Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	4
Translated to:	ant 3 \| ants' 1
Co-occurrences:	خط 2
Lemma:	مور NOUN

4 Poems contain مور

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:2.2-2.2

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:2.2

German Translation

[1] گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب
گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب

[2] گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار
خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب

[3] خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم
گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب

[4] ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناست
خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب

[5] می‌نماید عکس می در رنگ روی مه وشت
همچو برگ ارغوان بر صفحه نسرین غریب

[6] بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت
گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب

[7] گفتم ای شام غریبان طره شبرنگ تو
در سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غریب

[8] گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند
دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غریب

[1] To the true Beloved I said O Sultan of lovely ones show pity to this poor stranger
He said In the desire of his own heart ,loseth his way the wretched stranger .

[2] To Him ,I said Pass awhile with me .He replied Hold me excused .
A home delicately nurtured one ,what care beareth he for such griefs of the poor stranger

[3] To the gently nurtured one ,asleep on the royal ermine ,what grief ,
If ,should make the couch of thorn and ,the pillow of the hard stone ,the poor stranger .

[4] O thou in the chain of whose tress ,are the souls of so many lovers ,
Happily ,fell that musky mole ,on thy coloured cheek ,so strange .

[5] In the colour of the moon - like face ,appeareth the reflection of wine of love or of unity
Like the leaf of the ruddy Arghavan on the surface of the wild red rose ,strange .

[6] Strangely hath fallen that ant - line the down around thy face
Yet ,in the picture gallery of Arzhang the musky line of shading is not strange .

[7] I said O thou tress of night - hue the attraction of grace the evening shelter of the stranger
In the morning time ,beware ,if his need bewail this stranger .

[8] He said Hafiz at my beauty friends are in the stage of astonishment
Far from wonder it is not ,if shattered and wretched sitteth the stranger .

[1] Ich sprach zu dem Schah der Schönen:Erbarme dich dieses Fremden,Er sagte: wohl mögen im SinnVerirren sich die Fremden.

[2] Ich sagte: Verweil' ein wenig,Er sprach: halt' mich entschuldigt;Was kümmert uns Kinder vom HausDer Gram von solchen Fremden!

[3] Wer königlich hingebettetAuf Hermelinen lieget,Der kennet nicht Kissen aus Stein,Das Dornenbett des Fremden.

[4] O du, in den Ketten dessenSo viele Freunde schmachten,Es schickt sich das Maal zum Gesicht'Gar schön gleich einem Fremden.

[5] Auf deinem Gesicht erscheinetDer Widerglanz des Weines,Wie Purpurblüh lieblich erscheinetAuf der Narziß’ der Fremden.

[6] Es scheinen die feinen HaareAuf deinen Wangen fremde,Doch sollte auf Sina's GemäldenDer Haarstrich nicht befremden.

[7] Ich sprach zu dem Abend: schwarz istDein Haar, dem Fremde huldigen,Mit Rechte beklagen sich dannZur Morgenzeit die Fremden.

[8] Es sprach zu sich selbst der DichterBekannte werden irre;So minder dann darf dich befremdenDer Gram und Schmerz der Fremden.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:27.7-27.7

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:27.7

German Translation

[1] ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل
سلسبیلت کرده جان و دل سبیل

[2] سبزپوشان خطت بر گرد لب
همچو مورانند گرد سلسبیل

[3] ناوک چشم تو در هر گوشه‌ای
همچو من افتاده دارد صد قتیل

[4] یا رب این آتش که در جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل

[5] من نمی‌یابم مجال ای دوستان
گر چه دارد او جمالی بس جمیل

[6] پای ما لنگ است و منزل بس دراز
دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

[7] حافظ از سرپنجه عشق نگار
همچو مور افتاده شد در پای پیل

[8] شاه عالم را بقا و عز و ناز
باد و هر چیزی که باشد زین قبیل

[1] O Thou ,whose face is like paradise ,and ruby lip like the limpid water of paradise
Soul and heart ,Thy translucent water hath endowed .

[2] Around Thy lip ,Thy fresh - wearing black down ,
Is like the collection of black ants around the limpid water Thy resplendent face

[3] In every corner ,the arrow of Thy eye
Hath a hundred slain ones ,lovers fallen like me .

[4] O Lord this fire of separation that within my soul is ,
Make cool to give me escape from separation and to cause me to attain union with Thee in that way that to Khalil Thou didst .

[5] O friends power of union with Him I gain not ,
For the reason that exceedingly beauteous beauty ,He hath .

[6] Lame is our foot ; and far distant ,is the stage like Paradise
Short ,is our hand and on the lofty inaccessible date - tree ,the date .

[7] From the grasp of the love for the idol ,Hafiz ,
Like the feeble ant ,at the foot of the great elephant ,hath fallen .

[8] To the King of the world ,permanency and grandeur ;
And everything of this sort that he desireth be

[9] This verse either a miracle ,or lawful magic ,is
This verse ,either the invisible messenger ,or Jibrail ,brought .

[10] In this fashion a verse how to utter ,none other knoweth
A pearl verse of this sort ,none other can pierce utter

[1] Die Wangen sind das Paradies,Der Mund der Selsebil,Es opfert dir der SelsebilDas Herz die Seele auf.

[2] Der grüne Teppich deines Flaum,Der um die Lippen hängt,Gleicht Ameisen, die um den RandVereint der Selsebil.

[3] An deinen spitzen Wimpern sindIn jeder Eck' des AugsNoch hundert andere wie ichGefallene gespießt.

[4] O Herr erkälte du die Gluth,Die mir im Herzen flammet,So wie den Ofen Abraham's,Du abgekühlet hast.

[5] Ihr Freunde sagt, wer schaffet mirVermögen oder Kraft,Denn die Geliebte ist so schönO weh! sie ist so schön.

[6] Mein Fuß ist lahm, und fern der GauEntfernt wie's Paradies,Die Datteln hängen auf dem BaumDie Hand ist viel zu kurz.

[7] In dich verliebet fiel HafisVon seiner Höh' herab,So fällt zum Elephanten FußDie Ameis aus der Luft.

[8] Dem Herrn der Erde werde GlückUnd Huld und Ruhm zu Theil,Und was er immer anders nochVon dieser Art sich wünscht.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.10-4.10

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.10

German Translation

[1] مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست
که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

[2] من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق
چارتکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست

[3] می بده تا دهمت آگهی از سر قضا
که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست

[4] کمر کوه کم است از کمر مور این جا
ناامید از در رحمت مشو ای باده پرست

[5] بجز آن نرگس مستانه که چشمش مرساد
زیر این طارم فیروزه کسی خوش ننشست

[6] جان فدای دهنش باد که در باغ نظر
چمن آرای جهان خوشتر از این غنچه نبست

[7] حافظ از دولت عشق تو سلیمانی شد
یعنی از وصل تواش نیست بجز باد به دست

[1] From me intoxicated ,is the desire of devotion and of covenant ,and of rectitude
For ,in Eternity without beginning ,I became renowned for wine - drinking .

[3] Give wine that I may give thee news of the mystery of Fate
By whose face ,I became a Lover and by whose perfume ,intoxicated .

[4] Here in God's sight less than the ants' slender waist is the waist of the great mountain of Sin
O wine - worshipper Be not hopeless of the door of God's mercy .

[5] Save that intoxicated eye the evil eye reach him not
None sate happy beneath this turquoise vault of Heaven

[6] Be my soul the ransom of Thy mouth For ,in the garden of vision ,
The Parterre - arrayer the Creator of the World established no rose - bud more sweet than this rose - bud of a mouth

[7] Through the fortune of Love for thee ,Hafiz became a Sulaiman in grandeur
That is Of Union with thee ,he hath naught in hand save wind .

[1] Fordre ja nicht von mir Trunknem Pflichterfüllung, gute Werke, Denn am Tage der Bestimmung Ward zum Becher ich bestimmet.

[2] Seit ich an dem Quell der Liebe Mich nach Brauch gewaschen habe, Hab' ich ja mit einem Worte Allem übrigen entsaget.

[3] Gieb mir Wein, daß vom Geheimniß Meines Looses ich dir sage, Welches Angesicht ich liebe, Welcher Duft mich trunken machte.

[4] Berge trugen diese Lasten Nicht so sicher wie die Ameis. Trinker, du verzweifle niemals An der Pforte der Erbarmung.

[5] Ausser dem Narzißenauge (Gott bewahr's vor bösen Augen) Hat im blauen Himmelskreise Alles seine Ruh verloren.

[6] Willig werde meine Seele Deinem Munde hingeopfert, In der Garten schöner Ansicht Blühet keine schönre Knospe.

[7] Deine Liebe hat Hafisen Salomonen gleich gemacht, Denn es bleibt ihm vom Genuße Nichts als Wind in leeren Händen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.14-4.14

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.14

German Translation

[1] به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست
که مونس دم صبحم دعای دولت توست

[2] سرشک من که ز طوفان نوح دست برد
ز لوح سینه نیارست نقش مهر تو شست

[3] بکن معامله‌ای وین دل شکسته بخر
که با شکستگی ارزد به صد هزار درست

[4] زبان مور به آصف دراز گشت و رواست
که خواجه خاتم جم یاوه کرد و بازنجست

[5] دلا طمع مبر از لطف بی‌نهایت دوست
چو لاف عشق زدی سر بباز چابک و چست

[6] به صدق کوش که خورشید زاید از نفست
که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست

[7] شدم ز دست تو شیدای کوه و دشت و هنوز
نمی‌کنی به ترحم نطاق سلسله سست

[8] مرنج حافظ و از دلبران حفاظ مجوی
گناه باغ چه باشد چو این گیاه نرست

[1] By the Khwaja's soul ,and by ancient right ,and by true covenant ,
I swear that ,at the breath of dawn ,prayer for thy welfare is my sole companion .

[2] My tears ,that surpass Nuh's great deluge ,
Have not washed the picture of Thy love from the heart's tablet .

[3] Strike the bargain purchase this shattered heart ,
That ,despite its shattered state ,is worth many an unshattered heart

[4] Against the great Asaf the soul the tongue of the weak ant lust became long in reproach and ,it is lawful
For ,the Khwaja the soul in the human body lost the seal of divine knowledge of Jam God and ,sought not for it

[5] O heart of the endless kindness of the Friend hope ,sever not
When thou boastest of love ,quickly and instantly play stake thy head .

[6] Strive for truth that ,from out of thy soul ,may arise the sun
As from falsehood ,even the first dawn became black of face false

[7] O Beloved by Thy hand ,I became distraught for the mountain and the plain
Yet to give me freedom in pity Thou loosest not my waist - chain .

[8] Hafiz grieve not and constancy from heart - ravishers seek not :
The crime of the garden ,what is it ,when this grass hath not sprung .

[1] Bey dem Geiste des Herrn, beim alten Recht, und dem Bündniß Schwör' ich, es bleibet dein Heil immer mein Morgengebet.

[2] Meine Thränen ergießen sich zwar wie vor Noe die Sündfluth Aber des Busens Bild waschen sie nimmer hinweg.

[3] Kauf' mein zerschlagenes Herz, in tausend Stücke zerbrochen, Ist es so viel als sonst tausend der anderen werth. Schelte mich nicht der Trunkenheit, der Geleitsmann der Liebe Hat mich seit Anbeginn selber zum Rausche gebracht.

[4] Ausgeschmält hat die Ameis Aßafen, und wahrlich mit Rechte, Daß er verloren den Ring, daß er ihn nimmer gesucht,

[5] Nicht verwirf, o mein Herz die Hoffnung der Gnade des Freundes. Hast du mit Liebe geprahlt, thue Verzicht auf den Kopf.

[6] Sey gerad, dann ersteiget die Sonne hell dem Gemüthe, Während die Dämmerung trügt, zeigt sie sich finster und schwarz.

[7] Wahnsinn jagt mich um dich hinaus in Wüsten und Berge, Meiner Ketten Last, ach die erleichterst du nicht!

[8] Gräme dich nicht Hafis! und hoffe von Schönen auf Treue, Ist es des Ackers Schuld, wenn das Getreide nicht wächst?