Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Frequency:	5
Translated to:	شمار 2 \| حساب 1
Part of:	the reckoning 2

4 Poems contain reckoning

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:12.9-12.9

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:12.9

German Translation

[1] ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر
بازآ که ریخت بی گل رویت بهار عمر

[2] از دیده گر سرشک چو باران چکد رواست
کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر

[3] این یک دو دم که مهلت دیدار ممکن است
دریاب کار ما که نه پیداست کار عمر

[4] تا کی می صبوح و شکرخواب بامداد
هشیار گرد هان که گذشت اختیار عمر

[5] دی در گذار بود و نظر سوی ما نکرد
بیچاره دل که هیچ ندید از گذار عمر

[6] اندیشه از محیط فنا نیست هر که را
بر نقطه دهان تو باشد مدار عمر

[7] در هر طرف ز خیل حوادث کمین‌گهیست
زان رو عنان گسسته دواند سوار عمر

[8] بی عمر زنده‌ام من و این بس عجب مدار
روز فراق را که نهد در شمار عمر

[9] حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان
این نقش ماند از قلمت یادگار عمر

[1] O thou ,from the splendour of whose cheek ,is joyous the tulip - bed of life
Come back for ,without the rose of thy cheek ,spilleth the spring of life .

[2] If ,like rain ,the tear drop from my eye ,it is lawful
For ,in grief for thee ,like lightning swiftly in tumult passed the time of life .

[3] These moments ,one or two ,when the fortune of seeing Thee O Beloved is possible ,
Discover our work the fortune of seeing Thee For ,not revealed is the work of life .

[4] Till when art thou careless and senseless in the wine of the morning ,and the sweet sleep of dawn ,
Ho be wakeful for passed hath the choice of life -

[5] Yesterday ,He the Beloved passed and towards me glanced not
O helpless heart that saw naught of profit from the passing of life .

[6] Of the ocean of effacement no thought is his to whom ,
On the point of thy mouth ,the hidden mystery is the centre of life .

[8] Without life ,alive I am .This ,esteem no great wonder
The day of separation ,who placeth in the reckoning of life .

[9] Hafiz utter speech .For ,on earth's surface ,
Of thy eloquence ,only this picture remaineth ,the recollection of life .

[1] Du, deren WangenglanzErfrischt das Tulpenbeet des Lebens,Komm'! ohne dein GesichtVerwelkt der Frühlingsglanz des Lebens.

[2] Recht ist's, wenn Thränen mirWie Regen von den Augen fließen,Denn wie der Blitz verschwandIm Gram um dich die Zeit des Lebens.

[3] In diesem AugenblickWo du des Glückes Antlitz schauest,Bereite dir dein Loos,Verborgen ist das Loos des Lebens.

[4] Wie lang' noch Morgenwein!Wie lang' noch süßer Schlaf am Morgen!Erwach! erwach! vorbeiIst längstens schon die freye Wahl des Lebens.

[5] Sie gieng bei mir vorbei,Doch ohne auf mich her zu sehen,O! armes Herz, das nichtsGenoß im Uebergang des Lebens.

[6] Den grauen Schlund des NichtsWird jeder Glückliche verhöhnen,Der deines Mundes PunktErkohr zum Mittelpunkt des Lebens.

[7] Von allen Seiten drohtIm Hinterhalt' ein Heer Gefahren,Verhängten Zaumes sprengtDavon der Reiter unsers Lebens.

[8] Selbst lebenslos bin ichLebendig, dies soll dich nicht wundern,Wer zählt den TrennungstagWohl zu den Tagen seines Lebens.

[9] Hafis, o sprich ein Wort,Denn auf der Erde weiter FlächeBleibt deiner Feder Bild,Ein Denkmal deines Lebens.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.25-28.25

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.25

German Translation

[1] نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه‌های غریبانه قصه پردازم

[2] به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم

[3] من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب
مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم

[4] خدای را مددی ای رفیق ره تا من
به کوی میکده دیگر علم برافرازم

[5] خرد ز پیری من کی حساب برگیرد
که باز با صنمی طفل عشق می‌بازم

[6] بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد کس
عزیز من که بجز باد نیست دمسازم

[7] هوای منزل یار آب زندگانی ماست
صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

[8] سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی
شکایت از که کنم خانگیست غمازم

[9] ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می‌گفت
غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم

[1] At the time of the evening - prayer of strangers when weeping I begin ,
With moans like a stranger ,my tale ,I compose .

[2] To the memory of the Friend and of my native land so bitterly I'weep ,
That ,up from the world ,the way and usage of journeying ,I cast .

[3] From the country of my true Beloved I am not from the cities of the stranger
divine Protector Me ,back to my companions ,cause to reach .

[4] guide of the Path for God's sake ,a little aid give so that ,
In the street of the wine - house ,my banner ,again I may exalt .

[5] Of my being a Pir ,reckoning how may wisdom take ,
When ,again ,with a child - idol at love I play .

[6] Save the east morning breeze and the cool north wind ,me recogniseth none
O my friend for ,save the fleeting wind ,my companion is none .

[7] The air of the Friend's dwelling is our water of life ,
O breeze from the dust of Shiraz ,me ,a fragrant perfume bring .

[8] Forth came my tear and told my crime face to face publicly
Complaint may I make of whom of my household ,the informer is .

[9] From the harp of Zuhra ,I heard that ,at dawn ,it said
The disciple of Hafiz ,sweet of note ,sweet of voice I am .

[1] Wenn ich fremd in der Nacht beim Gebet zu weinen beginne, Bringt der Freundinn Haar Wundergeschichten ans Licht.

[2] Weinen will ich, des Vaterlands und der Freunde gedenkend, Bis die Welt dereinst Reisen und Wandrer verbannt.

[3] Ich bin vom Lande des Freunds, und nicht aus der Fremde gebürtig; Sende mich, o Herr! meinen Gefährten zurück.

[4] Weiser des Wegs, ich beschwör' dich bei Gott, verschaff' mir ein Mittel, Daß ich im Schenkengau noch einmal pflanze die Fahn',

[5] Wann werd' ich dem Verstand die Rechnung legen vom Alter? Leider! bin ich jetzt wieder in Knaben verliebt.

[6] Außer dem Ost und außer dem West verstehet mich Niemand. O ich Seliger! der Keinem vertraut als dem Wind.

[7] Ha! die Luft vom Wohnort des Freunds ist mir Wasser des Lebens, Bring von Schirasens Staub, Ostwind Gerüche mir her!

[8] Meine Thräne verrieth mich von Angesicht zu Gesichte, Ach! wem klag' ich dieß, denn der Verräther bin ich.

[9] Morgens hörte ich, wie die Leyer der Sterne getönt hat; Süßre Töne ward ich von Hafisen gelehrt.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.44-28.44

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.44

German Translation

[1] روزگاری شد که در میخانه خدمت می‌کنم
در لباس فقر کار اهل دولت می‌کنم

[2] تا کی اندر دام وصل آرم تذروی خوش خرام
در کمینم و انتظار وقت فرصت می‌کنم

[3] واعظ ما بوی حق نشنید بشنو کاین سخن
در حضورش نیز می‌گویم نه غیبت می‌کنم

[4] با صبا افتان و خیزان می‌روم تا کوی دوست
و از رفیقان ره استمداد همت می‌کنم

[5] خاک کویت زحمت ما برنتابد بیش از این
لطف‌ها کردی بتا تخفیف زحمت می‌کنم

[6] زلف دلبر دام راه و غمزه‌اش تیر بلاست
یاد دار ای دل که چندینت نصیحت می‌کنم

[7] دیده بدبین بپوشان ای کریم عیب پوش
زین دلیری‌ها که من در کنج خلوت می‌کنم

[8] حافظم در مجلسی دردی کشم در محفلی
بنگر این شوخی که چون با خلق صنعت می‌کنم

[1] For a long time past ,in the tavern of love ,of manifestations ,of glories service in rue love to God ,in manifestations ,and in fearful contemplation I have been doing
In the garment of poverty as a fakir the work of people of fortune those joined to God I keep doing .

[2] Until that ,into union's snare ,I bring the partridge the true Beloved sweet of gait ,
In my ambush ,expectation of time's opportunity ,I make .

[3] Perceived not truth's perfume ,our admonisher .Hear thou for this word of truth
In his presence ,do I also utter no calumny ,do I make .

[4] To the Friend's street ,I go like the swift breeze ,falling and rising ,
And from the basil and the rose ,prayer for assistance ,I make .

[5] More than this ,our trouble ,the dust of Thy street endureth not
O Idol kindnesses ,Thou didst : by going into effacement the lessening of our trouble to Thee I make .

[6] The snare of the Path tarlkat is the tress of the Heart - ravisher and the arrow of calamity ,His glance
O heart remember the many precepts of counsel that ,for thee ,I make .

[7] O Merciful One ,defect - concealing cover the eye of the ill - see - er ,
From these bold deeds ,that ,in the corner of khilvat ,I do .

[8] In a religious assembly ,Hafiz ,I am in a convivial assembly ,dreg - drinker ,I am
This boldness and expertness behold how ,with different people ,different profession ,I make .

[9] From the right of God's throne ,the faithful spirit Jibra ,il uttereth Amin
When ,the prayer for the Lord of the country and of religion ,I make .

[10] O Khusrau from this account ,hope of the height of dignity ,I have
Entreaty for threshold - kissing of thy majesty .I make .

[1] Es ist schon lang, daß ich in Schenken Den Diener mache, Daß ich als Bettler die Geschäfte Der Reichen mache.

[2] Bis in die Falle des Genußes Das Rebhuhn rennet, Will ich im Stillen Jagd auf gute Momente machen.

[3] Der Prediger hat nie vernommen, Den Duft der Wahrheit, Ich sag' es laut, und will daraus kein Geheimniß machen.

[4] Ich gehe, wie der Ostwind, schwankend Zum Gau des Liebchens, Da müßen Rosen und Jasminen Mir Hülfschor machen.

[5] Die Erde deines Gaus kann nimmer Die Lasten tragen, Du bist gnädig! nun wir wollen Es leichter machen.

[6] Ein Netz sind meines Liebchens Locken, Ein Pfeil die Wimpern, Behalte Herz in dem Gedächtniß Mein Lehren-machen.

[7] O Gnädiger! verhüll' auf immer Dem Aug' des Bösen, Die Heldenthaten, die im Stillen Wir gelten machen. Behüte Gott, daß ich das jüngste Gericht nicht fürchte, Laß morgen geh'n, wir wollen heute Uns lustig machen. Selbst Gabriel, der Himmelshüter Wird Amen sagen, Wenn ich beginn' das Lob der Herrn Der Welt zu machen. O Herr! ich hoffe auf den Gipfel Des Himmelreichs, Das heißt, ich werde deine Schwelle Zum Kußort machen.

[8] Hafis ist klug in einem Kreis, Im andern trunken, O sieh den Schelm, er weiß den Leuten Es weis zu machen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.67-10.67

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.67

German Translation

[1] روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

[2] آن همه ناز و تنعم که خزان می‌فرمود
عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

[3] شکر ایزد که به اقبال کله گوشه گل
نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد

[4] صبح امید که بد معتکف پرده غیب
گو برون آی که کار شب تار آخر شد

[5] آن پریشانی شب‌های دراز و غم دل
همه در سایه گیسوی نگار آخر شد

[6] باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز
قصه غصه که در دولت یار آخر شد

[7] ساقیا لطف نمودی قدحت پرمی باد
که به تدبیر تو تشویش خمار آخر شد

[8] در شمار ار چه نیاورد کسی حافظ را
شکر کان محنت بی‌حد و شمار آخر شد

[1] The day of separation from ,and the night of dis - union with ,the true Beloved is ended
This omen ,I cast the star of happy omen passed and the work of grief is ended .

[2] All that grace and beauty of snare that autumn the world displayed ,
At last ,at the foot of arrival of the spring - breeze the murshid is ended .

[3] Thanks to God that ,by the fortune of the cap - corner of the rose ,
The pomp of December's wind and the majesty of the thorn is ended .

[4] To the morning of hope ,that was a worshipper of the hidden screen ,
Say Come forth .For the work of the dark night of hopelessness is ended .

[5] That agitation of long nights and the heart's grief ,
All ,in the shade of the idol's tress ,is ended .

[6] After this ,with the drum and the harp ,to the wine - house I go
For ,in union with the true Beloved ,the tale of grief of separation is ended .

[7] O Saki thou showedest kindness .Be thy goblet full of wine
For ,by thy deliberation ,the disquietude of wine - sickness is ended .

[8] Although ,into reckoning saying : Hath he all this truth no one bringeth Hafiz ,
Thanks that that labour ,without limit and reckoning ,is ended .

[1] Aus ist die Flucht, die Nacht der Trennung! Ich los'te, und die Sterne sprachen: Nun ist's zu Ende.

[2] Wie sehr der Herbstwind kos't und schmeichelt, Sobald des Frühlings Odem wehet, Ist es zu Ende.

[3] Gedankt sey Gott! durch's Blatt der Rose Ist Dornenstolz, und Windehochmuth Endlich zu Ende.

[4] Sag' zu der lang versteckten Hoffnung, Des Morgens komm' heraus, die Schatten Sind nun zu Ende.

[5] Der Nächte, und des Herzens Leiden Sind in dem Schatten deiner Locken Endlich zu Ende. Wiewohl die Locken mich verwirrten, So ist die Lösung durch die Wangen Doch nun zu Ende. Mit Trommeln geh' ich nun zur Schenke, Der kurze Gram des Thors der Freundinn Ist nun zu Ende. Der Lauf der Zeiten macht mich zweifeln, Ob wohl die Trennung von dem Freunde Schon sey zu Ende.

[7] O holder Schenke, füll' den Becher, Mein Rausch ist nun durch deine Sorge Gänzlich zu Ende.

[8] Wiewohl kein Mensch Hafisen achtet, Dankt er doch Gott, sein Schmerz und Leiden Ist nun zu Ende.