Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	4
Translated to:	yahi 1 \| yahya 1 \| yahiya 1 \| mansur 1
Lemma:	یحیی PROPN

4 Poems contain یحیی

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:27.3-27.3

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:27.3

German Translation

[1] دارای جهان نصرت دین خسرو کامل
یحیی بن مظفر ملک عالم عادل

[2] ای درگه اسلام پناه تو گشاده
بر روی زمین روزنه جان و در دل

[3] تعظیم تو بر جان و خرد واجب و لازم
انعام تو بر کون و مکان فایض و شامل

[4] روز ازل از کلک تو یک قطره سیاهی
بر روی مه افتاد که شد حل مسائل

[5] خورشید چو آن خال سیه دید به دل گفت
ای کاج که من بودمی آن هندوی مقبل

[6] شاها فلک از بزم تو در رقص و سماع است
دست طرب از دامن این زمزمه مگسل

[7] می نوش و جهان بخش که از زلف کمندت
شد گردن بدخواه گرفتار سلاسل

[8] دور فلکی یک سره بر منهج عدل است
خوش باش که ظالم نبرد راه به منزل

[9] حافظ قلم شاه جهان مقسم رزق است
از بهر معیشت مکن اندیشه باطل

[1] The world - possessor ,defender of the faith perfect sovereign
Yahya bin Muzaffar ,king ,just - doer :

[2] O thou thy court ,the shelter of Islam ,hath opened
On the face of the world ,the window of the soul ,and the door and the heart .

[3] Necessary and proper to the soul and to wisdom ,is reverence to thee
To existence and dwelling the universe thy reward is abounding and comprehending .

[4] On the day of eternity without beginning ,from thy reed ,a drop of blackness ink
That became the solver of questions ,fell on the face of the moon .

[5] When on thy face ; or on the moon's the sun beheld that dark mole ,to his heart ,he said
Would to heaven that I had been the fortunate slave the dark mole

[6] O king on account of thy banquet ,the sky is in dancing and in sama'
From the skirt of this zamzama ,thy hand let not go .

[7] Drink wine and give the world be joyous For ,of the tress of thy noose ,
Captive to chains became the neck of thy ill - wisher .

[8] Now ,altogether ,in the way of justice ,is the sky's revolution
Be happy that the tyrant taketh not the path to the stage of his object

[9] Hafiz when in the power of the king of the world is the partition of subsistence ,
For thy livelihood ,make no useless thought .

[1] Er, der vollkomm'ne Fürst,Der Herr der Welt, des Glaubens SiegIst ein gerechter Schah.

[3] Der Seele, dem Verstande ziemt,Dein Lobspruch und dein Preis,Denn über Raum und Zeiten dehnt,Sich deine Gnade aus.

[4] Am Tage der Bestimmung fielEin Tröpflein deines KielsHin auf den Mond, wovon er schwarzUnd ganz verfinstert ward.

[5] Die Sonne als sie dieses MaalErblickte, sprach bei sich:O wäre ich so glücklich nur,Als jener Mohr es ist!

[6] O Schah! der Himmel selber tanzt,Aus Lust bei deinem Fest,O ziehe deine Hand vom SaumDes Freudenlärms nicht ab!

[7] Du trinke Wein, verschenk' dabeiDie Güter einer Welt,In deiner Locken Banden liegtDes Feindes Hals verstrickt.

[8] Des Himmels Lauf geht kurze Zeit,Den Weg der Billigkeit,Erfreue Dich, der Böse fandDen Weg zum Posten nicht.

[9] Hafis! es ist des Schatzes Thor,Der Gnaden Schenkeplatz,Deßhalben sey du unbesorgt,Um deiner Nahrung Loos.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:29.11-29.11

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:29.11

German Translation

[1] دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

[2] از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن

[3] خواهم شدن به بستان چون غنچه با دل تنگ
وان جا به نیک نامی پیراهنی دریدن

[4] گه چون نسیم با گل راز نهفته گفتن
گه سر عشقبازی از بلبلان شنیدن

[5] بوسیدن لب یار اول ز دست مگذار
کآخر ملول گردی از دست و لب گزیدن

[6] فرصت شمار صحبت کز این دوراهه منزل
چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن

[7] گویی برفت حافظ از یاد شاه یحیی
یا رب به یادش آور درویش پروریدن

[1] Knowest thou what fortune is 'Tis beholding the sight of the true Beloved
In His street ,beggary to royalty preferring .

[2] Easy it is to sever desire for life .But ,
Only with difficulty ,friendship for friends dear as one's soul ,can one sever .

[3] Like the folded bud ,with a straitened heart ,to the rose - garden ,I will go
And ,there ,my garment of good fame ,will rend

[4] Sometimes ,like the breeze ,hidden mystery with the rose will utter
Sometimes ,from the bulbuls ,the mystery of love - playing will hear .

[5] First in this world from the hand ,the kissing of the lip of the true Beloved give not up
For ,at last in the next world thou mayst be distressed wearied with the gnawing in regret of thy own hand and lip .

[6] O heart the society of friends ,opportunity reckon .For ,from this two - pathed stage the world
When from it away we pass ,this society again one cannot reach .

[7] Thou mayst say From the memory of King Mansur passed Hafiz ;
O Lord to his Mansur's memory the thought of cherishing the darvish Hafiz bring .

[1] Kennst du das Glück, des Freundes Angesicht zu seh'n, Bei ihm zu betteln lieber, als ein Fürst zu seyn?

[2] Ein leichtes ist's, aus Seelen bannen die Begier, Die Seele fortzuscheuchen von dem Freund ist schwer.

[3] Mit eignem Herzen geh' ich Knospen gleich einher, Und dort zerreiße ich des guten Namens Hemd,

[4] Bald kos' ich heimlich mit den Rosen, wie der Ost, Bald hör' ich die Geheimnisse der Nachtigall.

[5] Der Freunde Lippen küß', wenn du nur immer kannst, Sonst wirst du in die Lippen beissen voll von Gram.

[6] Ergreife die Gelegenheit des Freundgesprächs, Wer weiß, begegnen wir uns wieder auf dem Weg.

[7] Du sagst, Hafisens denkt nicht mehr der Schah Manßur, O stöß' ihm, Herr, für die Derwische Sorge ein.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.5-32.5

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.5

German Translation

[1] ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
لطف کردی سایه‌ای بر آفتاب انداختی

[2] تا چه خواهد کرد با ما آب و رنگ عارضت
حالیا نیرنگ نقشی خوش بر آب انداختی

[3] گوی خوبی بردی از خوبان خلخ شاد باش
جام کیخسرو طلب کافراسیاب انداختی

[4] هر کسی با شمع رخسارت به وجهی عشق باخت
زان میان پروانه را در اضطراب انداختی

[5] گنج عشق خود نهادی در دل ویران ما
سایه دولت بر این کنج خراب انداختی

[6] زینهار از آب آن عارض که شیران را از آن
تشنه لب کردی و گردان را در آب انداختی

[7] خواب بیداران ببستی وان گه از نقش خیال
تهمتی بر شب روان خیل خواب انداختی

[8] پرده از رخ برفکندی یک نظر در جلوه گاه
و از حیا حور و پری را در حجاب انداختی

[9] باده نوش از جام عالم بین که بر اورنگ جم
شاهد مقصود را از رخ نقاب انداختی

[10] از فریب نرگس مخمور و لعل می پرست
حافظ خلوت نشین را در شراب انداختی

[11] و از برای صید دل در گردنم زنجیر زلف
چون کمند خسرو مالک رقاب انداختی

[12] داور دارا شکوه‌ای آن که تاج آفتاب
از سر تعظیم بر خاک جناب انداختی

[13] نصره الدین شاه یحیی آن که خصم ملک را
از دم شمشیر چون آتش در آب انداختی

[1] O thou that ,on the moon of thy radiant face the veil of musky hair castest ,
Kindness ,thou didst on the sun thy effulgent face ,so that from love's fire ,lovers should not consume a shade thou castest .

[2] With us ,the water lustre of colour of thy cheek ,what will it do
Now ,on water ,the picture of thy own sorcery ,thou castest .

[3] From the lovely ones of the world ,the ball of loveliness thou tookest .Be joyful
The world - viewing cup of Kay Khusrau ,seek for Afrasiyab ,down thou castest .

[4] In a different way ,with the luminous candle of thy face ,love every one played
Out from the midst ,into trepidation ,the moth ,the lover thou castest .

[5] In our desolate heart ,the treasure of thy own love ,thou placedest
On this ruined treasure ,mercy's shadow thou castest

[6] Shelter from the water lustre of thy flashing sword ,by which lions ,
Thirsty with wounds thou madest and heroes into water of shame thou castest

[7] The sleep of the wakeful ,thou boundest preventedest then from the picture of fancy ,
On the night - prowlers of the troop of sleep ,a suspicion ,thou castest .

[8] For the sake of one glance ,thy veil thou up - castest in the place - of - splendour
And into the veil ,through shame ,Hur and Pari thou castest .

[9] From the cup ,world - viewing ,wine drink for ,on Jamshid's throne ,
From the face of the desired Beloved ,the veil down thou castest .

[10] From the desire for the intoxicated narcissus eye and for the ruby lip wine - worshipping ,
Into wine ,Hafiz sitting in khilvat ,thou easiest .

[11] For the sake of capturing the heart ,on his neck ,the chain of thy tress ,
Like the mighty noose of Khusrau ,the master of necks ,thou castest .

[12] The Ruler ,Dara of pomp ,O thou ,who ,the sun's crown ,
From the height of mightiness ,on the dust of the door - post ,thou castest

[13] Nusratu - d - Din Shah Yahiya ,O thou who ,the enemy's land ,
Into water ,with the foam of thy flashing sword ,like fire ,thou castest

[1] Um den Mond hast du den Schleier der Flaumen geworfen, Gnädig hast du sogar auf Sonnen den Schatten geworfen.

[2] Ha! was wird mir noch thun die Farbe von deinem Gesichte, Da um selbes jetzt solch einen Schimmer geworfen.

[3] Siegend trägst du den Ballen davon, deß magst du dich freuen. Nimm den Becher Chosrus, Efrasiab ist geworfen.

[4] In den Augenglanz verliebte ein Jeder sich anders, Und den Schmetterling selbst hast du in Verwirrung geworfen.

[5] Deiner Liebe Schatz verbargst du in unseren Herzen, Auf den Schatz hast du den Schatten voll Milde geworfen.

[6] Schone, schone, o Schah! mit deinem funkelnden Schwerte, Löwen dürsten darnach, und Helden werden geworfen.

[7] Wachenden hast du zuerst die Kraft zu schlafen benommen, Dann mit deinem Bilde in Schlaf Nachtwandler geworfen.

[8] Einen Augenblick nur hast du gelüftet den Schleier, Sieh' da haben aus Schaam Peris sich in Schleier geworfen. Freilich bin ich berauscht, doch weis' mich nicht deßhalb zurücke, Denn zu löblichem Zweck hast du herein mich geworfen.

[9] Trinke, o Schah! vom weltenerklärenden Becher Dschemschids, Weil du auf Salomons Thron den Schleier des Wunsches geworfen.

[10] Durch die Betrügerei'n des Rubins der trunknen Narzisse Hast du Hafisen, der einsam lebt, zu den Trinkern geworfen.

[11] Um sein Herz zu fangen hast du die Ketten der Locken Wie ein Band des Herrn um deinen Sklaven geworfen.

[12] Er ist ein mächtiger Fürst, vor dem die Krone der Sonne Ehren halben sich hin zu seinen Füßen geworfen.

[13] Naßreddinschah Jahja ist jener mächtige König, Der mit dem Schwerte den Feind in die Gluth, in das Wasser geworfen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.113-10.113

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.113

German Translation

[1] یک دو جامم دی سحرگه اتفاق افتاده بود
و از لب ساقی شرابم در مذاق افتاده بود

[2] از سر مستی دگر با شاهد عهد شباب
رجعتی می‌خواستم لیکن طلاق افتاده بود

[3] در مقامات طریقت هر کجا کردیم سیر
عافیت را با نظربازی فراق افتاده بود

[4] ساقیا جام دمادم ده که در سیر طریق
هر که عاشق وش نیامد در نفاق افتاده بود

[5] ای معبر مژده‌ای فرما که دوشم آفتاب
در شکرخواب صبوحی هم وثاق افتاده بود

[6] نقش می‌بستم که گیرم گوشه‌ای زان چشم مست
طاقت و صبر از خم ابروش طاق افتاده بود

[7] گر نکردی نصرت دین شاه یحیی از کرم
کار ملک و دین ز نظم و اتساق افتاده بود

[8] حافظ آن ساعت که این نظم پریشان می‌نوشت
طایر فکرش به دام اشتیاق افتاده بود

[2] With the lovely one of lusty youth's time ,again ,through intoxication ,
I desired restitution of conjugal rights .But divorce from youth's time had fallen .

[3] In the stages of tarikat ,wherever we travelled ,
In glance - playing ,ease ,separation had befallen .

[4] O SakI momently ,give the cup .For ,in the travelling of the Path ,
Who lover - like was not ,into hyprocrisy had fallen .

[5] interpreter of dreams give glad tidings .For ,last night ,to me ,the sun ,
In the sweetness of the morning sleep ,as an ally had fallen .

[6] I established the idea saying Apart from that intoxicated eye ,I will take the corner of retirement
From the curve of his eye - brow arch like a terrible bow my power of patience had fallen .

[7] If ,through liberality ,the king had not been Yahi Nasratu - d - Din ,
From order and peace ,the work of the country and of religion had fallen .

[8] That moment when Hafiz wrote this agitated verse ,
Into the snare of longing desire ,the bird of his thought had fallen .

[1] Ein Morgen war, wo mir ein Glas Von Wein ist zugefallen. Wo von dem Mund des Schenken Wein Mir auf den Gaum gefallen.

[2] Der Jugend-Zeiten wollte ich Zurücke wieder führen, Ach leider! daß schon lange her Die Scheidung vorgefallen.

[3] Wohin ich immer gieng und kam, Erfuhr ich, daß die Heilung Von seiner Blicke süßem Spiel Sehr weit entfernt gefallen.

[4] O Schenke gieb den Becher her, Denn wer auf diesem Pfade Nicht wie Verliebte gehet, ist In Heuchelei verfallen.

[5] Verkündigt Freudenkunde nun, Weil in dem Morgenschlafe Noch gestern in mein Kämmerlein Ein Sonnenstrahl gefallen.

[6] In eine Ecke träumt' ich mich, Von seinem trunk'nen Auge, Ach leider! daß mir die Geduld Ob seinen Brau'n entfallen!

[8] Vernehmet, daß Hafisens Geist, Als er dies Lied geschrieben, Gleich einem Vogel in das Netz Von der Begier gefallen.