Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	3
Translated to:	loneliness 1 \| being alone 1 \| solitude 1
Lemma:	تنهایی NOUN \| تنها ADJ \| تنها هست ADJ AUX

2 Poems contain تنهایی

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.42-32.42

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.42

German Translation

[1] سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

[2] چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو
ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی

[3] زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت
صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی

[4] سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل
شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی

[5] در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست
ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی

[6] اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست
ره روی باید جهان سوزی نه خامی بی‌غمی

[7] آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست
عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی

[8] خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم
کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی

[9] گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق
کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی

[1] Alas full ,full of pain is my heart ,a plaister
God through loneliness ,to giving up life my heart hath come ; a companion

[2] From the swift moving sky ,hope of ease ,hath who
O Saki a cup bring ,so that I may rest a while .

[3] To a wit ,I said Behold these circumstances .He laughed and said
A work ,difficult a state ,the father of wonders perturbed ,a world .

[4] In the pit of patience ,for that candle of Chigil ,I consumed
Of our state ,the King of the Turkans Turans is careless .Where a Rustam

[5] In the Path of love - play ,calamity is safety and ease
Wounded be that heart that with on account of pain desireth a plaister

[6] No path ,into the street of profligates ,is for the man of desire and indulgence
A wayfarer is necessary ,a world - consumer not a raw one ,without a grief .

[7] In this dusty world ,to hand cometh not a man
It is necessary to make another world ,and anew a man .

[8] Arise .To the saucy ones of Samarkand ,let us give our heart
For ,from its breeze ,the fragrance of the river Mulian the Oxus cometh anon .

[9] Hafiz before in comparison with love's independence what weigheth thy weeping
For ,in this deluge ,the seven all the seas of the world appear only a little night - dew .

[1] Voll von Schmerzen ist die Brust, Gebet mir ein Pflaster! Einsam ist mein Herz entseelt, Herr! gieb mir Vertraute!

[2] Wer hofft von dem schwarzen Loos Frieden oder Ruhe! Schenke, bringe mir ein Glas, Um doch auszuruhen.

[3] Siehe, sprach ich, sieh' das Ding, Aber lachend sprach Er: Wunderbar ist dieses Ding, Alles ist Verwirrung.

[4] In dem Brunnen der Geduld Brannt' ich für die Kerze, Sieh' der Turkomanne schläft, Bringet mir Rustemen.

[5] Auf dem Weg der Liebe ist, Ruhe nur ein Unglück. Immer bleibe wund das Herz, Welches Pflaster fodert.

[6] Allumstrickte führt kein Weg Zu dem Gau' der Trunknen, Ein verbrannter Armer ist Hier der beste Weiser.

[7] Keinen Adam giebt es mehr Auf dem Erdenrunde, Andre Welten sind mir noth Und ein andrer Adam.

[8] Stehe auf, daß ich mein Herz Jenem Türken gebe, Denn von seinem Hauche kömmt Mir der Duft des Oxus.

[9] Wiegest du Hafisens Gram Gegen Wohlbehagen? Gegen diese Sündfluth sind Sieben Meer' ein Tropfen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.65-32.65

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.65

German Translation

[1] ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

[2] دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

[3] دیشب گله زلفش با باد همی‌کردم
گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی

[4] صد باد صبا این جا با سلسله می‌رقصند
این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

[5] مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد
کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

[6] یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم
رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

[7] ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست
شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

[8] ای درد توام درمان در بستر ناکامی
و ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی

[9] در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم
لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی

[10] فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست
کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی

[11] زین دایره مینا خونین جگرم می ده
تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی

[12] حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد
شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی

[1] O king of the lovely the beloved ones of the world for grief of being alone ,justice
Without Thee ,to the soul ,my heart hath come .Tis the time when thou shouldst come back ; and me safety ,give

[2] O Beloved ever joyous ,remaineth not the rose of this garden of the world .
At the time of powerfulness perfection of beauty the feeble ones aid and their state ,pity

[3] Last night ,to the morning breeze ,complaint of His tress ,I uttered
The breeze said A mistake This thy distraught thought ,abandon of Him complain not ; whatever He wisheth ,He doeth

[4] Here with the chain of His tress a hundred morning breezes keep dancing
O heart so long as thou measurest not the wind a thing impossible to do this is thy companion .

[5] Me ,so far from Thee desirousness and farness made ,
That ,from the hand ,will depart the power of patience .

[6] O Lord to whom is it fit to utter this subtlety that ,in the world ,
That lovely one of every place the true Beloved His face displayed not .

[7] Saki not a colour of decoration hath the sward of the rose without thy face ;
Moving make thy box - tree stature so that the garden thou mayst adorn .

[8] O Beloved the pain of love for Thee is my remedy on the couch of unfulfilled desire
And O Beloved Thy memory ,my consoler in the corner of solitude .

[9] In the compass of our fate ,the point of the compass ,are we
The favour is whatever Thou thinkest the order ,whatever Thou orderest .

[10] In the world of profligacy of being a lover of God is neither thought of self ,nor opinion of self :
In this religious order ,Kufr is self - seeing and self - opinioning .

[11] On account of this blue circle the sky bloody of liver I am give wine
So that ,in the enamel - cup ,this difficulty I may solve .

[12] Hafiz departed hath the night of separation come hath the sweet fragrance of morn
O lover of distraughtness auspicious be thy gladness .

[1] Herr der Schönen! Recht und Hülf' Wider Eisamkeit! Ohne dich entflieht der Geist, Zeit ist's, daß du kömmst.

[2] Gartenrosen bleiben nicht Immer neu und frisch. Suche du die Schwachen auf In der Zeit der Kraft.

[3] Ueber's Lockenhaar beklagt' Ich mich bei dem Ost; Weit gefehlt, sprach er zu mir, Laß die Lust vergeh'n.

[4] Ganz in Ketten tanzt der Ost, Eingesperrt im Haar, Dieß ist's, merke dies mein Herz, Lauf' nicht Winden nach.

[5] Sehnsucht und Entfernung hat Mich so ganz zerstört, Daß Geduld aus meinem Sinn Ganz entfliehen will.

[6] Herr, wem soll ich in der Welt Anvertrau'n das Wort, Daß der Liebling Jedermanns Wangen mir gezeigt.

[7] Ohne deine Wangen färbt Sich die Rose nicht. Buchs! nun wandle du einher Zu des Gartens Zier.

[8] Ohne Willen ist dein Gram Für mich Arznei, Und dein Angedenken spricht Mir im Winkel zu.

[9] In des Schicksals Kreise bin Ich der Mittelpunkt, Dir geziemt es, daß du denkst, Daß du uns befiehlst.

[10] Trunkne, welche selbstisch sind, Giebts nicht auf der Welt, Selbstsucht ist bei dieser Zunft Aergste Ketzterei.

[11] Sieh! wie blutet mir das Herz, Gieb mir, gieb mir Wein! Schwierigkeiten lös' ich auf Durch das blaue Glas.

[12] Jetzt ist Trennungsnacht, Hafis, Dann kommt Morgenduft, Närrische Verliebter hör' Lust bekomm' dir wohl.