Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	wine 2
Lemma:	می NOUN

2 Poems contain می‌ای

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:16.17-16.17

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:16.17

German Translation

[1] کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش
معاشر دلبری شیرین و ساقی گلعذاری خوش

[2] الا ای دولتی طالع که قدر وقت می‌دانی
گوارا بادت این عشرت که داری روزگاری خوش

[3] هر آن کس را که در خاطر ز عشق دلبری باریست
سپندی گو بر آتش نه که دارد کار و باری خوش

[4] عروس طبع را زیور ز فکر بکر می‌بندم
بود کز دست ایامم به دست افتد نگاری خوش

[5] شب صحبت غنیمت دان و داد خوشدلی بستان
که مهتابی دل افروز است و طرف لاله زاری خوش

[6] می‌ای در کاسه چشم است ساقی را بنامیزد
که مستی می‌کند با عقل و می‌بخشد خماری خوش

[7] به غفلت عمر شد حافظ بیا با ما به میخانه
که شنگولان خوش باشت بیاموزند کاری خوش

[1] The water - bank ,and the willow - root and the poetic nature and a friend ,happy
A companion ,the sweet heart - ravisher ,and the Saki ,rose of cheek ,happy .

[2] Ho O fortune of destiny that knoweth not the worth of time ,
To thee ,be this pleasure pleasant for a time ,thou hast happy .

[3] To whose heart is friendship through the love of a heart - ravisher ,
Say On the fire ,put rue to dispel the evil eye for a business ,thou hast happy .

[4] For the bride of nature ,with generosity ,I bind thought's jewel
It may be ,from time's picture ,on my hand may fall an idol happy .

[5] Plunder ,reckon the night of the Beloved's society and do justice to happy - heartedness ,
For ,heart - kindling ,is the moon - beam and stream - bank happy .

[6] In God's name in the cup of the Saki's eye ,is wine
That giveth intoxication with reason and bringeth about a wine - sickness ,happy

[1] Bacchusufer, Stämme der Weiden, Singkraft,Freunde treu, und in der Gesellschaft lieblich,Herzgeliebte, Schenken mit RosenwangenUnd dabei lieblich.

[2] Merke auf mein Schicksal, erkenn' der ZeitenGanzen Werth, in denen du dies genießest,Wohl bekomme dieses Vergnügen dir, dieTage sind lieblich.

[3] Jeder, der in seinem Gemüthe eineLast der Liebe für den Geliebten traget,Werf' sie in das Feuer, damit sein HandelnFrey sey und lieblich.

[4] Von dem Schmucke meiner Gedanken hab' ichMeiner Seele Braut ein Geschmeid' geschenket,Einstens entsteiget eine Gestalt den ZeitenGlänzend und lieblich.

[5] Eine Beute seyen die Nachtgespräche;Fodre nun die Rechtsgebühr froher Herzen!Denn der Mondesschimmer erhellt die Herzen,Bäche sind lieblich.

[6] Wein entglänzt und perlet im Becher vor demAug' der Schenken. Wahrlich ein Namen Gottes!Er berauschet selbst die Vernunft und macht denRebensaft lieblich.

[7] Sorglos ward das Leben Hafis versplittert,Komm', nun komm' zur Schenke mit uns, damit duLernest dieser lieblichen Sitte, denn ihrAnstand ist lieblich.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.26-32.26

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.26

German Translation

[1] ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

[2] چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن
که قارون را غلط‌ها داد سودای زراندوزی

[3] ز جام گل دگر بلبل چنان مست می لعل است
که زد بر چرخ فیروزه صفیر تخت فیروزی

[4] به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

[5] چو امکان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست
مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی

[6] طریق کام بخشی چیست ترک کام خود کردن
کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی

[7] سخن در پرده می‌گویم چو گل از غنچه بیرون آی
که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی

[8] ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست
مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی

[9] می‌ای دارم چو جان صافی و صوفی می‌کند عیبش
خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی

[10] جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع
که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی

[11] به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم
بیا ساقی که جاهل را هنیتر می‌رسد روزی

[12] می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش
که بخشد جرعه جامت جهان را ساز نوروزی

[13] نه حافظ می‌کند تنها دعای خواجه تورانشاه
ز مدح آصفی خواهد جهان عیدی و نوروزی

[14] جنابش پارسایان راست محراب دل و دیده
جبینش صبح خیزان راست روز فتح و فیروزی

[1] From the street of the friend the perfect murshid came the fragrant breeze of the nau - ruz guidance in the Path to God
From this breeze ,if them desire aid ,the lamp of the heart ,thou mayest kindle .

[2] If ,like the red rose ,a particle of red gold thou hast ,for God's sake ,expend it in pleasure
For caused Karun's errors ,the passion for gold - gathering .

[4] To the garden ,go that ,from the bulbul ,love's mysteries thou mayst take to mind ;
To the assembly ,come ; so that from Hafiz ,ghazal - singing ,thou mayst learn .

[6] Seeking the path of the true Beloved's desire is what 'Tis the abandoning of our own desire
The crown of sovereignty is that which from this abandoning ,thou stitchest .

[7] Within the screen ,speech I utter ; forth from thyself ,like the rose - bud from the bud come
For ,not more than a space of five days ,is the order of the chief of a nau - ruz .

[8] The lament of the turtle - dove by the marge of the stream ,I know not where - fore it is
Perchance ,like me ,a grief it hath night and day .

[9] A wine like the pure soul ,I have yet its detraction ,the Sufi maketh
O God let not ill fortune be the sage's portion - ^ even one day

[10] Separated became thy sweet friend the murshid candle now ,sit alone
For this the sky's decree is whether thou be content ; or whether thou consume .

[11] Excluded from the means of joy ,in wonder of knowledge ,one cannot be
Saki come ; to the fool arriveth the largest victual - portion .

[12] O heart go wine drink and profligacy and the abandoning of hypocrisy practise
For a Path better than this ,I wonder whether thou mayst learn .

[1] Vom Gau des Freundes kömmt der Hauch des neuen Festes, Fach' an, wenn's dir gefällt, damit des Herzens Lampe.

[2] Hast du wie Rosen Gold, bei Gott! verwend's auf Liebe. Das Gold hat in Ruin Karunen nicht gestürzet.

[4] Geh' auf die Flur, und lern' von Nachtigallen Liebe, Komm' in den Freundenkreis, und lern' Hafisens Lieder.

[6] Erreichet wird dein Wunsch, wenn du dich selbst verläugnest, Dir wird der Freiheitshut, wenn Allem du entsagest.

[7] Ich spreche ja verhüllt, o komm' heraus wie Rosen. Es währet ja das Fest nur fünf der flücht'gen Tage.

[8] Ich weiß nicht, was am Strom die Turteltaube girret, Vielleicht ist sie wie ich bei Tag und Nacht in Schmerzen.

[9] Ich habe reinen Wein, auf den der Fromme schmählet, O Gott! den Weisen soll nichts Widriges begegnen!

[10] Es floh' dein süßer Freund, nun bleib' allein, o Kerze! So ist das Loos, nun sey geduldig, oder brenne.

[11] Bewundern und zugleich entbehren ist verboten, Komm' Schenk'! der Dumme wird um so viel mehr jetzt heucheln. Trink' Wein, berausche Dich, o Herz! laß Gleißnereien, Es wunderte mich sehr, wenn du was Bessers wüßtest.