Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

[1] Wenn mein Glücksgestirn mir Hülfe gewähret,Leg' ich die Hand an ihren Kleidsaum,Wenn ich zu Handen ihn bring', o welche Wonne!Bringt sie mich um, o welch ein Adel!

[2] Dieses Herz voll Hoffnung hoffet von KeinemGnädigen Blicks erhört zu werden,Ob ich gleich überall hin mit eignen Worten,Was ich erlitt, verkündet habe.

[3] Dieser Augenbrauen Krause hat meinenBitten die Thür nie aufgemachet,Wehe mir! Daß ich verlor der schönsten Jahre,Besseren Theil in solchen Wünschen.

[4] Ach, wann werden einst die Brauen des FreundesReichen die Hand uns armen Schwachen!Keinem gelang's noch den Pfeil der Herzbegierde,Solcher Gestalt in's Ziel zu schießen.

[5] Ha wie lange soll ich steinerne HerzenKosend mit Schmeicheleien nähren!Diese verzärtelte Zucht von bösen KindernFraget nicht viel nach ihrem Vater.

[6] In den Winkel zog ich mit Verlangen,Einsam zu seyn, und fromm zu leben,Wunderlich scheint mir's daher, daß aller Orten,Jünglinge Pauck' und Lauten schlagen.

[7] Eremiten sind unwissend, o singeLustigen Ton, und laß den ersten,Suche den Wächter voll Wein, er ist von Sinnen,Bringe nur Wein und fürchte Nichts sonst.

[8] Schauet nur den frommen Mann aus der Stadt an,Ißt er zu Nacht nicht Leckerbissen?Heilsam bekomme das Mahl, und die VerdauungDiesem mit Heu genährten Thiere.

[9] Wenn Hafis du auf dem Pfade der Liebe,Weiter hinaus zu gehen verlangest,Diene als Führer des Wegs der Wächter,Heiligen Grabs, Ali's zu Redschef.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.20-32.20

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.20

German Translation

[1] ای که در کوی خرابات مقامی داری
جم وقت خودی ار دست به جامی داری

[2] ای که با زلف و رخ یار گذاری شب و روز
فرصتت باد که خوش صبحی و شامی داری

[3] ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند
گر از آن یار سفرکرده پیامی داری

[4] خال سرسبز تو خوش دانه عیشیست ولی
بر کنار چمنش وه که چه دامی داری

[5] بوی جان از لب خندان قدح می‌شنوم
بشنو ای خواجه اگر زان که مشامی داری

[6] چون به هنگام وفا هیچ ثباتیت نبود
می‌کنم شکر که بر جور دوامی داری

[7] نام نیک ار طلبد از تو غریبی چه شود
تویی امروز در این شهر که نامی داری

[8] بس دعای سحرت مونس جان خواهد بود
تو که چون حافظ شبخیز غلامی داری

[1] O thou that ,in the tavern - street ,thy dwelling hast
The Jamshid of thy own time ,thou art ,if ,on the cup ,thy hand thou hast .

[2] O thou that ,night and day ,with the tress and the face of the Beloved ,passest
Be opportunity thine ,so that a happy morning and evening thou mayst have .

[3] O morning breeze at the head of thy path ,those consumed with love ,are expectant ,
Whether ,from that true Beloved many a journey made ,a message thou hast .

[4] Thy dark mole ,fresh of head ,is a pleasant grain of pleasure .But ,
On the border of its sward face alas what a snare the tress thou hast .

[5] From the laughing lip of the goblet ,the soul's perfume ,I perceive
O Khwaja smell if ,for that ,a perfume - place thou hast .

[6] O true Beloved though ,at the time of fidelity ,stability constancy is not thine
Thanks ,I offer that ,against violence ,stability thou hast .

[7] If ,from thee ,a name a stranger seek ,what a wonder it will be ,
To - day ,in this city ,thou art one ,who a great name hast .

[8] The guardian of thy soul will be many a prayer of dawn
For ,like Hafiz ,night - rising ,a slave thou hast .

[1] Der du in allen wüsten Häusern Dein Plätzchen hast, Du herrschest, wenn du in den Händen Ein Gläschen hast.

[2] Du der mit Locken und mit Wangen Die Zeit zubringst, O welchen Abend, welchen Morgen Du Froher hast! Du, der zu dem Genuß im Stillen Zurück dich ziehst, Halt' theuer jegliche Minute, Die du noch hast!

[3] Ostwind, es harren auf dem Wege Verbrannte dein, Weil du von dem gereisten Freunde Die Kunde hast.

[4] Dein grünes Maal ist ohne Zweifel Ein Liebeskorn, Doch weh der Netze, die am Rande Gestellt du hast.

[5] Ich rieche an dem Rand des Busens Der Seele Duft, O rieche diesen Duft, wenn anders Geruch du hast.

[6] Wiewohl du zu der Zeit der Treue Verstand nicht hast, Dank' ich doch Gott, daß du im Zürnen Verstand noch hast.

[7] Was ist's, wenn dich um deinen Namen Ein Fremder frägt, Du bist es, der allein den Nahmen Im Volke hast.

[8] Es soll die Seele dir bewahren Manch Zauberwort, Dir, der zu deinem wahren Diener Hafisen hast.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.27-32.27

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.27

German Translation

[1] عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی
ای پسر جام می‌ام ده که به پیری برسی

[2] چه شکرهاست در این شهر که قانع شده‌اند
شاهبازان طریقت به مقام مگسی

[3] دوش در خیل غلامان درش می‌رفتم
گفت ای عاشق بیچاره تو باری چه کسی

[4] با دل خون شده چون نافه خوشش باید بود
هر که مشهور جهان گشت به مشکین نفسی

[5] لمع البرق من الطور و آنست به
فلعلی لک آت بشهاب قبس

[6] کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
وه که بس بی‌خبر از غلغل چندین جرسی

[7] بال بگشا و صفیر از شجر طوبی زن
حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی

[8] تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیرم
جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی

[9] چند پوید به هوای تو ز هر سو حافظ
یسر الله طریقا بک یا ملتمسی

[1] In fruitlessness and lustfulness ,passed my life
O son me ,the cup of wine ,give ,so that to old age thou mayst reach .

[2] In this city ,what sugars that became contented ,
The mighty falcons of tarlkat with the stage of a pitiful fly

[3] Last night ,in the crowd of slaves of His door ,I went ,
He spake saying O friendless ,remediless ,one the load of what person art thou

[4] Despite the heart become blood in grief to be like the pleasant fragrant musk - pod ,is necessary for him ,
Who became world - renowned for a fragrant breath of excellence

[5] From the direction of Tar ,lightning flashed ; to it ,I inclined in love
Perchance ,thee ,a brand of bright flame ,I may bring .

[6] Departed in death hath the Karvan of friends and ,in the ambush - place ,thou in sleep
Arise prepare the requisites of the end .Alas of so many crashes of the great bell of death wholly void of knowledge ,thou art .

[7] O bird of my soul thy pinion ,spread and ,from the lofty Tuba tree ,the shout of praise in recollection of Thy Creator raise
Woe is it that a glorious bird like thee captive of the cage of worldly delights that befit thee not thou art

[8] So that ,like the censer ,a moment ,we may take the skirt of the beloved ,
We placed our heart on the fire ,for the sake of a pleasant breath .

[9] In desire of Thee ,in every direction ,Hafiz runneth how much
O object of desire to thee ,easy the path ,may God make .

[1] Ohne Zweck in eitler Begier ist das Leben verstrichen, Jüngling gieb mir das Glas, morgen schon wirst du zum Greis. Sieh', es erglänzet die Flamm' von ferne auf Sinai's Höhen, Und wie Zunderschwamm fanget den Funken mein Herz.

[2] Dankbar, fürwahr! geziemt uns zu seyn in unserer Hauptstadt, Wo der Falke der Jagd sich mit der Ameis begnügt.

[3] Gestern drängte ich mich vor die Thür' des Geliebten zum Pferdetroß. Armer, sprach er zu mir: Wer hat dich also beschwert?

[4] Blutigen Herzens muß seyn, doch froh zugleich wie die Blase, Welcher durch Moschusduft Ruhm sich erwarb in der Welt.

[5] Hast den Blitz, der von Sina ausgieng, du zum Vertrauten gewählet? Oder nahte zu dir irgend ein flammend Gestirn?

[6] Fort ist die Karawane, nun schläfst du sorglos im Winkel. Mancher verschlief wie du jenes Signales Geläut.

[7] Schlage die Flügel, und singe das Lied des Lammes aus Eden, Armer Vogel, o weh'! daß du im Kefichte bist.

[8] Um ein Düftchen vom Saum des Geliebten zu haschen wie's Rauchfaß Hab' ich entschlossen mein Herz hin auf die Gluten gelegt.

[9] Dir zu Lieb' hat Hafis auf allen Seiten gesichert. Herr mein Gott! o mach' Suchenden leichter den Weg.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.31-32.31

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.31

German Translation

[1] زین خوش رقم که بر گل رخسار می‌کشی
خط بر صحیفه گل و گلزار می‌کشی

[2] اشک حرم نشین نهانخانه مرا
زان سوی هفت پرده به بازار می‌کشی

[3] کاهل روی چو باد صبا را به بوی زلف
هر دم به قید سلسله در کار می‌کشی

[4] هر دم به یاد آن لب میگون و چشم مست
از خلوتم به خانه خمار می‌کشی

[5] گفتی سر تو بسته فتراک ما شود
سهل است اگر تو زحمت این بار می‌کشی

[6] با چشم و ابروی تو چه تدبیر دل کنم
وه زین کمان که بر من بیمار می‌کشی

[7] بازآ که چشم بد ز رخت دفع می‌کند
ای تازه گل که دامن از این خار می‌کشی

[8] حافظ دگر چه می‌طلبی از نعیم دهر
می می‌خوری و طره دلدار می‌کشی

[1] With this beauteous writing that on the rose of thy cheek thou drawest ,
On the page leaf of the rose ,and of the rose - bed ,the line of effacement thou drawest .

[2] My tear ,sitting in the fold of the hidden house ,*
From within the seven screens to the market of renown Thou drawest .

[3] By the perfume of thy tress ,the sluggish mover like the soft morning breeze ,
Momently ,in bond and chain into swift action ,Thou drawest .

[4] Momently ,in recollection of that lip ,wine of hue and of that intoxicated eye ,
Me ,from khilvat to the vintner's house ,Thou drawest .

[5] O true Beloved Thou saidest Thy head bound to our saddle - strap is fit
'Tis easy here is my head if the trouble of this load ,Thou endurest .

[6] With against Thy eye and eye - brow ,what deliberation of heart may I make
Alas this bow that ,against me miserable ,Thou drawest .

[7] Come back so that ,with Thy cheek ,far I may put the evil - eye ,
O fresh rose ,that ,from this thorn Hafiz ,possessed of imperious lust Thy skirt Thou drawest .

[8] Hafiz from the favour of time ,what more seekest thou
Wine thou tastest and through the hand the heart - possessor's tress thou drawest .

[1] Mit Schönheits-Linien, die du Auf deinen Wangen ziehst, Ist's sicher, daß du einen Strich Durch Rosenbeete ziehst.

[2] Betracht', daß meine Thränen, (die In dem Harem der Brust Geheimnißvoll versenket sind) Du auf den Markt hinziehst.

[3] Ha, wie mit deiner Locken Duft Du jeden Augenblick, Dem Ostwind gleich ein jedes Herz In deine Bande ziehst!

[4] Und wie du jeden Augenblick Durch dein berauschtes Aug', Und durch der trunknen Lippen Duft Mich in die Schenke ziehst.

[5] Du sprichst, es ziemt sich, daß dein Haupt In meinen Banden sey, Sehr wohl! wenn du nur diese Last Mit Freuden nach dir ziehst.

[6] Soll ich mich wider deine Brau'n Berathen mit dem Aug'? O weh! des Bogens, welchen du Straf auf mich Kranken ziehst.

[7] Komm', daß von deinem Angesicht Ich wend' das böse Aug', O frische Rose! welche du Den Saum durch Dornen ziehst.

[8] Hafis! wiewohl du dir verlangst Die Güter dieser Welt, Das Beste ist doch, daß du trinkst Und Freundeslocken ziehst.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.42-10.42

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.42

German Translation

[1] دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

[2] آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت
آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

[3] اشک من رنگ شفق یافت ز بی‌مهری یار
طالع بی‌شفقت بین که در این کار چه کرد

[4] برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر
وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد

[5] ساقیا جام می‌ام ده که نگارنده غیب
نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد

[6] آن که پرنقش زد این دایره مینایی
کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد

[7] فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت
یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد

[1] O heart the grief of love ,again ,thou sawest what it did ,
When the heart - ravisher went and with the beloved ,fidelity observing ,what it did .

[2] Alas what play and calamities that narcissus ,the sorcerer ,excited
Alas with men of sense in making them senseless that intoxicated eye what it did .

[3] From the mercilessness of the beloved ,my tears gained the colour of ruddy twilight
In this work of love behold my compassionless fortune what it did .

[4] In the morning ,from Laila's dwelling ,lightning flashed
Alas with the harvest of existence of Majnfln ,heart - rent what it did .

[5] That one God who expressed this azure vault the sky on the picture
In the screen of mysteries ,evident it is not what He did .

[7] Into Hafiz's heart ,the thought of love struck the fire of grief and consumed it
With the lover ,behold ye the ancient Friend God what He did .

[1] Hast du gesehen mein Herz, was der Gram der Liebe gethan hat, Wie die Huldinn entfloh, was Sie dem Treuen gethan,

[2] Schau das seltene Spiel, was die Zaubernarziße gespielt hat, Ach der Trunkene! schau, was er dem Weisen gethan.

[3] Liebe, gefärbt sind meine Thränen durch Härte des Freundes, Schau, was unfreundlich das Loos mir zum Verdruße gethan.

[4] Morgens strahlte ein Blitz herüber von Leila's Wohnung, Ach! im Hause Medschnun's hat er viel Unheil gethan!

[5] Schenke, gieb mir den Becher mit Wein, denn keiner ergründet, Was der Schöpfer der Welt Wunder in Zirkeln gethan,

[6] Keiner weiß, was Er, der Maler des sternichten Himmels, Vom Geheimniß bedeckt, hinter dem Schleier gethan.

[7] Liebesgedanken und Sinn hat das Herz Hafisens entflammet, Seht, was der alte Freund seinem Geliebten gethan.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.93-10.93

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.93

German Translation

[1] سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند
همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند

[2] دی گله‌ای ز طره‌اش کردم و از سر فسوس
گفت که این سیاه کج گوش به من نمی‌کند

[3] تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمی‌کند

[4] پیش کمان ابرویش لابه همی‌کنم ولی
گوش کشیده است از آن گوش به من نمی‌کند

[5] با همه عطف دامنت آیدم از صبا عجب
کز گذر تو خاک را مشک ختن نمی‌کند

[6] چون ز نسیم می‌شود زلف بنفشه پرشکن
وه که دلم چه یاد از آن عهدشکن نمی‌کند

[7] دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود
جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند

[8] ساقی سیم ساق من گر همه درد می‌دهد
کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند

[9] دستخوش جفا مکن آب رخم که فیض ابر
بی مدد سرشک من در عدن نمی‌کند

[10] کشته غمزه تو شد حافظ ناشنیده پند
تیغ سزاست هر که را درد سخن نمی‌کند

[1] Inclination for the sward ,the cypress of my sward the Beloved wherefore maketh not
The fellow - companion of the rose ,wherefore becometh not Memory of the lily wherefore ~ maketh not

[2] To the Beloved I complained last night of the tyranny of His tress .By way of regret
He spake saying To me ,the ear of attention this black curly tress maketh not .

[3] Until ,into the curl of His tress ,went my foolish heart ,
On account of that long journey to the next world the resolution of visiting its native land ,it my heart of itself maketh not .

[4] Submissiveness ,before the bow of His eye - brow ,I keep displaying but ,
Ear - drawn it is .Therefore ,for me ,the ear of attention He maketh not .

[5] Notwithstanding all this perfume of Thy skirt ,in respect of the wind ,wonder cometh to me ,
That ,by Thy passing ,the dust ,the musk of Khutan ,it the wind maketh not .

[6] When with the wind ,the dark violet tress becometh full of twist
Alas of that time of curl of Thy tress what recollection is it that my heart maketh not .

[7] O true Beloved in hope of union with Thee ,the fellow - companion of the soul ,my heart is not
In desire of Thy street ,the service of the body ,my soul maketh not .

[8] If my Saki the true Beloved of silver leg giveth naught but dregs poison
The body all mouth ,like the wine - cup ,who is there that maketh not .

[9] Against my honour ,exercise no tyranny for the bounty of the cloud ,
Without the aid of my tears ,the pearl of 'Adn maketh not .

[10] Not listening to counsel heart given to Thee Hafiz was slain by Thy glance :
Fit is the sword of destruction for him ,who the comprehension of speech of counsel maketh not .

[1] Warum, o schwankende Ceder Neigest du dich zur Wiese nicht! Warum vertraust du der Rose, Und gedenk'st der Narziße nicht!

[2] Ich klagte über die Locken Und den Zauber derselben laut, Sie sprach: es folgt mir im Guten Dieser schwarze Verräther nicht.

[3] Seitdem ich kleinlichen Herzens Locken-Bisam zusammen trag', Verlangt das Herz von entfernten Orten nicht nach der Heimath hin.

[4] Vor ihrem Bogen und Pfeilen Hab ich Bitten und Flehen gewagt, Sie zog die Sehne des Bogens, Und verlieh ihr Gehör mir nicht.

[5] Der Ostwind hauchet im Duften, Spezerei'n und Gewürze aus. Warum verwandelt der innre Sinn Veilchenerde in Moschus nicht?

[6] Nun sind die Locken des Veilchens Aufgerißen vom Hauch des Osts. Warum erinnert mein Herz sich Dieses Bündnißzerreißers nicht.

[7] Entbrannt von Gier nach deinem Genuße Traut der Seele das Herze nicht. Die Seele, dich nur verlangend, Dien't dem Leben des Körpers nicht.

[8] Mein silberschenklichter Schenke, Schenket uns nur die Hefen ein! Wir wünschen ähnlich dem Glas ganz Mund zu werden; wer wünscht es nicht?

[9] O zieh' zurücke die Hände, Meinen Wangen thu' nichts zu Leide! Der Tropfen Thaues wird ohne Meine Thränen zur Perle nicht.

[10] Hafis befolgte dein Wort nicht, Deine Wimpern erstachen ihn Mit Recht! denn Jeder verdienet Tod, der freundlichem Rath nicht folgt.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.28-4.28

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.28

German Translation

[1] حال دل با تو گفتنم هوس است
خبر دل شنفتنم هوس است

[2] طمع خام بین که قصه فاش
از رقیبان نهفتنم هوس است

[3] شب قدری چنین عزیز و شریف
با تو تا روز خفتنم هوس است

[4] وه که دردانه‌ای چنین نازک
در شب تار سفتنم هوس است

[5] ای صبا امشبم مدد فرمای
که سحرگه شکفتنم هوس است

[6] از برای شرف به نوک مژه
خاک راه تو رفتنم هوس است

[7] همچو حافظ به رغم مدعیان
شعر رندانه گفتنم هوس است

[1] O Beloved To utter to thee the state of my heart is my desire
To hear news of my heart by way of counsel and advice is my desire .

[2] Behold the crude desire how the well - known tale of love
To conceal from the watchers hypocrites or devils is my desire ,

[3] A night of power the twenty - seventh night of the Ramazan like this ,precious and holy ,
To sleep with thee till day ,is my desire .

[4] Alas the unique pearl mysteries of divine knowledge s ,o tender
To pierce understand in the dark night the world is my desire .

[5] O Breeze Murshid to - night in this world give help and make me honoured by union with the true Beloved
For ,in the morning time in the next world to blossom - ^ is my desire .

[6] For exaltation's sake ,with the point of the eye - lash
To sweep the dust of the Path of love is my desire .

[7] In abhorrence of the false claimants ,like Hafiz
To utter profligate verse is my desire .

[1] Dir mein Herz zu eröffnen verlangt mich, Und von deinem zu hören verlangt mich.

[2] Zu verstecken das Mädchen der Liebe, Nebenbuhlern und Neidern verlangt mich.

[3] Eine heilige Nacht, wie die Nacht Kadr, Ganz mit dir zu verkosen, verlangt mich.

[4] Wehe! ähnliche liebliche Perlen In der Nacht zu durchbohren verlangt mich.

[5] Diesen Abend nur eile zu Hülfe, Morgen wieder zu blühen verlangt mich.

[7] Wie Hafis zum Verdrusse der Gegner, Trunken Lieder zu singen, verlangt mich.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.54-4.54

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.54

German Translation

[1] ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

[2] مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او
عکس خود دید گمان برد که مشکین خالیست

[3] می‌چکد شیر هنوز از لب همچون شکرش
گر چه در شیوه گری هر مژه‌اش قتالیست

[4] ای که انگشت نمایی به کرم در همه شهر
وه که در کار غریبان عجبت اهمالیست

[5] بعد از اینم نبود شائبه در جوهر فرد
که دهان تو در این نکته خوش استدلالیست

[6] مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد
نیت خیر مگردان که مبارک فالیست

[7] کوه اندوه فراقت به چه حالت بکشد
حافظ خسته که از ناله تنش چون نالیست

[1] From the city ,my moon the beloved went this week to my eye by reason of pain of separation a year it is
The state of separation what knowest thou how difficult the state is

[2] From the grace of her cheek ,in her cheek ,the pupil of my eye
Beheld its own reflection and imagined that on the Beloved's cheek a musky dark mole it is .

[3] Milk so youthful is my beloved yet droppeth from her lip like sugar ,
Although ,in glancing ,her every eyelash a slaughterer is .

[4] O thou that art in the city the pointing - stock for generosity ,
Alas in the work of caring for strangers ,wonderful thy negligence is .

[5] After this ,no doubt is mine in respect of t'he existence of the incomparable jewel ;
For ,on that point ,thy mouth by its exceeding smallness and freshness a sweet proof is .

[6] Glad tidings ,they Fate and Destiny or a party of lovers of God gave that thou wilt pass by us may God's grace be thy companion
Change not thy good resolve for a happy omen it is .

[7] By what art ,doth the mountain of grief of separation draw
Shattered Hafiz ,who ,through the weeping of his body ,like a reed is .

[1] Die Stadt verließ seit einer Woche Mein Mond, mir scheints ein Jahr; Du kennest nicht der Trennung Leiden, Wie schwer sie sind.

[2] Ich sah von meinen schwarzen Augen Auf ihr den Wiederschein, Und meint', es sey auf ihren Wangen Ein Moschusmaal.

[3] Es träufelt Milch von ihren Lippen, Süß wie das Zuckerbrod, Doch sind die Wimpern, wenn sie koset, Ein Todespfeil.

[4] Du, die ob ihrer Seelengüte Mit Fingern zeigt die ganze Stadt, Warum bekümmerst du so wenig Um Freunde dich?

[5] Ich zweifle nicht mehr, ob es eine Karfunkelperle giebt? Dein Mund beweiset zur Genüge Die Wahrheit mir.

[6] Du würdest, hieß die frohe Kunde, Bey mir vorübergehn, Verwirf nicht den Entschluß, er ist Ein gutes Loos.

[7] Wie trägt Hafis? die Felsenbürde Von deinem Trennungsleid, Er, der durch Klagen und durch Weinen Zusammenschwand.