Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	3
Translated to:	sward 3
Lemma:	چمن او NOUN PRON

3 Poems contain چمنش

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:16.10-16.10

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:16.10

German Translation

[1] یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

[2] گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور
دور باد آفت دور فلک از جان و تنش

[3] گر به سرمنزل سلمی رسی ای باد صبا
چشم دارم که سلامی برسانی ز منش

[4] به ادب نافه گشایی کن از آن زلف سیاه
جای دل‌های عزیز است به هم برمزنش

[5] گو دلم حق وفا با خط و خالت دارد
محترم دار در آن طره عنبرشکنش

[6] در مقامی که به یاد لب او می نوشند
سفله آن مست که باشد خبر از خویشتنش

[7] عرض و مال از در میخانه نشاید اندوخت
هر که این آب خورد رخت به دریا فکنش

[8] هر که ترسد ز ملال انده عشقش نه حلال
سر ما و قدمش یا لب ما و دهنش

[9] شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است
آفرین بر نفس دلکش و لطف سخنش

[1] O Lord that fresh laughing rose whom to me ,Thou entrustedest ,
To Thee ,on account of the envious ones of the sward ,I entrust .

[2] Although ,far to a hundred stages ,from the stage of fidelity he hath wandered ,
From his soul and body ,far be the calamity of the moon's revolution .

[3] O morning breeze if to the head of the dwelling of Salma thou readiest ,
A salutation to her from me ,I have hope that thou wilt convey .

[4] From that black tress ,courteously scatter musk
For the tress is the abode of clear hearts together heap it not or our heart will be ruined

[5] Say To thy down and mole ,my heart hath the right of fidelity .
In that tress ,ambergris of coil ,it my heart sacred keep .

[6] In the stage where ,to his lip ,they drink wine ,
Mean that intoxicated unconscious one to whom is consciousness of himself .

[7] From the door of the wine - house ,not proper is it to gather goods and chattels ,
Into the sea ,cast the chattels of him who ,this water ,drinketh .

[8] Not true is the love of him ,who in love feareth distress
Together ,be our head and his foot or our lip and his mouth .

[9] Hafiz's verse ,the couplet of the g jazal ,all is divine knowledge
On his heart - alluring soul and grace of verse ,Afarin

[2] Denn sie rauben das Herz, und sie bezaubern durchs Wort.

[3] Ostwind gehst du die Wohnung von meiner Selma vorüber,Hoff' ich, daß du ihr Schönes entrichtest von mir.

[4] Löse behutsam den Knäul von ihrem verworrenen Haar' auf,Herzen stecken darin, daß du sie ja nicht verwirrst.

[5] Sag' ihr, es hab' an ihr Maal mein Herz der Fordrungen viele,Sie bewahr' es daher schonend in Ambragemisch.

[6] Dort wo Gesundheit man trinkt aufs Angedenken des Munds,Ist ein Schurke, wer dort bleibt sich selber bewußt.

[7] Ehren und Güter sind nicht an der Thüre der Schenke zu haben,Wer da trinket der werf', was ihm gehöret in's Meer.

[8] Wer vor Leiden sich fürchtet, dem ziemt nicht das Leiden der Liebe;Unser Haupt ist ihr Fuß! unsere Lippen ihr Mund.

[9] Deine Lieder Hafis! sind wahrlich der Grundreim der Dichtkunst

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.20-32.20

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.20

German Translation

[1] ای که در کوی خرابات مقامی داری
جم وقت خودی ار دست به جامی داری

[2] ای که با زلف و رخ یار گذاری شب و روز
فرصتت باد که خوش صبحی و شامی داری

[3] ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند
گر از آن یار سفرکرده پیامی داری

[4] خال سرسبز تو خوش دانه عیشیست ولی
بر کنار چمنش وه که چه دامی داری

[5] بوی جان از لب خندان قدح می‌شنوم
بشنو ای خواجه اگر زان که مشامی داری

[6] چون به هنگام وفا هیچ ثباتیت نبود
می‌کنم شکر که بر جور دوامی داری

[7] نام نیک ار طلبد از تو غریبی چه شود
تویی امروز در این شهر که نامی داری

[8] بس دعای سحرت مونس جان خواهد بود
تو که چون حافظ شبخیز غلامی داری

[1] O thou that ,in the tavern - street ,thy dwelling hast
The Jamshid of thy own time ,thou art ,if ,on the cup ,thy hand thou hast .

[2] O thou that ,night and day ,with the tress and the face of the Beloved ,passest
Be opportunity thine ,so that a happy morning and evening thou mayst have .

[3] O morning breeze at the head of thy path ,those consumed with love ,are expectant ,
Whether ,from that true Beloved many a journey made ,a message thou hast .

[4] Thy dark mole ,fresh of head ,is a pleasant grain of pleasure .But ,
On the border of its sward face alas what a snare the tress thou hast .

[5] From the laughing lip of the goblet ,the soul's perfume ,I perceive
O Khwaja smell if ,for that ,a perfume - place thou hast .

[6] O true Beloved though ,at the time of fidelity ,stability constancy is not thine
Thanks ,I offer that ,against violence ,stability thou hast .

[7] If ,from thee ,a name a stranger seek ,what a wonder it will be ,
To - day ,in this city ,thou art one ,who a great name hast .

[8] The guardian of thy soul will be many a prayer of dawn
For ,like Hafiz ,night - rising ,a slave thou hast .

[1] Der du in allen wüsten Häusern Dein Plätzchen hast, Du herrschest, wenn du in den Händen Ein Gläschen hast.

[2] Du der mit Locken und mit Wangen Die Zeit zubringst, O welchen Abend, welchen Morgen Du Froher hast! Du, der zu dem Genuß im Stillen Zurück dich ziehst, Halt' theuer jegliche Minute, Die du noch hast!

[3] Ostwind, es harren auf dem Wege Verbrannte dein, Weil du von dem gereisten Freunde Die Kunde hast.

[4] Dein grünes Maal ist ohne Zweifel Ein Liebeskorn, Doch weh der Netze, die am Rande Gestellt du hast.

[5] Ich rieche an dem Rand des Busens Der Seele Duft, O rieche diesen Duft, wenn anders Geruch du hast.

[6] Wiewohl du zu der Zeit der Treue Verstand nicht hast, Dank' ich doch Gott, daß du im Zürnen Verstand noch hast.

[7] Was ist's, wenn dich um deinen Namen Ein Fremder frägt, Du bist es, der allein den Nahmen Im Volke hast.

[8] Es soll die Seele dir bewahren Manch Zauberwort, Dir, der zu deinem wahren Diener Hafisen hast.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.26-10.26

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.26

German Translation

[1] شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد
بنده طلعت آن باش که آنی دارد

[2] شیوه حور و پری گر چه لطیف است ولی
خوبی آن است و لطافت که فلانی دارد

[3] چشمه چشم مرا ای گل خندان دریاب
که به امید تو خوش آب روانی دارد

[4] گوی خوبی که برد از تو که خورشید آن جا
نه سواریست که در دست عنانی دارد

[5] دل نشان شد سخنم تا تو قبولش کردی
آری آری سخن عشق نشانی دارد

[6] خم ابروی تو در صنعت تیراندازی
برده از دست هر آن کس که کمانی دارد

[7] در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز
هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد

[8] با خرابات نشینان ز کرامات ملاف
هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد

[9] مرغ زیرک نزند در چمنش پرده سرای
هر بهاری که به دنباله خزانی دارد

[10] مدعی گو لغز و نکته به حافظ مفروش
کلک ما نیز زبانی و بیانی دارد

[1] That one is not the beloved ,who hath only a hair and a waist
Be the slave of the form of that one Muhammad who ,ravishingness to the highest degree ,hath .

[2] Although the way of the Hur and of the Pari is pleasant ,yet
That is loveliness and gracefulness that a certain one my beloved hath .

[3] O laughing rose the beloved discover the fountain of my eye ,
That ,in hope of thee ,a torrent of sweet water hath .

[4] From thee ,who taketh the ball of beauty ,when even the refulgent sun here
Is'not a horseman ,that in his hand ,a rein of choice hath

[5] Heart - sitting quieting became my speech since thou acceptedest it
Yes ,yes an impression ,love's speech hath .

[6] In the craft of arrow - casting archery the curve of thy eye - brow is so impetuous that
It taketh a bow from every one who ,a bow hath .

[7] In love's path ,none with certainty became the confidant of the mystery
According to his understanding ,every one an idea hath .

[8] With the tavern - haunters ,boast not of generosity
Every word ,a time every subtlety ,a place hath .

[9] The wise bird the lover ,sincere in love's claim goeth not ,song - singing ,in its sward of beauty
Every spring beloved in whose rear ,an autumn of effacement hath .

[10] To the claimant ,say To Hafiz ,boast not thy jest and subtlety
A tongue and an explanation our reed also hath .

[1] Derjenige ist noch nicht schön, Der seinen Wuchs, der Haarschmuck hat. Du sey ein Sklav desjenigen, Der dies und jenes hat.

[2] Die Schmeicheleien der Huris Und der Peris sind liebevoll, Doch wahre Anmuth hat nur der, Der das Gewiße hat.

[3] O Rose, lache du dem Groll Von meinem Auge freundlich zu, Indem dasselbe aus Begier Nach dir viel Wassers hat.

[4] Wer unterstände sich, den Ball Der Schönheit zu entwenden dir, Die Sonne selber ist kein Held, Der festen Zügel hat.

[5] Mein Wort dringt in die Herzen ein, Seitdem du's angenommen hast; Ja! Ja! gewiß, das Liebeswort Auch seine Wirkung hat.

[6] Der Bogen deiner Augenbrau'n Hat übertroffen in der Kunst Zu schießen, jeden Bogenschütz, Der einen Bogen hat.

[7] Es ward noch Keiner auf dem Pfad Der Liebe wahren Sinns gewiß, Wiewohl nach seiner Faßungskraft, Ein Jeder etwas hat.

[8] Verschwend' mit Ausgelaß'nen nicht, Die Worte der Freygebigkeit, Weil jedes Wort und jeder Spruch Auch seine Zeit und Stelle hat.

[9] Ein schlauer Vogel singet nicht Die Liebeslieder auf der Flur Im Frühling, welcher einen Herbst Noch hinter sich her hat.

[10] Den andern Dichtern sey Hafis: O prahlet nicht mit Eurer Kunst, Vergeßt nicht, daß Hafisens Lied Die Kunst der Rede hat.