Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	2
Translated to:	path 2
Lemma:	رست/ره VERB \| ره من NOUN

2 Poems contain رهم

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.40-32.40

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.40

German Translation

[1] که برد به نزد شاهان ز من گدا پیامی
که به کوی می فروشان دو هزار جم به جامی

[2] شده‌ام خراب و بدنام و هنوز امیدوارم
که به همت عزیزان برسم به نیک نامی

[3] تو که کیمیافروشی نظری به قلب ما کن
که بضاعتی نداریم و فکنده‌ایم دامی

[4] عجب از وفای جانان که عنایتی نفرمود
نه به نامه‌ای پیامی نه به خامه‌ای سلامی

[5] اگر این شراب خام است اگر آن حریف پخته
به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامی

[6] ز رهم میفکن ای شیخ به دانه‌های تسبیح
که چو مرغ زیرک افتد نفتد به هیچ دامی

[7] سر خدمت تو دارم بخرم به لطف و مفروش
که چو بنده کمتر افتد به مبارکی غلامی

[8] به کجا برم شکایت به که گویم این حکایت
که لبت حیات ما بود و نداشتی دوامی

[9] بگشای تیر مژگان و بریز خون حافظ
که چنان کشنده‌ای را نکند کس انتقامی

[1] From me ,the beggar ,to kings ,who taketh a message ,
Saying : In the street of the wine - sellers ,they sell two thousand mighty Jamshids for a single cup of wine .

[2] Ruined and ill of fame ,I have become yet ,hope I have
That ,by the blessing of dear ones those of good name I may escape from ill - fame and reach to good - fame .

[3] Thou that sellest alchemy ,at our impure gold heart cast a glance of alchemy
For ,a great capital in trade we have not and a snare to captivate the true murshid we have cast .

[4] At the fidelity of the Beloved ,wonder that He made not an inquiry ,
Neither by the reed ,a salutation nor by letter ,a message .

[5] If this wine be immature ,and this companion matured ,
By a thousand times ,than a thousand matured ones better is an immature one .

[6] O Shaikh by the beads of the rosary ,I beseech thee cast me not from the Path ;
For ,when once the wise bird falleth ,he falleth not again into any snare .

[7] Desire for Thy service ,I have ; in kindness ,me ,purchase and sell not ;
For ,into good fortune ,seldom falleth ,like me the slave a slave .

[8] My plaint ,I take to where This tale ,I utter to whom
For thy lip was our life and ,Thou hadst not even a little permanency .

[9] O true Beloved the arrow of Thy eye - lash ,loose and the blood of Hafiz ,spill
For ,in respect of such a slayer ,none maketh even a little revenge .

[1] Wer bringt dem Schah von mir dem Bettler Kunde? Zweitausend Dscheme geh'n bei uns auf ein Glas Wein.

[2] Wiewohl ich Hab' und Ruf verlor nähr' ich noch Hoffnung, Durch meiner Freunde Hülf' zu gutem Ruf' zu kommen.

[3] Schau auf mein Herz, o du, der mit Chemie dich prahlest, Von Kapital entblöst hab' ich das Netz gespannt.

[4] Es wundert mich gar sehr von des Geliebten Treue, Daß er sich nicht erkundigte durch Brief' und Grüße.

[5] Bei ungegohrnem Wein, und ganz durchgohrnem Freunde Ist jener lieber mir um tausendmal als dieser.

[6] O lock' mich Scheich nicht mit Betkorallen, Ein schlauer Vogel wird nicht in das Netz gelocket. Ihr Tugendhaften geht, denn weg ist meine Tugend, Ich schlürfte lautern Wein, verlor den guten Namen.

[7] Ich sehne mich nach deinem Dienst; verkauf' mich nicht, Denn nimmer findest du so einen treuen Diener.

[8] Wem soll ich klagen, wem soll dieses ich erzählen? Mein Leben ist der Mund, doch ist es ohne Dauer.

[9] O mach' die Wimpern auf, vergieß das Blut Hafisens! An solchen Mördern hat noch Niemand sich gerächet.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.18-10.18

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.18

German Translation

[1] دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد
که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد

[2] سر ما فرونیاید به کمان ابروی کس
که درون گوشه گیران ز جهان فراغ دارد

[3] ز بنفشه تاب دارم که ز زلف او زند دم
تو سیاه کم بها بین که چه در دماغ دارد

[4] به چمن خرام و بنگر بر تخت گل که لاله
به ندیم شاه ماند که به کف ایاغ دارد

[5] شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن
مگر آن که شمع رویت به رهم چراغ دارد

[6] من و شمع صبحگاهی سزد ار به هم بگرییم
که بسوختیم و از ما بت ما فراغ دارد

[7] سزدم چو ابر بهمن که بر این چمن بگریم
طرب آشیان بلبل بنگر که زاغ دارد

[8] سر درس عشق دارد دل دردمند حافظ
که نه خاطر تماشا نه هوای باغ دارد

[1] At the time of beholding His face which is better than the sward retirement from the sward ,our heart hath
For ,like the cypress ,foot - binding it is and like the streaked tulip ,stain it hath .

[2] To the bow of any one's eye - brow ,our head descendeth not
For ,retirement from the world ,the heart of corner - takers lovers of God hath .

[3] Torment on account of the dark violet ,I have because it boasteth of equality with ,or love for His dark tress
Behold thou what conceit in the brain ,the black slave violet of little value hath .

[4] O true Beloved saunter into the sward and gaze at the rose's throne .For the tulip
Resembleth the King's servant ,that ,in the hand ,a cup hath .

[5] In the night of darkness the world and in the desert of its vicissitudes where can one arrive ,
Unless ,in my path ,the lamp of manifestations of glories the luminous candle of His face hath

[6] I and the candle of the morning ,'tis fit if we went together :
For ,in love for the Beloved we consumed and no solicitude for us ,our idol hath .

[7] 'Tis fit that ,in this sward ,I should weep like the winter cloud of January
The joy of the bulbul's nest ,behold the filthy crow hath .

[8] Desire for love's lesson ,hath Hafiz's sorrowful heart
For neither desire for the spectacle ,nor desire for the garden ,the heart hath .

[1] Fluren entbehrt mein Herz im Umgang mit ihrem Gesichte, Wie Cypreßen geformt, hat sie wie Tulpen ein Maal.

[2] Keinem Bogen der Braun hat je mein Kopf sich verneiget, Denn es thun auf die Welt Zellenbewohner Verzicht,

[3] Unruh giebt mir das Veilchen, es haucht die Düfte der Locken, Sieh den Schwarzen nur an, was für ein Hirnegespinst!

[4] Geh' auf die Fluren hinaus, und schau' auf dem Throne die Rose, Tulpen stehen vor ihr, Diener mit Bechern bereit. Bei dem Glanze der Wangen bestiehlt dein Haupthaar die Herzen, Welch ein seltener Dieb, der bei dem Fackelglanz stiehlt.

[5] Schatten der Nacht! und Schrecken der Wüste, was seyd ihr im Stande, Wenn die Fackel der Wang' unsere Straßen erhellt!

[8] Nach der Schule der Liebe verlangt die Seele Hafisens, Deßhalb sehnet sie sich weder nach Aussicht noch Flur.