Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	3
Translated to:	knew not 2
Co-occurrences:	رفیق 2
Lemma:	دانست/دان VERB

3 Poems contain ندانستم

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:24.2-24.2

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:24.2

German Translation

[1] مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق
گرت مدام میسر شود زهی توفیق

[2] جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است
هزار بار من این نکته کرده‌ام تحقیق

[3] دریغ و درد که تا این زمان ندانستم
که کیمیای سعادت رفیق بود رفیق

[4] به مأمنی رو و فرصت شمر غنیمت وقت
که در کمینگه عمرند قاطعان طریق

[5] بیا که توبه ز لعل نگار و خنده جام
حکایتیست که عقلش نمی‌کند تصدیق

[6] اگر چه موی میانت به چون منی نرسد
خوش است خاطرم از فکر این خیال دقیق

[7] حلاوتی که تو را در چه زنخدان است
به کنه آن نرسد صد هزار فکر عمیق

[8] اگر به رنگ عقیقی شد اشک من چه عجب
که مهر خاتم لعل تو هست همچو عقیق

[9] به خنده گفت که حافظ غلام طبع توام
ببین که تا به چه حدم همی‌کند تحمیق

[1] The abode of peace ,unalloyed wine ,and the kind companion ,
If ever attainable these be to thee ,O excellent the grace of God

[2] The world and the world's work ,all naught in naught is
The verifying of this matter ,a thousand times ,I have made .

[3] Regret and sorrow that ,up to this time ,I knew not ,
That the alchemy of happiness is^ the Friend ,the Friend

[4] To a place of safety ,go opportunity ,reckon the plunder of time
For ,in the ambuscades of life ,are the highwaymen of the Path .

[5] O Saki come .For penitence for the ruby lip of the true Beloved and for the laughter the sparkling of the cup ,
Is an imagination ,verification whereof reason maketh not .

[6] Although ,to one contemptible like me ,the slender hair of thy small waist reacheth not ,
From the thought of this subtle matter ,happy is my heart .

[7] That darkish beauty that is in the chin - pit of thine ,
To its profound depth ,reach not many a thought profound .

[8] If ,with the colour of red cornelian ,my tear be ,what wonder
For like red cornelian ,is the seal of the seal - ring of my eye .

[9] With laughter ,he the Saki spake ,saying Hafiz the servant of thy nature ,I am
Behold to what degree ,me a fool ,he the Saki maketh .

[1] Wo ist ein Herz, daß es mich führ' Pfade des Heils,Auf keinem Wege konnt' ich zu dem Freund gelangen.

[2] Sicherer Ort, lauterer Wein, treuer Gesell,Sind diese drey dir stets bescher't, o gutes Schicksal!

[3] Wissen der Welt, Thaten der Welt, Alles ist Nichts,Ich habe tausendmal dies Wort als wahr bewähret.

[4] Leider und Ach! Daß ich bis jetzt nimmer gewußt,Daß mein Geleitsmann auch des Glückes Geleit' gewesen.

[5] Suche dir schnell sicheren Ort, nütze die Zeit,Denn Räuber liegen in des Lebens Hinterhalte.

[6] Ueber das Glas, und den Rubin, Buße zu thun,Ist eine Fantasie, die der Verstand nicht gut heißt.

[7] Mitte des Leib's! fein wie ein Haar! nimmer umschließ'Ich dich, doch froh ist mein Gemüth des feinen Bildes.

[8] Grübchen des Kinns! Was du an Reiz heimlich verbirgst,Wird nie ergründen hunderttausendfache Weisheit.

[9] Ob des Rubins, den ich geweint, wundert Euch nicht,Ein flammender Pyrop ist meines Auges Siegel.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.21-10.21

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.21

German Translation

[1] بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد
بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد

[2] غبار خط بپوشانید خورشید رخش یا رب
بقای جاودانش ده که حسن جاودان دارد

[3] چو عاشق می‌شدم گفتم که بردم گوهر مقصود
ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد

[4] ز چشمت جان نشاید برد کز هر سو که می‌بینم
کمین از گوشه‌ای کرده‌ست و تیر اندر کمان دارد

[5] چو دام طره افشاند ز گرد خاطر عشاق
به غماز صبا گوید که راز ما نهان دارد

[6] بیفشان جرعه‌ای بر خاک و حال اهل دل بشنو
که از جمشید و کیخسرو فراوان داستان دارد

[7] چو در رویت بخندد گل مشو در دامش ای بلبل
که بر گل اعتمادی نیست گر حسن جهان دارد

[8] خدا را داد من بستان از او ای شحنه مجلس
که می با دیگری خورده‌ست و با من سر گران دارد

[9] به فتراک ار همی‌بندی خدا را زود صیدم کن
که آفت‌هاست در تاخیر و طالب را زیان دارد

[10] ز سروقد دلجویت مکن محروم چشمم را
بدین سرچشمه‌اش بنشان که خوش آبی روان دارد

[11] ز خوف هجرم ایمن کن اگر امید آن داری
که از چشم بداندیشان خدایت در امان دارد

[12] چه عذر بخت خود گویم که آن عیار شهرآشوب
به تلخی کشت حافظ را و شکر در دهان دارد

[1] I have an idol that ,the canopy of the hyacinth around the rose hath
A line in the blood of the Arghavan ,the spring of his cheek hath .

[2] O Lord the dust of the line of the beard covered the sun of his face
Give him everlasting life ,who everlasting beauty - hath .

[3] When I became lover of God I spake saying I have carried off the jewel of my desire union with God
I knew not what tumultuous blood - scattering ,waves ,this sea of unity hath .

[4] From his eye ,it is not fit to take the soul .For ,from every direction ,I see
Of the corner ,he hath made the ambush and the arrow in the bow hath .

[5] When from around lovers' heart ,He loosed the snare of the tress ,
To the informer of the wind ,He speaketh saying : Secret ,our mystery ,he hath .

[6] On the dust ,scatter the draught and behold the state of people of rank
For ,of Jamshid ,of Kay Khusrau ,a thousand tales ,it the dust hath .

[7] O bulbul when in thy face the rose laugheth ,be not in her snare ,
For ,on the rose ,is no reliance ,say ,even if the world's beauty ,it hath

[8] O watchman of the assembly for God's sake ,take my justice from him do me justice
For ,with others ,he hath drunk wine and with me ,a heavy head hath .

[9] If thou bind me to the saddle - strap ,for God's sake ,quickly make me prey
For ,in delay are calamities and the seeker's loss ,it delay hath ,

[10] Make not excluded my eye from the cypress of thy heart - seeking stature
Plant in this its fountain - head for pleasant running water ,it hath .

[11] From the fear of separation ,make me safe ,if thou have hope of it ,
Saying In safety from the eye of ill - thinkers ,thee ,God hath .

[12] To my own fortune ,what excuse may I utter For that knave ,city - upsetting
Slew Hafiz with bitterness and ,in his mouth ,sugar hath .

[1] Mein Liebchen eine Rosenlaube Mit Hyacinth' umschattet hat, Sein Wangenglanz die zarte Weiche Vom Blut der Purpurblume hat.

[2] Die Sonne seines Angesichts Ist von dem Flaum des Barts versteckt. O Herr verleih' ihm ew'ges Leben, Weil er die ew'ge Schönheit hat!

[3] Verliebt sprach ich zwar zu mir selber: Ich habe meinen Wunsch erreicht. Ich wüßte nicht, was dieses Weltmeer Für blut'ge Wogenstürme hat.

[4] Die Seel' entflieht nicht seinem Auge, Denn überall, wohin ich schau', Seh' ich, wie er im Hinterhalte Die Pfeile auf dem Bogen hält.

[5] Der Freundinn Haarnetz wird vom Staube Verliebter Herzen rein gemacht, Der Schwätzer Ostwind plaudert immer, Statt daß er's im Geheimen hat. Was ist gefallen auf die Straße, Ich seh' viel Fürsten hohen Sinns, Von denen jeder auf die Schwelle Des Thors sein Haupt geleget hat.

[6] Du gieß' den Hefen auf die Erde, Und schaue der Berühmten Loos, Du weißt, was man von Keichosrewen Und von Dschemschid für Sagen hat.

[7] Wenn dir die Rose freundlich lächelt, O Nachtigall! so prahle nicht, Denn keiner darf der Rose trauen, Wenn sie auch Himmelsschönheit hat.

[8] O Vogt des Freundeskreises fodre Bei Gott! von ihm, was mir gebührt, Indem mit andern er getrunken, Mit mir nur üble Laune hat.

[9] Wenn du mich willst in Bande legen, Bei Gott! so fange mich geschwind, Weil nur Gefahr im Aufschub liegt, Und selbst der Fänger Schaden hat.

[10] Beraube nicht des Freundes Auge Von deines Wuchses Cederstamm Verpflanz' sie in den Quell des Auges, Wo sie stets frisches Wasser hat,

[11] Entfern' von mir die Furcht der Trennung, Wenn du die kleinste Hoffnung nähr'st, Daß wieder das Verschrey'n des Auges Dich Gott in seiner Obhut hat.

[12] Was soll ich noch mein Loos entschuld'gen! Schlug dieses Schelmenauge nicht Mit Bitterkeit Hafisen nieder? Indeß im Mund' es Zucker hat.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.78-10.78

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.78

German Translation

[1] نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آینه سازد سکندری داند

[2] نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست
کلاه داری و آیین سروری داند

[3] تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن
که دوست خود روش بنده پروری داند

[4] غلام همت آن رند عافیت سوزم
که در گداصفتی کیمیاگری داند

[5] وفا و عهد نکو باشد ار بیاموزی
وگرنه هر که تو بینی ستمگری داند

[6] بباختم دل دیوانه و ندانستم
که آدمی بچه‌ای شیوه پری داند

[7] هزار نکته باریکتر ز مو این جاست
نه هر که سر بتراشد قلندری داند

[8] مدار نقطه بینش ز خال توست مرا
که قدر گوهر یک دانه جوهری داند

[9] به قد و چهره هر آن کس که شاه خوبان شد
جهان بگیرد اگر دادگستری داند

[10] ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه
که لطف طبع و سخن گفتن دری داند

[1] Not every beloved ofle that up - kindleth his face the work of a heart - ravisher knoweth .
Not every one who maketh the mirror of Sikandar the work of a Sikandar knoweth .

[2] Not every one who slantwise placed his cap and sat severe
The work of a crown - possessor ,and the usage of a Ruler knoweth .

[3] Like the beggars ,do not thou service for wages
For the way of slave - cherishing ,the Friend Himself knoweth .

[5] Good are fidelity promise - fulfilling and covenant ,if thou wilt learn
If not ,every one thou seest ,the work of a tyrant knoweth .

[6] My distraught heart ,I staked and knew not
That one born of man ,the way of a Par knoweth .

[7] Here ,finer than a hair ,are a thousand subtle points :
Not every one who shaveth his head the work of a Kalandar knoweth .

[8] O beloved the centre of the point of my vision is thy mole
For the value of the incomparable jewel ,the jeweller knoweth .

[9] In stature and face ,every one who became the king of the lovely ones Arifs
Taketh the world ,if the work of a justice - dispenser ,he knoweth .

[10] Acquainted with Hafiz's heart - alluring verse ,becometh that one ,
Who ,the grace of disposition ,and the utterance of Dari knoweth .

[1] Nicht Jeder, der sein Antlitz schminkt, Deßhalb von Schönheit weiß. Nicht Jeder, welcher Spiegel macht, Von Alexandern weiß.

[2] Nicht Jeder, welcher auf dem Haupt Gesenkt die Kappen trägt, Der Herrschaft Sitte und Gebrauch Vollkommen kennt und weiß.

[3] Wie Bettler diene nicht dem Freund, Um einen festgesetzten Lohn, Indem der Freund die Dienerschaft Schon zu ernähren weiß. Versenkt in meiner Augen Fluth, Wo find' ich Hülfe nun! Indem nicht Jedermann durch's Meer Sich fortzutreiben weiß.

[4] Ich bin der Sklav des Trunkenbolds, Der alles Heil verbrennt, Der aus dem Bettlerstaube Gold Durch Kunst zu machen weiß.

[5] Hast Wort und Treue du gelernt, So beßer ist's für dich. Wenn nicht, ist's recht, weil Jedermann Das Unrecht kennt und weiß,

[6] Mein närrisches verwirrtes Herz, Hab' ich jetzt ausgespielt, Und weiß nun, daß ein Menschenkind Perien Zauber weiß.

[7] Hierinn sind Dinge tausendlei Ein jedes feiner als ein Haar, Nicht Jeder, der das Haar sich scheert, Der Kalendere Sitten weiß.

[8] Es drehet sich mein schwarzes Aug' Blos um dein schwarzes Maal, Indem den Werth des Edelsteins Der Edelstein nur weiß.

[9] Der Schah erobert eine Welt, Durch Wuchs und Angesicht, Wenn er nur die Gerechtigkeit Auch zu vollziehen weiß.

[10] Hafisens Lied kennt Jedermann, Wer liebliche Natur besitzt, Und wer ein Wort von dem Deri Noch vorzusagen weiß.