Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	2
Translated to:	مگر 1

2 Poems contain perhaps

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:1.4-1.4

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:1.4

German Translation

[1] صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

[2] شکرفروش که عمرش دراز باد چرا
تفقدی نکند طوطی شکرخا را

[3] غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل
که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

[4] به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر
به بند و دام نگیرند مرغ دانا را

[5] ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست
سهی قدان سیه چشم ماه سیما را

[6] چو با حبیب نشینی و باده پیمایی
به یاد دار محبان بادپیما را

[7] جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب
که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را

[8] در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ
سرود زهره به رقص آورد مسیحا را

[1] O breeze with softness speak to the beautiful fawn the murshid
Saying Thou hast given to us desire for the mountain and the desert the hardship and pain of separation

[4] By beauty of disposition ,people of vision one can captivate
Not by snare and net ,take they the wise bird .

[5] I know not why the colour of constancy ,they have not
Those straight of stature ,dark of eye ,moon of face the prophets in the garden of the shar'

[6] O murshid when thou sittest with the beloved Muhammad and drinkest wine the acquisition of divine bounty
Bring to mind the beloved ones ,wind - measuring astoniedand bewildered

[7] Of defect in thy beauty ,one cannot speak save to this degree
That the way of love and of constancy belongeth not to the lovely face .

[8] On the sky ,what if ,of Hafiz's utterances
Zuhra's singing should bring to dancing the Masiha Christ

[1] Sage Morgenwind mit SchmeichelnJener lieblichen Gaselle,Auf die Berge, in die WüstenHat die Liebe mich getrieben.

[2] Warum frägt der Zuckerhändler(Herr erhalte ihm das Leben)Warum frägt er nicht ums WohlseynSeines Zucker Papageyes?

[3] Wisse Rose dir geziemt esNicht so stolz zu seyn, auf SchönheitDaß aus Stolz du nach der irrenNachtigall nicht einmal fragest.

[4] Nur mit guter Art und WeiseWirst du den Geliebten fangen,Denn es gehen kluge VögelNicht ins Netz und in die Schlinge.

[5] Wer belehrt mich, warum dieseDunkeln Augen, hohe FormenDiese vollen MondsgesichterMir so gar nicht hold seyn wollen!

[6] Wenn du bey dem Liebchen sitzestWein an seiner Seite trinkest,O erinnre dich der Freunde,Die umher gleich Winden irren.

[7] Deiner Schönheit fänd' ich wahrlichGar nichts anders auszusetzen,Als daß insgemein die SchönenNichts von Treu' und Liebe wissen. Für den Umgang mit den Freunden,Für die Gunst des Glückes dankbar,Sey auch eingedenk der Fremden,Die durch Heid' und Wüsten streifen.

[8] Was ists Wunder wenn im Himmel,Durch Hafisens Lied gewecket,Zu dem Lautenspiele Suhre'sDer Messias Reigen tanzet?

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.50-10.50

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.50

German Translation

[1] دلم جز مهر مه رویان طریقی بر نمی‌گیرد
ز هر در می‌دهم پندش ولیکن در نمی‌گیرد

[2] خدا را ای نصیحتگو حدیث ساغر و می گو
که نقشی در خیال ما از این خوشتر نمی‌گیرد

[3] بیا ای ساقی گلرخ بیاور باده رنگین
که فکری در درون ما از این بهتر نمی‌گیرد

[4] صراحی می‌کشم پنهان و مردم دفتر انگارند
عجب گر آتش این زرق در دفتر نمی‌گیرد

[5] من این دلق مرقع را بخواهم سوختن روزی
که پیر می فروشانش به جامی بر نمی‌گیرد

[6] از آن رو هست یاران را صفاها با می لعلش
که غیر از راستی نقشی در آن جوهر نمی‌گیرد

[7] سر و چشمی چنین دلکش تو گویی چشم از او بردوز
برو کاین وعظ بی‌معنی مرا در سر نمی‌گیرد

[8] نصیحتگوی رندان را که با حکم قضا جنگ است
دلش بس تنگ می‌بینم مگر ساغر نمی‌گیرد

[9] میان گریه می‌خندم که چون شمع اندر این مجلس
زبان آتشینم هست لیکن در نمی‌گیرد

[10] چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را
که کس مرغان وحشی را از این خوشتر نمی‌گیرد

[11] سخن در احتیاج ما و استغنای معشوق است
چه سود افسونگری ای دل که در دلبر نمی‌گیرد

[12] من آن آیینه را روزی به دست آرم سکندروار
اگر می‌گیرد این آتش زمانی ور نمی‌گیرد

[13] خدا را رحمی ای منعم که درویش سر کویت
دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

[14] بدین شعر تر شیرین ز شاهنشه عجب دارم
که سر تا پای حافظ را چرا در زر نمی‌گیرد

[1] Save the love of those moon of face ,a path my heart taketh not
To it the heart in every way ,I give counsel but it kindleth not .

[2] O counsel - utterer for God's sake ,utter the tale of the Saki's writing and abandon counsel - uttering
For ,a picture more beautiful than this ,our imagination ,taketh not .

[4] Secretly ,I drink a goblet of wine and ,men think it a book
Wonderful if the book ,this hypocrisy's fire kindleth not .

[5] One day ,I shall burn this gilded hypocritical darvish garment ,
Which ,for a single cup ,the Pir of the wine - sellers taketh not .

[6] The pure - players lovers of God have purities with wine ,for the reason
That in this jewel ,save truthfulness a picture taketh not .

[7] The head and the eye of the counsel - utterer with all this goodness Yet thou mayest say Take off thy eye from him and to him go not
Go for in my head ,this meaningless counsel - ^ taketh not .

[8] The counsel - utterer of profligates ,who hath war with God's decree
His heart ,I see much straitened perhaps ,the cup he taketh not .

[9] In the midst of weeping ,I laugh .Because ,like the candle in this assembly ,
The fiery tongue is mine but ,it the tongue it the fire kindleth not .

[10] How happily Thou madest prey of my heart Of Thy intoxicated eye ,I boast
For ,better than this ,the wild birds ,a person taketh not

[11] In respect of our need and of the independence of the true Beloved ,is speech
O heart what profit is sorcery ,when in the Heart - Ravisher ,it taketh not .

[12] One day ,like Sikandar ,I shall bring to hand that dull mirror of the heart
If ,even this great fire love for God seize it ,for a moment ,it the mirror kindleth not .

[13] O Benefactor the true Beloved for God's sake ,a little pity .For ,the darvish of the head of Thy street
Knoweth not another door another Path ,taketh not .

[14] For this verse ,fresh and sweet ,I wonder the King of kings
Why ,Hafiz ,head to foot in gold ,he taketh not .

[1] Der Mondgesichter Liebe ist Die Straße, die mein Herz ergreift, Ich gab ihm fleißig meinen Rath, Doch seh' ich, daß er's nicht begreift.

[2] O Prediger! o sag' bei Gott! Ein Wort von meines Schenken Flaum, Indem die Fantasie kein Bild Mit Feuersinn wie dies ergreift.

[3] Vom alten Wirth der Schenke hab' Ich viel erfahren, Gutes viel, Ich weiß, daß er die Gleißnerei Nicht für ein Glas voll Weins ergreift.

[4] Ich trag' die Flasche unterm Arm, Die Leute haltens für ein Buch, Ein wahres Wunder, wenn das Buch Des Trugs das Feuer nicht ergreift.

[5] Ich will zuletzt doch eines Tags Verkaufen dieses bunte Kleid; Indem der Wirth dafür ein Glas Voll Weines aus dem Keller greift.

[6] Wer reines Herzens ist, genießt Am rothem Weine so viel Lust, Weil diesen rothen Edelstein Nur der gerade Sinn ergreift.

[7] Das schöne Haupt! das schöne Aug'! Du sagest, thu' darauf Verzicht, Doch diese Predigt ohne Sinn, Ist's nicht, was mein Gefühl ergreift.

[8] Ich seh', daß dieser Trunkenbold, Der immer spricht von gutem Rath, Auf Gottes ew'gen Rathschluß zürnt, Wer weiß, ob er um's Glas wohl greift.

[9] Ich weine und ich lach' zugleich, Wie es der Kerzen Sitte ist, Und meine Zunge ist von Gluth, Doch zweifl' ich, ob sie was ergreift.

[10] Was für ein wahrer Jäger bist Du trunknes Aug', ich opfre dir Mein Herz, indem kein Jäger sonst Als du, den wilden Vogel greift.

[11] Ich hab' des Worts wahrhaftig Noth, Doch von der Freundinn wird's entbehrt, Allein was nützt der Zauberdunst, Wenn er die Schöne nicht ergreift?

[12] Ich will einst Alexandern gleich Den Spiegel nehmen in die Hand, Es sey nun, daß mich seine Gluth Ergreifet, oder nicht ergreift.

[13] Erbarme dich, o Gütiger! Erbarme dich, denn der Derwisch Kennt nur dein Haus, kennt keinen Weg, Wenn er den deinen nicht ergreift.

[14] Da du so lieblich singst Hafis, So wundert es mich sehr fürwahr, Daß dich dein König nicht mit Gold Und Schätzen um und um ergreift.