Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	2

2 Poems contain keepers

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.4-10.4

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.4

German Translation

[1] روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

[2] کامم از تلخی غم چون زهر گشت
بانگ نوش شادخواران یاد باد

[3] گر چه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد

[4] مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق گزاران یاد باد

[5] گر چه صد رود است در چشمم مدام
زنده رود باغ کاران یاد باد

[6] راز حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

[1] The day of union of friends remember :
Those times ,remember remember

[2] From the bitterness of grief of separation from the beloved my palate hath become bitter like poison
The tumult of the drinking of bumpers of wine - drinkers remember

[3] Although free of recollection of me ,are friends
Them ,on my part a thousand times ,remember

[4] Entangled ,I am in this bond of calamity
The endeavour of those upright ones remember

[5] Although in my eye ,are a hundred streams
The Zinda - rud of gardeners remember

[6] Mystery - keeper ,none after this ,the mystery of Hafiz un - uttered remaineth
Alas the passed mystery - keepers remember

[1] Denket o Freunde, der Zeit des Genußes, Denket der Tage, gedenket daran,

[2] Bitter und giftig von Schmerz ist mein Gaumen, Denket der Trinker, gedenket daran.

[3] Wenn sich die Freunde nicht meiner erinnern, Denk ich derselben, gedenke daran.

[4] Ach ich verstricke mich in die Gefahren, Dank sey den Rettern, gedenket daran.

[5] Wenn gleich die Augen beständig mir strömen, Denk ich des Gärtners, gedenke daran. Ich bin entkräftet; vor Gram mich zu schützen, Denket des Mittels, gedenket daran.

[6] Welcher bewahret Hafisens Geheimniß? O! der Vertrauten, gedenket daran.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.96-10.96

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.96

German Translation

[1] غلام نرگس مست تو تاجدارانند
خراب باده لعل تو هوشیارانند

[2] تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز
و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند

[3] ز زیر زلف دوتا چون گذر کنی بنگر
که از یمین و یسارت چه سوگوارانند

[4] گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین
که از تطاول زلفت چه بی‌قرارانند

[5] نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو
که مستحق کرامت گناهکارانند

[6] نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس
که عندلیب تو از هر طرف هزارانند

[7] تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من
پیاده می‌روم و همرهان سوارانند

[8] بیا به میکده و چهره ارغوانی کن
مرو به صومعه کان جا سیاه کارانند

[9] خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد
که بستگان کمند تو رستگارانند

[1] The slave of thy intoxicated eye ,crown - possessors are
Undone with the wine of Thy ruby lip ,sensible ones are .

[2] O true Beloved for Thee ,the wind bearing news to men ,and far and near thy perfume and for me the water tear of the eye declaring me to be a lover became informers :
If not ,mystery - keepers of each other the lover and the Beloved are .

[3] When Thou passest supon the Path glance
Beneath Thy two tresses ,from right and left ,how restless they are .

[4] O true Beloved like the wind ,pass over the violet - bed .Behold ,
From the tyranny of thy tress ,how sorrowful they are

[5] O God - recogniser Our portion is paradise .Go
For deserving of mercy ,- sinners are .

[6] To that rose cheek of Thine not alone do I sing the love song
For ,on every side ,Thy nightingales lovers a thousand are .

[7] O Khizr of auspicious foot the Murshid perfect and excellent bethou my hand seizer .For I
Travel on foot and my fellow - travellers .Arifs on horse - back are .

[8] To the wine - house ,go and with wine make ruddy thy face
To the cloister ,go not for there ,dark of deed ,they are .

[9] O true Beloved free of that twist - possessing tress ,Hafiz be not :
For ,free from evilness ,from grief ,and from attachment to any one those bound to Thy girdle are .

[10] From the picture expression of Hafiz's face ,one can know
That at the Friend's door ,dusty humble the dwellers are .

[1] Herrscher sind die Sklaven von deinen Narzißen, Weise sind berauschet von deinen Rubinen,

[2] Dich verrieth der Ostwind, mich aber die Thränen, Niemals bleibt versteckt das Geheimniß der Liebe.

[3] Gehst du deine doppelten Locken vorüber, Sieh die Unbeständigen, welche dran haften.

[4] Wie der Ostwind gehe vorbei bei den Veilchen, Sieh, was deine Locken für Unheil gestiftet.

[5] Eden ist uns einstens zum Loose bestimmet, Denn gewiß verdienen die Sünder Erbarmung.

[6] Deine Rosenwangen besing' ich mit nichten, Tausend Nachtigallen lobpreisen dieselben.

[7] Du mein Chiser, sey mir gesegnet und hilf mir; Denn ich bin zu Fuß, und die Anderen reiten.

[8] Geh' zur Schenk' und röthe dein Angesicht dorten, Geh' nicht in die Zelle, dort wohnen die Gleißner.

[9] Niemals sey Hafis von den Haaren befreyet, Denn nur deine Sklaven sind Freye zu nennen.