Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	3

3 Poems contain prowlers

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:27.1-27.1

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:27.1

German Translation

[1] خوش خبر باشی ای نسیم شمال
که به ما می‌رسد زمان وصال

[2] قصه العشق لا انفصام لها
فصمت‌ها هنا لسان القال

[3] مالسلمی و من بذی سلم
این جیراننا و کیف الحال

[4] عفت الدار بعد عافیه
فاسالوا حالها عن الاطلال

[5] فی جمال الکمال نلت منی
صرف الله عنک عین کمال

[6] یا برید الحمی حماک الله
مرحبا مرحبا تعال تعال

[7] عرصه بزمگاه خالی ماند
از حریفان و جام مالامال

[8] سایه افکند حالیا شب هجر
تا چه بازند شب روان خیال

[9] ترک ما سوی کس نمی‌نگرد
آه از این کبریا و جاه و جلال

[10] حافظا عشق و صابری تا چند
ناله عاشقان خوش است بنال

[1] O cool breeze of the north the breeze of good news ,thou art ,
That ,us ,at union's time ,reacheth .

[2] Love's tale ,no break is it's
Here ,speech's tongue is broken .

[3] Salma is where In Zu Salam ,is who
Our neighbours are where Their state is how

[4] After safety from calamity invisible became the dwelling of Salma
Of its former state ,the ruins ask .

[5] In thy beauty of perfection ,thou acquiredest hope
Far from thee ,God keep the eye - wound of calamity

[6] O messenger of the bird - place God protect thee
Welcome welcome Come come

[7] Void remaineth the space of the banquet - hall
Of the companions ,and of the brimful ritl .

[8] Now ,hath the night of absence cast its shade
Let us see ,what pastime the night - prowlers the dreams of fancy play .

[9] At none ,looketh our saucy one
Alas this pride ,haughtiness ,and disdain

[10] O Hafiz love and patience ,how long
Sweet ,is the wail of lovers .Bewail

[1] Gott behüte dich Bothe der Freude,Sey willkommen, willkommen, o komm!

[2] Ostwind bringe mir fröhliche Kunde,Denn es kommt die Zeit des Genußes,

[3] Ohne Ende sind Liebesgeschichten,Hier verstummet die Sprache der Worte.

[4] Was macht Selma, und Alle von Salem?Was die Nachbarn, und wie ist ihr Wohlseyn?

[5] Nach dem Bau verfiel das Gebäude,Fragt um seine Gestalt die Ruinen.

[7] Deine Schönheit entflammt mich mit SehnsuchtGott behüt' vom genaueren Aug' dich,

[8] Ausgeleeret sind die Plätze des Festes,Angefüllet hingegen die Becher.

[9] Nacht der Trennung du streckest die Schatten,Nachtgesichter was spielet ihr dorten?

[10] Keinem wendet das Liebchen den Blick zuO des Stolzes! der Größe! des Hochmuths!

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:27.4-27.4

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:27.4

German Translation

[1] به وقت گل شدم از توبه شراب خجل
که کس مباد ز کردار ناصواب خجل

[2] صلاح ما همه دام ره است و من زین بحث
نیم ز شاهد و ساقی به هیچ باب خجل

[3] بود که یار نرنجد ز ما به خلق کریم
که از سؤال ملولیم و از جواب خجل

[4] ز خون که رفت شب دوش از سراچه چشم
شدیم در نظر ره روان خواب خجل

[5] رواست نرگس مست ار فکند سر در پیش
که شد ز شیوه آن چشم پرعتاب خجل

[6] تویی که خوبتری ز آفتاب و شکر خدا
که نیستم ز تو در روی آفتاب خجل

[7] حجاب ظلمت از آن بست آب خضر که گشت
ز شعر حافظ و آن طبع همچو آب خجل

[1] Even as in the rose - season the time of manifestations of glories of mysteries of repentance of wine love I became ashamed ,
So of un - upright conduct abandoning wine - drinking let none be ashamed .

[2] My counsel the circulation of the cup is all the snare of the Path and ,of the argument ,
On account of the lovely one ,or of the Saki ,in no way am I ashamed .

[3] It may be that ,through His compassionate nature ,the true Beloved asketh not my sin
For ,of question I am vexed and of answer ,ashamed .

[4] Of the blood ,that ,last night ,went flowing from the pavilion of the eye ,
In the sight of the night - prowlers of sleep that come upon the path of the eye we were ashamed .

[5] Lawful it is ,if the intoxicated narcissus cast down its head
For ,of that Beloved's eye full of wrath ,it became ashamed .

[6] Than the resplendent sun ,more beauteous of face ,thou art .Thanks to God
That ,in the sun's face ,of thee O murshid I am not ashamed .

[7] The veil of the Zulmat darkness the gleaming water of life of Khizr established for the reason that it became ,
Of the pure nature of Hafiz and of this his poetry lustrous like water ,ashamed .

[8] Beneath the lip ,poison - laughter ,why expresseth the cup ,
If ,of Thy ruby lip ,the ruddy wine became not ashamed

[9] Its face in the veil of the shell ,it the pure pearl concealed on that account ,
That ,of the pearls of my lustrous verse ,the pearl of pure water became ashamed .

[1] Ich habe nie vor deiner ThürNoch meine Wangen abgewendet,Durch Gottes Gnade hab' ich michDerselben nicht zu schämen.

[2] Ich fieng an in der RosenzeitDer Reu' des Trinkens mich zu schämen,Und doch soll Niemand deß, was erNicht recht gethan sich schämen.

[3] Es ist die EingezogenheitAuf meinem Wege nur ein Fallstrick,Denn ich will mich der Schönen nichtUnd nicht der Schenken schämen.

[4] Die Freundinn wird ob ihrer HuldMit Fragen mich vielleicht verschonen,Mich kränkt die Frage und ich mußDer Antwort mich nur schämen.

[5] Des Blutes halb, das gestern nachtsGeflossen ist von meinen Augen,War vor den Nachtgesichtern ichIm Falle mich zu schämen.

[6] it allem Recht hängt die NarzißDen Kopf auf eine Seite nieder,Sie muß sich vor des Liebchens Aug'Sobald es zürnet, schämen.

[7] Es überscheint der Sonnenglanz,Der Glanz von deinem Angesicht,Gott sey gelobt! ich habe michVor dir doch nicht zu schämen. Warum, lacht wohl das Glas voll WeinSo giftig zwischen deinen Lippen?Es muß vor dem Rubin des MundsDer Wein gewiß sich schämen. Die Perle hat ihr AngesichtVersteckt im Schleier einer Muschel;Denn vor den Perlen des GesangsMuß sie sich billig schämen. D

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.5-32.5

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.5

German Translation

[1] ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
لطف کردی سایه‌ای بر آفتاب انداختی

[2] تا چه خواهد کرد با ما آب و رنگ عارضت
حالیا نیرنگ نقشی خوش بر آب انداختی

[3] گوی خوبی بردی از خوبان خلخ شاد باش
جام کیخسرو طلب کافراسیاب انداختی

[4] هر کسی با شمع رخسارت به وجهی عشق باخت
زان میان پروانه را در اضطراب انداختی

[5] گنج عشق خود نهادی در دل ویران ما
سایه دولت بر این کنج خراب انداختی

[6] زینهار از آب آن عارض که شیران را از آن
تشنه لب کردی و گردان را در آب انداختی

[7] خواب بیداران ببستی وان گه از نقش خیال
تهمتی بر شب روان خیل خواب انداختی

[8] پرده از رخ برفکندی یک نظر در جلوه گاه
و از حیا حور و پری را در حجاب انداختی

[9] باده نوش از جام عالم بین که بر اورنگ جم
شاهد مقصود را از رخ نقاب انداختی

[10] از فریب نرگس مخمور و لعل می پرست
حافظ خلوت نشین را در شراب انداختی

[11] و از برای صید دل در گردنم زنجیر زلف
چون کمند خسرو مالک رقاب انداختی

[12] داور دارا شکوه‌ای آن که تاج آفتاب
از سر تعظیم بر خاک جناب انداختی

[13] نصره الدین شاه یحیی آن که خصم ملک را
از دم شمشیر چون آتش در آب انداختی

[1] O thou that ,on the moon of thy radiant face the veil of musky hair castest ,
Kindness ,thou didst on the sun thy effulgent face ,so that from love's fire ,lovers should not consume a shade thou castest .

[2] With us ,the water lustre of colour of thy cheek ,what will it do
Now ,on water ,the picture of thy own sorcery ,thou castest .

[3] From the lovely ones of the world ,the ball of loveliness thou tookest .Be joyful
The world - viewing cup of Kay Khusrau ,seek for Afrasiyab ,down thou castest .

[4] In a different way ,with the luminous candle of thy face ,love every one played
Out from the midst ,into trepidation ,the moth ,the lover thou castest .

[5] In our desolate heart ,the treasure of thy own love ,thou placedest
On this ruined treasure ,mercy's shadow thou castest

[6] Shelter from the water lustre of thy flashing sword ,by which lions ,
Thirsty with wounds thou madest and heroes into water of shame thou castest

[7] The sleep of the wakeful ,thou boundest preventedest then from the picture of fancy ,
On the night - prowlers of the troop of sleep ,a suspicion ,thou castest .

[8] For the sake of one glance ,thy veil thou up - castest in the place - of - splendour
And into the veil ,through shame ,Hur and Pari thou castest .

[9] From the cup ,world - viewing ,wine drink for ,on Jamshid's throne ,
From the face of the desired Beloved ,the veil down thou castest .

[10] From the desire for the intoxicated narcissus eye and for the ruby lip wine - worshipping ,
Into wine ,Hafiz sitting in khilvat ,thou easiest .

[11] For the sake of capturing the heart ,on his neck ,the chain of thy tress ,
Like the mighty noose of Khusrau ,the master of necks ,thou castest .

[12] The Ruler ,Dara of pomp ,O thou ,who ,the sun's crown ,
From the height of mightiness ,on the dust of the door - post ,thou castest

[13] Nusratu - d - Din Shah Yahiya ,O thou who ,the enemy's land ,
Into water ,with the foam of thy flashing sword ,like fire ,thou castest

[1] Um den Mond hast du den Schleier der Flaumen geworfen, Gnädig hast du sogar auf Sonnen den Schatten geworfen.

[2] Ha! was wird mir noch thun die Farbe von deinem Gesichte, Da um selbes jetzt solch einen Schimmer geworfen.

[3] Siegend trägst du den Ballen davon, deß magst du dich freuen. Nimm den Becher Chosrus, Efrasiab ist geworfen.

[4] In den Augenglanz verliebte ein Jeder sich anders, Und den Schmetterling selbst hast du in Verwirrung geworfen.

[5] Deiner Liebe Schatz verbargst du in unseren Herzen, Auf den Schatz hast du den Schatten voll Milde geworfen.

[6] Schone, schone, o Schah! mit deinem funkelnden Schwerte, Löwen dürsten darnach, und Helden werden geworfen.

[7] Wachenden hast du zuerst die Kraft zu schlafen benommen, Dann mit deinem Bilde in Schlaf Nachtwandler geworfen.

[8] Einen Augenblick nur hast du gelüftet den Schleier, Sieh' da haben aus Schaam Peris sich in Schleier geworfen. Freilich bin ich berauscht, doch weis' mich nicht deßhalb zurücke, Denn zu löblichem Zweck hast du herein mich geworfen.

[9] Trinke, o Schah! vom weltenerklärenden Becher Dschemschids, Weil du auf Salomons Thron den Schleier des Wunsches geworfen.

[10] Durch die Betrügerei'n des Rubins der trunknen Narzisse Hast du Hafisen, der einsam lebt, zu den Trinkern geworfen.

[11] Um sein Herz zu fangen hast du die Ketten der Locken Wie ein Band des Herrn um deinen Sklaven geworfen.

[12] Er ist ein mächtiger Fürst, vor dem die Krone der Sonne Ehren halben sich hin zu seinen Füßen geworfen.

[13] Naßreddinschah Jahja ist jener mächtige König, Der mit dem Schwerte den Feind in die Gluth, in das Wasser geworfen.