Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Frequency:	4
Translated to:	conjunction 2 \| felicity 1
Part of:	صاحب قران 2
Lemma:	قران NOUN

4 Poems contain قران

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:16.15-16.15

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:16.15

German Translation

[1] دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

[2] گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت می‌گردد جهان بر مردمان سخت‌کوش

[3] وان گهم درداد جامی کز فروغش بر فلک
زهره در رقص آمد و بربط زنان می‌گفت نوش

[4] با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام
نی گرت زخمی رسد آیی چو چنگ اندر خروش

[5] تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

[6] گوش کن پند ای پسر وز بهر دنیا غم مخور
گفتمت چون در حدیثی گر توانی داشت هوش

[7] در حریم عشق نتوان زد دم از گفت و شنید
زان که آنجا جمله اعضا چشم باید بود و گوش

[8] بر بساط نکته دانان خودفروشی شرط نیست
یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش

[9] ساقیا می ده که رندی‌های حافظ فهم کرد
آصف صاحب قران جرم بخش عیب پوش

[1] Last night ,to me ,a mystery - knower ,keen of sense ,secretly spake ,
Saying Concealed from thee ,one cannot hold the mystery of the wine - seller .

[2] He said To thyself ,action easy take .For ,from nature's way ,
On men hard - striving ,hard the world seizeth .

[3] Then ,me ,he gave a cup ,from whose splendour on the heavens ,
To dancing came Zuhra and the lute - striker player kept saying Drink

[5] So long as ,with this screen of mystery thou becomest not acquainted ,a hint thou hearest not
Not the place for Jibra ,il's message ,is the ear of the unprivileged .

[6] O son counsel ,hear ,grief for the world's sake ,suffer not
To thee ,a tale ,I utter lustrous as a pearl if thou canst ,hear .

[7] In love's fold ,of talking and of hearing one cannot boast
For ,there ,eye and ear ,must be all thy limbs .

[8] On the carpet stage of subtlety - knowers ,is the condition ,no self - selling boasting
O man of wisdom either words known understood and weighed utter or silent be .

[9] O Saki wine ,give .For Hanz's profligacies ,understood
Asaf ,the Lord of conjunction ,fault - forgiving ,defect - concealing .

[1] Gestern sagte zu mir ein Vielverständiger heimlich:Nimmer birgst du vor mir heimliche Dinge des Wirths.

[2] Weiteres sprach er zu mir: Erleichtere Alles dir selber,Denn es fällt ja diese Welt immer den Schweren zu schwer.

[3] Einen Becher gab er mir dann, von dessen GefunkelVenus zu tanzen begann; trinke, so sagt' er dazu.

[4] Blutet dein Herz, doch lächle die Lippe dir ähnlich dem Glase,Ist dein Inneres wund, tanze mit Lautengetön!

[5] Du erfährst kein Geheimniß bis du nicht Freundschaft beginnest,Denn in Unheilige dringt himmlische Kunde nicht ein.

[6] Trinke, höre den Rath, mein Sohn, daß die Welt dich nicht kümmre;Wohl ein köstliches Wort, wenn du's zu fassen vermagst.

[7] In dem Gemach der Liebe geziemt es sich nimmer zu sprechen,Jedes der Glieder sey dorten nur Auge, nur Ohr.

[8] In dem Kreise der Weisen, sich selbst zu loben geziemt nicht;Du sey kundig des Worts, oder erzeige dich stumm.

[9] Schenke gieb mir den Wein, Hafisens Trunkenheit kennetEr, der den Koran besitzt, Er, der gelinde Wesir.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:24.1-24.1

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:24.1

German Translation

[1] زبان خامه ندارد سر بیان فراق
وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق

[2] دریغ مدت عمرم که بر امید وصال
به سر رسید و نیامد به سر زمان فراق

[3] سری که بر سر گردون به فخر می‌سودم
به راستان که نهادم بر آستان فراق

[4] چگونه باز کنم بال در هوای وصال
که ریخت مرغ دلم پر در آشیان فراق

[5] کنون چه چاره که در بحر غم به گردابی
فتاد زورق صبرم ز بادبان فراق

[6] بسی نماند که کشتی عمر غرقه شود
ز موج شوق تو در بحر بی‌کران فراق

[7] اگر به دست من افتد فراق را بکشم
که روز هجر سیه باد و خان و مان فراق

[8] رفیق خیل خیالیم و همنشین شکیب
قرین آتش هجران و هم قران فراق

[9] چگونه دعوی وصلت کنم به جان که شده‌ست
تنم وکیل قضا و دلم ضمان فراق

[10] ز سوز شوق دلم شد کباب دور از یار
مدام خون جگر می‌خورم ز خوان فراق

[11] فلک چو دید سرم را اسیر چنبر عشق
ببست گردن صبرم به ریسمان فراق

[12] به پای شوق گر این ره به سر شدی حافظ
به دست هجر ندادی کسی عنان فراق

[1] The reed's tongue hath no desire for the explanation of separation
If not ,to thee ,I give the explanation of the tale of separation .

[2] Alas life's span ,in hope of union ,
Hath reached to an end and to an end ,hath not come the time of separation .

[3] That head that ,in glory ,1 rubbed on the head of the sphere ,
I swear by the true ones that I compelled by Fate and Destiny placed it on the threshold of separation .

[4] In desire of union ,how may I unfold the wing ,
For its feathers ,the bird of my heart hath shed on the nest of separation .

[5] Now ,what remedy ,when ,into the great whirlpool of grief's ocean ,
The bark of my patience hath fallen on account of the sail of separation .

[6] Not much it wanted that the bark of my life should be overwhelmed ,
With love's wave from the limitless ocean of separation .

[7] O Lord into the world ,who brought disjunction and separation
Dark be the day of disjunction ,and the house of separation .

[8] O true Beloved comrades of the troop of Thy fancy and fellow - riders with patience ,are we lovers of Thee
The associate of labour ,and of'distress and the companion of separation .

[9] Union with Thee ,how may I claim By my soul I swear that hath become ,
My heart ,the secretary of fate and my body ,the pledge of separation .

[10] Roast - flesh became my heart from the burning of desire and far in separation from the true Beloved ,
Ever ,the blood of the liver ,I drink from the tray of separation .

[11] When ,captive to love's circle ,the sky beheld my head ,
The neck of my patience ,it bound with the cord of separation .

[12] Hafiz if ,with the foot of desire ,this Path of love to the end thou hadst gone ,
To the hand of disjunction ,none would have given the rein of separation .

[1] Wer brachte denn zuerst die Trennung auf die Erde?Auf immer bleibe schwarz das Haus der Flucht, der Trennung.

[2] Der Feder Zunge spricht nicht aus den Schmerz der Trennung,Sonst hätt' ich dir erklärt die Sagen von der Trennung.

[3] Des Lebens Zeit verfloß in Hoffnung des Genusses,O Weh! und noch nicht ist zu End' die Zeit der Trennung.

[4] Ich heb' den Kopf mit Stolz bis an des Himmels Giebel,Und aus Geradheit lieg' ich auf die Schwell' der Trennung.

[5] Wie kann ich fliegen mit dem Wunsche des Genusses?Entfiedert ward der Aar der Brust im Nest der Trennung.

[6] Der Nachen der Geduld fiel auf dem Meer der Leiden,In einen Wirbel mit dem Segeltuch der Trennung.

[7] Noch wenig fehlt, so wird des Lebens Schiff versinken,In Sehnsuchtsfluthenschwall im weiten Meer der Trennung.

[8] Wenn ich die Trennung erwische, fürwahr! ich will sie ermorden,Und mit Thränen bezahl' ich dann die Blutschuld der Trennung.

[9] Ich ziehe voll Geduld mit ihres Bildes Heeren,Ich wandle auf der Gluth der Flucht, im Schmerz der Trennung.

[10] Wie kann die Seele fodern des Genusses Freuden?Mein Herz erliegt dem Loos, den Leib umfaßt die Trennung,

[11] Der Sehnsucht Gluth hat längst mein armes Herz verbrennet,Vom Freunde ferne trink' ich Blut am Tisch der Trennung,

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.41-28.41

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.41

German Translation

[1] دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

[2] قامتش را سرو گفتم سر کشید از من به خشم
دوستان از راست می‌رنجد نگارم چون کنم

[3] نکته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار
عشوه‌ای فرمای تا من طبع را موزون کنم

[4] زردرویی می‌کشم زان طبع نازک بی‌گناه
ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون کنم

[5] ای نسیم منزل لیلی خدا را تا به کی
ربع را برهم زنم اطلال را جیحون کنم

[6] من که ره بردم به گنج حسن بی‌پایان دوست
صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم

[7] ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد کن
تا دعای دولت آن حسن روزافزون کنم

[1] Last night ,I said Out from my head ,the passion for His face I will put .
He the true Beloved said The chain where ,that the arrangement of binding this distraught one ,I may make

[2] His stature ,I called the straight ,free cypress .In anger ,his head from me ,He drew back
O friends with the truth ,my idol grieveth .What shall I do

[3] O heart - ravisher an un - weighed subtlety ,I uttered excuse me
Graciousness show that my thought weighed in verse I may make .

[4] For that nature ,tender ,sinless ,I endure yellow shame - facedness ,
O Sakl a cup give ,that my face rose of hue I may make .

[5] O breeze of Laila's dwelling for God's sake ,how long
The fourth inhabited part of the world shall I over - turn ; and the palace - ruins the waste - places the river Jaihun shall I make

[6] I ,who took the path to the treasure of mysteries of boundless beauty of the Friend ,
After this ,a hundred beggars like myself ,rich as KarQn with divine knowledge I make .

[7] O moon ,Lady of felicity thy slave Hafiz ,remember ,
So that ,for the fortune of that beauty daily increasing ,prayer ,1 may make .

[1] Gestern wollt' ich Begier der Wangen Aus dem Kopfe verbannen, Wo sind Bande, so sprach sie, wo nun Diesen Narren zu binden.

[2] Einer Ceder verglich ich ihren Wuchs, sie wandte das Haupt ab, Wenn sie über die Wahrheit zürnet, Was soll, Freunde, ich machen?

[3] Meine Schöne verzeihe! meinem Lobe mangelt Verhältniß. Durch Liebkosungen schenkst du meinem Ganzen Wesen Verhältniß.

[4] Ihretwegen verkehrt sich meiner Wangen Farbe in's Gelbe, Gieb das Glas her, o Schenke, daß ich Roth, wie Rosen, mich färbe.

[5] Morgenlüftchen von Leila's Wohnung, Ich beschwöre bei Gott dich, Sag! wie lange noch soll ich Wüsten Mit den Thränen begießen?

[6] Bin ich endlich zum unermeßnen Schatz der Freundin gelanget, Will ich Bettler die arm wie ich sind In Karunne verwandeln.

[7] Herr des Sternenvereins am Himmel, Mond, gedenke Hafisens! Daß ich meine Gebete weihe Deiner glänzenden Schönheit.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.99-10.99

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.99

German Translation

[1] گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند
گفتا به چشم هر چه تو گویی چنان کنند

[2] گفتم خراج مصر طلب می‌کند لبت
گفتا در این معامله کمتر زیان کنند

[3] گفتم به نقطه دهنت خود که برد راه
گفت این حکایتیست که با نکته دان کنند

[4] گفتم صنم پرست مشو با صمد نشین
گفتا به کوی عشق هم این و هم آن کنند

[5] گفتم هوای میکده غم می‌برد ز دل
گفتا خوش آن کسان که دلی شادمان کنند

[6] گفتم شراب و خرقه نه آیین مذهب است
گفت این عمل به مذهب پیر مغان کنند

[7] گفتم ز لعل نوش لبان پیر را چه سود
گفتا به بوسه شکرینش جوان کنند

[8] گفتم که خواجه کی به سر حجله می‌رود
گفت آن زمان که مشتری و مه قران کنند

[9] گفتم دعای دولت او ورد حافظ است
گفت این دعا ملایک هفت آسمان کنند

[1] I said O Beloved me ,prosperous ,Thy mouth and lip ,when do they make
He said By my eye I swear that whatever thou sayest even so do they make .

[2] I said Thy lip from exceeding sweetness demandeth tribute of Egypt sugar
He said In this matter ,loss they seldom make .

[3] I said To the point of Thy mouth ,who taketh the way
He said This is a tale ,that only to the subtlety - knower the perfect Arif they make .

[4] I said : In the society of the lofty - sitter ,be not idol worshipper
He said In love's street ,also this and also that talk they make .

[5] I said The desire of the wine - house taketh grief from the heart .
He said Happy ,those who joyous a single heart make .' '

[6] I said : Drinking wine and putting on the religious garment ,are they not the ordinances of the religious order
He said In the religious order of the Pir of the Magians ,this work of wine and of the garment they make .

[7] I said From the sweet ruby of thy lips ,what profit the Pir's
He said : Him ,with a sweet kiss ,young they make .

[8] I said To the chamber of pleasure when goeth the Khwaja
He said That time when Jupiter and the moon conjunction make .

[9] I said Prayer for his the Khwaja's fortune is Hafiz's morning exercise .
He said : This prayer ,the angels of the seventh heaven make .

[1] Ich sprach: Wann wird dein Mund Theilhaftig mich des Wunsches machen? Er sprach: er würd' es nach dem Wort, Das du den Augen sagest, machen.

[2] Ich sprach: dein Mund begehrt Den Zoll vom Zuckerrohr Aegyptens, Er sprach: dies ist bekannt, Wer wird darob viel Redens machen?

[3] Ich sprach: wer hat zum Punkt, Von deinem Mund den Weg gefunden? Er sprach: dieß eben ist der Punkt, Den Pünktliche zur Fabel machen.

[4] Ich sprach: o treibe nicht Abgötterei, und liebe Wahrheit, Er sprach: Im Haus der Liebe kann Man jenes und auch dieses machen.

[5] Ich sprach: die Lust nach Wein Entfernet aus dem Herzen Kummer. Er sprach: Beglückt diejenigen, Die stets sich frohe Tage machen.

[6] Ich sprach: Das Ordenskleid, Der Becher reimen schlecht zusammen, Er sprach: Das sind zwey Dinge, die Beim Wirth sich keinen Eintrag machen.

[7] Ich sprach: Was nützet wohl Dem Alten der Rubin der Lippen, Er sprach: Daß sie mit einem Kuß Ihn wiederum zum Jüngling machen.

[8] Ich sprach: Wann ists dem Herrn Vergönnt, um deinen Kopf zu gehen? Er sprach: Zur guten Stunde, wo Der Mond und Zeus ein Bündniß machen.

[9] Ich sprach zuletzt: es tragt den Wunsch, Für dein Gedeihn Hafis im Herzen, Er sprach: Das ist derselbe Wunsch, Den in dem Himmel Engel machen.