Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

[1] Komm' o Schenke jetzt sind die Tage der Rosenzeit,Jetzt sind die Tage der Freude.Bring' den Becher heraus, weiters bekümmreDich ums minder und mehr nicht.

[2] Frohe Kunde, das Heil ist nun gegönnt mit RechtDen Bewohnern von SalemWer die mächtige Huld dankbar erkennt und schätztLobt und preiset den Herren.

[3] Wo? o wo ist der Both', welcher hievon heut unsFreudenkunde gegeben?Daß statt Silber und Gold hin auf die Erde ichStreuen möge die Seele.

[4] Welche schönre Gestalt nehmen die Dinge nunDa der Kaiser zurückkehrt.Was der Feind durch Betrug Arges geschmiedet hat,Ist zu Wasser geworden.

[5] Wer Verträge zerstört wird vom gerechten Loos,Scharf gezüchtiget werden.Von Vernünftigen ward Bund und Vertrag von jeHoch und heilig gehalten.

[6] Freilich hatte der Feind auf der ErbarmungenWolken Hoffnung gegründet,Aber ausser der Fluth, welche den Augen entströmt,Hat er keine gesehen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.58-28.58

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.58

German Translation

[1] ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم
از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم

[2] ره رو منزل عشقیم و ز سرحد عدم
تا به اقلیم وجود این همه راه آمده‌ایم

[3] سبزه خط تو دیدیم و ز بستان بهشت
به طلبکاری این مهرگیاه آمده‌ایم

[4] با چنین گنج که شد خازن او روح امین
به گدایی به در خانه شاه آمده‌ایم

[5] لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست
که در این بحر کرم غرق گناه آمده‌ایم

[6] آبرو می‌رود ای ابر خطاپوش ببار
که به دیوان عمل نامه سیاه آمده‌ایم

[7] حافظ این خرقه پشمینه مینداز که ما
از پی قافله با آتش آه آمده‌ایم

[1] Not in pursuit of pomp and of pageant ,to this door of the murshid we have come
For shelter from ill - fortune ,here we have come .

[2] Way - farers of love's stage are we and from the limits of non - existence ,
Up to the climes of existence ,all this way we have come .

[3] The freshness of Thy down ,we saw and ,from the garden of paradise ,
In search of this love - grass ,we have come .

[4] With such treasure ,whose treasurer is the faithful spirit Jibra ,il
In beggary to the door of the King's house we have come .

[5] O bark of grace the family of Muhammad thy anchor of patience 'Ali Murtaza is where
For ,in this ocean of liberality ,immersed in sin we have come .

[6] O cloud ,sin - cleansing honour goeth mercy rain
For in the court of action as opposed to theory black of book ,we have come ,

[7] Hafiz this woollen khirka of outward worship cast .For with love's consuming and melting
From behind the kafila with the fire of sighing and wailing we have come .

[1] Ob Pracht und Größe bin ich nicht Zu dieser Thür gekommen. Mich zu verwahren vor dem Loos, Bin ich hierher gekommen.

[2] Ich wandle auf der Liebe Pfad, Und von des Nichtseyns Gränzen Bis in das Land des Seyns bin ich Hieher des Wegs gekommen.

[3] Ich sah den grünen Flaum des Barts, Und bin vom Paradiese, Zu pflücken dieses seltne Kraut, Ganz eigens hergekommen.

[4] Der Hüter über solchen Schatz, Ist Gabriel der Engel, Als Bettler bin ich zu der Thür Des Schatzes hergekommen.

[5] O Schiff der Leitung und der Huld! Wo ist der Güte Anker? Ich bin im Meere dieser Welt In die Gefahr gekommen.

[6] O Regen, der die Sünden wäscht, Mein Wangenglanz verschwindet, Wasch' mich, ich bin durch meine Schuld In's schwarze Buch gekommen.

[7] Hafis wirf weg das woll'ne Kleid, O wirf es in das Feuer, Denn hinter Karawanen her Bin ich mit Weh gekommen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.1-32.1

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.1

German Translation

[1] ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می
طامات تا به چند و خرافات تا به کی

[2] بگذر ز کبر و ناز که دیده‌ست روزگار
چین قبای قیصر و طرف کلاه کی

[3] هشیار شو که مرغ چمن مست گشت هان
بیدار شو که خواب عدم در پی است هی

[4] خوش نازکانه می‌چمی ای شاخ نوبهار
کشفتگی مبادت از آشوب باد دی

[5] بر مهر چرخ و شیوه او اعتماد نیست
ای وای بر کسی که شد ایمن ز مکر وی

[6] فردا شراب کوثر و حور از برای ماست
و امروز نیز ساقی مه روی و جام می

[7] باد صبا ز عهد صبی یاد می‌دهد
جان دارویی که غم ببرد درده ای صبی

[8] حشمت مبین و سلطنت گل که بسپرد
فراش باد هر ورقش را به زیر پی

[9] درده به یاد حاتم طی جام یک منی
تا نامه سیاه بخیلان کنیم طی

[10] زان می که داد حسن و لطافت به ارغوان
بیرون فکند لطف مزاج از رخش به خوی

[11] مسند به باغ بر که به خدمت چو بندگان
استاده است سرو و کمر بسته است نی

[12] حافظ حدیث سحرفریب خوشت رسید
تا حد مصر و چین و به اطراف روم و ری

[1] Saki come for the goblet of the tulip hath become full of wine
Mutterings ,how long raving words till when

[2] Pride and disdain ,abandon .For Time hath seen
The wrinkling in decay of the robe of the Kaisar and the abandoning in death of the crown of Kay .

[3] Sensible be drink wine For the bird of the sward became intoxicated with love for the rose Ho
Vigilant be for the sleep of non - existence is in pursuit .Alas

[4] O branch of fresh spring gracefully thou wavest ;
Be it not that distress be thine from the torment of the wind of December .

[5] On the kindness of the sphere ,and its way ,reliance is none
O woe to that one who became safe careless of its deceit

[6] O Zahids to - morrow after death the wine of Kausar is for us and the har ;
To - day before death the Saki the murshid moon of face and the cup of wine of love

[7] Recollection of the covenant of youth ,the morning breeze giveth
O kind youth me ,the life - elixir that pain taketh ,give .

[8] The pomp and the sovereignty of the rose ,regard not .For ,scattereth
The chamberlain of the breeze every leaf of it beneath the foot .

[9] To the memory of Hatim Tai the perfect murshid give the cup of one ' man ' two gallons
So that we may fold up the black book of the misers void of God's bounty ,ignorant of His love

[10] That wine that ,to the ruddy Arghavan ,gave colour and grace ,
Casteth out in sweat from His face the grace of His nature .

[11] To the garden ,take the cushion .For ,in service ,like attendants ,
The cypress is standing and loin - girt is the reed .

[12] Hafiz the tale of magic of thy sweet deceit thy lustrous verse hath reached ,
To the limits of Egypt and of Chin ,and to the boundaries of Rum and of Rai .

[13] For wine of love for God pledge the things of time
For ,of the man of the Path ,hath remained naught .

[1] Komm', o Schenke, mit Wein sind der Tulpen Kelche gefüllet, Wie lange noch den Mönchebrauch!

[2] Laß den Stolz und laß Schmeicheleien bei Seite, Wo sind die Kaiser Sina's? Rom's?

[3] Sey' vernünftig, es hat der Vogel sich eben betrunken. Erwach'! der Schlaf des Nichts harrt dein.

[4] Ast des Frühlings, wie schön ist deine Schaukelbewegung! Dich treffe nicht der Sturm des Winters!

[5] Freunde, glaubet mir, traut den glatten Worten des Glücks nicht, Weh' dem! der sich darauf verläßt.

[6] Morgens warten Huris auf uns in Edens Gefilden, Und heut die Schenken mit dem Glas.

[7] Es erinnert der Ost an die Zeiten der Fürsten von Saba, Gieb uns das Glas zur Seelenkur,

[8] Sieh' nicht auf die Pracht, und auf den Schimmer der Rose, Der Wind zerstreut jedes Blatt.

[9] Auf die Gesundheit Hatems gieb uns ein Glas von zwey Maaßen, Man bürde uns den Geiz nicht auf!

[10] Dieser Wein von röthlicher Farb' und süßem Geschmack Macht meinen Liebling roth und süß.

[11] Bringe den Polster heraus, es warten auf dich in dem Garten Die Ceder und die Flöte schon. Höre die Sänger der Flur, sie haben zusammengestimmet Die Flöten und das Barbiton.

[12] Deine Zaubergesänge, Hafis, sind durchaus verbreitet, Von Sina bis nach Griechenland.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.120-10.120

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.120

German Translation

[1] کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود
بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود

[2] بنوش جام صبوحی به ناله دف و چنگ
ببوس غبغب ساقی به نغمه نی و عود

[3] به دور گل منشین بی شراب و شاهد و چنگ
که همچو روز بقا هفته‌ای بود معدود

[4] شد از خروج ریاحین چو آسمان روشن
زمین به اختر میمون و طالع مسعود

[5] ز دست شاهد نازک عذار عیسی دم
شراب نوش و رها کن حدیث عاد و ثمود

[6] جهان چو خلد برین شد به دور سوسن و گل
ولی چه سود که در وی نه ممکن است خلود

[7] چو گل سوار شود بر هوا سلیمان وار
سحر که مرغ درآید به نغمه داوود

[8] به باغ تازه کن آیین دین زردشتی
کنون که لاله برافروخت آتش نمرود

[9] بخواه جام صبوحی به یاد آصف عهد
وزیر ملک سلیمان عماد دین محمود

[10] بود که مجلس حافظ به یمن تربیتش
هر آن چه می‌طلبد جمله باشدش موجود

[1] Now that from non - existence to existence into the sward the world ,the field of this ,and of the next ,world hath come the rose man
And ,at its foot ,the violet in homage hath laid its head ,

[2] Drink a cup of morning wine to the throb of the drum and the harp
Kiss the Saki's chin to the melody of the reed and the lyre .

[3] In the rose - season ,sit not without wine ,and the mistress ,and the harp
For like time ,its permanency is marked only a week .

[4] From the mansions of odoriferous herbs ,luminous like the sky became
The earth with the auspicious star ,and the happy natal star .

[5] From the hand of a beauty ,tender of cheek ,'Isa of breath ,
Drink wine and give up the tale of Ad and Samud .

[6] In the season of the lily and of the rose ,the world became like highest paradise
But ,what profit since in it no perpetuality is possible

[7] When the rose becometh ,like Sulaiman ,a rider on the air ,
In the morning when the bird entereth upon the melody of Da ,ud .

[8] In the garden of thy existence renew the usages of the faith of Zardusht ,
Now that the red tulip hath kindled the fire of Nimrud .

[9] Demand the brimful cup to the memory of the Asaf of the age ,
The Vazir of the Land of Sulaiman ,'Imadu - d - Din Mahmud .

[10] By the blessing of his instruction ,it may be that the assembly of Hafiz
Whatever it may seek ,for it all may be ready .

[11] Bring wine .For ,ever imploring aid ,Hafiz
Is ,and will be ,to the bounty of the mercy of the Forgiver God

[1] Jetzt da auf den Wiesen Rosen Aus dem Nichts in's Daseyn treten, Und die Veilchen sich vor ihnen Zur Anbetung niederwerfen,

[2] Trink' ein Glas des Morgenweines, Zu dem Ton der Duff und Leyer! Küß' das Kinn des lieben Schenken, Bei dem Ton der Flöt' und Laute.

[3] In der Zeit der Rosen sitz' nicht Ohne Wein und ohne Schönen. Denn sie gehen schnell vorüber, In dem Zeitraum einer Woche.

[4] Sieh die Erd' ist wie der Himmel, Durch gestirnte Würzeblumen, Unter gutem Glücksgestirne Klar, und aufgehellet worden.

[5] Aus der Hand von zarten Schönen, Deren Odem Wunderhauch ist, Trinke Wein und frag' mit nichten, Um Themud's und Aad's Geschichten.

[6] Lilien und Rosen machen Aus der Welt ein ew'ges Leben, Doch was nütz't es uns, die dennoch Hier nicht ewig bleiben können.

[7] Weil, wie Salomon, die Rose Auf des Ostens Rücken reitet, Und die Nachtigall des Morgens, Wie einst David, Psalmen singet.

[8] Weck den Feuerdienst Sarduschten's, In dem Garten auf zum Leben, Jetzt da dorten Nimrods Feuer Tulpen angezündet haben.

[9] Fodre vollgefüllte Becher, Trinke sie auf die Gesundheit Des Mahmud Amadeddines Rath's von Salomon dem Zweyten.

[10] Such' Hafis in seinen Tagen Deine Wünsche zu erreichen, Denn der Schatten seiner Milde Reichet bis zur Ewigkeit hin.