Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	suddenly 2
Lemma:	ناگاه ADV

2 Poems contain ناگاه

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.10-28.10

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.10

German Translation

[1] مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم
تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

[2] به سامانم نمی‌پرسی نمی‌دانم چه سر داری
به درمانم نمی‌کوشی نمی‌دانی مگر دردم

[3] نه راه است این که بگذاری مرا بر خاک و بگریزی
گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم

[4] ندارم دستت از دامن بجز در خاک و آن دم هم
که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم

[5] فرورفت از غم عشقت دمم دم می‌دهی تا کی
دمار از من برآوردی نمی‌گویی برآوردم

[6] شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم
رخت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم

[7] کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت
نهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردم

[8] تو خوش می‌باش با حافظ برو گو خصم جان می‌ده
چو گرمی از تو می‌بینم چه باک از خصم دم سردم

[1] Me ,Thou beholdest and ,in a moment ,my pain ,greater Thou makest
Thee ,I behold and momently my inclination for Thee greater becometh .

[2] As to my state ,Thou askest not what mystery Thou hast ,I know not
For my remedy ,Thou strivest not perchance ,my pain ,Thou knowest not .

[3] Not the way is this that me ,on the dust ,Thou shouldst cast and pass on
Pass by me and again my state ask ,so that the dust of Thy Path ,I may become .

[4] From off Thy skirt ,I keep not my hand ,save in the dust of the grave and ,that very moment ,
When ,over my dust in the grave Thou passest ,Thy skirt ,my dust will seize .

[5] From grief of love for Thee ,my breath of life descended .Breath ,Thou givest till when
Forth from me ,destruction ,Thou takest : Thou sayest not : Breath ,bring forth .

[6] One night ,in the darkness ,from Thy dark tress ,my heart I sought
Thy face ,I beheld and a cup of Thy ruby lip ,again I drank .

[7] Suddenly ,Thee ,into my bosom ,I drew and ,into the curl of Thy tress ,it my heart went
On Thy lip ,my lip I placed and ,soul and heart ,made sacrifice .

[8] To Hafiz ,kind be Thou .To the enemy say Thy life surrender :
When on Thy part ,warmth I see ,of the enemy cold of breath ,mine ,what fear

[1] Wenn du hinaus auf Felder geh'st,Hinaus in's Grüne wandelst,So strömet meine blut'ge Thrän'Herab die gelben Wangen.

[2] Du schauest mich und alsogleichVermehrest du mein Leiden;Ich schaue Dich und alsogleichVermehrt sich meine Liebe.

[3] Ich weiß nicht, was im Sinn du führst,Du fragst nicht, wie's mir gehe;Du eilest nicht, mir beizustehn,Weißt du nicht, daß ich kränkle?

[4] Du wirfst mich in den Staub, und gehstVorüber, ist dies billig?O komm, und frage, wie's mir geht,Ich will dein Wegstaub werden.

[5] Ich zieh' die Hand von deinem StaubNicht ab, bis daß ich Staub bin,Wenn du mein Grab vorübergehst,Flieg' ich dem Saum als Staub an.

[6] Im Gram um deine Liebe giengHinab zum Grund die Seele,Du rächest dich, du sagest nichtNun ruhe aus ein wenig.

[7] Ich suchte bei der dunkeln NachtMein Herz in deinen Locken,Da sah ich deiner Wangen Mond,Und trank aus rothen Lippen.

[8] Ich zog dich her an meine Brust,Da kräusten sich die Haare,Ich legte Lippen auf den Mund,Aufopfernd Herz und Seele.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.79-4.79

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.79

German Translation

[1] چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت
حقوق خدمت ما عرضه کرد بر کرمت

[2] به نوک خامه رقم کرده‌ای سلام مرا
که کارخانه دوران مباد بی رقمت

[3] نگویم از من بی‌دل به سهو کردی یاد
که در حساب خرد نیست سهو بر قلمت

[4] مرا ذلیل مگردان به شکر این نعمت
که داشت دولت سرمد عزیز و محترمت

[5] بیا که با سر زلفت قرار خواهم کرد
که گر سرم برود برندارم از قدمت

[6] ز حال ما دلت آگه شود مگر وقتی
که لاله بردمد از خاک کشتگان غمت

[7] روان تشنه ما را به جرعه‌ای دریاب
چو می‌دهند زلال خضر ز جام جمت

[8] همیشه وقت تو ای عیسی صبا خوش باد
که جان حافظ دلخسته زنده شد به دمت

[1] What kindness it was when ,suddenly ,the dropping of ink of thy pen
Represented the obligations of our service according to the goodness of ,thee .

[2] To me ,salutation thou hast written with the nib of the pen
Be not the work of Time's house without the writing of thee

[3] I say not in mistake ,thou recollectedest me ,heart bereft
For ,in wisdom's account ,mistake lieth not in the pen of thee .

[4] Despicable ,make me not in thanks for this divine favour
That lasting Fortune ,dear and honoured ,held thee .

[5] Come .For ,by thy tress - tip ,I will vow
That even if my head goeth from my body I will not uplift it from the feet of thee .

[6] Of the state of us slain thy heart may become acquainted but only at the time ,
When the tulip blossometh from the dust of those slain of grief for thee .

[7] O beloved w .ith a draught ,assist the soul of us thirsty
When ,from the cup of Jamshid the limpid water of life of Khizr they give thee .

[8] O 'Isa - breeze happy ever be all thy time
For alive became the heart - broken soul of Hafiz by the breath of Thee .

[9] 'Tis the ambush - place and very swiftly thou goest .Be sensible
Do not go swiftly lest ,from the broad king's highway ,should ascend the dust of thee .

[1] Was für eine seltne Gnade War es, welche deiner Feder Alle Dienste unsrer vor'gen Freundschaft aufgezählet hat?

[2] Mit der Spitze dieser Feder Hast du einen Gruß geschrieben, Nie soll das Gebäu der Erde Bleiben ohne deine Schrift! &#

[3] Nimmer sag' ich: du hast Unrecht, Meiner dich noch zu erinnern, Denn es wird dir vom Verstande Nie ein Fehler aufgemerkt.

[4] Dankbar für des Himmels Leitung Darfst du mich noch nicht verachten, Weil das Schicksal dich vor Allen Angesehn und groß gemacht.

[5] Komm, ich will mit deinen Locken Auf beständig mich verbinden, Wenn ich dann den Kopf verliere, Hanget er an deinem Fuß.

[6] Labe meine durst'ge Seele, Nur mit einem Tropfen Hefen, Weil man dich aus Dschemschid's Becher Mit den Fluthen Chiser's tränkt. Sieh! mein Herz steht vor der Thüre, Halt' es doch in Preis und Ehren, Schon deßhalben weil der Himmel Keine Qualen dir geschickt. Ueberall sind Hinterhalte, Gehe du nicht zu verwegen Von der Straße des Verderbens Flieget sonst der Staub dir an.

[8] Ostwind; gleich dem Herren Jesus, Fröhlich seyen deine Zeiten! Denn Hafisens wunde Seele Ward durch deinen Hauch geheil't.

[150] ;