Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	hold 1
Lemma:	داشت/دار VERB

2 Poems contain می‌دارم

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:13.4-13.4

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:13.4

German Translation

[1] درآ که در دل خسته توان درآید باز
بیا که در تن مرده روان درآید باز

[2] بیا که فرقت تو چشم من چنان در بست
که فتح باب وصالت مگر گشاید باز

[3] غمی که چون سپه زنگ ملک دل بگرفت
ز خیل شادی روم رخت زداید باز

[4] به پیش آینه دل هر آن چه می‌دارم
بجز خیال جمالت نمی‌نماید باز

[5] بدان مثل که شب آبستن است روز از تو
ستاره می‌شمرم تا که شب چه زاید باز

[6] بیا که بلبل مطبوع خاطر حافظ
به بوی گلبن وصل تو می‌سراید باز

[1] O true Beloved come ,so that ,in my shattered and grief - stricken heart ,power may enter again
Come so that ,in my dead body ,life may enter again .

[2] Come for separation from Thee hath closed my eye in such a way
That ,it ,only the opening of the door of union with Thee may perchance open again .

[3] That grief ,that ,like the black army of Zang took ,in blood ,my heart ,
By the troop of horse of joyousness of the Rum the country of Thy face ,will be effaced again .

[4] Before the mirror of the heart ,whatever I hold ,
Save the image of Thy beauty appeareth not again .

[5] Through fear of the desert ,evil make not thy heart the ihram ,bind on
For reflecteth not the man of the Path ,though from the desert ,or from the journey he cometh not again .

[6] Hafiz come .For the bulbul ,agreeable of heart ,
By the perfume of the rose - bed of union with thee ,singeth again .

[1] O komm! mein wundes Herz, erlang die Kräfte wieder,O komm! den todten Leib beseele Leben wieder

[2] O komm! die Trennung hat das Herz so fest verschlossenDaß nur dein Hochgenuß es kann eröffnen wieder.

[3] Das Mohrenheer des Grams, das mich in Blut versenkteSchlug nun die weiße Schaar von deinen Wangen wieder.

[4] Ich halte was ich will vor meines Herzens SpiegelSo strahlet er mir nichts als deine Schönheit wieder

[5] Das alte Sprichwort sagt: daß Nächte schwanger sindDie Sterne zähl' ich nun zu sehn was sie gebähren.

[6] O komm! die Nachtigall von dem Gemüth HafisensKommt auf den Duft der Rosen des Genußes wieder.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.16-28.16

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.16

German Translation

[1] گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم
همچنان چشم گشاد از کرمش می‌دارم

[2] به طرب حمل مکن سرخی رویم که چو جام
خون دل عکس برون می‌دهد از رخسارم

[3] پرده مطربم از دست برون خواهد برد
آه اگر زان که در این پرده نباشد بارم

[4] پاسبان حرم دل شده‌ام شب همه شب
تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم

[5] منم آن شاعر ساحر که به افسون سخن
از نی کلک همه قند و شکر می‌بارم

[6] دیده بخت به افسانه او شد در خواب
کو نسیمی ز عنایت که کند بیدارم

[7] چون تو را در گذر ای یار نمی‌یارم دید
با که گویم که بگوید سخنی با یارم

[8] دوش می‌گفت که حافظ همه روی است و ریا
بجز از خاک درش با که بود بازارم

[1] Although ,from His tress ,a knot of difficulty hath fallen upon my work
Even so ,from His liberality ,the solution of it I expect .

[2] To joy ,the ruddiness of my face attribute not For ,like the cup ,
Forth from my cheek ,the ruddy reflection ,the heart's blood giveth .

[3] Me ,forth from power will take the melody of the minstrel
Alas ,if on that account ,within this screen of the melody mine ,access be none .

[4] Night ,all night ,the guardian of my heart's fold have I been
So that ,into this screen of dark night save thought of Him ,naught I pass .

[5] That poet - magician am I ,who ,with the sorcery of speech ,
From the reed - pen ,all candy and sugar ,rain .

[6] By His tale ,to sleep went fortune's eye
Where ,a breeze of favour ,that ,me ,awake may make

[7] When ,in the wind's thoroughfare ,Him ,my Friend ,I see not
To whom ,may I speak saying A word to my Friend ,utter .

[8] Last night ,he kept saying All double face and hyprocisy is Hafiz
Hafiz replied Save with the dust of Thy door ,say in work with whom ,am I

[1] Ich trat mit großer HoffnungDen Weg an in die Wüste,O Führer meines Herzens,Laß mich hier nicht zurücke.

[2] Wiewohl mir eine LockeVom Haar ist zugefallen,So öffn' ich doch die AugenNach neuer Huld und Gnade.

[3] O glaube nicht, daß froher SinnMir so die Wangen röthet,Es ist das Blut des Herzens,Das außen wiederscheinet.

[4] Es wird des Sängers WeiseMich selber nie entziehen.O weh! wenn diese WeiseMir nicht erlaubet würde.

[5] Ich bin durch ganze NächteDes Herzharemes Wächter,Nur ihrem Bild erlaub' ichs,Den Schleier durchzuschlüpfen.

[6] Ich bin der süsse Sänger,Der durch des Wortes Zauber,Vom Rohr' der Feder ZuckerUnd reinen Kandel träufet.

[7] Sie hat durch ZaubereienDas Schicksal eingeschläfert,O sag' dem Ost, o sag' ihm,Daß er mich doch erwecke.

[8] Da ich im Zug des WindesNicht sehen kann die Freundinn,Wem soll ich's sagen daß erDer Freundinn etwas sage.