن چه توانی که جای آن داری

[7] به اختیارت اگر صد هزار تیر جفاست
به قصد جان من خسته در کمان داری

[8] بکش جفای رقیبان مدام و جور حسود
که سهل باشد اگر یار مهربان داری

[9] به وصل دوست گرت دست می‌دهد یک دم
برو که هر چه مراد است در جهان داری

[10] چو گل به دامن از این باغ می‌بری حافظ
چه غم ز ناله و فریاد باغبان داری

[1] O Beloved Thou whose purpose in the world whatever it be ,Thou hast ;
Of the state of the feeble and of the powerless ,what grief is it that Thou hast

[2] From Thy slave ,life and heart ,demand the soul ,take
For over the free ,the current order Thou hast .

[3] No waist ,hast Thou and momently I wonder how ,
In the midst of the assembly of lovely ones ,thou displayest exaltation .

[4] Fit ,is no picture for the whiteness of Thy face because ,
From the musky dark line of down blackness ,upon the ruddy arghavan the ruddy cheek Thou hast .

[5] O graceful one ever drink wine ,for light of soul thou art
Especially ,at this moment ,when the heavy head through wine thou hast .

[6] More than this ,against my heart ,make neither reproach ,nor violence
Do whatever thou canst ,when room occasion for it ,- thou hast .

[7] If ,in thy power ,be a hundred thousand arrows of violence ,
Them with the intention of taking the life of me ,shattered ,thou hast .

[8] The tyranny of the watchers ,ever endure ; happy of heart ,be ;
For 'tis easy ,if the kind Beloved thou hast .

[9] If ,one moment ,to thy hand ,union with the Friend reacheth ,
Go do thy work For ,whatever desire is in the world ,thou hast .

[10] Hafiz when ,in the border of this garden ,thou takest the rose ,
Of the weeping and the lamenting of the gardener ,what grief hast thou

[1] Du, welche was hienieden Du immer wünschest, hast, Ich weiß nicht, welchen Schmerzen Du ob uns Armen hast.

[2] Begehr' das Glas, und raube Das Herz dem Sklaven weg, Weil Freye zu beherrschen Du keinen Anstand hast.

[3] Du kennest keine Mitte, Daher verwundr' ich mich, Wie in der Schönen Mitte Du stets das Mittel hast.

[4] Es ist der Wangen Weiße, Gemalt nach den Huris, Indeß du schwarze Zeilen Auf Purpurblättern hast.

[5] O trinke Wein, es gehet Dir alles leicht von Hand, Zumal im Augenblicke, Wo du den Schwindel hast.

[6] Hör' auf, mich auszuschelten, Doch tränke stets mein Herz, Thu' was dir nur beliebet, Weil du die Vollmacht hast.

[7] Lanzetten hunderttausend Gebrauch nach deiner Lust, Wenn ob dem Blut des Kranken Du einen Zweifel hast.

[8] Vergiß die Nebenbuhler, Sey heitern frohen Muths, Denn leicht sind alle Dinge, Wenn einen Freund du hast.

[9] Wenn du zu dem Genusse Des Freundes einst gelangst, So weiß'st du, daß du alles, Was du nur wünschest, hast.

[10] Hafis, nimm Ros' und Becher, Nimm um die Mitte sie, Weil auf des Gärtners Launen, Du nicht zu schauen hast.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.65-32.65

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.65

German Translation

[1] ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

[2] دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

[3] دیشب گله زلفش با باد همی‌کردم
گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی

[4] صد باد صبا این جا با سلسله می‌رقصند
این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

[5] مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد
کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

[6] یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم
رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

[7] ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست
شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

[8] ای درد توام درمان در بستر ناکامی
و ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی

[9] در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم
لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی

[10] فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست
کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی

[11] زین دایره مینا خونین جگرم می ده
تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی

[12] حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد
شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی

[1] O king of the lovely the beloved ones of the world for grief of being alone ,justice
Without Thee ,to the soul ,my heart hath come .Tis the time when thou shouldst come back ; and me safety ,give

[2] O Beloved ever joyous ,remaineth not the rose of this garden of the world .
At the time of powerfulness perfection of beauty the feeble ones aid and their state ,pity

[3] Last night ,to the morning breeze ,complaint of His tress ,I uttered
The breeze said A mistake This thy distraught thought ,abandon of Him complain not ; whatever He wisheth ,He doeth

[4] Here with the chain of His tress a hundred morning breezes keep dancing
O heart so long as thou measurest not the wind a thing impossible to do this is thy companion .

[5] Me ,so far from Thee desirousness and farness made ,
That ,from the hand ,will depart the power of patience .

[6] O Lord to whom is it fit to utter this subtlety that ,in the world ,
That lovely one of every place the true Beloved His face displayed not .

[7] Saki not a colour of decoration hath the sward of the rose without thy face ;
Moving make thy box - tree stature so that the garden thou mayst adorn .

[8] O Beloved the pain of love for Thee is my remedy on the couch of unfulfilled desire
And O Beloved Thy memory ,my consoler in the corner of solitude .

[9] In the compass of our fate ,the point of the compass ,are we
The favour is whatever Thou thinkest the order ,whatever Thou orderest .

[10] In the world of profligacy of being a lover of God is neither thought of self ,nor opinion of self :
In this religious order ,Kufr is self - seeing and self - opinioning .

[11] On account of this blue circle the sky bloody of liver I am give wine
So that ,in the enamel - cup ,this difficulty I may solve .

[12] Hafiz departed hath the night of separation come hath the sweet fragrance of morn
O lover of distraughtness auspicious be thy gladness .

[1] Herr der Schönen! Recht und Hülf' Wider Eisamkeit! Ohne dich entflieht der Geist, Zeit ist's, daß du kömmst.

[2] Gartenrosen bleiben nicht Immer neu und frisch. Suche du die Schwachen auf In der Zeit der Kraft.

[3] Ueber's Lockenhaar beklagt' Ich mich bei dem Ost; Weit gefehlt, sprach er zu mir, Laß die Lust vergeh'n.

[4] Ganz in Ketten tanzt der Ost, Eingesperrt im Haar, Dieß ist's, merke dies mein Herz, Lauf' nicht Winden nach.

[5] Sehnsucht und Entfernung hat Mich so ganz zerstört, Daß Geduld aus meinem Sinn Ganz entfliehen will.

[6] Herr, wem soll ich in der Welt Anvertrau'n das Wort, Daß der Liebling Jedermanns Wangen mir gezeigt.

[7] Ohne deine Wangen färbt Sich die Rose nicht. Buchs! nun wandle du einher Zu des Gartens Zier.

[8] Ohne Willen ist dein Gram Für mich Arznei, Und dein Angedenken spricht Mir im Winkel zu.

[9] In des Schicksals Kreise bin Ich der Mittelpunkt, Dir geziemt es, daß du denkst, Daß du uns befiehlst.

[10] Trunkne, welche selbstisch sind, Giebts nicht auf der Welt, Selbstsucht ist bei dieser Zunft Aergste Ketzterei.

[11] Sieh! wie blutet mir das Herz, Gieb mir, gieb mir Wein! Schwierigkeiten lös' ich auf Durch das blaue Glas.

[12] Jetzt ist Trennungsnacht, Hafis, Dann kommt Morgenduft, Närrische Verliebter hör' Lust bekomm' dir wohl.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.22-10.22

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.22

German Translation

[1] هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد

[2] حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

[3] دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمان است
که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد

[4] لب لعل و خط مشکین چو آنش هست و اینش هست
بنازم دلبر خود را که حسنش آن و این دارد

[5] به خواری منگر ای منعم ضعیفان و نحیفان را
که صدر مجلس عشرت گدای رهنشین دارد

[6] چو بر روی زمین باشی توانایی غنیمت دان
که دوران ناتوانی‌ها بسی زیر زمین دارد

[7] بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است
که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه چین دارد

[8] صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان
که صد جمشید و کیخسرو غلام کمترین دارد

[9] و گر گوید نمی‌خواهم چو حافظ عاشق مفلس
بگوییدش که سلطانی گدایی همنشین دارد

[1] Every one ,who ,his heart collected and the beloved acceptable hath
Happiness became his fellow - companion and fortune ,his fellow - sitter ,he hath .

[2] Much more lofty than reason is the court of the fold of love
That threshold ,that one kisseth who ,his life in his sleeve ,hath .

[3] O beloved thy small sweet mouth is perchance Sulaiman's seal
For ,the world beneath the seal - stone ,the picture of the seal of its ruby lip hath .

[4] The ruby lip and the musky hair ,when His is that the lip and His is this the hair
Of my Heart - ravisher ,I boast ; because this and that ,His beauty hath .

[5] O opulent one with contempt ,regard not the weak and the poor
For ,the chief seat of honour ,the poor Fakir ,the road - sitter hath .

[6] When thou art on the surface of the land yet living regard powerfulness plunder take profit of it be not careless
For ,beneath the surface of the land in the grave many a non - powerful one Time hath .

[7] The turner aside of calamity from the soul and the body ,is the prayer of the poor :
Who experienceth good ,who ,from that harvest ,shame of the poor corngleaner hath

[8] O breeze utter a secret of my love to the sovereign of the lovely ones ,
Who ,as the meanest slave ,a hundred mighty Jamshids and Kay - Khusraus hath .

[9] If he the beloved say A poor lover like Hafiz I desire not
Speak ye to him ,saying Imperial sway ,the beggar ,road - sitter hath .

[1] Es ist gewiß, wer den Sinn Im Freund versammelt hat, Das gute Glück zur Folgemagd Und zur Gefährtinn hat.

[2] Weit höher ist, als der Verstand, Der Liebe Kabinet, Die Thüre küßt nur, wer die Seel In seinem Aermel hat.

[3] Es ist der Mund des Freund's vielleicht Das Siegel Salomons, Das unter des Rubinens Macht Die Welt zu Diensten hat.

[4] Mein Freund hat einen Moschusflaum, Und Lippen wie die Gluth, Ich will dem Schönen schmeicheln fein, Der dies und jenes hat.

[5] Wohlhabender, die Armen schau' Nicht mit Verachtung an; Indem der Ehren erster Platz Viel arme Sitzer hat.

[6] Weil du noch auf der Erde bist, Benütz' Gelegenheit, Indem das Grab unendlich viel Unnützer Zeiten hat.

[7] Es schirmt von Uebeln Seel' und Leib Der Armen Herzgebet, Indeß, wer sich vor Armen schämt, Kein gutes Ende hat.

[8] O sprich von meiner Liebe doch Zum Schah der Schönen Ost! Zu ihm, der Keichosrew, Dschemschid Zu seinen Dienern hat.

[9] Sagt er, ich will nicht, daß in mich Hafis verliebet sey, So sage, daß die Bettler selbst Der Fürst zu Freunden hat.