Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	5
Translated to:	شادی 1 \| سروری 1

4 Poems contain joyousness

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:13.4-13.4

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:13.4

German Translation

[1] درآ که در دل خسته توان درآید باز
بیا که در تن مرده روان درآید باز

[2] بیا که فرقت تو چشم من چنان در بست
که فتح باب وصالت مگر گشاید باز

[3] غمی که چون سپه زنگ ملک دل بگرفت
ز خیل شادی روم رخت زداید باز

[4] به پیش آینه دل هر آن چه می‌دارم
بجز خیال جمالت نمی‌نماید باز

[5] بدان مثل که شب آبستن است روز از تو
ستاره می‌شمرم تا که شب چه زاید باز

[6] بیا که بلبل مطبوع خاطر حافظ
به بوی گلبن وصل تو می‌سراید باز

[1] O true Beloved come ,so that ,in my shattered and grief - stricken heart ,power may enter again
Come so that ,in my dead body ,life may enter again .

[2] Come for separation from Thee hath closed my eye in such a way
That ,it ,only the opening of the door of union with Thee may perchance open again .

[3] That grief ,that ,like the black army of Zang took ,in blood ,my heart ,
By the troop of horse of joyousness of the Rum the country of Thy face ,will be effaced again .

[4] Before the mirror of the heart ,whatever I hold ,
Save the image of Thy beauty appeareth not again .

[5] Through fear of the desert ,evil make not thy heart the ihram ,bind on
For reflecteth not the man of the Path ,though from the desert ,or from the journey he cometh not again .

[6] Hafiz come .For the bulbul ,agreeable of heart ,
By the perfume of the rose - bed of union with thee ,singeth again .

[1] O komm! mein wundes Herz, erlang die Kräfte wieder,O komm! den todten Leib beseele Leben wieder

[2] O komm! die Trennung hat das Herz so fest verschlossenDaß nur dein Hochgenuß es kann eröffnen wieder.

[3] Das Mohrenheer des Grams, das mich in Blut versenkteSchlug nun die weiße Schaar von deinen Wangen wieder.

[4] Ich halte was ich will vor meines Herzens SpiegelSo strahlet er mir nichts als deine Schönheit wieder

[5] Das alte Sprichwort sagt: daß Nächte schwanger sindDie Sterne zähl' ich nun zu sehn was sie gebähren.

[6] O komm! die Nachtigall von dem Gemüth HafisensKommt auf den Duft der Rosen des Genußes wieder.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.52-10.52

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.52

German Translation

[1] دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد
به می بفروش دلق ما کز این بهتر نمی‌ارزد

[2] به کوی می فروشانش به جامی بر نمی‌گیرند
زهی سجاده تقوا که یک ساغر نمی‌ارزد

[3] رقیبم سرزنش‌ها کرد کز این باب رخ برتاب
چه افتاد این سر ما را که خاک در نمی‌ارزد

[4] شکوه تاج سلطانی که بیم جان در او درج است
کلاهی دلکش است اما به ترک سر نمی‌ارزد

[5] چه آسان می‌نمود اول غم دریا به بوی سود
غلط کردم که این طوفان به صد گوهر نمی‌ارزد

[6] تو را آن به که روی خود ز مشتاقان بپوشانی
که شادی جهان گیری غم لشکر نمی‌ارزد

[7] چو حافظ در قناعت کوش و از دنیی دون بگذر
که یک جو منت دونان دو صد من زر نمی‌ارزد

[1] A world altogether ,to pass life a single moment in grief is not worth
For wine ,sell our ragged religious garment for more than this it is not worth .

[2] In the wine - seller's street ,for a single cup of wine ,they take it the prayer mat of piety not up
O excellent prayer - mat of piety ,that ,a single cup of wine is not worth .

[3] The watcher reproached me saying : Turn away thy face from this door of the true Beloved
To this our head ,what happened that even the dust of the door ,it is not worth .

[4] The pomp of the imperial crown ,in whose grandeur is fear of life ,
Is verily a heart - alluring crown but the abandoning of one's head life it is not worth .

[5] At first ,in hope of profit ,very easy the toil of the sea appeared
I uttered a mistake .Because ,a hundred jewels hopes of union with the true Beloved this great deluge full of dangers is not worth .

[6] For thee ,that best that from the desirous ones thou cover thy face ,
Because ,the grief of an army ,the joyousness of world - seizing is not worth .

[7] Like Hafiz ,strive in contentment and let go the mean world
Because two hundred mans of gold ,one grain of the favour of the mean is not worth .

[1] Verliere keine Zeit mit Gram, Im Ganzen ist die Welt nichts werth, Verkauf das Ordenskleid um Wein, Es ist ja sonsten zu nichts werth. Des Freundes Land sey mir geehrt, Weil es die Männer schützt und schirmt, Wenn nicht, was nützt mir Farsistan, Es ist so vieler Müh' nicht werth.

[2] Man giebt nicht einen Becher Wein Für meinen Teppich in der Schenke, Was für ein Teppich! seh't, er ist Nicht einen Becher Weines werth. Du wasche deine Aengstlichkeit Vom Ordenskleide reinlich aus, Denn alle Kuttenflecken sind Kein Glas von rothem Weine werth.

[4] Die Königskron', die von der Höh' Des Scheitels Seelen Furcht einflößt, Ist zwar ein schöner Kopfschmuck', doch Nicht den Verlust des Hauptes werth.

[5] Wie leicht scheint anfangs nicht die Fluth Des Meeres, aus Hoffnung des Gewinnes! Doch weit gefehlt! denn diese Fluth Ist nicht zehntausend Perlen werth.

[6] Weit beßer ist es, wenn du dein Gesicht den Liebenden verbirgst, Denn die Erobrung einer Welt Ist nicht der Müh des Krieges werth.

[7] Sey, wie Hafis, genügsam, thu' Wie er auf diese Welt Verzicht, Ein Gran von Niederträchtigkeit Ist nicht zweyhundert Tonnen werth.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.54-10.54

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.54

German Translation

[1] سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد
به دست مرحمت یارم در امیدواران زد

[2] چو پیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست
برآمد خنده خوش بر غرور کامگاران زد

[3] نگارم دوش در مجلس به عزم رقص چون برخاست
گره بگشود از ابرو و بر دل‌های یاران زد

[4] من از رنگ صلاح آن دم به خون دل بشستم دست
که چشم باده پیمایش صلا بر هوشیاران زد

[5] کدام آهن دلش آموخت این آیین عیاری
کز اول چون برون آمد ره شب زنده داران زد

[6] خیال شهسواری پخت و شد ناگه دل مسکین
خداوندا نگه دارش که بر قلب سواران زد

[7] در آب و رنگ رخسارش چه جان دادیم و خون خوردیم
چو نقشش دست داد اول رقم بر جان سپاران زد

[8] منش با خرقه پشمین کجا اندر کمند آرم
زره مویی که مژگانش ره خنجرگزاران زد

[9] شهنشاه مظفر فر شجاع ملک و دین منصور
که جود بی‌دریغش خنده بر ابر بهاران زد

[10] از آن ساعت که جام می به دست او مشرف شد
زمانه ساغر شادی به یاد میگساران زد

[11] ز شمشیر سرافشانش ظفر آن روز بدرخشید
که چون خورشید انجم سوز تنها بر هزاران زد

[12] دوام عمر و ملک او بخواه از لطف حق ای دل
که چرخ این سکه دولت به دور روزگاران زد

[13] نظر بر قرعه توفیق و یمن دولت شاه است
بده کام دل حافظ که فال بختیاران زد

[1] In the morning when ,his standard on the mountainous lands ,the Khasrau of the east the rising sun pitched ,
With the hand of mercy ,the door of hopeful ones ,my beloved beat

[2] Before morning ,when it became manifest what is the inconstant state of the sphere's love ,
It the morning ascended and ,on the pride of potentates ,a sweet laugh expressed .

[3] Last night ,when with the intention of dancing ,my idol stood up ,
From the tress ,she unloosed the knot and on the hearts of beloved ones beat .

[5] This usage of deceit ,what iron heart taught Him the true Beloved
That when from his own house He came out ,those keeping awake at night the 'abids ,and the zahids He first attacked .

[6] The idea of horsemen my wretched heart matured and near to them went
O Lord preserve it ,for ,on the centre of the horsemen ,it dashed .

[8] By the woollen khirka ,how into the noose of my power may I bring Him ,
A hair - clad one whose eye - lash ,those dagger - thrusting attacked .

[9] The great king ,Muzaffar of pomp ,the bravery of the kingdom ,and the faith of Mansur
Whose exceeding liberality without hesitation ,laughter ,against the generous spring - cloud ,expressed .

[10] From that moment when ,by his hand ,the cup of wine became honoured ,
In memory of its wine - drinkers ,the cup of joyousness ,time drained .

[11] With his head - cleaving sword ,gleamed victory that day
When ,like the star - consuming sun ,on thousands ,alone he dashed .

[12] Hafiz from God's grace ,ask for his Shah Mansur's lasting life and kingdom
For ,in the time of the people ,this coin of fortune ,the sphere struck .

[13] On the die of grace ,and the felicity of the King's fortune ,my glance is
O beloved give the desire of the heart of Hafiz who ,the omen of the fortunate ,struck .

[14] God most high since it gained the sorcery of existence ,excellent the nature of Shah Mansur
The purity of whose pure essence ,the breath of equality with the austere expressed .

[1] Morgens als die Fahne der Sonne Aufgesteckt war auf den Bergen, Sieh da kam der Liebling des Herzens Aus Erbarmung an die Thüre.

[2] Weil der Morgen deutlich erblickte, Was da sey des Glückes Liebe, Fieng er an im Ernste zu lachen Ueber jene, die d'rauf stolz sind.

[3] Gestern als mein Schöner zum Tanze Aufgestanden war im Kreise, Löst' er auf die Bande der Locken, Warf dieselben auf die Freunde,

[4] Als sein Wein ergründendes Auge, Die Vernünftigen zu rufen, Wusch ich über Frieden und Ruhe In dem Herzensblut die Hände.

[5] Saget, welches eiserne Herz hat Diese List ihn wohl gelehret, Daß er so vor allem beginn't Nachtdurchwacher auszurauben?

[6] Einen Reiter sah ich im Traume, Armes Herz! du war'st verloren, Herr, bewahr's vor allen Gefahren, Mitten unter Reiter fiel es.

[7] Für den Glanz von seinem Gesichte, Wurden Blut und Geist geopfert, Doch erfüllt er einmal die Wünsche, Danken es ihm die Entseelten.

[8] Ha! wie soll ich denn mit der Kutte Eine Locke Haar's erobern, Deren einz'le Härchen auf Straßen Tapfre Männer ganz ausrauben.

[10] Seit der Stunde, da er das Weinglas Nahm zuerst in seine Hände, Gab die Zeit den Becher der Freude Allen Trinkern in die Hände.

[11] Von dem Goldverspendenden Schwerte, Strahlte Sieg an jenem Tage, Als Er, wie die Sonne der Sterne, Tausende allein geschlagen.

[12] Seines Lebens, seiner Regierung Dauer fleh', o Herz! vom Herren, Denn die Münze ward von dem Loose Nach dem Laufe der Zeit geschlagen.

[13] Meines Muthes Loos ist gebunden An des Schahes Glück und Segen, Sey vergnügt Hafis, denn die Losung Ist auf's Beste ausgefallen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:4.52-4.52

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:4.52

German Translation

[1] بنال بلبل اگر با منت سر یاریست
که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاریست

[2] در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست
چه جای دم زدن نافه‌های تاتاریست

[3] بیار باده که رنگین کنیم جامه زرق
که مست جام غروریم و نام هشیاریست

[4] خیال زلف تو پختن نه کار هر خامیست
که زیر سلسله رفتن طریق عیاریست

[5] لطیفه‌ایست نهانی که عشق از او خیزد
که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست

[6] جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال
هزار نکته در این کار و بار دلداریست

[7] قلندران حقیقت به نیم جو نخرند
قبای اطلس آن کس که از هنر عاریست

[8] بر آستان تو مشکل توان رسید آری
عروج بر فلک سروری به دشواریست

[9] سحر کرشمه چشمت به خواب می‌دیدم
زهی مراتب خوابی که به ز بیداریست

[10] دلش به ناله میازار و ختم کن حافظ
که رستگاری جاوید در کم آزاریست

[1] O distraught bulbul illusory lover bewail if ,the desire of being a lover with me ,thine is .
For ,we two are ,weeping lovers and our work ,weeping is .

[2] In that land the holy traveller's abode where bloweth the fragrant breeze from the true Beloved's tress divine attraction
For boasting of the fragrant jnusk - pods of Tatar ,what room is .

[4] To devise the fancy for Thy tress is not the work of immature ones
To go beneath the suspended chain of death the way of a bold one is .

[5] Wherefrom love ariseth ,is a hidden subtlety ,
Whose name neither the ruby lip ,nor the auburn hair is .

[6] The person's beauty is not the eye ,nor the tress ,nor the cheek ,nor the mole
In this matter many a thousand subtlety ,heart - possessing is .

[7] For half a barleycorn Kalandars of the Path purchase not ,
The satin coat of worldly rank of that one who void of skill and spirituality is .

[8] To Thy threshold the sky of joyousness one can reach only with difficulty .Yes :
With difficulty ,the ascent to the sky of joyousness is .

[9] In the morning ,in a dream ,I beheld the glance of union with Him
Oh excellent when the stage of sleeping better than the stage of waking is .

[10] Hafiz vex not His heart with weeping ,and conclude
For ,in little injurng ,everlasting safety is .

[1] Klage, klage Bülbül, wenn du mein Freund bist, Wir sind beide verliebt, die Klage ziemt uns.

[2] Wo die Locke des Freundes Geruch aushauchet, Was hat dorten zu thun die Moschusblase?

[3] Bringet, bringet mir Wein, mein Kleid zu färben, Denn ich taumle von Stolz und heiße weise.

[4] Unerfahrenen ziemt die Lust des Haar's nicht, Die Durchtriebenen schlägt der Vogt in Ketten.

[5] Ein verborgenes Ding erregt die Liebe, Weder Lippen noch Flaum sind dieses Etwas.

[6] Nicht die schöne Gestalt, nicht Maal und Wangen, Tausend Dingerchen sinds im Herzensraube.

[7] Nicht ein Körnlein verwirft der wahre Weise Um den Atlas des Manns, der tugendleer ist.

[8] Freylich ist es nicht leicht zu dir zu kommen, Schwer ists steigen hinauf zum Freudenhimmel.

[9] Ihren Wonnegenuß fand ich im Schlafe, O des seligen Schlafs, ich neid' ihn wachend. Sieh das Ende der Qual ist angelanget, Doch ich fürchte das End' ist Kälteanfang.

[10] Reiz mit Klagen Hafis! das Herz nicht, schweige, Denn das ewige Glück hat, wer nicht klaget.