Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	chin 1
Lemma:	غبغب NOUN

2 Poems contain غبغب

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.120-10.120

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.120

German Translation

[1] کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود
بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود

[2] بنوش جام صبوحی به ناله دف و چنگ
ببوس غبغب ساقی به نغمه نی و عود

[3] به دور گل منشین بی شراب و شاهد و چنگ
که همچو روز بقا هفته‌ای بود معدود

[4] شد از خروج ریاحین چو آسمان روشن
زمین به اختر میمون و طالع مسعود

[5] ز دست شاهد نازک عذار عیسی دم
شراب نوش و رها کن حدیث عاد و ثمود

[6] جهان چو خلد برین شد به دور سوسن و گل
ولی چه سود که در وی نه ممکن است خلود

[7] چو گل سوار شود بر هوا سلیمان وار
سحر که مرغ درآید به نغمه داوود

[8] به باغ تازه کن آیین دین زردشتی
کنون که لاله برافروخت آتش نمرود

[9] بخواه جام صبوحی به یاد آصف عهد
وزیر ملک سلیمان عماد دین محمود

[10] بود که مجلس حافظ به یمن تربیتش
هر آن چه می‌طلبد جمله باشدش موجود

[1] Now that from non - existence to existence into the sward the world ,the field of this ,and of the next ,world hath come the rose man
And ,at its foot ,the violet in homage hath laid its head ,

[2] Drink a cup of morning wine to the throb of the drum and the harp
Kiss the Saki's chin to the melody of the reed and the lyre .

[3] In the rose - season ,sit not without wine ,and the mistress ,and the harp
For like time ,its permanency is marked only a week .

[4] From the mansions of odoriferous herbs ,luminous like the sky became
The earth with the auspicious star ,and the happy natal star .

[5] From the hand of a beauty ,tender of cheek ,'Isa of breath ,
Drink wine and give up the tale of Ad and Samud .

[6] In the season of the lily and of the rose ,the world became like highest paradise
But ,what profit since in it no perpetuality is possible

[7] When the rose becometh ,like Sulaiman ,a rider on the air ,
In the morning when the bird entereth upon the melody of Da ,ud .

[8] In the garden of thy existence renew the usages of the faith of Zardusht ,
Now that the red tulip hath kindled the fire of Nimrud .

[9] Demand the brimful cup to the memory of the Asaf of the age ,
The Vazir of the Land of Sulaiman ,'Imadu - d - Din Mahmud .

[10] By the blessing of his instruction ,it may be that the assembly of Hafiz
Whatever it may seek ,for it all may be ready .

[11] Bring wine .For ,ever imploring aid ,Hafiz
Is ,and will be ,to the bounty of the mercy of the Forgiver God

[1] Jetzt da auf den Wiesen Rosen Aus dem Nichts in's Daseyn treten, Und die Veilchen sich vor ihnen Zur Anbetung niederwerfen,

[2] Trink' ein Glas des Morgenweines, Zu dem Ton der Duff und Leyer! Küß' das Kinn des lieben Schenken, Bei dem Ton der Flöt' und Laute.

[3] In der Zeit der Rosen sitz' nicht Ohne Wein und ohne Schönen. Denn sie gehen schnell vorüber, In dem Zeitraum einer Woche.

[4] Sieh die Erd' ist wie der Himmel, Durch gestirnte Würzeblumen, Unter gutem Glücksgestirne Klar, und aufgehellet worden.

[5] Aus der Hand von zarten Schönen, Deren Odem Wunderhauch ist, Trinke Wein und frag' mit nichten, Um Themud's und Aad's Geschichten.

[6] Lilien und Rosen machen Aus der Welt ein ew'ges Leben, Doch was nütz't es uns, die dennoch Hier nicht ewig bleiben können.

[7] Weil, wie Salomon, die Rose Auf des Ostens Rücken reitet, Und die Nachtigall des Morgens, Wie einst David, Psalmen singet.

[8] Weck den Feuerdienst Sarduschten's, In dem Garten auf zum Leben, Jetzt da dorten Nimrods Feuer Tulpen angezündet haben.

[9] Fodre vollgefüllte Becher, Trinke sie auf die Gesundheit Des Mahmud Amadeddines Rath's von Salomon dem Zweyten.

[10] Such' Hafis in seinen Tagen Deine Wünsche zu erreichen, Denn der Schatten seiner Milde Reichet bis zur Ewigkeit hin.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.17-4.17

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.17

German Translation

[1] آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است
یا رب این تأثیر دولت در کدامین کوکب است

[2] تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد
هر دلی از حلقه‌ای در ذکر یارب یارب است

[3] کشته چاه زنخدان توام کز هر طرف
صد هزارش گردن جان زیر طوق غبغب است

[4] شهسوار من که مه آیینه دار روی اوست
تاج خورشید بلندش خاک نعل مرکب است

[5] عکس خوی بر عارضش بین کآفتاب گرم رو
در هوای آن عرق تا هست هر روزش تب است

[6] من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می
زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است

[7] اندر آن ساعت که بر پشت صبا بندند زین
با سلیمان چون برانم من که مورم مرکب است

[8] آن که ناوک بر دل من زیر چشمی می‌زند
قوت جان حافظش در خنده زیر لب است

[9] آب حیوانش ز منقار بلاغت می‌چکد
زاغ کلک من به نام ایزد چه عالی مشرب است

[1] What men of Khilvat call the Night of Power to - night is .
Lord from what constellation ,is it that this effect of fortune is

[2] In order that the hand of those unfit outward worshippers may rarely reach
Thy tress the Path of God Every lover's heart ,in the circle of the world engaged in the zikr of O Lord O Lord is .

[3] 0 Beloved I am one slain by Thy chin - dimple .For ,from every side ,
Beneath Thy chin - dimple ,many a neck of souls is .

[4] My horseman ,the mirror - holder of whose face is the moon ,
The crown of the lofty sun ,the dust of the hoof of his steed is .

[5] Behold the reflection of sweat on His the Beloved's cheek For the sun ,ardent of face .
As long as it is day daily in desire of this sweat ,ardent is .

[6] I will not abandon the suby lip of the Beloved ,nor the wine - cup
Zahids hold me excused for ,my religious order ,this is .

[7] In that cavalcade when they fasten the saddle on the back of the wind ,
With the great Sulaiman ,how may proceed I ,whose steed the feeble ant is

[8] Who from beneath his eye winking dischargeth an arrow at my heart ,
In the covert smile beneath His lip the life - sustenance of me Hafiz ,is .

[9] The water of life trickleth from the beak pen of my eloquence .
In God's name what a lofty drinker the black crow of my pen is

[1] Die Wunderkraft, von der ein Frommer spricht: Dies ist die Nacht der Sterne, Welcher o Herr! hat sie gebracht! Wie soll in dieser leichten Reiterschaar Mit Salomo ich reiten, Ich, dem zum Gaul die Ameis dient.

[2] Damit die Unverdienten nicht dein Haar Berühren, schrei'n die Herzen. Jeglichen Rings o Herr! o Herr!

[3] Ich bin entseelt vom Grübchen deines Kinns; Denn tausend Herzen liegen Unter dem Reife deines Kinnes.

[4] Den Spiegel meines Ritters hält der Mond, Die Sonne ist des Hufes Staub nur von seinem Schlachtenroß.

[5] Den Widerschein der Wangen schau doch an, Die Sonne zittert blos aus Sehnsucht nach diesem Widerschein.

[6] Ich will vom Glas und vom Rubin des Freund's Nicht lassen. Frommer! halt' dies Glaubensbekenntniß mir zu gut.

[8] Er, der mit seiner Wimpern Pfeil' Verwundet, giebt Hafisen Lächelnden Mundes Seelenkraft.

[9] Wo trinkt der Rabe meines Kiels? Bey Gott! aus seinem Schnabel Träufet des Lebens Quell hervor.