Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	2
Translated to:	اندام 1 \| اندامی 1

2 Poems contain limb

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:1.8-1.8

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:1.8

German Translation

[1] ساقیا برخیز و درده جام را
خاک بر سر کن غم ایام را

[2] ساغر می بر کفم نه تا ز بر
برکشم این دلق ازرق فام را

[3] گر چه بدنامیست نزد عاقلان
ما نمی‌خواهیم ننگ و نام را

[4] باده درده چند از این باد غرور
خاک بر سر نفس نافرجام را

[5] دود آه سینهٔ نالان من
سوخت این افسردگان خام را

[6] محرم راز دل شیدای خود
کس نمی‌بینم ز خاص و عام را

[7] با دلارامی مرا خاطر خوش است
کز دلم یک باره برد آرام را

[8] ننگرد دیگر به سرو اندر چمن
هر که دید آن سرو سیم اندام را

[9] صبر کن حافظ به سختی روز و شب
عاقبت روزی بیابی کام را

[1] O Saki murshid arise ; and give the cup of wine of desired
Strew dust on the head of the grief of time .

[2] In my palm ,place the cup of wine so that ,from my breast ,
I may pluck off this patched garment of blue colour .

[3] Although in the opinion of the apparently wise ,ill - fame is ours ,
Not name nor fame ,do we distraught with love for God desire .

[4] Give wine with this wind of pride ,how long ,
Dust on the head of useless desire

[5] The smoke of the sigh of my burning heart
Consumed these immature ones hypocrites ; fathers of lust

[6] Of the secret of love of my distraught heart ,a friend ,
Among high and low ,none ,I see .

[7] Glad is my heart with a heart's ease a lovely one
Who ,from my heart ,once took ease .

[8] At the cypress in the sward ,again looketh not
That one ,who beheld that cypress of silvern limb .

[9] Hafiz day and night ,be patient ,in adversity :
So that ,in the end ,thou mayst ,one day ,gain thy desire .

[1] Schenke steh auf, und reiche das GlasBegrabe die Sorgen mit Wein!Reiche das Glas und schenke den WeinDie bläuliche Kutte hinweg!

[3] Uebel zwar klingt dieß weiserem Ohr;Doch kümmert der Ruf mich nicht viel.Bringe mir Wein! Das Uebrige istVerlust der verderblichen Zeit.

[5] Rauch von der Gluth der flammenden BrustHat diese Gefrorenen zerschmelzt.Närrisches Herz! Noch find ich im Volk'Nicht einen Vertrauten für dich.

[9] Wenigstens bleibt noch übrig der TrostDas Alles verloren auf einmal!Früh' und auch spät geduld' dich Hafis,So gehet dir Alles nach Wunsch.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.39-32.39

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.39

German Translation

[1] زان می عشق کز او پخته شود هر خامی
گر چه ماه رمضان است بیاور جامی

[2] روزها رفت که دست من مسکین نگرفت
زلف شمشادقدی ساعد سیم اندامی

[3] روزه هر چند که مهمان عزیز است ای دل
صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی

[4] مرغ زیرک به در خانقه اکنون نپرد
که نهاده‌ست به هر مجلس وعظی دامی

[5] گله از زاهد بدخو نکنم رسم این است
که چو صبحی بدمد در پی اش افتد شامی

[6] یار من چون بخرامد به تماشای چمن
برسانش ز من ای پیک صبا پیغامی

[7] آن حریفی که شب و روز می صاف کشد
بود آیا که کند یاد ز دردآشامی

[8] حافظا گر ندهد داد دلت آصف عهد
کام دشوار به دست آوری از خودکامی

[1] O Saki of that pure wine of love for God whereby matured becometh every immature one ,
Although it is the month of Ramazan so that I may escape - from this immatureness and to matureness ,attain bring a great cup .

[2] Passed days ,since the hand of me miserable clasped not ,
The leg of one box - tree of stature the arm of one silver of limb .

[3] O heart though the fast of Ramazan be the dear guest ,
Regard its society a gift ; its going a favour .

[4] Now in the Ramazan to the cloister - door fleeth not the wise bird ,
For ,at every assembly of exhortation ,is placed a snare .

[5] No complaint ,do I make of the zahids ,ill of nature .The way is this
That ,when a bright morning dawneth ,in its pursuit falleth a dark evening .

[6] When ,to the spectacle of the sward ,my Friend movetb ,
O footman of the breeze from me to him ,convey a message .

[7] A companion ,who night and day drinketh pure wine ,where
Is it that he maketh recollection of a dreg - drinker

[8] O Hafiz if the justice of the heart ,thee the Asaf of the age give not ,
With difficulty ,thou bringest to hand thy desire through a great selfishness .

[1] Wir sind zwar in der Fasten, Doch gieb mir nur ein Glas, Von jenem Wein der Liebe, Der Rohes kocht.

[2] Viel Tage schon verflossen, Seit daß ich nicht Ergriff des Buchses Schenkel, Der Schönen Wuchs.

[3] Mein Herz! es ist die Fasten, Ein hoher Gast, Wohl, wenn sie bleibt, doch besser, Wenn sie sich hebt.

[4] Ein schlauer Vogel fliegt nicht Zur Kloster-Thür', Die Prediger sie stellen Jetzt Netze auf.

[5] Ich klag' nicht über Klausner, So ist's ihr Brauch, Denn auf den Morgen folget Der Abend auch.

[6] Geht, um die Flur zu sehen, Hinaus mein Freund, So bring' ihm von mir Kunde, O Morgenwind!

[7] Sag' ihm, ein Mensch, der trinket Bei Tag und Nacht, Kann er sich wohl erinnern Auf Andrer Gram?

[8] Hafis! wenn dir der Richter Nicht Recht erweis't, So kömmst mit deinem Dünkel Du schwer zum Ziel.