Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	4
Translated to:	desolate 3 \| travel 1
Part of:	منزل ویران 2 \| این منزل ویران 2
Co-occurrences:	روم 3 \| بروم 2
Lemma:	ویران ADJ

4 Poems contain ویران

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.11-28.11

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.11

German Translation

[1] سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم
تا به فتوی خرد حرص به زندان کردم

[2] من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه
قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم

[3] سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان
که من این خانه به سودای تو ویران کردم

[4] توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون
می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

[5] در خلاف آمد عادت بطلب کام که من
کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

[6] نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست
آن چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

[7] دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع
گر چه دربانی میخانه فراوان کردم

[8] این که پیرانه سرم صحبت یوسف بنواخت
اجر صبریست که در کلبه احزان کردم

[9] صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ
هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم

[10] گر به دیوان غزل صدرنشینم چه عجب
سال‌ها بندگی صاحب دیوان کردم

[1] Years ,the pursuit of the service of profligates I made
Until ,by wisdom's decree ,greed into prison ,I put .

[2] Not of myself ,took I the path to the abode of the inaccessible 'Anka the true Beloved
With the bird of Sulaiman the lapwing the travelling of the stage ,I made .

[3] O treasure of desire on my heart - wound ,thy shade cast
For ,by exceeding desire for thee ,this house the heart desolate ,I made .

[4] I repented ,saying : The Saki's lip J will not kiss .And ,now ,
My lip ,I bite because my ear to the counsel of the foolish ,I placed .

[5] Contrary to usage ,seek desire .As ,
From that dishevelled tress of Thine the acquisition of tranquillity which is contrary to usage I made .

[6] Not in my hand ,nor in thine ,is the picture of abstinence and of intoxication
What the Lord of eternity without beginning said Do that ,I did .

[7] From through the grace of eternity without beginning ,paradise ,I greedily desire
Although ,door - keeping of the wine - house ,much I did .

[8] This that the society of Yusuf divine grace cherisheth my elderly head ,
Is the reward of that patience that ,in the sorrowful cell ,I made .

[9] Morning - rising open - heartedness and salvation - seeking ,like Hafiz
Whatever I did ,all from the fortune of the Kuran ,I did .

[10] If in the Divan of ghazals the assembly ,whereat songs they sing on the chief seat ,I sat ,what wonder
Years ,the service of the master of the Divan ,I made .

[11] In the curve of the sky's prayer - arch ,no Hafiz effecteth ,
That grace that ,from the fortune of the Kuran ,I effected .

[1] Jahre lang hab' ich den SchülerDer Betrunkenen gemacht,Endlich hab' ich die BegierdeZum Gefangenen gemacht.

[2] Ich trat nicht allein die ReiseZu dem Nest des Anka an,Denn ich habe mit dem VogelSalomon's den Weg gemacht.

[3] Wirf auf's wunde Herz den Schatten,Meines Wunsches höchster Schatz!Denn es hat mein Haus die LiebeGanz dem Boden gleich gemacht.

[4] Reuig bin ich, denn ich habeNicht geküßt des Schenken Mund,Dummen lieh ich Ohren, leider!Dieses hab' ich dumm gemacht.

[5] Such' auf ungewohnten WegenZu erreichen deinen Wunsch,Denn zerstreute Locken habenMich versammelt erst gemacht.

[6] Trinken oder mäßig lebenStehet nicht bei mir, bei dir.Was der Ewige befohlen,Dieses habe ich gemacht.

[7] Sieh, von seiner ew'gen GnadeHoffe ich das Paradies,Wenn ich gleich an SchenkenthürenOft den Hüter hab' gemacht.

[8] Daß noch meinem alten KopfeJusufs süßer Mund liebkos't,Ist ein Lohn, um den in ZellenIch mich hab' verdient gemacht.

[9] Stehe auf am frühen Morgen,Suche, wie Hafis, dein Heil,Durch den Koran hab' ich allesWas mir je gelang, gemacht

[10] Sitz ich im Diwan der LiebeOben an, so staune nicht.Jahre lang hab' ich den DienerVon des Diwans Herrn gemacht.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.51-28.51

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.51

German Translation

[1] خرم آن روز کز این منزل ویران بروم
راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

[2] گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب
من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

[3] دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت
رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

[4] چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت
به هواداری آن سرو خرامان بروم

[5] در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت
با دل زخم کش و دیده گریان بروم

[6] نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی
تا در میکده شادان و غزل خوان بروم

[7] به هواداری او ذره صفت رقص کنان
تا لب چشمه خورشید درخشان بروم

[8] تازیان را غم احوال گران باران نیست
پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

[9] ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون
همره کوکبه آصف دوران بروم

[1] Joyous that day when from this desolate abode this world I go
The ease of soul the true Beloved I seek and for the sake of the Beloved I go .

[2] Though I know that to such a place the stranger findeth not the path ,
To the sweet perfume of that dishevelled tress ,I go .

[3] From dread of the prison of Sikandar this fleeting world my heart took contraction
I bind up my chattels and to the Land of Sulaiman the lasting world I go .

[4] With the sick heart ,and powerless body ,like the swift breeze ,
For the love of that moving cypress ,I go .

[5] In His path ,like the pen ,if on my head it is necessary to go ,
With the heart ,wound - enduring and weeping eye ,I go .

[6] If of this grief one day come to an end ,I have vowed that
To the wine - house door ,joyous and song - singing ,I will go

[7] That like a mote ,in love for Him ,
To the lip of the fountain of the resplendent sun ,I will go .

[8] Since ,to the Arabs those gone before ,who rest in proximity to God and who have escaped from time's tumult grief for us of heavy loads is none ,
Persians murshids of the faith guides of the Path of certainty A little help ,that happy and easy of heart in that Path I may go .

[9] And if ,out from the desert ,I take not the path like Hafiz
Along with the constellations of the Asaf of the age I go .

[1] O froher Tag! an dem aus diesem Zerstörten Haus ich werde gehen! An dem ich Seelenruhe suchen, Und nach der Freundinn werde gehen.

[2] Wiewohl ich weiß, daß diese Straße Zu Nichts den fremden Wandrer führet, So will ich doch nach Wohlgerüchen, Der tief verwirrten Locken gehen.

[3] Ein Schrecken hat mein Herz ergriffen, In diesem Kerker Alexanders. Ich werde nun mein Bündel schnüren, Zum Thron der Salomonen gehen.

[4] Ich will mit meinem kranken Herzen, Und mit dem kräftelosen Körper Dem Ostwind gleich, blos aus Begierde Nach dieser schwanken Ceder gehen.

[5] Und müßt' ich wie die Schreibefeder Sogar auf meinem Kopfe gehen, Ich würde doch mit wundem Herzen, Mit Thränen in den Augen gehen.

[6] Ich that ein heimliches Gelübde, Wenn ich von diesem Scherzen einstens Befreiet bin, mit frohem Herzen Und Sang zur Schenke hinzugehen.

[7] Aus Lust zu ihr und aus Begierde, Vermöchte ich wie Sonnenstäubchen Bis an den Rand des Aug's der Sonne Im Tanz und Glanz hineinzugehen.

[8] Weil jene leicht geschnüret sind, Die auf arabischen Hengsten reiten, So wollen wir zu frommen Männern, Ganz leicht und frohen Muthes gehen.

[9] Und wenn ich wie Hafis die Straße Nicht finden kann aus Trennungswüsten, So will ich immer mit dem Heere Des Großwesir's der Zeiten gehen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.52-28.52

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.52

German Translation

[1] گر از این منزل ویران به سوی خانه روم
دگر آن جا که روم عاقل و فرزانه روم

[2] زین سفر گر به سلامت به وطن بازرسم
نذر کردم که هم از راه به میخانه روم

[3] تا بگویم که چه کشفم شد از این سیر و سلوک
به در صومعه با بربط و پیمانه روم

[4] آشنایان ره عشق گرم خون بخورند
ناکسم گر به شکایت سوی بیگانه روم

[5] بعد از این دست من و زلف چو زنجیر نگار
چند و چند از پی کام دل دیوانه روم

[6] گر ببینم خم ابروی چو محرابش باز
سجده شکر کنم و از پی شکرانه روم

[7] خرم آن دم که چو حافظ به تولای وزیر
سرخوش از میکده با دوست به کاشانه روم

[1] If ,from this stage this world of travel towards the house my native land ,the next world I go
When there again I go ,wise and learned ,I go .

[2] If ,from this journey ,in safety to my native land ,I return ,
I vow that ,by the way to the wine - house of love I go .

[3] To utter what became revealed to me ,from this travelling and journeying ,
With the harp and the wine - cup ,to the door of the wine - house I go .

[4] If friends of the Path of love drink my blood ,
Mean one ,am I if ,in complaint ,to the stranger ,I go .

[5] After this together are my hand ,and the chain - like tress of the idol the true Beloved
In pursuit of the desire of my distraught heart ,how long ,how long do I go

[6] If ,again ,the curve of His eye - brow like the prayer - arch I see
Bending in thanks ,I make and for the sake of thanks - giving ,I go .

[7] Happy that moment ,when ,like Hafiz ,in attachment to the vazir ,
From the wine - house to my own house my native land ,the next world happy of head ,with the Friend 1 go -

[1] Wenn aus der Fremde ich vielleicht Einmal nach Haus soll gehen, So will ich mit verständ'gem Sinn Und wohlbedächtig gehen.

[2] Und kehr' ich unbeschädigt heim Von dieser weiten Reise, So halte ich auch mein Gelübd, Ins Weinhaus hinzugehen.

[3] Um kund zu thun der ganzen Welt, Was ich erfahren habe, Will ich mit meinem Saitenspiel Zur Seitenthüre gehen.

[4] Und wird mein Blut am Liebespfad Von Freunden ausgetrunken, Ich wär' ein Elender, wenn ich Drob könnte klagen gehen.

[5] Von nun gehöret mein das Haus, Was soll nach Lockenketten Mein Herz, das durchaus närrisch ist, Ob seinen Wünschen gehen?

[6] Wenn ich des Freundes Augenbraun' Statt des Altares sehe, So will ich gern aus Dankbarkeit Zu dem Gebete gehen.

[7] O gute Zeit, wenn, wie Hafis, In den Wesir verliebet, Und trunken aus der Schenke ich Zum Liebling werde gehen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.5-32.5

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.5

German Translation

[1] ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
لطف کردی سایه‌ای بر آفتاب انداختی

[2] تا چه خواهد کرد با ما آب و رنگ عارضت
حالیا نیرنگ نقشی خوش بر آب انداختی

[3] گوی خوبی بردی از خوبان خلخ شاد باش
جام کیخسرو طلب کافراسیاب انداختی

[4] هر کسی با شمع رخسارت به وجهی عشق باخت
زان میان پروانه را در اضطراب انداختی

[5] گنج عشق خود نهادی در دل ویران ما
سایه دولت بر این کنج خراب انداختی

[6] زینهار از آب آن عارض که شیران را از آن
تشنه لب کردی و گردان را در آب انداختی

[7] خواب بیداران ببستی وان گه از نقش خیال
تهمتی بر شب روان خیل خواب انداختی

[8] پرده از رخ برفکندی یک نظر در جلوه گاه
و از حیا حور و پری را در حجاب انداختی

[9] باده نوش از جام عالم بین که بر اورنگ جم
شاهد مقصود را از رخ نقاب انداختی

[10] از فریب نرگس مخمور و لعل می پرست
حافظ خلوت نشین را در شراب انداختی

[11] و از برای صید دل در گردنم زنجیر زلف
چون کمند خسرو مالک رقاب انداختی

[12] داور دارا شکوه‌ای آن که تاج آفتاب
از سر تعظیم بر خاک جناب انداختی

[13] نصره الدین شاه یحیی آن که خصم ملک را
از دم شمشیر چون آتش در آب انداختی

[1] O thou that ,on the moon of thy radiant face the veil of musky hair castest ,
Kindness ,thou didst on the sun thy effulgent face ,so that from love's fire ,lovers should not consume a shade thou castest .

[2] With us ,the water lustre of colour of thy cheek ,what will it do
Now ,on water ,the picture of thy own sorcery ,thou castest .

[3] From the lovely ones of the world ,the ball of loveliness thou tookest .Be joyful
The world - viewing cup of Kay Khusrau ,seek for Afrasiyab ,down thou castest .

[4] In a different way ,with the luminous candle of thy face ,love every one played
Out from the midst ,into trepidation ,the moth ,the lover thou castest .

[5] In our desolate heart ,the treasure of thy own love ,thou placedest
On this ruined treasure ,mercy's shadow thou castest

[6] Shelter from the water lustre of thy flashing sword ,by which lions ,
Thirsty with wounds thou madest and heroes into water of shame thou castest

[7] The sleep of the wakeful ,thou boundest preventedest then from the picture of fancy ,
On the night - prowlers of the troop of sleep ,a suspicion ,thou castest .

[8] For the sake of one glance ,thy veil thou up - castest in the place - of - splendour
And into the veil ,through shame ,Hur and Pari thou castest .

[9] From the cup ,world - viewing ,wine drink for ,on Jamshid's throne ,
From the face of the desired Beloved ,the veil down thou castest .

[10] From the desire for the intoxicated narcissus eye and for the ruby lip wine - worshipping ,
Into wine ,Hafiz sitting in khilvat ,thou easiest .

[11] For the sake of capturing the heart ,on his neck ,the chain of thy tress ,
Like the mighty noose of Khusrau ,the master of necks ,thou castest .

[12] The Ruler ,Dara of pomp ,O thou ,who ,the sun's crown ,
From the height of mightiness ,on the dust of the door - post ,thou castest

[13] Nusratu - d - Din Shah Yahiya ,O thou who ,the enemy's land ,
Into water ,with the foam of thy flashing sword ,like fire ,thou castest

[1] Um den Mond hast du den Schleier der Flaumen geworfen, Gnädig hast du sogar auf Sonnen den Schatten geworfen.

[2] Ha! was wird mir noch thun die Farbe von deinem Gesichte, Da um selbes jetzt solch einen Schimmer geworfen.

[3] Siegend trägst du den Ballen davon, deß magst du dich freuen. Nimm den Becher Chosrus, Efrasiab ist geworfen.

[4] In den Augenglanz verliebte ein Jeder sich anders, Und den Schmetterling selbst hast du in Verwirrung geworfen.

[5] Deiner Liebe Schatz verbargst du in unseren Herzen, Auf den Schatz hast du den Schatten voll Milde geworfen.

[6] Schone, schone, o Schah! mit deinem funkelnden Schwerte, Löwen dürsten darnach, und Helden werden geworfen.

[7] Wachenden hast du zuerst die Kraft zu schlafen benommen, Dann mit deinem Bilde in Schlaf Nachtwandler geworfen.

[8] Einen Augenblick nur hast du gelüftet den Schleier, Sieh' da haben aus Schaam Peris sich in Schleier geworfen. Freilich bin ich berauscht, doch weis' mich nicht deßhalb zurücke, Denn zu löblichem Zweck hast du herein mich geworfen.

[9] Trinke, o Schah! vom weltenerklärenden Becher Dschemschids, Weil du auf Salomons Thron den Schleier des Wunsches geworfen.

[10] Durch die Betrügerei'n des Rubins der trunknen Narzisse Hast du Hafisen, der einsam lebt, zu den Trinkern geworfen.

[11] Um sein Herz zu fangen hast du die Ketten der Locken Wie ein Band des Herrn um deinen Sklaven geworfen.

[12] Er ist ein mächtiger Fürst, vor dem die Krone der Sonne Ehren halben sich hin zu seinen Füßen geworfen.

[13] Naßreddinschah Jahja ist jener mächtige König, Der mit dem Schwerte den Feind in die Gluth, in das Wasser geworfen.