Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

طریقی

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	path 2
Lemma:	طریق NOUN

2 Poems contain طریقی

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.24-32.24

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.24

German Translation

[1] طفیل هستی عشقند آدمی و پری
ارادتی بنما تا سعادتی ببری

[2] بکوش خواجه و از عشق بی‌نصیب مباش
که بنده را نخرد کس به عیب بی‌هنری

[3] می صبوح و شکرخواب صبحدم تا چند
به عذر نیم شبی کوش و گریه سحری

[4] تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار
که در برابر چشمی و غایب از نظری

[5] هزار جان مقدس بسوخت زین غیرت
که هر صباح و مسا شمع مجلس دگری

[6] ز من به حضرت آصف که می‌برد پیغام
که یاد گیر دو مصرع ز من به نظم دری

[7] بیا که وضع جهان را چنان که من دیدم
گر امتحان بکنی می خوری و غم نخوری

[8] کلاه سروریت کج مباد بر سر حسن
که زیب بخت و سزاوار ملک و تاج سری

[9] به بوی زلف و رخت می‌روند و می‌آیند
صبا به غالیه سایی و گل به جلوه گری

[10] چو مستعد نظر نیستی وصال مجوی
که جام جم نکند سود وقت بی‌بصری

[11] دعای گوشه نشینان بلا بگرداند
چرا به گوشه چشمی به ما نمی‌نگری

[12] بیا و سلطنت از ما بخر به مایه حسن
و از این معامله غافل مشو که حیف خوری

[13] طریق عشق طریقی عجب خطرناک است
نعوذبالله اگر ره به مقصدی نبری

[14] به یمن همت حافظ امید هست که باز
اری اسامر لیلای لیله القمر

[1] For the sake of love's existence are man and Pari ,
A little pure desire ,show ,so that a great happiness in attaining to true love thou mayst achieve .

[2] Khwaja strive portionless of .love be not
For none buyeth the slave with the defect of being void of skill .

[3] The wine of the morning draught ,and the sweet sleep of dawn ,how long
For pardon strive by the supplication of mid - night ; and ,with the weeping of the morning .

[4] O dainty one ,sorcery - player what doll art thou thyself
Neither in front of the eye art thou nor hidden from vision art thou .

[5] A thousand holy souls consumed on account of this jealousy ,
For ,every morning and evening ,the candle of another assembly thou art .

[6] The message from me to His Highness Asaf ,who taketh ,
Saying Recollect two hemistiches of mine in Dan verse

[7] Come ,so that ,even so ,the world's way I may behold
If ,examination ,thou wilt make ,wine ,thou drinkest and grief ,sufferest not .

[8] On thy head of beauty ,aslant in pride be not the crown of sovereignty
For ,the beauty of fortune ,and worthy of throne and of the crown of gold ,thou art .

[9] By the perfume of Thy tress and Thy cheek ,go and come ,
The morning breeze for acquiring from Thy tress the power of perfume - diffusing ,and the rose for acquiring from Thy cheek splendour .

[10] Since ,prepared of vision ,thou art not ,union ,seek not ,
For ,no good doeth the world - viewing cup of Jamshid at the time of being without vision .

[11] Turneth calamity the prayer of the corner - sitters
With a corner of thy eye ,at us corner - sitters wherefore lookest thou not

[12] O beloved come and ,from us ,with the capital of thy beauty ,sovereignty purchase
Careless of this matter ,be not ,lest sorrow thou suffer .

[13] Love's Path is a path wonderfully dangerous ,
We seek refuge in God If to a place of safety ,the path thou take not .

[14] By the blessing of the prayer of Hafiz ,is hope that again
I may see the traces of glories of my Laila the true Beloved in the path of the night ,luminous with the moon .

[1] Menschen und Feen sind ungebetene Gäste der Liebe, Zeige mir Willenskraft, sicher entführst du das Glück.

[2] Suche keinen Genuß, wenn du nicht im Stand bist zu schauen, Denn der Spiegel Dschemschids nützet den Sehenden nur.

[3] Morgentrunk und Morgenschlaf, wie lange noch währt dieß? Sinn' auf Entschuldigung, höre das Morgengeschrey.

[5] Tausend heilige Seelen, sie sind entbrennet voll Eifer, Weil du Abends und früh Anderen haltest das Licht.

[7] Komm', ich habe so viel aus langer Erfahrung gelernet, Welcher das Weinglas leert, leeret die Sorgen auch aus.

[8] Niemals sey der Wipfel von deiner Cypresse gekrümmet, Denn wahrhaftig du bist würdig der Krone des Throns.

[9] Rosen und Ostwind kommen und gehen mit Glanz und Gerüchen, Diese vom Dufte des Haars, jener vom Licht des Gesichts.

[11] Winkelsitzergebet verhütet Schaden und Unglück. Warum blickest du nicht mir nach dem Winkel des Aug's? Was soll ich thun, verwirrt von der Trennung, und von dem Genuße? Immer bist du im Aug', aber von Angesicht fern.

[12] Komm' und kaufe die Herrschaft von uns mit dem Schatze der Schönheit, Sorge dafür, daß du's nicht mögest verzehren umsonst. Höre den Meister, und sey nicht ganz entblößet von Liebe, Niemand kaufet den Knecht, wenn er nicht Tugenden hat. Jegliche Nachricht öffnet das Thor zu neuen Geschäften, Deßhalb bin ich berauscht, bin so verloren und irr'. Zeige mir doch den Weg in diesen finsteren Gängen. Schon tönt Morgengebet, tönet das Morgengeschrey.

[13] Wunderlich ist der Weg der Lieb' und voll von Gefahren, Laßt uns flüchten zu Gott, daß er uns Sicherheit geb'. Siehe! sie kommen und gehen in Hoffnung des Duftes der Locken, Winde verstreuen das Roth, Rosen bedienen sich deß. Durch die Schmerzen der Freundinn bin ich auf ewig gebunden, Hin ist mein Leben durch sie, aber mich kümmert es nicht. Kennet der Unerfahrene wohl die heimlichen Freuden? Wollte Gott, ich hätt' Kräfte zu Freuden des Gau's! Mein Geheimniß, o Freund! ist durch die Thränen verrathen, Du erbarme dich mein, der zur Genüge mich kennt! Trockenen Mund's gieng ich vorbei am Wasser des Lebens, Hilf mir, Schenke, o hilf, reich' mir vom lautersten Trunk! Wenn Hafis für dich einst stirbt, an der Schwelle der Thüre Wird ihm durch den Tod ewiges Leben zu Theil.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.50-10.50

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.50

German Translation

[1] دلم جز مهر مه رویان طریقی بر نمی‌گیرد
ز هر در می‌دهم پندش ولیکن در نمی‌گیرد

[2] خدا را ای نصیحتگو حدیث ساغر و می گو
که نقشی در خیال ما از این خوشتر نمی‌گیرد

[3] بیا ای ساقی گلرخ بیاور باده رنگین
که فکری در درون ما از این بهتر نمی‌گیرد

[4] صراحی می‌کشم پنهان و مردم دفتر انگارند
عجب گر آتش این زرق در دفتر نمی‌گیرد

[5] من این دلق مرقع را بخواهم سوختن روزی
که پیر می فروشانش به جامی بر نمی‌گیرد

[6] از آن رو هست یاران را صفاها با می لعلش
که غیر از راستی نقشی در آن جوهر نمی‌گیرد

[7] سر و چشمی چنین دلکش تو گویی چشم از او بردوز
برو کاین وعظ بی‌معنی مرا در سر نمی‌گیرد

[8] نصیحتگوی رندان را که با حکم قضا جنگ است
دلش بس تنگ می‌بینم مگر ساغر نمی‌گیرد

[9] میان گریه می‌خندم که چون شمع اندر این مجلس
زبان آتشینم هست لیکن در نمی‌گیرد

[10] چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را
که کس مرغان وحشی را از این خوشتر نمی‌گیرد

[11] سخن در احتیاج ما و استغنای معشوق است
چه سود افسونگری ای دل که در دلبر نمی‌گیرد

[12] من آن آیینه را روزی به دست آرم سکندروار
اگر می‌گیرد این آتش زمانی ور نمی‌گیرد

[13] خدا را رحمی ای منعم که درویش سر کویت
دری دیگر نمی‌داند رهی دیگر نمی‌گیرد

[14] بدین شعر تر شیرین ز شاهنشه عجب دارم
که سر تا پای حافظ را چرا در زر نمی‌گیرد

[1] Save the love of those moon of face ,a path my heart taketh not
To it the heart in every way ,I give counsel but it kindleth not .

[2] O counsel - utterer for God's sake ,utter the tale of the Saki's writing and abandon counsel - uttering
For ,a picture more beautiful than this ,our imagination ,taketh not .

[4] Secretly ,I drink a goblet of wine and ,men think it a book
Wonderful if the book ,this hypocrisy's fire kindleth not .

[5] One day ,I shall burn this gilded hypocritical darvish garment ,
Which ,for a single cup ,the Pir of the wine - sellers taketh not .

[6] The pure - players lovers of God have purities with wine ,for the reason
That in this jewel ,save truthfulness a picture taketh not .

[7] The head and the eye of the counsel - utterer with all this goodness Yet thou mayest say Take off thy eye from him and to him go not
Go for in my head ,this meaningless counsel - ^ taketh not .

[8] The counsel - utterer of profligates ,who hath war with God's decree
His heart ,I see much straitened perhaps ,the cup he taketh not .

[9] In the midst of weeping ,I laugh .Because ,like the candle in this assembly ,
The fiery tongue is mine but ,it the tongue it the fire kindleth not .

[10] How happily Thou madest prey of my heart Of Thy intoxicated eye ,I boast
For ,better than this ,the wild birds ,a person taketh not

[11] In respect of our need and of the independence of the true Beloved ,is speech
O heart what profit is sorcery ,when in the Heart - Ravisher ,it taketh not .

[12] One day ,like Sikandar ,I shall bring to hand that dull mirror of the heart
If ,even this great fire love for God seize it ,for a moment ,it the mirror kindleth not .

[13] O Benefactor the true Beloved for God's sake ,a little pity .For ,the darvish of the head of Thy street
Knoweth not another door another Path ,taketh not .

[14] For this verse ,fresh and sweet ,I wonder the King of kings
Why ,Hafiz ,head to foot in gold ,he taketh not .

[1] Der Mondgesichter Liebe ist Die Straße, die mein Herz ergreift, Ich gab ihm fleißig meinen Rath, Doch seh' ich, daß er's nicht begreift.

[2] O Prediger! o sag' bei Gott! Ein Wort von meines Schenken Flaum, Indem die Fantasie kein Bild Mit Feuersinn wie dies ergreift.

[3] Vom alten Wirth der Schenke hab' Ich viel erfahren, Gutes viel, Ich weiß, daß er die Gleißnerei Nicht für ein Glas voll Weins ergreift.

[4] Ich trag' die Flasche unterm Arm, Die Leute haltens für ein Buch, Ein wahres Wunder, wenn das Buch Des Trugs das Feuer nicht ergreift.

[5] Ich will zuletzt doch eines Tags Verkaufen dieses bunte Kleid; Indem der Wirth dafür ein Glas Voll Weines aus dem Keller greift.

[6] Wer reines Herzens ist, genießt Am rothem Weine so viel Lust, Weil diesen rothen Edelstein Nur der gerade Sinn ergreift.

[7] Das schöne Haupt! das schöne Aug'! Du sagest, thu' darauf Verzicht, Doch diese Predigt ohne Sinn, Ist's nicht, was mein Gefühl ergreift.

[8] Ich seh', daß dieser Trunkenbold, Der immer spricht von gutem Rath, Auf Gottes ew'gen Rathschluß zürnt, Wer weiß, ob er um's Glas wohl greift.

[9] Ich weine und ich lach' zugleich, Wie es der Kerzen Sitte ist, Und meine Zunge ist von Gluth, Doch zweifl' ich, ob sie was ergreift.

[10] Was für ein wahrer Jäger bist Du trunknes Aug', ich opfre dir Mein Herz, indem kein Jäger sonst Als du, den wilden Vogel greift.

[11] Ich hab' des Worts wahrhaftig Noth, Doch von der Freundinn wird's entbehrt, Allein was nützt der Zauberdunst, Wenn er die Schöne nicht ergreift?

[12] Ich will einst Alexandern gleich Den Spiegel nehmen in die Hand, Es sey nun, daß mich seine Gluth Ergreifet, oder nicht ergreift.

[13] Erbarme dich, o Gütiger! Erbarme dich, denn der Derwisch Kennt nur dein Haus, kennt keinen Weg, Wenn er den deinen nicht ergreift.

[14] Da du so lieblich singst Hafis, So wundert es mich sehr fürwahr, Daß dich dein König nicht mit Gold Und Schätzen um und um ergreift.